Hallo mama's, Mijn zoontje is 14 maanden. Als hij bij ons op schoot zit of als we samen in de zetel liggen heeft hij de vervelende gewoonte om ons in ons gezicht te krabben en te "poken". Bij mij komt daar dan nog bij dat hij ook aan mijn haar trekt. Telkens hij dat doet willen we hem duidelijk maken dat dat niet mag, doen we zijn handjes weg en zeggen "mag niet". Maar hij vindt het blijkbaar erg amusant want lacht dan gewoon (van plezier zelfs). Vandaag was het weer van dat, ik heb geschreeuwd op hem (ik weet dat dat niet goed is, maar ik voelde me echt machteloos) maar dat haalt allemaal niets uit. Hij lacht mij eigenlijk gewoon uit. Nu voel ik me zo schuldig dat ik hier blijkbaar niet juist mee omga en maak ik me zelfs zorgen dat ik gewoon een stout kind heb .... Ik vroeg me af of dit herkenbaar is? Verwacht ik mssch al te veel van een kind van 14 maanden (als in dat hij niet snapt dat het niet mag)? Ik voel me op dit moment eigenlijk echt een beetje ten einde raad....
Je verwacht te veel van je 14 maanden ukkie. Waarom schreeuwen als je het zat ben kan je hem beter gewoon van je schoot af zetten. En dan er bij zeggen geen haren trekken.( dat begrijpt hij nog wel niet) Wat ik wel eens deed als ze aan mijn haar trokken zeer zachtjes terug trekken ( heeeeeeeeeeel zachtjes) van dat is auw mama ook auw. Dat kun je zeggen dit is auw en als die het blijft doen van je schoot af zetten( soort straf) daarna weer oppakken en weer proberen. Trekken is auw nog eens doe is op de grond zetten( box) Langzaam aan zullen ze het leren ze zie het kwaad er nog niet in. Dit beseffen ze gewoon echt nog niet. Net zo als een baby aan de katten staart trekt dan haal je hem ook weg poesje nu auw niet aan de staart zitten. Dat je je zorgen maakt om een stout kind vind ik bijzonder raar voor een dreumus van 14 maanden ze leven begint net.
Je verwacht te veel van je kindje. Het uitlachen is volkomen normaal dat is actie reactie en doen ze echt niet expres. Als je het vervelend vind dan haal je hem van je schoot af en klaar. Boos worden en schreeuwen helpt totaal niet en ik zou het op een normale manier zeggen en steeds blijven herhalen dat het auw doet enz. Dat hij op deze leeftijd stout is is best normaal dat kunnen dreumesen zijn je verwacht gewoon te veel van je kindje!
Voor wat betreft het haten trekken dit deed mijn dochter ook en elke keer als ze trok pakte we haar handje vast en maakte aai beweging em zeiden doe maar aai mama/papa/oma na een maand of 2 ging ze aaien ipv trekken dus afleren is echt Eem kwestie van heeeeel veel geduld.
Mijn zoontje had de neiging om in ons gezicht te slaan. We zeiden dan:"Aai."en pakten zijn hand en deden het samen voor. Nu doet hij het zelf i.p.v. slaan. Geduld is het antwoord. Hoe lastig dit ook soms is.
Je verwacht inderdaad te veel. Ze hebben zoveel impulsen om dingen te doen en aan dingen te zitten dat kunnen ze gewoon niet weerstaan. Hier ook zo'n boefje van 14 maanden die het woordje 'nee' inmiddels heel goed begrijpt. Natuurlijk moet je bepaald gedrag wel corrigeren maar ik lach me soms stiekem een breuk om zijn acties. Zo dreigt hij altijd richting tv te lopen (mag hij niet aankomen) dan daagt hij ons gewoon uit. Als hij er bijna is en iemand staat op om hem tegen te houden maakt hij een schijnbeweging en gaat met een grote grijns tegen de bank aan staan leunen, zo van pomtiepomtiepom.... En vanmiddag was hij druk bezig met alle onderzetters uit de la van de salontafel te halen. Ineens zie ik dat vanuit de keuken en zeg 'he wat doe jij daar?' Hij schrikt en gooit gauw alle onderzetters terug in de la.... Haha, betrapt. Pijn doen mag natuurlijk niet maar ze snappen dat nog niet dat ze iemand anders pijn doen met slaan of krabben of bijten.
Ooh poeh, als je nu al luisteren verwacht dan komt er nog een hele zware periode! Kinderen hebben tot zeker 5 jaar geen intern geweten. Goed of kwaad wordt bepaald door de reactie van de omgeving. Maar op deze leeftijd hebben ze nog niet eens besef van straf. Hij doet iets en jij reageert, meer weet hij niet. En als jouw reactie interessant is (anders dan gedacht) zal hij t vaker doen. Deze fase duurt meestal tot ze 1.5-2 jaar zijn. Hoe machteloos je je ook voelt, niet schreeuwen of slaan. Blijf juist kalm (gewone reactie is minder interessant), zeg wat hij wel moet doen (aaien bij knijpen, eten in mond ipv weggooien, iets wegleggen ipv smijten), herhaal dat 100x en leidt m af met iets anders als hij vasthoudend is. Hier is t zo al gelukt om onze dreumes met 12 mnd de konijnen en honden te aaien ipv knijpen en niet op de tv te slaan met handen maar dat kostte tijd! Heel vaak gezegd, kom maar op de trommel slaan, konijn aaien en vaak met speelgoed ergens anders weggezet. Besef je goed dat jij nu t voorbeeld bent, wat je niet wil dat jij straks doet moet je nu al uitdragen. Doodvermoeiend maar nodig!!! En zoek een plekje (hier, vriendin, moeder, partner) waar je je frustratie kan ventileren want die heb je en mag er zijn maar liever niet in je opvoedstijl!
1e keer zeg ik niet doen, 2e keer houd ik zijn hand vast en zeg ik niet doen, 3e keer gaat hij op de grond. Maar verwacht niet teveel van een kleine. Hier doet hij het bijna niet meer, maar elk kind is anders. Het is begrijpelijk dat je kwaad word, moeders zijn net mensen Maar zet je kindje dan even op een veilig plekje en ga zelf even 5 minuten time out.
Slaan doet onze dochter ook, nu leert ze aaien en slaat ze inderdaad minder. Maar soms is ze te enthousiast en dan blijft ze slaan, ze begrijpt het gewoon nog niet. Ts, jou kindje snapt het ook nog niet. Maar dat wil niet zeggen dat je alles moet accepteren, rustig zeggen dat het pijn doen en niet lief is, als hij niet luistert dan op de grond. Wanneer je je erg gaat frustreren, voor jezelf even een time out instellen en zoontje op de grond en eventueel weg lopen. En bedenk; het is een faaaaase, het gaat vanzelf weer over
Mijn ervaring leert dat een kind van 14 maanden heus wel weet wat wel en niet mag. Mijn zoontje van 11 maanden weet het ook en zijn oudere broer en zus hadden dat ook voor hun eerste verjaardag prima in de gaten. Als hij iets doet wat niet mag zeg ik "nee", kijk ik serieus en haal ik zijn handje weg. Als je vreselijk consequent bent (heel vermoeiend, dat wel) zal hij na een keer of 50 stoppen. Als je het 1x toelaat kan je weer van voren af aan beginnen. Ik vind het de investering meer dan waard. Zoonlief zit niet meer aan de kerstboom, niet meer aan de afstandsbediening en trekt de boeken niet meer uit de boekenkast. Anders blijf je er achteraan rennen!
Oei, dat slaan heeft mijn zoontje rond die leeftijd ook gehad, zelfde met bijten. Wat bij ons hielp is duidelijk nee zeggen en zoontje dan apart zetten. Als hij het weer deed gewoon weer NEE niet bijten/niet slaan zeggen en weer apart zetten. Zoontje begon het toen te begrijpen. Dat lachen is niet uitlachen, ze kunnen op deze leeftijd echt niet bewust iemand uitlachen. Ze lachen omdat ze het zelf grappig vinden of de reactie van jou leuk vinden, dat bednek ik me ook maar gewoon als hij weer eens keihard lacht wanneer hij gecorrigeerd wordt
Dankjewel voor de vele reacties. Denk nu niet dat ik altijd tegen hem loop te schreeuwen hè. Het was enkel vandaag dat het me effe wat teveel werd. En dat wil ik dus in de toekomst vermijden, vandaar deze post hier ook ... De tips die jullie meegeven doe ik eigenlijk wel al, en blijkbaar moet ik dus gewoon volharden en consequent zijn. Heel erg bedankt voor de geruststellende woorden
Ik dacht ook niet dat je dat vaak deed. Maar ik weet dat je als moeder zijn ook even tegen je limiet kan lopen. En ik zie om me heen ook genoeg moeders die nu en dan tegen hun limiet komen te zitten. Vl en ik hebben het inmiddels snel van elkaar en nemen het over als we het aan elkaar merken. En als ik alleen ben dan ga ik even naar de toilet ofzo. Gebeurd niet vaak. Maar iedereen heeft ook wel eens een mindere dag.