Onze dochter van 10 maanden wil niet op haar buik spelen en ik ben bang dat dit haar ontwikkeling inde weg zit. Ze zit wel al heel stevig, maar lan noet zelf gaan zitten. Ze wil eigenlijk het liefst staan en aan de hand stapjes zetten, maar ik kan moeilijk de hele dag met haar stapjes zetten. Het is niet dat het pijn doet, ze kon zich prima vermaken op de buik tot een maand geleden. Het is echt puur frustratie dat het kruipen niet lukt. We blijven het op de buik spelen oefenen maar ze schreeuwt alles bij elkaar. Het proberen kruipen heeft ze helemaal opgegeven inmiddels. Iemand tips? Ze kan zich nu namelijk niet goed alleen vermaken, ook zittend wordt ze na 5 minuten gefrustreerd omdat ze dan een ander speeltje wil waar ze niet bij kan. ze wil eigenlijk alleen maar lopen en staan maar dat kan ze natuurlijk nog niet zelf.
Ja, dat vraag ik me ook af. Ik zou haar regelmatig alleen neerleggen op haar buik en haar zelf laten omrollen, gaan zitten of optrekken. Als je haar alleen maar helpt, is er ook geen drang om het zelf te proberen toch? Ik hoop in ieder geval wel dat ze vanuit buikligging zelf een andere houding aan kan nemen toch? Hier was ook wel wat frustratie met het kruipen, maar dan op 8 maanden. Kruipen en zelfstandig gaan zitten gebeurde tegelijkertijd, doordat gaan zitten vanuit handen en knieen makkelijker is dan op andere manieren. Ik zou me niet te druk maken over dat ze niet meer op haar buik wil spelen, volgens mij is dat vrij normaal als ze eenmaal goed zitten. En ach, misschien gaat ze kontschuiven als het kruipen niet wil lukken, dan wordt ze ook mobiel. De frustratie dat ze ergens niet bij kan, is wel goed hoor, want dan krijg je ook motivatie om toch mobiel te worden. Sommige kinderen gaan kruipen vanuit zit, dus als neerleggen te lastig is, kun je haar ook neerzetten en dan een gedeelte van haar speelgoed net buiten bereik leggen (niet te ver natuurlijk).
Staan doet ze al sinds ze 7 maanden was, als je haar op schoot wou laten zitten strekte ze haar benen en rug tot ze stond, dan begon ze vrolijk te lachen. Zotten doet ze sinds een maand echt heel goed en stevig. We zetten haar gewoon op haar billen neer, dan vermaakt ze zich wel even. Nooit gedacht dat het erg was, maar kan idd goed zijn dat ze daardoor geen drang heeft om zelf te leren zitten. Ik leg haar vandaag telkens op haar rug neer. Dat gaat wat langer goed dan als ik haar op de buik leg meteen (al rolt ze wel vanzelf weer een keer naar d'r buik) maar ze wordt nog steeds super gefrustreerd en begint dan echt te krijsen!
Onze dochter wilde ook nooit op haar buik spelen. Gillen en schreeuwen. Maar ging uiteindelijk vanuit haar rug/zij zitten en zo kruipt ze nu overal heen ze is 11 maanden.
Hier ook Wilde niet op buik vermoedelijk vanwege z'n reflux Wel veel geprobeerd maar dan op bed ipv de grond dan drukt het minder op het borstbeen Hij ging ook vanuit rug naar zit (flinke buikspieren) Uiteindelijk via zit naar kruipen
Ik kan me de frustratie (krijsen) wel voorstellen... En als je ouders dan goed afgericht zijn en je braaf komen helpen... Als het geen huilen van pijn is, dan zou ik toch eens kijken wat er gebeurt als je haar laat 'worstelen'. Ze moet toch leren om het zelf te doen..
Er is ook een tussenweg hoor. Hier hebben we zoonlief nooit neergezet op zijn billen of tegen de tafel aan gezet om te staan bijvoorbeeld. Zo leerde hij dat zelf doen. Ook als we hem zagen worstelen, wil je al gauw ingrijpen, maar als je 2 seconden langer wacht zul je zien dat ze meer kunnen dan je denkt. Maar hij ging dan ook niet huilen van frustratie. Dat lijkt me lastig. Wat je kunt doen is als je merkt dat ze zelf op de buik gerold is en gefrustreerd raakt is haar een beetje helpen door de beweging die ze moet maken om te gaan zitten of kruipen een beetje te ondersteunen. Zo leert ze HOE het moet, want als je haar alleen maar neerzet dan voelt ze ook die beweging niet. Maar ach, ik ben geen deskundige. Zo zou ik het als moeder doen.
Zolang je het kind in een houding helpt, stimuleer je haar niet om die motoriek zelf te ontwikkelen, dus indirect rem je haar in de motorische ontwikkeling. Ik snap dat je als ouder alleen je kind wilt helpen, maar haar op de billen of voeten neerzetten is geen hulp, maar afremming. Baby's die hun natuurlijke motorische ontwikkeling volgen doorlopen dit op een hele biologische wijze, eerst gebogen houding, dan primaire buiklanding, dan optrekken en leren rollen op de buik en daarna rechtop op de billen, daarna vanaf de buik op de knieën en optrekken tot staan enz Op deze manier wordt het kind ook heel stabiel en leert ook meteen hoe ze terug moet op de knieën, billen, buik enz. Mijn advies is dus ook om terug te gaan naar de basis, dag doorbrengen op de buik. Wij mochten van de fysio kinderen zelfs nooit rechtstreeks op de rug neer te leggen of zo op te pakken, alles vanaf de buikligging en dan doorrollen.
Indd op buik leggen, en nooit direct zo oppaken, eersr omrollen dan oppaken. Omrollen doe je ook op bepaalde manier: errst handjes dan voetjes. Ze heeft gewoon geen stimulans om te kruipen of tijgeren. Hier dochter die echt echt graag wilde staan en lopem etc. Ik legde altijd op buik: oprollen terug op rug vond ze niet fijn want he kan geen kant op op de rug. Dus ze ging op knieen staat, wiebbelen, kruipen tot doel, optrekken vanuit kruipen, staan, langslopen. Sinds ze dat deed hoefde ik gaar niet op buik leggen als ik legde ze ging gelijk kruipen. Kruipen is erg belangrijk voor ontwikkeling: er zitten op knieen en handen punten ook dat nieuwsgierigheid ergens komen of tot mama kruipen en dan staan etc erg goed. Ik zou zeggen indd ga terug naar basis van omrollen en vanuit buik ligging moet ze zelf oplossing gaan zoeken of ze gaat kruipen, tijgeren, zitten, staan etc Frustratie hoort er bij.
Ik leg haar elke dag op haar buik. Altijd al. Maar dit is gewoon niet te doen. Ze schreeuwt nu al een half uur op z'n hardst, ik vermoed dat ze zo serieus geen stem meer over heeft en dat ze van uitputting op haar kleed in slaap gaat vallen. Afleiden met een speeltje werkt niet, het voor doen werkt niet, niets werkt. Het lukt haar trouwens wel om op haar handen en knieën te komen maar niet om vooruit te komen. Maarja als ze wel vrolijk wilt spelen al zittend dan ga ik dat haar niet ontnemen. Kruipen leert ze ook wel vanuit zit. Maar ik wil wel blijven oefenen. Oja, ze heeft ook reflux dus het is niet heel raar dat ze al vroeg wou staan en zitten. Ze is ook altijd in een zittende houding gevoed. Draaien van rug naar buik deed ze ook pas heel laat omdat ze het op d'r buikje niet fijn vindt. In ieder geval bedankt voor de tips. Ik zal haar toch wat langer laten huilen op d'r buik, en zal ook eens oefenen op bed omdat het daar zachter is. Ik heb al een kleedje geleend zodat ze geen harde ondergrond op de vloer heeft. Ik wil ook echt niet dat ze het kruipen overslaat dus hoop dat ze het binnenkort een keer doorheeft hoe het moet 😄
Hier vond dl het ook altijd vreselijk op haar buik, ze trok zich al lang zelf op in de box toen ze ging kruipen. Kruipen deed ze ook alleen als ze niet op een andere manier vooruit Kon komen. Ik zou mijn kind niet lang laten huilen om maar op de buik te liggen, niet wanneer ze anders wel vrolijk is. Dl zat met 7 maanden heel goed en trok zich met 9 maanden zelf op waar dat maar kon, pas daarna kwam het kruipen vanaf de buik.
Je moet haar echt niet lang laten huilen op de buik, dat helpt haar niet. Alleen zou ik stoppen om haar in kant-en-klare houdingen neer te zetten. Ik had ook 2 baby's met ernstige reflux, en hiervoor best veel fysiobegeleiding gehad. En toch mochten we van de fysio kinderen niet zomaar op de billen of voeten neerzetten. Leg haar desnoods op haar rug en als ze aangeeft te willen zitten, kun je haar leren hoe ze dat zelf moet doen. Dus omdraaien op de buik, knieën onder de buik, optrekken en draaien op de billen. Dit elke keer weer doen, tot in de treure en totdat het kwartje valt Hetzelfde als ze wil staan of weer wil gaan zitten. Leer haar hoe ze dat zelf kan doen. Als ze zit leg sommige speeltjes net buiten haar bereik, zodat ze motorisch moeite moet doen om erbij te komen. Zodat ze zich moet strekken of op de buik moet haar liggen en zich vooruit schuiven. Ze KAN vanaf de billen leren kruipen, maar waarschijnlijk doet ze dat niet zo snel zonder stimulans.
Je neemt inderdaad de motivatie weg door het kind in een houding te zetten, maar of dat nou zo heel erg is. Mijn dochter werd altijd veel vrolijker wanneer we haar neerzetten in de zithouding, maar kon hier zelf pas vanaf 13 mnd in komen. Ja, dat is laat, maar ik had geen probleem met haar in die houding te zetten als ze daar vrolijk van werd. Uiteindelijk gaan alle kindjes echt wel zitten en lopen hoor . Wat natuurlijk niet wegneemt dat je een kind niet in eenhouding moet zetten voor het lijfje er klaar voor is (heb ik ook nooit gedaan). Ik vind alleen dat er soms wel heel paniekerig wort gereageerd op je kind een beetje helpen. Dan is je kindje er zelf twee maande later mee. Dat is toch geen ramp? De verdere ontwikkeling (verbaal/ cognitief) gaat gewoon verder hoor.
Op zich heb je wel gelijk, alleen is 'zitten' geen motorische stap aan zich, het is een houding en het is voornamelijk belastend voor het lichaam ipv bevorderend voor de ontwikkeling van spieren, gewrichten en het balans. Hetzelfde geldt voor staan. Een kinderfysio is bijv amper geinteresseerd of een kindje kan zitten of staan, het gaat ze voornamelijk om HOE het kind in zo'n houding komt en wat het doen als het het volgens uit balans wordt gebracht. Het eerste wat de fysio hier deed toen de kids eindelijk konden gaan zitten, was ze omduwen en iets leuks net buiten bereik zetten. Verder doet kruipen veel meer voor de ontwikkeling van het kind dan alleen maar zorgen dat de baby vooruit komt.
Bedankt voor je bemoedigende reactie 😄, doet me goed! Helemaal met je eens. Ik ga gewoon blijven oefenen met haar maar ik ga haar niet forceren, ze krijgt alleen maar een grotere afkeer van op d'r buik liggen zo. Als ze wilt zitten dan mag ze dat, en dan is ze maar wat later met andere dingen. En zoals ook aangegeven werd, ook vanuit zit kunnen ze gaan kruipen, dus dat gaan we ook maar eens stimuleren. Bedankt allen voor de tips 😄!
@adi: dat is waar, het gaat hier ook enkel om een houding en niet om een stap. Ik ben het daarom ook zeker wel met de fysio eens dat je een kind niet veel te jong in een houding moet dwingen, waar het nog niet klaar voor is. Wat betreft zitten is het alleen regelmatig het geval dat het lijfje er allang klaar voor is en het kind heel prima kan zitten qua spieropbouw e.d., maar dat het simpelweg nog niet heeft ontdekt hoe het in die houding komt. Mijn dochter is een voorbeeld van een kindje dat heel laat was met het doorgronden van veel motorieke stappen. Soms lukte het haar toevallig om in een bepaalde houding te komen, maar dan zag je haar later bij wijze van spreken nadenken over hoe het ook alweer moest, maar het lukte haar dan soms maandenlang niet meer. Ze had dit met zitten, maar doorvoor ook met omrollen en later ook met complexere handelingen zoals over een hekje klimmen of danspasjes nadoen. Met niet fysieke dingen is ze altijd heel voorlijk geweest, maar ze was (en is) kennelijk gewoon geen motoriek wonder (net als papa en mama overigens ). Ik vind dat je een kindje in zo'n geval echt wel een handje mag helpen, als dit het leven van je kindje wat spannender maakt. Ik denk dat het in ons geval juist wel stimulerend gewerkt zou kunnen hebben voor de cognitieve ontwikkeling, omdat ze zittend veel beter en leuker kon spelen en meer betrokken kon worden bij wat wij deden. Hadden we haar gewoon laten liggen en het haar zelf laten ontdekken dan was ze er wellicht een paar weken eerder achter gekomen, maar dan had ze daar wellicht meer tijd en energie in geinvesteerd, die ze nu kon investeren in voor haar belonendere zaken . @ Stelpie: graag gedaan. Voor je dochter 16 is gaat het haar heus lukken om zelf te gaan zitten . Tot die tijd gewoon lekker genieten van wat ze wel allemaal kan en leuk vindt!
ik ook heb hetzelfde problem met mijn zoon. in de youtube vind ik deze: Watch "Transitioning into Sitting (from the belly)" on YouTube - Transitioning into Sitting (from the belly): http://youtu.be/atxu-bmeYX4 Watch "Transitioning into Sitting" on YouTube - Transitioning into Sitting: http://youtu.be/if80V8-GzrE misschien kunnen helpen
Goh, ik ben misschien een b.itch maar ik heb ons zoontje nooit ergens mee geholpen op gebied van gaan zitten, staan etc. En hij heeft ook wel eens frustraties gehad omdat hij op zijn buik was gerold en niet terug kon rollen of omdat ie niet vooruit kwam met het kruipen.... Maar dat hoort er ook wel bij, denk ik. Zonder frustratie ook geen motivatie om iets nieuws te leren of te doen, toch? En je denkt nu te helpen, maar je geeft tegelijk ook de boodschap dat je alles voor je kindje oplost als ze gaat huilen. Nu heeft ze dat misschien nog niet door, maar dat gaat ze wel steeds meer doorkrijgen. En ik zeg dit uit ervaring, want ik was zo'n kindje die nooit iets zelf hoefde te doen. Bij de eerste moeite die het kostte kwam mijn vader of moeder aangerend om alles wat moeilijk was uit mijn handen te nemen voor me. Uiteindelijk lijkt dat heel lief en leuk en het gebeurt ook met de beste bedoelingen, maar uiteindelijk heeft je kind er veel meer aan om zelf dingen te leren, mét frustratie, maar ook met de voldoening dat ze het zelf hebben geleerd.
Een motorisch wat minder vaardig kind helpen vertaalt zich volgens mij echt niet direct in het aanleren van zeurn of verwennen of het kind minder zelf redzaam maken hoor. Ik heb mijjn dochter altijd geholpen, maar sinds ze baby af is is het vrij duidelijk voor haar dat er met huilen en zeuren bij papa en mama niets bereikt wordt. Als je je kind altijd in extreme mate geeft wat het wil is dat natuurlijk niet zo verstandig, maar daar valt bovenstaande naar mijn idee echt niet onder. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je direct een bitch bent als je je kindhet zelf laat uitzoeken .