We zijn ondertussen behoorlijk radeloos... Mijn jongste dochter is nooit een goede slaper geweest. Ze heeft maar enkele keren snachts doorgeslapen. Meestal werd ze 1 of 2 keer wakker, dronk dan even wat (bv) en ging weer lekker slapen, maar sinds 2 weken... Ze gaat al huilen zodra we haar in haar bedje leggen. Als we dan haar kamer uit lopen raakt ze helemaal in paniek. Niet zomaar huilen om aandacht te vragen, maar echt oprechte paniek. Ze schreeuwt de hele boel bij elkaar. Wat wij momenteel doen is dan maar bij haar gaan liggen. Op een goede dag duurt het vervolgens 10 minuutjes voordat ze slaapt. Maar dan nog..herhaalt dit ritueel zich 3 keer per nacht. Afgelopen nacht hebben mijn man en ik om en om in totaal 3 uur (!) bij haar gelegen tot we het uiteindelijk opgaven en haar bij ons in bed hebben genomen. Voor niemand ideaal want we slapen allemaal onrustig als ze bij ons in bed ligt. Ik ben pril zwanger van de derde en echt compleet gesloopt, de sfeer in huis is om te snijden.. Iedereen slaapgebrek, dit kan echt niet langer zo doorgaan. Wie o wie heeft er tips voor mij? overigens huilt ze overdag ook direct als we even uit het zicht verdwijnen (iets uit de gang pakken ofzo)...
Ow wat ontzettend herkenbaar!!! Mijn dochter is over een paar dagen 16 maand en hier is het sinds twee weken exact zo! Gaan slapen is een drama, ze raakt in paniek als we weggaan dus blijft één van ons erbij tot ze diep slaapt. En dan wordt ze rond 01.00u wakker en gaat echt niet meer slapen alleen. En als ze uiteindelijk slaapt is ze om 02.30u weer wakker. Bij ons in bed nemen hebben we een paar dagen gedaan, maar dan gaat ze eerst een uur keten, en daarna slaapt ze onrustig. Ze wil dan steeds diep in mijn armen kruipen. We slapen dan slecht van de geluidjes die ze maakt en het gedraai. En mijn vriend wordt er mega sjaggie van. Vrijdag was ik gesloopt, ik keek er gewoon scheel van. We hebben nu een matras op haar kamer gelegd waar we om en om een nacht slapen. Dan heeft de ander tenminste een echt goede nacht, en mijn dochter slaapt meteen verder als ze rechtop gaat staan en ons ziet. Ze gaat dan weer liggen voordat ze overstuur raakt. Ik voel me nu veel fitter dan vorige week. De verlatingsangst overdag heeft ze nu ook, het is al brullen als ik naar de keuken loop. Helaas geen tips dus, ik lees mee. Ik vrees dat het een heftige fase is en dat we niks anders kunnen doen dan wachten tot het over is... Haar gezondheid is overigens prima, geen verkoudheid, kiesjes of zere oren nu.
Ze is eigenlijk al maanden op en af verkouden. Verder wel vrolijk. Ik heb ook gedacht..heeft ze nergens last van.. maar heb dit een beetje uitgesloten voor mezelf omdat ze overdag heerlijk aan het spelen is en ook stil is zodra we bij haar zijn op haar kamertje en/of ze bij ons in bed ligt. Het lijkt echt te liggen aan het moment dat wij haar alleen laten/ze alleen is.
Laat eens kijken naar haar neusamandelen. Mijn zoontje had er ook erg veel last van, maar dan alleen 's nachts. De laatste maanden voor zijn operatie moest ik er 4-6 x per nacht uit. De huisarts zag het van veraf al, doorgestuurd naar de KNO en die twijfelde ook geen moment. Hier zijn alleen de neusamandelen eruit gegaan, toen was hij 16 of 17 maanden oud. De eerste nachten kwam hij 2-3x en nu slaapt hij bijna altijd door. Hij had zelden een snotneus, maar had wel moeite met slapen. Ik ben er eens een nacht naast gaan slapen en toen bleek toch echt dat hij slaapapneu had en daardoor wakker schrok. Hij was altijd vrolijk overdag, dus dat hoeft echt niks te zeggen. Neusamandelen eruit en probleem opgelost. Ik zou zeggen, laat het eens nakijken, zo gedaan en geeft een enorm plezier!
Net langs de huisarts geweest. Ze heeft geluisterd naar haar longen, naar haar oren en keel gekeken. Niks aan de hand. Ze adviseert mij haar te laten huilen waarbij we om de 10 minuten ons gezicht even laten zien. Ergens staat dit mij tegen omdat ik haar niet zo overstuur wil laten raken, maar ik moet toch wat... Iemand nog tips?
Dat beeld zagen we hier ook: een dame die overdag vrolijk was, maar 's nachts was het drama. Bleken de neusamandel en de oortjes te zijn. Volgens huisarts was er niets aan de hand, ondanks steeds oorontstekingen. Kinderarts wilde ons wel doorverwijzen naar KNO en die zag wel degelijk problemen: chronisch ontstoken neusamandel en vocht achter de oren. Neusamandel verwijderd, buisjes in de oren en korte tijd daarna is ze door gaan slapen... Laten huilen zou ik niet zo snel doen. Ik zou eerst eens "Dreumes in dromenland" van Stephanie Lampe lezen dan en zien dat je dat toe gaat passen. Kun je op een veel vriendelijker manier toe naar zelf slapen gaan en doorslapen.
Hoe herkenbaar dit....ons zoontje is ook bijna 16 maanden. Sinds een week 's nachts echt een drama. Eerst goed gaan slapen, rond middernacht wakker...een groot drama. Om dan toch maar goed te slapen nemen we hem ook vaak bij ons in bed. Maar dat kan geen oplossing zijn. Hij is ook constant verkouden. Morgen dit ook maar eens aankaarten bij de kinderarts.