Bij de oudste werkte het troosten in bed niet, die ging dan alleen maar harder huilen. Haar moest ik er echt even uit halen, uit haar kamertje. Nam haar soms mee naar beneden of ging even samen op ons bed liggen of ze dronk nog even wat. Jongste kan ik soms de speen geven en die slaapt dan weer verder. Of ze gaat harder huilen, doet haar hoofd omhoog (buikslaper) en dan moet ik haar er gewoon uithalen.
De eerste link heeft het over 'langdurig' laten huilen. Wat is dat dan? En ook over huilbaby''s. Hier een huilbaby gehad, die NIET te troosten was. Dat is namelijk ook vaak het probleem met huilbaby's ... De tweede link is wetenschappelijk al helemaal 'pet': waar is de controlegroep? *** TS: inderdaad bij verlatingsangst (en tevens belangrijke hechtingsfase), zou ik niet laten huilen, wel troosten en zekerheid geven. Eventjes huilen voor het in slaap vallen is echt niet erg, ook niet als dat 5 minuutjes is.
Ik snap het echt niet he... Cb geeft dus al aan dat het verlatingsangst is, waarom dan laten huilen? Dan wil je toch juist je kleintje laten weten dat mama er altijd is? Ik weet echt niet of wat ik nu zeg pedagogisch verantwoord is maar mijn gevoel zou schreeuwen: laten weten dat mama er altijd is!!!! T is vast een fase en gaat weer over....
Troosten op bed werkte hier bij alledrie niet. M was een moeilijke inslaapvaller, kan het inmiddels best goed, maar wel een heel ritueel nodig. T is een makkelijke inslaapvaller, maar heeft echt angstperiodes (nu ook weer) dan blijven wij bij hem tot hij slaapt of het ok vindt dat we gaan. S is een makkelijke inslaapvaller, valt of direct in slaap of met 1 mekker of met een brulmomentje (klinkt heel heftig, maar het is nogal een driftkikker, dus al het huilen klinkt alsof hij gemarteld wordt). Inmiddels horen we aan zn huilen of het gewoon driftvoorslaap is of ikbennietmoegenoeg/helphaalmeeruit.
Er is denk ik ook een verschil tussen huilen en laten huilen. Huilen waar je bij bent is iets anders dan een baby alleen laten huilen. Ik denk dat het laatste echt schadelijk is. Een inslaaphuiltje (jengel) is inderdaad weer iets anders, maar toch ben ik heel blij dat mijn dochter dat nooit doet. Zou het erg moeilijk hebben het aan te horen. Ze huilt ookaltijd als er iets echt mis is.
Als het echt verlatingsangst is is het spel Nijntje speelt verstoppertje misschien iets heeft een baby stand dreumes en peuter je leert je kind spelenderwijs dat wat weggaat ook weer terug komt zo ook mama..... Ken iemand had hier positief resultaat
pff zit met zelfde probleem, weet ook echt niet wat ik nu moet doen. Laten huilen vind ik zo sneu, maar elke nacht uren naast zn bed kan ook niet voor altijd... poeh was er maar een magisch middeltje!
Hoi Bailey, Nou ik kan je misschien een klein beetje goed nieuws geven. Het heeft hier 2 weken geduurd en het was echt wel even zwaar! maaaar.. ze slaapt 's nachts weer!! 's avonds wil ze nog wel eens wat lastig doen en niet gaan slapen, maar ik ben al zo ontzettend blij dat ik mn nachtrust weer terug heb. heel erg veel succes!
Nou ja, dat is toch het meest verkeerde advies wat je kan geven als CB . Als je baby verlatingsangst heeft (en dat is een fase die iedere baby rond de 9 maanden doormaakt) kan je het beste veiligheid en vertrouwen geven. Even bij haar blijven tot ze in slaap valt. Of boven nog even aanrommelen zodat ze jou hoort. Deze fase gaat weer over. Succes!
mijn dochter heeft dit ook gehad het begon rond de 8 maanden daarvoor echt geen problemen met haar naar bed brengen maar ze gilde heel de boel bij elkaar huilen huilen en nog eens huilen en laten huilen was echt geen optie dat arme meisje raakte totaal over haar toeren toen ben ik er bij gaan blijven tot ze sliep elke avond weer soms duurde het 10 minuten soms een uur ik heb tussen door van alles geprobeerd maar niks werkte ze was er al aan gewend dat ik bij haar bleef dit heeft geduurd tot ze een jaar was toen was het over en toen ging ze gewoon weer uit haar zelf slapen wat je eventueel nog kan proberen ik weet niet hoe ze slaapt bij ons hebben we ook het ledikant anders gezet zodat ze gewoon de overloop op kan kijken de deur laten we dan open en een nachtlampje op de overloop ik merkte dat ze dat ook erg fijn vond succes ik hoop dat je snel een oplossing kan vinden want het is soms erg vermoeiend
Hier hebben we ook ooit het laten huilen methode geprobeerd maar dat werkt echt niet haha Nina is een volhouder (zo was ik ook als kind ) Maar in de periodes bleven we gewoon even bij haar zitten (ze huilde dan niet en probeerde ook geen contact te zoeken binnen de 15 min sliep ze dan en dan niets geen probleem. Soms duurde het 2 weken maar kon ook een paar dagen duren. Ook 's nachts heeft ze veel gespookt tot 13/14 maanden ongeveer maar eigenlijk nooit laten huilen zei van de week nog tegen mijn man ik heb die nachten niet als zwaar ervaren we deden het er gewoon even bij. Maar van huilen werden wij alle twee niet goed en vonden het erg zielig voor Nina.
Wij hebben de poang stoel van de Ikea op zijn kamertje staan. deze kan een beetje wiebelen/schommelen. Dat is erg lekker voor de ouder, je hoeft dan niet heen en weer te lopen en dat scheelt een hoop energie. Het in slaap vallen duurt wel even, kan zo een half uurtje duren. In die tijd zit je heerlijk in een fijne stoel, naar je mannetje te kijken. Lekker een rustmomentje, alleen met je kindje en het is niet zwaar. Vaak valt ie al in slaap en blijf je nog gewoon een kwartier zitten omdat het zo heerlijk is!
Lieve TS! Hier een meisje van 14 maanden!! En ze slaapt nog steeds liever niet alleen!! Wij hebben ook met het CB gebeld en gepraat.. en kregen de tip als ze wakker wordt 's nachts lekker laten huilen. Haar deur dicht, onze deur dicht en babyfoon uit. Maar wat nou als je kindje alles er dan onder spuugt?? Dan doe je dat niet nog een keer! Nou ik heb in 1 nacht 4 keer haar bedje verschoond en de 2e avond en nachts 3 keer... en daarna nog een avond 2 keer.. en ik doe dit nooit meer!! Ik en mijn man hebben ons erbij neergelegd dat ons meissie gewoon nog lekker een flesje wil voor het slapen gaan 's nachts. Ook hebben wij ons erbij neergelegd dat ze lekker tegen een van ons aan in slaap wil vallen. Als het bij papa is blijft ze op ons bed.. want hij kan haar niet wegleggen, dan word mevrouwtje wakker. En als ik haar in slaap breng leg ik haar lekker op haar eigen kamertje. Dit is soms voor een uur, soms 2 uur en soms tot 's nachts een uur of 3. Het is erg wisselend. Ook krijgt ons monstertje 's nachts nog wel is wat te drinken een beetje water ofzo.. zuigbehoefte.. maar wil geen speen en duimt niet. Dus dan een flesje! Ik wil hiermee zeggen.. ons meisje slaapt nog vaak lekker tussen ons in hoor! En ja ik weet dat er mensen zijn die hier op tegen zijn maar ik moet je zeggen ik vind het heerlijk!!!! Ik lig nu lekker op bed met mijn laptopje.. en mijn dochtertje ligt heerlijk te knorren! Ik zou zeggen doe wat jij denkt dat goed is.... en luister niet naar mensen die zeggen dat je kindje in het eigen bedje moet slapen!!
Angel1990, wat fijn om te horen! Minder fijn voor jullie dat ze nog steeds niet alleen wilt slapen, maar heel fijn dat ik eens een ander geluid hoor dan al die adviezen van mensen om mij heen die me schuldig laten voelen dat ik mijn mannetje niet tot in de treuren wil laten schreeuwen en huilen. Dank je wel, vanavond volg ik eindelijk weer een keer mn gevoel en kruip ik dicht tegen mn mannetje aan als hij weer een paniekaanval in zn slaap heeft.
het is jouw kindje dus jij weet wat hij nodig is. ons meisje heeft erg veel behoefte aan contact met voornamelijk mama maar papa lukt momenteel al een stukken beter 's nachts kruipt ze dan ook het liefst bijna in me of jegaat bovenop mij liggen haha en nee ik of mijn man zijn nog nooit bovenop haar gaan liggen in onze slaap het komt vanzelf wel hoor..
Wat een lieve en behulpzame reacties allemaal!! gelukkig was het hier echt een fase en slaapt ze weer heerlijk in dr eigen bedje. Wel wordt ze 's nachts nog 1 of 2 keer wakker voor voeding (ik geef nog steeds borstvoeding), dit vind ik ook geen probleem en daarna slaapt ze weer verder als een roosje. Maar alle kinderen zijn inderdaad anders en ik ben (zeker nu) wel van mening, geef ze lekker wat ze nodig hebben! Toch vind ik het wel heel knap van je hoor angel! ik vind het heerlijk om te knuffelen met mn dochter, maar zelf lekker slapen en soms wat tijd voor mezelf en mn man vind ik toch ook wel heel fijn. maar uiteindelijk zal die tijd voor jou ook wel weer komen denk ik. Misschien was onze dochter ook wat sneller gewend, omdat ze al een aantal maanden op dr eigen kamertje lag, ver voordat ze last kreeg van verlatingsangst, dus ze was dat al gewend.