Ik ga hier mijn verhaal vertelleb want ik word nergens gehoord. Mijn zoontje is 10 weken geleden heel snel op de wereld gekomen, vanaf de eerste wee tot zijn geboorte heeft het 1 uur en 45 minuten geduurd. Vanaf dat moment begon het gehuil, vanaf de eerste nacht tot nu. Ik heb eindeloos met een cb en de huisarts gebeld, gisteren had ik een controle afspraak voor mijn zoontje en weer verteld dat hij veel huilt, de ochtenden hier vaak om 2 uur s nachts beginnen enz enz Hij is twee nachten in het ziekenhuis geweest en daar hebben ze geen oorzaak voor het gehuil kunnen achterhalen. Ik ben doodop, ik kan niet meer, ben duizelig heb continu hoofdpijn, sta zelf vaak boven zijn ledikantje te huilen, dit meerdere malen aangegeven en het enige antwoord wat ik krijg is: je ziet vaak dat de baby's rond zes maanden stoppen met huilen. Gisteren werd gezegd: als je het niet meer gaat aan de bel trekken, ik denk ik trek al acht weken aan de bel?? Morgen moet ik weer gaan werken, aan de ene kant heel veel zin in, lekker andere praat, gezellig met mijn collega's maar aan de andere kant heb ik in die 10 weken geen moment gehad om psychisch en lichamelijk te herstellen van de zwangerschap en bevalling. Heeft iemand hier alsjeblieft een tip om morgen iig mijn eerste dag door te komen
Een tip heb ik niet maar ik weet wel iemand die je misschien raad kan geven. Liekje81, die heeft de eerste weken ook echt een huilbaby gehad en werd er radeloos van, die heeft toen een bepaalde methode aangepakt (omdat ze ook nergens gehoord werd) en dat heeft heel erg goed gewerkt, haar dochtertje is omgeslagen als een blad aan de boom. Dus mijn advies is dat je haar eens een PB stuurt, ze kan je wellicht goede tips geven.
Mijn schoonzus had ook een enorme huilbaby (letterlijk 20 van de 24 uur per dag). Zij is drie keer naar een osteopaat geweest en het was een heel ander kind. Ik zou je dus aanraden om naar een wat meer alternatieve manier te kijken... Verder heel veel sterkte!
Een snelle bevalling geeft veel druk op de nek(wervels) van je baby en hij/zij kan daar erg last van hebben. Van mijn jongste ben ik ook heel snel bevallen (vliezen braken spontaan en binnen 3 uur was hij er). Hij huilde ook heel veel en via de kinderarts ben ik toen bij de manueel therapeut terecht gekomen die gespecialiseerd was in kindjes met KISS-syndroom. Hij heeft mijn zoontje een paar keer behandeld en ik had een ander kind. Ik zou je adviseren om eens met een KISS-specialist contact op te nemen.
Wil je PB-en? Ik heb namelijk ook hetzelfde meegemaakt als jij! En waar of niet het stopte hier inderdaad rond 6 maanden. Maar ik heb wel misschien wat tips en trucs voor je. En die dag kom je wel door, echt waar. Je hebt zoveel kracht!!
Zelf geen ervaring mee, maar ik hoor veel goede ervaringen over osteopaten, ik zou het uitproberen. Sterkte
Toen ik je verhaal las, dacht ik ook gelijk aan een osteopaat. Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar bij de zoon van een vriendin hielp het echt enorm. Heel veel sterkte morgen!
Wat naar Heb je geprobeerd je kindje te dragen? Al geeft t overdag wat rust dan zou dat misschien schelen? Ons dochtertje is vaak ook alleen op die manier te troosten. Maar laat je idd niet afschepen wat betreft de oorzaak van t huilen
Wat erg dat je nergens gehoord wordt! Alleen als dingen vreselijk uit de hand lopen en er gekke dingen gebeuren, schijnt de hulpverlening pas in actie te komen 3 van mijn 4 kinderen zijn enorme huilbaby's geweest en ik weet waar je doorheen gaat! Zeker zoon nr. 2 huilde hier 20 van de 24 uur. Radeloos was ik! Wat heb je er aan om te weten dat het ooit over gaat?! Op dit moment is het super zwaar en daar moet wat aan gebeuren. Ook ik heb goede ervaringen met een osteopaat ( al is het alleen maar om uit te sluiten dat er iets niet helemaal lekker zit). Verder zou ik je adviseren, hoe moeilijk ook, om je kindje eens een nachtje weg te brengen. Bij je moeder, schoonmoeder, goed vriendin oid Al is het maar 1 avond en nacht per week. Dan kun je tenminste even een keer goed slapen en weer wat energie opdoen om het allemaal weer wat beter aan te kunnen. Natuurlijk is dat moeilijk, want vaak denk je toch dat jij zelf degene bent die het beste weet hoe je op het huilen moet anticiperen en een huilend kind breng je moeilijker weg dan een zoet, tevreden kind. Na de huilperiode van zoon nr. 3 heb ik het ook teruggekoppeld naar het cb. Ik heb daar telkens gemeld dat mijn zoon heel veel huilde en dat het me radeloos maakte, maar het werd opgeschreven en er werd me gezegd dat het zo jammer was voor mij. Achteraf heb ik de verpleegkundige gevraagd waar zij uit op kon maken dat ik het wel aankon. Toen zat ze me een beetje schaapachtig aan te kijken. Ik zei tegen haar: hoe wist jij dat ik hem niet van de trap af ziu gooien ( gelukkig nooit die gedachtes gehad hoor Daar schrok ze wel van. Daarop hebben ze de protocollen ook veranderd. Tijdens de huilperiode van zoon nr. 2 belde de wijkverpleegkundige van het cb (ander wvk) elke week en ze kwam regelmatig langs. Ze zei ook dat ze het vreselijk vond dat ze niks aan het huilen kon doen. Voor mij was alleen de erkenning van het probleem al heel waardevol. Vaak begrijpt je familie/ vrienden toch niet helemaal hoeveel impact het heeft ( ach, mijn zoontje huilde ook vreeeeeeeslijk! Elke dag van 19- 22 uur) en het feit dat zij erkende dat het echt erg was, vond ik al fijn. Heel veel succes gewenst en nogmaals: schakel hulp in van familie/ vrienden!
Bij mij duurde de bevalling van de eerste wee totdat hij geboren was 4 uur en ZL heeft totdat hij 7/8 weken oud was continu gehuild! Ik was ten einde raad totdat ik dit probeerde: - osteopaat. 3 keer en hij was al een stuk rustiger - de 3 R's. Rust regelmaat en reinheid. Vooral de eerste 2. Het gaat dan niet om alles op de klok te doen maar om alles in dezelfde volgorde te doen en zo voorspelbare situaties te creëren zodat de baby uiteindelijk weet wat er gaat gebeuren. Ik heb Ria Blom gelezen en een aantal dingen in de praktijk omgezet. Het laten huilen heb ik juist absoluut niet gedaan trouwens! Nu is hij 5 maanden en het gelukkigste, vrolijkste jochie op de wereld Ik zou naar een osteopaat gaan en hem zeker laten nakijken op het KISS-syndroom! Succes en geloof me, het wordt beter ik geloofde dat ook niet maar het is echt waar
Ik was als baby een huilbaby, mijn moeder heeft wat met mij afgezien met een maand of 5 werd ik geopereerd aan liesbreuk en was het huilen daarmee over.
Ik had het ook in de pb gezet maar misschien ook wel interessant voor de anderen. Wij hebben onlangs een gesprek gehad in het ziekenhuis nav de opname van onze dochter die ook een huilbaby was. Bij dit gesprek was de hele afdeling, alle kinderartsen etc aanwezig. Er waren meerdere ouderstellen. Bij sommige stellen heeft de opname heel goed geholpen, waaronder onze dochter. Bij de anderen niet. Maar deze kindjes bleken allemaal toch iets te mankeren! Ik vond dit heel opvallend. Mijn conclusie na deze avond was dan ook dat als je je kindje niet uit die cirkel van het huilen kunt krijgen (eventueel met een opname) dan moet je echt verder kijken. Ik ben natuurlijk geen arts maar dit was zo opvallend.. Heel veel kindjes hebben oorproblemen maar kunnen deze pijn niet duidelijk maken. Dit wordt heel vaak niet onderkend helaas. Ook was er een kindje met een te korte tongriem die daardoor niet goed dronk en last kreeg van, ik geloof, zijn nekje. Er is wel een steunpunt voor ouders met huilbaby's. Je wordt vaak niet begrepen door je omgeving en ik heb gemerkt dat het heel belangrijk is dat je je verhaal kwijt kunt. Steunpunt is hier te vinden: Hoe we werken Toen ik hier laatst over begon bij het cb kwamen ze aanzetten met het foldertje.. ik had destijds graag hiervan geweten.
Bij alleen het lezen van je titel staan de tranen in mijn ogen en kippenvel op mijn armen, dit terwijl het toch al 4 jaar geleden is dat onze prachtige, lieve, maar ook huilbaby geboren is. Ik heb savonds huilend mensen gebeld, help ik weet het niet meer, hij huilt zo en blijft huilen. Weken werd ik niet gehoord, tot ik voor afplatting bij de fysio kwam. Die zag zijn krijsbui en zei gelijk "dit is niet goed, dit is niet normaal". Eindelijk iemand die het zag, eindelijk hulp. En 2 jaar later, gelukkig in mindere vorm, weer een huilbaby. Ik bied graag een luisterend oor aan, via pb of hier. Ik zou graag willen horen wat je hebt geprobeerd en waar je al hebt aangeklopt. Beide jongens hadden medische problemen en is uiteindelijk wel opgelost. Misschien kan ik jou helpen met mijn ervaringen.
Ik vind het ook heel erg verdrietig, dat je als ouders gewoon niet gehoord wordt! Echt triest en zielig, voor het kindje en voor de ouders. Hier geen huilbaby, maar baby met verborgen reflux, wat bij een tweede observatie niet serieus werd genomen. Met als gevolg een vrolijke baby die langzaam in een zielige baby veranderde. Ik ben voor hem blijven vechten, en gelukkig wordt hij nu gehoord. Een huilbaby is meestal niet zomaar een huilbaby. Dikke knuffel!
Idd. Hier ook vooral de jongste, een drama. Niet huilen maar krijsen. Ik kan me voorstellen dat moeders hun kinderen wat aandoen... Gelukkig wel hele goede begeleiding gehad van huisarts en CB. Lipbandje te kort, koemelk allergie, verborgen reflux en kno problemen... Ik blijf er ook bij dat een baby nooit zomaar huilt. Heel veel sterkte!
Ik ben dus Liekje81 waar Drieka het over had. Iemand had het hier over Ria Blom, dat hebben wij ook gedaan. Wel met laten huilen trouwens. Ze huilde toch al, dus dat kon er ook nog wel bij. Wij hadden binnen een dag een ander kind. Maar achteraf weet ik wel wat het probleem is geweest. Ze was overprikkeld, ik liep maar met haar rond, zodat ze juist niet meer in sliep viel, waardoor meer huilen, waardoor nog meer overprikkeld. Voor ons was laten huilen bij het naar bed brengen de methode om uit de negatieve spiraal te komen. Maar dit was wel voor ons een laatste redmiddel, 2 weken eerder stond ik er helemaal niet achter. Ze is nog steeds een meisje van de regelmaat, en dagjes weg gaat niet, want ze slaapt niet in maxicosi of kinderwagen. Maar thuis en op kdv slaapt ze erg goed. Ik heb trouwens heel veel aan mijn CB gehad. Zijn meerdere keren aan huis geweest, en het is dat die methode hielp, anders was er iemand een paar dagen bij ons thuis gekomen. Zoiets zal elk CB toch wel hebben? Aan huisarts heb ik niets gehad. Net toen ik met Dafne bij haar kwam, was ze stil en aan het lachen. HA zegt doodleuk: ik zie een voorbeeldige baby, kom over 3 dagen maar terug om de week door te nemen. Nou, daar ben ik dus niet meer geweest. Ik denk wel dat je echt eerst medische dingen uit moet sluiten. Laat je desnoods doorverwijzen naar de kinderarts. Die hebben een heel huilbaby-protocol, iemand had het daar net ook over, met opnames enzo. En een osteopaat lijkt me ook een goede. Baat het niet dan schaadt het niet. Nu denk ik dat ik mazzel heb gehad, dat het ook zo snel en redelijk makkelijk op te lossen was. Hoewel dat laten huilen bij het naar bed brengen ook echt niet leuk was. Maar dat deed ze al heel snel niet meer, en nu eigenlijk nooit meer. Ik heb wel het halve forum hier over me heen gehad omdat ik het dus zo deed. Maar ik wil graag eerlijk zijn en schaam me er ook echt niet voor. Dat was op dat moment de enige juiste manier, voor ons kind. Ik snap nu waarom mensen hun kinderen wat aandoen. Ik heb het zelf niet gedaan, maar ik stond op het punt van. Heb haar in de box gelegd en ben ergens tegenaan gaan slaan. Dwing dus echt hulp af! Val desnoods elke dag je huisarts lastig. Een verwijzing voor de kinderarts is zo geschreven. Succes!
@pukjepuk: nu hebben sommige huilbaby's inderdaad een onderliggend medisch probleem. Helaas hoor ik van de kinderarts hier dat dat toch echt meestal niet het geval is. Hoe erg dat ook is.
Ik wil hier toch even op in springen. In principe heeft elke baby reflux. Reflux is namelijk niet meer dan het slecht afsluiten van de maagklep. Pak een volle fles drinken en draai de dop los, of eigenlijk maak met een mes het bovenste gedeelte van de dop los en zet deze half open. Leg dan de fles neer en kijk wat er gebeurd. Ik zal niemand hoeven te vertellen dat de inhoud van de fles eruit loopt. De fles is een maag en de dop een maagklepje. Zolang je de baby rechtop houd zal er veel minder aan de hand zijn dan wanneer de baby ligt. Dat elke baby reflux heeft wil niet zeggen dat elke baby er last van heeft, sommige helemaal niet, sommige een beetje en sommige heel veel. Daarnaast heeft een gedeelte van de babys ook nog kea of andere medische problemen zoals kiss. Ook kunnen ouders, ongemerkt, te veel verwachten van een baby. Dit kan zijn als verwachten in bed te kunnen slapen, te vaak op pad of bijv continu muziek aan. De ene baby kan dit prima aan en een andere baby is direct overstuur en overprikkelt. Geen medisch probleem, maar er zal wel verandering bij de ouders moeten komen voordat de baby zal kunnen veranderen. Ik ben van mening dat als er eerst naar de ouder(s) geluisterd zou worden, meegekeken wordt in de dagindeling en openstaan voor mogelijke medische problemen je al een heel stuk verder zou komen. Niet elke huilbaby heeft een medisch probleem. Niet elk medisch probleem heeft direct medicatie oid nodig. Maar een ouder heeft wel direct hulp nodig. Wat jij zegt klopt, niet elke arts staat open voor een medisch probleem bij een baby. En dat is een grove fout. (Ik ben ook benieuwd over welke ka jij spreekt, uit (voormalig) rijnland of zuwe hofpoort?)