Een onderwerp waar waarschijnlijk al vele topics over gaan, maar meestal gaat het dan over laten huilen. Ik vraag mij af of iemand een succesverhaal heeft over een methode waarbij zij haar baby heeft leren inslapen zonder te laten huilen ( dus niet van de 5 10 15 regel of iets dergelijks). Mijn dochter is 3,5 maand oud en vanaf het begin is ze telkens in slaap gewiegd in onze armen of valt ze aan de borst in slaap. Nu zou ik haar graag leren om zelf in slaap te vallen en haar eigenlijk afleren wat ik haar tot nu toe aangeleerd heb... Ook met het vooruitzicht dat ze over enige tijd ook naar de kinderopvang zal gaan. Ze is (in tegenstelling tot mijn oudste) echt een heel makkelijke baby die alleen huilt als er iets mis is. Als ik haar ( na slaapritueel waar ik net mee begonnen ben) in bed leg kan ze niet zelf in slaap vallen en raakt ze overstuur na verloop van tijd. Haar zacht toespreken/shussen/aaien helpt dan niet. Ze valt dan wel vrij snel in slaap als ik haar oppak, hetgeen ze nu dus min of meer aangeleerd heeft.... Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om haar te laten huilen omdat ze normaliter dus eigenlijk vrij weinig huilt. Iemand een idee over hoe ik het kan aanpakken? Hoe doen ze dit op de crèche? Laten ze haar daar wel huilen?
En manier weet ik niet, maar het heeft volgens mij het meeste met timing te maken. Probeer je je kindje op gezette tijden in bed te doen, of kijk je echt naar haar slaapsignalen? Dit wil ook zeggen, dat het helemaal niet goed uitkomt met je eigen ritme. Een andere tip die ik voor je heb, is: Probeer eens het bedje ergens anders neer te zetten of haar er andersom in te leggen. Kan ook schelen. Over wel/niet laten huilen: Het is belangrijk dat je een beetje weet waarom ze huilt. Als ze bang is of pijn heeft, zou ik haar ook niet laten huilen. Maar soms hebben kindjes het echt even nodig om eventjes te huilen. Die van mij zijn ook zo. Dat duurde altijd maximaal 5 minuten. Als het langer duurde, dan was er iets aan de hang. Tot op latere leeftijd, want dan gingen ze huilen, omdat ze wisten dat ik dan kwam om ze eruit te halen. Daar ben ik toen ook mee gestopt. Ik herken ook heel goed het 'ik wil niet slapen maar spelen' huiltje. Als ik onder de douche sta, dan kan ik ze er ook niet stante pede uit halen, toch? Ik wil ook geen discussie over wel of niet laten huilen, want je moet vooral je moedergevoel/-instinct volgen. Maar probeer voor je zelf te onderbouwen waaróm je je kind in een bepaalde situatie niet wil laten huilen. 'Omdat ik zelf ook bijna nooit huil' vind ik een aparte reden en eigenlijk niet echt onderbouwend. Iedereen is anders. Mijn jongste huilt (buiten niet willen slapen) nauwelijks. De oudste piept om het minste of geringste
Ze heeft tot nu toe alleen nog maar bij ons in het grote bed geslapen. Ze slaapt nu sinds een paar dagen voor het eerst in haar eigen bedje in haar eigen kamer. Ze wordt wel vaak wakker ( wat voor haat normaal is) maar lijkt het verder prima te vinden. Misschien dat ik te veel tegelijk probeer aan te passen? Ik let op tekenen van vermoeidheid en laat er meestal 1,5-2 uur tussen zitten.
Hier bij elk huiltje gaan lopen. Niet eruit halen maar aai over de bol, speen geven. Erbij blijven tot ze weer rustig was. Alleen wanneer ze heel erg overstuur was haalde we haar eruit. Vooraf bij moeheid signalen tegen je aanleggen om rustig te worden voor het slapen. Hielp hier goed Succes ermee!
Misschien eerst oefenen met alleen in slaap vallen in jullie bed? DL slaapt hier beter in als ze in ons bed ligt dan in dr wieg naast ons bed. Wat we hier nu aan het oefenen zijn is van in mijn armen in slaap vallen ins ons bed, naar naast mij op het bed, maar tegen mij aan in slaap vallen en zo steeds beetje meer afstand ertussen, maar in het begin nog wel dichtbij, dus vertrouwd
Ja ik heb dat bij beide kinderen gedaan. Wel totaal verschillende kinderen dus 2 methoden: Bij de oudste bleef ik naast haar bedje of eigenlijk beetje erachter zodat ze mij niet zag en legde dan soms een hand op haar maar zitten was meestal wel genoeg. soms 5 minuten soms een half uur. Bij de jongste was zitten niet voldoende die werd dan alsnog overstuur. Hij lag op zn zij dus ik legde dan mijn hand op zijn zij en wiegde hem dan zachtjes heen en weer met een spuugdoekje over zn ogen..dat vond hij prettig. Als het heel soms zo niet lukte dan hield ik hem in mn armen en wiegde hem zo in slaap en dan over in zn bed. Het is allemaal goedgekomen want leg ze er beiden nu zo in. Ze lezen dan een boekje en gaan slapen.
Mijn ervaring is dat dat vanzelf komt. Hier was de voeding gekoppeld aan een slaapje. Eerst dronk ze zich in slaap, dan kon ik haar voorzichtig wegleggen in haar wiegje (eerst warm gemaakt met kruik). Haar bedje stond naast ons bed. Op een bepaald moment, ze was toen 4 maanden, was ze half wakker na de voeding. Dan legde ik haar ook weg. Op een gegeven moment was ze gewoon nog wakker en dan kon ik haar ook zo wegleggen. Ze heeft volgens mij zelf aangegeven wanneer ze daar 'klaar' voor was. Ik ben haar gevolgd daarin. Nu is een voeding ook wel heel handig om in slaap te komen/geborgen te voelen. Met zelf in slaap vallen hebben we dus nooit problemen gehad en ik heb haar nooit laten huilen. Een kindje van 3,5 maand dat huilt, dat wil iets zeggen. Het is op die leeftijd echt niet nodig dat ze zich in slaap huilen, dan hebben ze nog gewoon geborgenheid nodig. Ik zou het ook opbouwen met zelf in slaap vallen in jullie bed en dan zo over naar haar eigen bed. Evt. met speentje en knuffeldoekje.
Hier met 6 maanden ook het nog niet onder de knie, voed zl vaak liggend in slaap maar een manier is om haar te wiegen totdat ze echt bijna slaapt, ca 80 % en dan heel zacht wegleggen, handen nog ff op de plek houden, kijken of ze dan in slaap valt, dan steeds iets wakker der wegleggen... Is makkelijker te oefenen in je eigen bed omdat je haar dan soepeler weg kan leggen... Succes! Hier lukt het dus ook nog niet zo goed was paar weken wel okee, toen viel hij binnen 5 minuten zelf in slaap, drie van de vier slaapjes, maar nu door tandjes/sprongetje weer helemaal mis... Ik ga er maar btje in mee.. Als hij 16 jaar is zal hij wel goed slapen denk ik, haha! Wil vooral dat hij zich veilig voelt!
Ik denk dat je moet doen wat voor jou goed voelt, jij kent je kindje het beste en vertrouw daarop. Als jij laten huilen niet ok vindt, dan niet doen. Denk je dat ze het even nodig heeft om bijv. prikkels te verwerken, dan wel doen. Ik ben er niet om daarover te oordelen Mijn dochter kon na mijn bevalling alleen de eerste nacht tegen me aan slapen, daarna moest ze in haar wiegje omdat ik complicaties had. Toen we thuis waren hebben we haar ook zo snel mogelijk in haar eigen bedje laten slapen en als het niet ging, tussen mijn man en mij in op een aankleedkussen. Na een week of 4 sliep ze alle slaapjes in haar eigen ledikant. Qua huilen is het vooral timing denk ik. Soms heeft mijn dochter een paar weken echt een ritme, dan kan ik de klok erop zetten en slaapt ze direct in. Maar er zijn ook dagen dat ik haar vermoeidheidssignalen mis en ze wel huilt bij het inslapen. Tja.. heel eerlijk haal ik haar er niet direct uit. Je hebt huilen en HUILEN haha.. bij HUILEN wieg ik haar meestal in slaap, maar dat gebeurt zeg maar 1 of 2x per week. Dan probeer ik haar eerst zover mogelijk van me af te hebben en recht te leggen voor ik haar in bed leg, anders wordt ze weer wakker (schijnt iets neurologisch te zijn) Maar soms jengelt ze wel een aantal minuten, vaak is ze dan wat oververmoeid. 9 van de 10x als ik besluit om naar boven te lopen, is het ineens stil en slaapt ze haha.. Ik denk dat je er vooral niet te spastisch mee om moet gaan, die spanning voelen ze dondersgoed en maakt het slapen voor hun ineens een issue.. Ik zorg wel voor rustdagjes na de crèchedagen en overdag niet teveel visite en uitstapjes als we bijvoorbeeld 's avonds nog wat hebben. Succes met je kleintje
Ik ga er hier bij liggen (hij valt dus in slaap in ons bed) en dat werkt. Wanneer hij slaapt of bijna slaapt, loop ik weg. Soms huilt hij toch en kom ik weer even terug, maar vaker niet Het nadeel is wel dat het avondritueel veel langer duurt elke avond omdat je erbij moet gaan liggen; reken echt op een half uur langer
Ik wiegde mijn meisje ook altijd in slaap en zag mezelf me dat al jaren doen... tot 2 weken geleden! Ze schreeuwde heel de boel bijelkaar als ik haar wilde wiegen, dus legde haar maar neer. Mevrouw draaide op haar zij en weg was ze! In stond versteld! Ze ligt nog wel in mijn bed maar zodra ik in mijn nieuwe woning zit gaat ze in haar eigen bed voor de veiligheid.
Mijn dochtertje huilt ook bijna iedere keer voor ze gaat slapen. Vaak hou ik haar nog even vast, maar dan wurmt ze alle kanten op en is het krijsen. Ik leg haar dan in bed met mijn hand op haar buik tot ze rustig is. Op een gegeven moment is ze stil, draait ze zich op haar zij en is het goed. Maar soms word ik ook erg onzeker van haar gehuil. Dan denk ik dat ik wat fout doe. Haar alleen laten huilen doe ik niet. Ten eerste raakt ze daarvan zo overstuur dat ik haar nog maar moeilijk kan troosten en ten tweede sta ik daar niet achter. Het is ook niet jengelen, maar echt huilen. Ik merk wel dat timing inderdaad erg belangrijk is, zoals al eerder werd gezegd. Leg ik haar te vroeg of te laat in bed, is het zeker krijsen. Ook als ze overprikkelt is (als de tv aanstaat als ze op is bijvoorbeeld, of veel bezoek). Maar leg ik haar op tijd erin (na ongeveer ruim een uur), slaapt ze heel snel. Daarbij zijn die slaapsignalen niet helpend. Ze gaat altijd al na een kwartier in haar ogen wrijven en gapen doet ze ook heel vaak. Ik let gewoon op de tijd. En vaak is ze ineens klaar met alles, wil ze niet meer spelen en gaat ze jengelen. Dat is een goede indicatie dat ze naar bed moet.
Hier ook een kindje dat graag op de arm of borst in slaap viel.. en daar gaf ik fijn aan toe Een klein babytje zoekt nog geborgenheid en dat kon ze krijgen. Met 3 maanden ben ik weer gaan werken en heeft ze 1 dag gehuild op het kinderdagverblijf, de tweede dag liet ze zich meteen wegleggen en deed 2x 2uurtjes slapen op een dag.. Dit was mij zelf nog nooit gelukt. Misschien hebben ze haar langer laten huilen dan ik? Of wellicht was ze daar gewoon meer moe door alle kindjes en indrukken om haar heen. Dus mijn tip is volg gewoon je gevoel, op het kdv hebben ze hier veel ervaring mee en komen ze vast er wel uit.
Wat als je bij haar gaat zitten als je haar in bed legt, dus voordat ze overstuur is? Ik ga altijd even naast haar zitten, stop haar in, bied een speentje aan, geef dr knuffel om vast te houden en praat eventjes tegen haar (kort gewoon "het is tijd om te slapen. Ga maar lekker dromen dan kun je morgen gezond weer op. Slaap lekker"), en als ze rustig is geef ik haar een kusje en loop weg. Sinds een maand is ze niet meer heel overstuur. Ze begint nog wel eens te praten als ik weg loop, dat over gaat in jengelen. Pas als ze begint te huilen loop ik terug en herhaal mijn praatje en speen. We leggen haar alleen op bed als ze moe is. Als ze haar speen in dr mond heeft en we aaien tussen haar oogjes over dr neus dan vallen die oogjes dicht en dan is het tijd om naar bed te gaan.
Ik heb onze dochter vanaf het begin moe maar wakker in haar eigen wiegje (eerste 2 maand bij ons op de kamer) gelegd. De eerste maand ging dat heel wisselend.. Was daar toen ook vaak onzeker over. Laten huilen? Of is dat zielig? Wil ze bij me zijn? Etc Na een maand ben ik de pacco inbakerzak gaan gebruiken en ging het eigenlijk stukken beter. Ze jengelt zichzelf in slaap en slaapt redelijk snel in. Wat ze nog wel moeilijk vond was dat ze overdag na 1 slaapcyclus (45 min) vermoeid wakker werd en niet meer zelf in slaap viel. Hazenslaapjes dus, waardoor ze 's avonds helemaal op was en daardoor soms weer moeilijk in slaap kwam. M'n dochter is nu bijna 3 maand. Ze slaapt in haar eigen bedje op eigen kamer. Altijd. Ik leg haar moe maar wakker in bed, in een slaapzak (geen pacco meer). Ze komt zelf vrij snel in slaap (soms na 5 min speentje geven, die wil ze alleen als ze heel moe is). Overdag wordt ze nog steeds na 45 min wakker. Ik laat haar sinds deze week liggen, ga er heen als ze blijft jengelen; speentje, kusje, gerust stellen etc. En sinds deze week valt ze meestal na gemiddeld 10 minuten weer in slaap voor nog een slaapcyclus! Wat betreft het laten huilen; Ik laat haar meestal eventjes huilen (5 min) en ga er dan wel naar toe.. (Ook wel 3/4 x als dat nodig is) Mijn gevoel zegt dat ze het zo wel gaat leren.. Ze lijkt het dan even nodig te hebben dat ik kom. "Als ik huil komt mama wel. Dat is fijn, ik kan weer lekker verder slapen") Ik pak haar niet op.. (Behalve als ze hysterisch is..) dat heb ik wel 's gedaan maar lijkt hier averechts te werken. Alsof je weer opnieuw moet beginnen.. (Ze denkt dat ze er uit mag maar wordt toch weer weg gelegd. Onduidelijk!) Succes!
De stap die je haar nu laat maken is ook wel erg groot vanuit jullie bed naar eigen bed in eigen kamer Ik zou haar bedje naast jullie bed zetten en dan steeds iets verder, jullie geluiden en geuren werken ook rustgevend. Zelf in slaap vallen komt vanzelf probeer niet te veel te pushen dat werkt alleen maar averechts.
Wat bij ons werkt, en zeker in het begin.. Naast haar zitten, en niet haar uit haar bedje halen als ze huilt, maar proberen haar te troosten door naast haar bed te zitten, hand op haar leggen, speentje in mond. En haar laten wennen aan het idee dat ze niet meer gewiegd word maar dat je er nog wel bent voor haar
Hier hebben we savonds een vast ritueel... Na dr bad gaat ze naar bed. Ook blijft er een van ons in de kamer tot ze slaapt. Eerst zaten we zelf bijna in t ledikant, nu steeds een stukje verderweg. Dat gaat heel goed! Ze slaapt nu vaak binnen 5min!
Voor 3,5 maand is 1,5 a 2 uur denk wat lang om wakker te blijven. Zou haar proberen eerder in bed te leggen. Ik zou haar bed in jullie kamer zetten en eerst die stap maken, gaat dat goed, haar steeds meer wakker neerleggen.