hoi allemaal.. ik zit ergens mee.. als eerste niks negatiefs over mijn man, want hij is echt een schat! Hij kookt, helpt mee in het huishouden en is een super papa voor ons zoontje! maar snachts..... we hebben afgesproken dat ik de nacht doe, dus eruit ga mocht het nodig zijn aangezien mijn man heel de dag op de weg zit en erg vroeg eruit moet en het dan niet trekt. ik kan daar goed tegen dus vind het helemaal niet erg! nu komen er 4 kiezen door... 1 is er al door de andere zijn druk bezig en dus veel slapenloze nachten... ons zoontje is in het begin echt een huilbaby geweest en dat heeft mijn man een beetje getraumatiseerd lijkt wel.. overdag is er niks aan de hand maar als ons zoontje snachts wakker word en begint te huilen knapt er iets bij mijn man.. hij krijgt de rillingen op zijn rug letterlijk.. hij baalt er echt van maar kan het gevoel niet stoppen.. hij schiet dan helemaal in de stres en klaar wakker... denkt meteen, we zijn weer terug bij af daar gaat onze nachtrust weer... (hij slaapt eigenlijk altijd al slecht, paar goede nachten en hup komt weer een tand of zo om de hoek... of nachtmerries) ik troost hem ff of tut erin, soms ga ik er niet heen is het maar heel ff en weer stil.. en slaap weer in maar mijn man is zo gefrustreerd dan dat hij niet meer kan slapen... vannacht werd hij weer wakker helemaal overstuur maar ja die kiezen zijn ook echt pijnlijk.. na een uur sliep hij eindelijk dus ik wil in bed liggen is mijn man weer helemaal over de flos... toen hij rustig werd bood hij meteen weer zijn excuses aan en dat hij het zo vervelend vind en zichzelf dan een slechte vader vind maar niet weet wat het is... we hebben uren gepraat vannacht en hij zegt ook als hij overdag een keer huilt of zo is er niks aan de hand en ik moet zeggen ik vind dat het vaderschap hem juist heel makkelijk afgaat doet het super! hij zit er zo mee en zegt ook dat hij denkt dat hij dat ontwikkeld heeft in het begin toen hij nachten huilde... HELP!! iemand tips om dit te doorbreken? vind het zo erg voor hem...
Vervelend voor je man. Ik ken het wel een beetje. Mijn eerste was ook een huilbaby en ik schiet na 12 jaar zelfs nog in de vlekken als ik een baby hoor huilen. Maar goed, dit is dus geen tip maar wel herkenning. Is het een idee als hij met oordoppen gaat slapen of misschien een paar keer in de week in een andere kamer (zolder ofzo of van mijn part woonkamer) dat hij niet wakker kan worden van het gehuil? Verder zou ik het ook niet weten eigenlijk. Sterkte
Klinkt heel bekend, alleen hier in een andere situatie. Wij komen uit een woning waar elk weekend feestjes werden gegeven bij onze buren, waardoor ik flink over de zeik raak als ik 's nachts feest-rumoer hoor. Weet nog goed toen ik onze buren voor het eerst hoorde, ongeveer een maand nadat we er woonden.... ik schoot direct vol in de paniek-modus, uit angst dat het weer zo zou worden als bij ons oude adres. Gelukkig heb ik gaandeweg wel ontdekt dat het niet zo erg was.... misschien heeft het bij je man ook even wat tijd nodig??
Misschien een idee om samen naar je zoontje toe te gaan. Dan kan hij met eigen ogen zien dat er niks groots aan de hand is, hij wil alleen zijn speen of een knuffel van papa en mama. Misschien als hij daarna ziet dat het allemaal weer goed is en de kleine rustig slaapt, kan hij zelf ook weer rustig slapen. Lijkt me wel erg vervelend zeg!
het lucht me enorm op en te horen dat jullie het herkennen!! ga ik ook zeker tegen mijn man vertellen want nu heeft hij zich in zijn hoofd gehaald dat hij een slecht vader is... terwijl ik me geen betere durf te wensen! in het begin sliep hij af en toe op de zolder om bij te tanken omdat hij op de weg anders in slaap viel maar dan voelde hij zich zo schuldig dat hij ook niet sliep.. oordoppen zijn misschien wel een optie.. mee laten gaan niet.. hij is dan zo opgefokt dat ons zoontje er waarschijnlijk alleen maar onrustig van word, hij word echt richting agressief maar niet op mij op mijn zoontje maar gewoon op zichzelf en de situatie zeg maar... pff vind het zo vervelend en ook niet fijn als ik snachts terug in bed kruip dat hij geïrriteerd reageert en loopt te zuchten, waarom ga je liggen je moet er zo toch weer uit! enz enz.. en heeft daar na weer spijt van waardoor ik smorgens overladen word met lieve smsjes en kusjes enz.. haha hij doet het ook niet bewust maar krijgt gewoon de kriebels en word er gek van... van elk klein geluidje schiet hij snachts in de stres... ik ga voorstellen om oordoppen in te doen... kijken of dat rust geeft... echt fijn om te horen dat er herkenning is!!!
Wat vervelend! Ik zou ook inderdaad oordoppen adviseren voor hem. En als je er dan uitgaat zorgen dat je rustig beweegt e.d. zodat hij niet wakker wordt. Hopelijk helpt het dan om hem door te laten slapen, zodat hij niet in slaap valt op de weg.
Ik denk dat jij dit juist uit zijn hoofd moet proberen te praten. Geef aan dat jij het helemaal niet erg vindt dat hij af en toe eens op zolder gaat slapen om bij te tanken. Dat je liever hebt dat hij aan zijn nachtrust komt en vrolijk is dan een oude knorrepot die te weinig slaap heeft. Zeg hem daarbij dat dit ook niet voor eeuwig is want die kleine zal dat echt niet zijn hele leven doen.
ik ga de oordoppen vanavond voorstellen, wie weet help dat. ik doe altijd super zachtjes maar als mijn zoontje snachts niest dan schiet hij al wakker.... dus hij is altijd al wakker voordat ik erheen moet of zo... maar misschien met oordoppen niet...
ik kan lullen als brugman maar hij voelt zich toch schuldig.. hij vind dat hij vaalt omdat hij snachts niks doet of in de stress schiet.. ik zeg al zo vaak dat ik dat helemaal niet erg vind en het belangrijker vind dat hij goed slaapt ivm zijn werk.
Hier staat het logeerbed in de baby kamer en dat scheelt erg veel. Misschien dst het voor jullie ook helpt? Als we een spooknacht verwachten, ga ik daar meteen slapen. Dan ligt niet hij op een vreemde plek maar jij. Misschien helpt dat wel tegen zijn schuldgevoel. Maar hem er ook op wijzen dat het belangrijk is dat hij goed slaapt, geeft hem misschien wel een verantwoordelijkheidsgevoel. Wijs hem maar eens op het feit dat het levensgevaarlijk is om moe op de weg te zitten en dat je bang bent om hem kwijt te raken. Maar er is niks geks aan. Mijn man heeft het niet met mijn zoontje maar kan weer doordraaien van een mug... na 20 minuten eindelijk de mug dood maar klaar wakker.
ja inderdaad straks toch maar eens goed overhebben want ik moet er niet aan denken dat hij in slaap valt tijdens het rijden! haha een mug kan ook heerlijk irritant zijn!!!!
Heeel herkenbaar maar dan bij mezelf! Bij mij speelde wel een (bijna) bunout mee trouwens. Maar ik reageerde net zo..sliep zowat niet meer terwijl we helemaal geen erg erg moeilijke slaper hebben. Bij mij was oordoppen+oogmasker de oplossing (en dus volledig loslaten, mijn vriend 'deed' de nacht). Nou hoefde hij er eigenlijk nooit uit en jij wel dus zou juist voorstellen dat ie bv 2 vaste nachtjes per week op zolder slaapt zodat hij bij kan tanken. Hij is niet raar, geen slechte papa maar hij reageert gewoon wat heftig hierop. Zeker als jij het niet erg vind om de nachten te doen zal hij het toch gewoon moeten loslaten!
Nog even aan toevoegen, las laatst een artikel dat ging over wetenschappelijk onderzoek naar de reden waarom mensen midden in de nacht, tussen slapen door eerder boos en geagiteerd zijn. Had te maken met bepaalde hormonen e.d. die ervoor zorgen dat je dan wat ongeremd bent en sneller aangebrand. Het is dus ook een heel slecht idee om s nachts discussies te voeren, ik denk dat meerdere ouders dat zouden kunnen herkennen. Wij hebben ook weleens een nergens op slaande ruzie midden in de nacht nadat ons meisje wakker wordt of is geweest. Die reactie van jouw man is dus ook heftiger dan die overdag zou zijn, is dus wetenschappelijk verklaarbaar.
Mijn vriend slaapt regelmatig op zolder Niet omdat hij het zo leuk vindt, of hi j geen verantwoordelijkheid wil nemen midden in de nacht maar omdat hij anders niet slaapt. En dan echt letterljk niet (meer) slaapt als onze dochter wakker wordt, buiten heel hard geschreeuwd wordt, ik me omdraai ofsow of als hij egens buiten een hard geluid hoort. Leuk en gezellig is anders maar hij kan er echt niks aan doen. Hij werkt hard zodat ik thuis kan blijven voor onze kinderen en hij kan er slecht tegen om midden in de nacht wakker te worden. Het is zelfs zo erg dat hij bij een slaappsycholoog gelopen heeft om te kijken of hij er iets mee kon doen. Het is wel iets beter geworden maar nog niet zo dat hij weer bij mij kan komen liggen. Hij vindt het zelf ook niet leuk en baalt enorm maar het is nu even niet anders. Ik zou echt nogmaals aan je man vertellen dat het echt niet erg is dat hij ergens anders heem gaat, er zijn meerdere stellen die apart slapen! En hij hoeft zich niet schuldig te voelen of een slechte papa. Het feit dat hij dat idee heeft maakt hem.juist een lieve papa en een lieve echtgenoot!
Heel herkenbaar. Ik heb 2 huilbabys gehad, de laatste huilde 14 uur per dag en na 6 weken met 1 à 2 uurtjes slaap per etmaal werd ik echt gek. Ik mocht kiezen voor een opname op de paaz of gezinszorg in huis. Nu zijn we 2 jaar verder en alles gaat goed, maar als ze snachts huilt voel ik het in mijn lichaam. Ik heb het wel onder controle maar meestal gaat mijn man naar de kleine toe omdat ze toch wel voelt dat ik zenuwachtig ben dan. Ik heb op maat gemaakte oordoppen, dat helpt heel goed.
Ik vind de reactie van je man behoorlijk heftig. Ik weet er wel wat vanaf en het klinkt echt als een (klein) trauma. Dergelijke "kleine" narigheden zakken vaak vanzelf wel weer weg, wat anderen ook al beschrijven, maar als het maar aan blijft houden is het echt geen gek idee om eens langs de huisarts te gaan en te vragen om EMDR therapie bij een 1e lijns psycholoog.