Hoi, Even mijn frustraties kwijt. Ik dacht, leuk, 2 kinderen! Dat is het natuurlijk ook wel. Ik heb 2 dochters. Een peuter van bijna 2,5 en een baby van bijna 2 maanden. Ik ben stapel gek op beide meiden. En het is ook leuk. Mijn oudste is stapel op haar zusje. Wil kusjes geven, aaien, vast houden, noem maar op. Maar, zoals ook normaal is, vind ze het niet leuk om de aandacht te moeten delen. Nu is mijn jongste geen moeilijk kind. Ze huilt weinig, slaapt prima dus dat is het probleem niet. Maar, ze heeft natuurlijk wel zo haar fases. En volgens mij nu een sprongetje. Dus slaapt ze moeilijker. Ik moet er even bij zitten als ze gaat slapen en ook de voeding (ik geef borst voeding) kost even wat meer tijd omdat ze snel is afgeleid, snel loslaat etc. En mijn oudste dochter heeft nu net dit moment uitgekozen om zindelijk te worden. Dus, steeds op het potje, ongelukjes (hoewel minimaal) etc. Super natuurlijk en ben ook heel erg trots. Het gaat ook heel goed. Het is dus druk. Dat ik nergens meer aan toe kom vind ik niet erg. Dat ik alleen maar bezig ben met de kinderen (voeding, slaapjes, eten, plasjes, verschoningen etc) vind ik ook helemaal neit erg. Maar nu wil mijn oudste dochter constant mijn aandacht. En als ze maar even de aandacht moet delen zijn de rapen gaar. Ze krijst dan de hele buurt bij elkaar. Als ik aan het voeden ben is ze stront vervelend en gaat ze rebellen. Ze wil dan alleen maar aandacht. Samen een boekje lezen gaat niet want ze wil het boekjke niet vast houden en ik heb momenteel beide handen nodig voor de borstvoeding. En als we samen iets kunnen doen omdat de jongste slaapt luistert ze voor geen meter. Ze wil perse door mij naar bed gebracht worden. Als papa haar de pyama aan moet doen is het al huilen. Resultaat: een heel kort lontje dus. En ik heb het gevoel dat ik het bij beide niet goed doe. De oudste zit constant voor straf op de gang en de jongste krijgt niet de aandacht die ik haar zou willen geven. Soms denk ik, ik stap over op flesvoeding, maar ik weet dat dat de oplossing niet is, en bovendien zonde want het loopt als een trein. Met de oudsye doe ik ook echt wel leuke dingen en dan is het ook wel heel gezellig maar op de momenten dat beide mijn aandacht nodig hebben en de oudste dus dwars wordt, daar kan ik dan niet zo goed tegen. Of als de jongste niet wil slapen en ik weet dat de oudste ook naar bed moet en dat het liefst door mij gedaan wil hebben raak ik in de stress. Mijn man doet heel veel hoor, en neemt altijd 1 kind voor zijn rekening maar ik heb het gevoel te falen. Stom he... pfff moest even mijn frustraties kwijt. Ik hoop dat ik niet de enige ben die dit soms zo voelt.... Herkenning?
Ow Jaa.. Wij hebben af en toe, zo 1 x in de paar maanden een dag voor alleen de oudste ingepland. En dan merk ik dat het daarna weer een tijdje goed gaat,tot.. Zucht.. Maar ik heb toen duidelijk gemaakt dat hij nu niet meer alleen is, en so be it. Hij moet zich er ook in schikken. Succes!
Herkenbaar hoor!! En je bent zeker niet de enige! Ik had de eerste maanden een enorm schuldgevoel naar mijn oudste toe omdat ik zo weinig met haar kon doen en zo moe was van de gebroken nachten. Scheelde dat de oudste toen nog niet in de peuterpuberteit zat maar daarentegen huilde mijn jongste heel veel dus nou genieten was het niet. Die roze wolk komt later, echt . Je doet wat je kan maar het is gewoon aanpoten die eerste maanden. Maar elke week wordt het een klein beetje makkelijker, wordt je jongste wat ouder en kan je oudste weer wat meer. En zij moet ook gewoon wennen aan de nieuwe gezinssituatie. Waar het kan gewoon duidelijk zijn: als jij echt even de aandacht voor de jongste nodig hebt, dan is het niet anders. Ze kan zichzelf best wel even vermaken als dat moet en als ze dat niet wil, tsja, dan maar niet. Dat is ook niet leuk, maar dat went ook wel. Houd moed, het wordt echt beter en dan wordt het zelfs heel leuk! (meestal )
Herkenbaar! Onze dochters hebben dezelfde leeftijden en hier is de oudste ook precies zo. Wat vermoeiend! Ik stuur haar nu als ze een driftbui heeft naar de gang om uit te razen, niet omdat ik boos ben. Dit leg ik haar ook uit en ze lijkt het zelfs wel prettig te vinden. Maar goed, het is dan op sommige middagen bijna alleen maar de gang en dat wil ik natuurlijk ook niet. Ik vind het ook erg lastig. Toevallig vandaag wel een heel gezellige rustige dag gehad met beide meiden. Mijn oudste is al wel zindelijk maar natuurlijk moet ze naar de wc als ik de fles geef en dan moet ik haar riem doen haha! Denk maar vooral HOOP dat het snel beter mag gaan!
Fijn die herkenning! Voel me ook inderdaad regelmatig schuldig naar de oudste toe.. Probeer ook te denken dat het niet anders is en dat ze gewoon de aandacht zal moeten delen maar op het moment zelf vindt ik dat wel lastig. En inderdaad, alles moet tegelijk, als de jongste drinkt, moet de oudste plassen... @ Alien; Hier staat ze soms ook praktisch een hele middag op de gang, en dat vind ik dan zo erg maar ja, het is niet anders.... Ik moet echt leren om me minder schuldig te voelen en mijn dochter kan ook wel alleen spelen en ze zal wel moeten. Maar die mindswitch moet ik nog wel even maken Maar het is fijn om herkenning te lezen!
Ja afentoe kun je er flink zat van zijn. Heel vervelend. Het is ook lastig en niet makkelijk. Jij bent er ook nog als persoon en niet alleen mama. Vraag je partner op momenten dat hij thuis is even (1 van) de kinderen over te nemen. Soms moet je even opladen. Tevens is bovenstaande ook nuttige info voor mezelf Ps. Kv is geen oplossing voor je probleem. Als je je jongste dochter dan moet voeden heb je ook 2 handen nodig voor het geven van een fles.
ik vind het soms nog wel eens lastig die aandacht verdelen. in het begin ging mijn dochter steeds lopen klooien als ik bezig was met voeden, dus haar dan in de kinderstoel voor de tv gezet. je moet wat he en het is maar voor even. als het lukt ga ik af en toe met mijn dochter alleen weg, even 1 op 1. daar zie je haar van genieten. en onthoud: het word beter! de jongste is nu een half jaar en merk dat het een stuk makkelijker is geworden
Het wordt echt makkelijker Jongste is nu 5 maanden, oudste 2jr en 2 mnd. Wat er volgens mij voor zorgt dat het makkelijker wordt, is niet zo zeer dat de oudste eraan gewend raakt, of dat jij het als moeder "beter" gaat doen, maar dat de baby langer wakker is.. en dat betekende hirr in ieder geval dat de jongste ook wel eens in een wipstoeltje "geparkeerd" kon worden, zodat ik met de oudste even kon kleuren. Terwijl de jongste er bij was... En daar zat het hem in bij ons: de jongste sliep veel, en de momenten dat hij wakker was, was ik non-stop bezig met voeden, luier, evt badje en dan ging hij weer naar bed. Dus de momenten dat ze met zn tweeën bij mij waren, was ik alleen met de jongste bezig. En dan maakt het geen bal uit als je daaromheen uren alleen-tijd met je oudste hebt, jammer genoeg Hier hielp het wel om de oudste erbij te betrekken; sloeg de babyfoon aan, even wachten totdat de oudste reageerde, voorstellen om dan samen naar boven te gaan en te kijken wat er is, kleertjes, luiers, speentje enz aan laten geven.. soms moest de jongste dan even iets langer wachten totdat de oudste zover was, maar dat was meer mijn stress (ik stond niet binnen 15 sec naast het bedje, maar binnen een minuut). Ook zijn we vrij goed de tijd doorgekomen door tijdens het voeden, veel te vragen aan de oudste (ga je een zon kleuren voor mama? Pak je even die puzzel? Waar moet dat stukje? Ga je iets koken voor me? Weet je wie straks thuiskomt? enz). Maar echt, het wordt zoveel makkelijker en leuker voor iedereen, en al vrij snel. Mocht je baby al af en toe iets langer wakker zijn, is dat dus mijn tip: doe even 5 min. iets leuks (!) met alleen je oudste, terwijl je jongste naar de babygym ligt te kijken ofzo.
Nyn; ik neem me ook voor dat het steeds makkelijker wordt. De oudste betrek ik ook bij een heleboel en dat vind ze natuurlijk geweldig. Suzanne; Ik ga ook niet over op KV, weet ook dat dat de oplossing niet is... Maar soms denk ik,, is dat niet makkelijk... Maar dan weet ik dat dat niet zo is. Mijn zus gaf wel flesvoeding en die had hetzelfde probleem. Thanx voor de berichten weer. Doet toch goed om te horen dat ik niet de enige ben. Fijn
Ik herken het ook. Oudste is 2 jaar en bijna 2 maand, jongste is nu 5 weken. Nadeel hier is dat de jongste erg onrustig is en vrij veel huilt. Dus loop regelmatig met hem in de draagdoek zodat ik mijn handen vrij heb voor de oudste (en zelfs dan is de jongste nog onrustig, maar huilt wel iets minder). Ik geef wel kv, maar dat is dus echt geen oplossing! Ik denk, als ik het zo lees (misschien verkeerd?), dat je in een negatieve spiraal zit. 'De hele middag op de gang' Ik ga dus gewoon even (in de straat, zicht op huis met babyfoon) naar buiten met de oudste. Even uitrazen. En extra klusjes verzinnen en bij elk dingetje wat goed gaat overdreven belonen. Hier gebeuren soms dingen dat ik denk 'dat mag niet, maar is geen drama' en negeer het dan ipv boos worden. En hier staat sinds de geboorte van de jongste iets vaker de tv aan. Het is dan maar zo! Gaat de oudste naar het kdv? Anders is de peuterspeelzaal iets? Iets voor haarzelf. Misschien heb je alles al geprobeerd...
Wow, ik had jouw verhaal kunnen schrijven! Onze kinderen gaan ook gelijk op qua leeftijd, en ik heb ook 2 dochters! Mijn oudste dochter is van 15 oktober 2010 en mijn jongste van 8 februari 2013. Mijn jongste dochter zit momenteel ook in een sprong, ze slaapt overdags bijna niet. Mijn oudste dochter zit ook heerlijk in de peuterpubertijd, en is ook bezig met zindelijk worden! Ze vindt het moeilijk om me te delen, en het lijkt veel erger als papa thuis is. Ze claimt me iedere minuut van de dag, behalve als de tv aanstaat.. Maar om haar nou de hele dag voor de tv te zetten is ook niet de oplossing. Ik herken je gevoel van de hele dag zorgen en bijna nergens aan toe komen heel erg goed ze loopt nu te krijsen omdat ik de ipad bezig ben, en zij er op wil, en haar zusje die eindelijk even sliep wordt er wakker van, pff.. Ik probeer haar zoveel mogelijk aandacht te geven als haar zusje rustig is, en dat vindt ze duidelijk heel fijn. Als ik iets in huis moet doen, bijvoorbeeld afstoffen, dan krijgt zij ook een doek en voelt zich dan heel wat, haha. Ze moeten nu leren dat niet meer alle aandacht voor hen is, en voor een peuter is dat heel moeilijk en frustrerend. Het is een fase, en soms enorm frustrerend voor ons! Ik kijk er zelfs naar uit om weer te werken Hier dus een lotgenoot!
Averlhach; Gelukkig komt dat hele middag op de gang niet zo vaak vor hoor. Het werkt dan ook averechts, dat klopt. Ze gaat gelukkig 1,5 dag naar het kdv en dat vind ze heel erg leuk en kan daar ook lekker dr energie kwijt. Begin deze week ben ik lekker met dr in de achtertuin gaan spelen. Toch thuis terwijl de baby slaapt en zij kan lekker buiten spelen. Gister ook een goede dag, de baby sliep erg veel en de oudste en ik konden lekker samen een spelletje spelen. Kwam oma ook nog op de koffie dus het feest was compleet. Ach, het gaat ook vaak wel goed en leuk, maar soms.... Dan is het gewoon chaos en drama in huis... Feilo; inderdaad, jullie huishouden lijkt op dat van ons wat betreft de kids. Laatst hebben we ook samen de ramen gewassen. Z vond het toch stoer . Maar vandaag was ik de kleine aan het voeden en ging papa haar naar bed brengen, nou DRAMA!!!! terwijl we afgesproken hadden dat ik nog even kwam om een verhaaltje voor te lezen, nou het huis was te klein 'Nee, mama doen!!!' was het antwoord... pffff
Leek mij opzich ook van niet, maar zo kwam het wel over. En kdv is dan even ideaal he? Lekker tijd voor jezelf in vergelijking met hele dag rennen. En als het goed is word het na het weekend weer beter weer! Dan kunnen ze meer buiten spelen.
Wat ben ik blij met deze post. Eindelijk heb ik het gevoel dat ik me niet als enige zo voel. Mijn dochter is 15 mnd en heb er nu een zoon bij van 4 wk. Ik vind het echt ontzettend zwaar. Mijn dochter zit nu in de fase van grenzen opzoeken e. Mijn zoontje wil niet slapen overdag en huilt heel veel tussen de voedingen (bijna elke twee uur) door. Maar na het lezen van jullie berichten weet ik dat ik niet de enige ben die zich vaak schuldig voelt en die het gevoel heeft de hele dag te rennen. En ik lees ook dat het alleen maar beter gaat worden. Dit had ik mezelf ook wel in mijn hoofd gezet, maar het is toch fijn om het van ervaringsdeskundigen te lezen.
Fijn toch, dat je niet de enige bent Vind ik ook. Hier gaat het de laatste dagen weer wat beter. Iedereen moet zich in de nieuwe situatie schikken, dus ook mijn dochter, maar ik ook. Ik ben zelf natuurlijk ook gewend dat ik alle aandacht aan mijn oudste kon geven en dat is nu niet meer zo. En ze komt niks te kort maar ze moet wel heel erg wennen dat ik niet altijd 100 % aandacht voor dr heb. Zo langzamerhand gaat het steeds beter. Ik moet wel leren mijn geduld te bewaren hoor... Want als ik met de kleine bezig ben en de oudste begint ze etteren, nou dan haalt ze me soms het bloed onder de nagels vandaan en dan is het de kunst om rustig te blijven.... Succes hoor! (zeg ik net zo hard tegen mezelf)
ik had deze topic een paar mnd geleden ook kunnen beginnen. Dus begrijp je heel goed!! Hier 2 kindjes die 2 jr en 1 wk schelen. Vond in begin ook best moeilijk en zwaar. Geen hulp van familie(woont ver weg) en man die erg lange dagen maakt. Oudste begon na 2 mnd zindelijk te worden en jongste wou overdag niet slapen, bv liep niet lekker dus pffff......... Maar na 6 mnd liep het veel beter en trots dta ik het allemala heb gered alleen. kindjes zijn stapel op elkaar en jongste hield na 6 mdn op met enorm spugen en wou opeens wel slapen. Nu slapen ze of om en om of tussen de middag samen en heb ik wat meer tijd voor mezelf. Ook kan ik ze meer alleen laten spelen en bezig met huishouden e.d. Enne het mooie weer komt eraan! Sterkte het wordt echt beter!
Hier ook 100% herkenning! Heb vaak het gevoel gehad dat ik of de een of de ander tekort deed. Ik denk dat de oudste zeker 6 maanden heeft moeten wennen aan haar zusje. Nu veranderen de ritmes van de jongste minder snel en dat maakt het makkelijker (maar niet minder druk). Succes met genieten (en soms ook gewoon even overleven). Vergeet je jezelf niet?