Hallo, Op dit moment ben ik opnieuw zwanger en ik begin al na te denken over de vraag: waar wil ik bevallen? Vorige keer bewust poliklinisch (1e kindje, voelde veiliger) Dat gevoel heb ik nog steeds wel, maar thuisbevallen heeft natuurlijk ook voordelen. Met name richting ons zoontje van 2,5 (Geen oppas nodig, kan gewoon lekker op bed blijven als het 's nachts gebeurt.) Maar als ik terugdenk aan de vorige bevalling, vraag ik me toch af of dat thuis wel goed was gegaan. Ik ga dit ook nog bespreken met de vk die mij toen begeleid heeft hoor. Ik sta nu weer bij (o.a.) haar onder controle en ik ben erg positief over haar. Maar ik zou graag ook van een onafhankelijk iemand willen horen hoe dit thuis was gegaan. Ik had een probleemloze zwangerschap. Thuisbevallen zou geen bezwaar zijn, maar poliklinisch was ook goed. Rond 18.00 braken mijn vliezen, andere ochtend rond 3.00 begonnen de weeën. Die namen steeds verder toe, maar de ontsluiting vorderde (in ieder geval voor mijn gevoel ) langzaam. Rond 19.00 wilde ik alleen nog maar naar het ziekenhuis voor pijnstilling. Bij aankomst bleek ik zo'n 6 cm ontsluiting te hebben. Ik mocht aan de monitor en pijnbestrijding werd besproken. Na een half uur monitor, bleek ik bijna 10cm te hebben. Ik mocht dus naar de verloskamer. Daar begonnen al gauw de persweeën. Dat leek in eerst instantie goed te gaan. Maar tegen de tijd dat onze zoon in het geboortekanaal zat, vielen de persweeën zo goed als weg. Het voelde bij elke perswee als 'drie stappen naar voren, twee stappen terug'. Onze zoon leek niet echt dichter bij de uitgang te komen. Ondertussen was de aflossing van onze verloskundige, maar ze wilde zelf graag tot het einde blijven. Ze waren dus al met twee verloskundigen. Uiteindelijk kwamen daar ook nog een verloskundige en kraamverpleegkundige van het ziekenhuis bij. Ze waren dus met z'n vieren met me bezig. (Waar een vk zich bij een thuisbevalling alleen met een kraamverzorgster moet redden.) Er moest een weeënopwekkend infuus worden aangelegd. Het prikken mislukte echter steeds en om eerlijk te zijn: ik wilde liever niet verplicht een nacht in het ziekenhuis blijven, dus ik heb toen tegen het advies van de vk in voor en na elke wee toch extra meegeperst. Omdat het prikken van het infuus tussen de weeën door toch niet goed lukte, besloten ze tot een knip en fundus expressie. Zo is onze zoon dus ter wereld gekomen. Gestuwd gezicht, maar verder in orde (8 - 10 - 10). Ik vraag me alleen nog steeds af: hoe was dit thuis gegaan, met een kind 'klem' in het geboortekanaal. Dit was vooraf niet te voorzien. Kan een kraamverzorgster een fundus expressie uitvoeren? Of is dat echt iets wat een vk moet doen? En is thuis zo'n weeënopwekkend infuus ook mogelijk? Of had ik dan gedurende de bevalling naar het ziekenhuis afgevoerd moeten worden? Lang verhaal, maar ik wil gewoon weten hoe zo'n bevalling thuis zou verlopen, voordat ik beslis wat ik wil.
Hoi, Ik snap je twijfels. De eerste is altijd een stuk lastiger inderdaad. Ik was er niet bij dus kan niet precies zeggen wat wel en niet anders gegaan zou zijn. Thuis kan er in ieder geval ook een knip gezet worden en de kraamzorg kan expressie geven. Gelukkig gebeurd dit niet vaak omdat we daarvoor de situatie al inschatten. Thuis is het niet mogelijk om weeën opwekkeers te geven, echter is de kans klein dat je dit nogmaals krijgt. Bij de tweede gaat het meestal veel makkelijker! Soms komt het voor dat je vanuit huis nog met een ambulance naar het ziekenhuis moet, maar dit is ook een kleine kans. Heb het zelf al een half jaar niet gehad! Jij hebt in ieder geval geen risico factoren wat ik nu lees. Dat is mooi toch. Ik zie geen reden waarom je het niet zou kunnen proberen. Op je twijfelende gevoel na. Je moet doen wat voor jou fijn voelt. Groeten Evelien