Baby negen maanden huilt s'avonds/s'nachts uren

Ik heb mijn oudste wel af en toe laten huilen (nooit langer dan 10 minuten) vanaf dat ze twee maanden oud was. Ik volgde de methode van Ria Blom (boek: Regelmaat en Inbakeren). Ik heb daar enorm goede ervaringen mee. Mijn oudste is (naar mijn overtuiging mede daardoor) een goede slaapster en heeft altijd ook van slapen gehouden. Nu met mijn jongste zijn we weer zo begonnen en dat ging ook heel goed. Helaas loopt het nu bij ons thuis op emotioneel vlak even heel moeilijk en ik kon het niet aan haar überhaupt te laten huilen, al was het maar 20 seconden. Ben toen begonnen haar in slaap te voeden (geef dus borstvoeding). Eerst dacht ik: oh, wat een uitkomst, dit had ik eerder moeten doen, maar na een week begon haar ritme steeds meer te veranderen en na twee weken in slaap borsten kwam mijn dochter van 5 maanden 3-4 keer per nacht en sliep overdag nog maar halve uurtjes en werd dan weer wakker.... Ze was ook alleen nog maar 's morgens vrolijk en de rest van de dag een beetje zeurderig, terwijl ze altijd een vrolijke blije baby is geweest. Ik dacht dus: we moeten weer een ritme, maar hoe doe ik dat zonder huilen (want dat trek ik momenteel echt niet...).

Toen kwam ik een artikel tegen in de Wij Jonge Ouders over Stephanie Lampe. Ik heb haar boek besteld en die methode toegepast. Deze methode is gelijk aan de methode van Ria Blom, met het grote verschil dat je de baby niet laat huilen. Nou werkelijk, binnen 3 dagen heb ik mijn meisje terug. Ze slaapt overdag minstens 2 en soms drie keer 1,5 of 2 uur en ze komt 's nachts nog maar 1 keer!! En het allerbelangrijkst: ze is weer vrolijk!! Kortom: ik zou het boek van Stephanie Lampe lenen in de bieb of aanschaffen. Ik ben enthousiast! Hopelijk helpt jou dit ook, want ik moet toegeven: mijn dochter huilde zodra je haar in bed legde, maar zodra je haar er weer uithaalde hield ze meteen weer op... Dus zoveel huilen als jouw dochter deed ze niet.

Succes!!

 

Oja, en over het laten huilen had ik een gesprek met mijn moeder. Ik zei dat wij dat wel deden, maar nooit lang, maar dat tegenwoordig de overheersende opinie is dat dat slecht is voor de baby omdat de baby dan teveel stress ervaart. Mijn moeder zei: een beetje stress kan echt geen kwaad. Later zullen ze ook met stress om moeten gaan. Wie weet kunnen de babies die nooit gehuild hebben later wel niet goed met stress omgaan. Vond ik wel een mooie andere kijk (die verder niet onderbouwd is of waar, maar ik vond het wel relativerend: wetenschap is echt lastig. Want je meet en bewijst dat de stresslevels zo hoog zijn en blijven ofzo, maar je weet niet hoe deze kinderen als ze 30 zijn om kunnen gaan met stress.... Misschien komen we er ooit achter dat het juist goed is om te laten huilen om later goed met stress om te kunnen gaan...)

 

Hierin ben ik het niet met je eens.
Het gaat om baby's wiens hersenen volop in ontwikkeling zijn.
Die gevormd worden.
En die nog op een onbewust niveau werken.
Een.volwassen mens kan er voor kiezen om op een bepaalde manier met stress om te gaan, is zich bewust van stress, en hoe situaties te beïnvloeden.

 

Mn dochter had het op die leeftijd ook, sliep bij ons op de kamer dan kon ik haar snel gerust stellen en sliep iedereen. Denk dat ze last had van verlatingsangst, was ook helemaal paniekerig.
Ik geloof dat kindjes met eeen reden huilen en dat je het verschil heel goed kan horen qua huilen.
Maar goed, ik ben dan ook absoluut geen voorstander van laten huilen!

 

Hier een dochter van 1. Vanaf 6 weken sliep ze heerlijk door, totdat ze 6 maanden was. Eerst dacht ik dat het door de tanden kwam, daarna misschien een fase, toen een oorontsteking, misschien door het provoceren met melk (ze heeft KMA). Nu is ze twaalf maanden oud en ben ik uit gefilosofeerd! Ik ga haar vanaf nu toch echt laten huilen want ik ben zooooo moe. Ik hoop dat het snel lukt, want ik vind het VRESELIJK! Ik blijf meelezen en misschien heeft iemand wel de gouden tip...... 😕. Hier is in slaap vallen geen probleem.... hier word ze s nacht krijsend wakker!

Succes ik snap totaal hoe je je voelt!!

 

Net vanmorgen in ee n ander topic gepost hoe ik het heb gedaan.
Mijn zoontje viel ook alleen aan de borst in slaap.
Ik heb de methode: "slapen zonder huilen" toegepast, want ik wil mijn kinderen niet laten huilen.
Het heeft wat moeite gekost, maar uiteindelijk heeft hij geleerd om zonder mij in slaap te vallen.

De methode werkt ongeveer zo:
Je legt je kind aan om te drinken en als hij bijna in slaap valt dan koppel je hem af. Gewoon vinger in zijn mond en dan je tepel eruit halen.
Als hij protesteert, leg je hem weer aan en wacht je tot hij weer bijna slaapt, dan koppel je hem weer af.
Als hij protesteert, leg je hem weer aan en wacht je tot hij weer bijna slaapt, dan koppel je hem weer af.
Als hij niet protesteert, dan leg je hem in wakker bed.

De eerste week had hij veel protest en duurde het ook echt langer om hem in bed te krijgen.
De tweede week veel minder protest.
De derde week geen protset meer en begon hij 's nachts minder vaak te komen.
Vanaf de vierde week kwam hij nog maar 1 keer per nacht.
Hij werd vanaf de 4de week vast nog wel eens wakker maar dan kon hij zelf weer inslapen.

Laten huilen heb ik nooit gedaan. Een kindje huilt niet voor niets, die heeft gewoon even zn papa of mama nodig.
Maar sommige moeten wel leren hoe ze zelf in slaap moeten vallen. Huilend in slaap vallen vind ik zo zielig, het kan ook rustig en vertrouwd.

Misschien helpt het iemand.

 

Ik besef me dat het hier misschien niet helemaal opgaat.
Maar het belangrijkste wat deze methode doet is:
Een kindje wakker in zn bedje leggen terwijl die rustig is.
Als het kindje overstuur raakt, troosten.
Het kindje leert zelf in slaap te vallen, maar doet dat als het rustig is, dus zonder stress.

Het kostte mij een hoop tijd, maar oh wat ben ik blij dat ik dit gedaan heb.
Mijn zoontje leerde hoe hij zelf kon gaan slapen en had mij niet nodig als hij s nacht even wakker werd.
Hij wist dat hij altijd op zn ouders kon vertrouwen want als hij ze nodig heeft dan staan ze voor hem klaar.

 

Dit wilde ik ook zeggen. Samen slapen kan echt een oplossing zijn. Ik heb me erbij neergelegd dat dit voor ons werkt bij slechte nachten of, toen zl nog klein was, in periodes. Terug gaan naar eigen bedje is nooit een probleem geweest hier. En ik ben van mening dat zelf in slaap vallen ook vanzelf komt als ze er aan toe zijn. Je kunt het wèl stimuleren.

Ik ben ook erg gehecht aan mijn eigen bed en ruimte om me heen. En dan ligt er zon babietje naast je. Lastig. Vooral ook om te accepteren dat dit voor ons beter werkte dan tig keer heen en weer lopen. Ik zocht info op hoe je zo veilig mogelijk kon samen slapen. En dat was: cosleeper aanschaffen of fabriceren, baby een eigen dekentje die je dan ook instopt, je eigen deken kort opmaken of tot je heupen terugslaan. En zelf slapen zonder kussen of met een traagschuimkussen. Koud? Dan een dik vest om je bovenlijf. Zo kun je prima naast je baby kruipen. En je went er aan, gaat steeds beter slapen met je kindje naast je.
En als er dan nog gehuild kun je lekker blijven liggen, ben je sneller bij je kindje waardoor ze soms sneller rustig worden.

Succes!

 

Onze meid was rond die leeftijd ook zo onrustig wat wij deden was een vast dag/bed ritueel vaste tijden voor alles. Is moeilijk soms gebeuren onverwachte dingen maar toch zo veel mogelijk proberen. Voor dat ze naar bed ging eerst in bad slaapzacht van Zwitsal. (Dan misschien nog een lekker pap flesje als je dat nog geeft) na een lavendel bad en een volle buik is ze rustiger en dan even knuffeltje en naar bed en dan als ze gaat huilen om de zo veel min naar haar toe knuffel terug leggen speen eventueel. Dit kan best hartverscheurend zijn en vergt een lange adem. Maar op een geven moment komt het echt goed! Ze gaat het herkennen eten, nog even zitten, rust gevend badje, flesje, knuffelen en naar bed. Je hebt ook rustgevende tabletten van vsm homeopathisch(wel even de tijd geven het werkt vaak niet gelijk na 1x) succes en als het moeilijk wordt denk dan aan het eind station waar voor je het doet!