Hoi allemaal, Dit klinkt misschien heel stom.. merk ook dat ik nog best emotioneel ben.. Ik ben net weer begonnen met werken. Mijn dochtertje, nu 5 maanden, gaat voor 3 dagen per week naar een gastouder. Dat gaat gelukkig erg goed, ze vermaakt zich daar prima! Slaapt goed, eet goed.. super fijn. Maar wat mij opvalt is dat als ik haar breng of haal, dan kijkt ze me aan van 'oh hoi', er kan geen lachje vanaf. Ze is ook al heel snel weer afgeleid. Dan ben ik zo blij om haar te zien, maar andersom.. nu klinkt dit misschien heel stom.. Ik weet het.. maar gaat dat altijd zo? Ik wil absoluut niet dat ze huilt als ik weg ga o.i.d., maar een blik van herkenning of een klein glimlachje zou wel fijn zijn. Maar ja, ik ben ook wat emotioneel zoals ik al zei.. wennen aan de nieuwe situatie.. ben ook wat langer met verlof geweest, dus vind het best zwaar eventjes, deze omschakeling. En dan vlieg ik voor mijn gevoel naar de gastouder, zodra het kan.. en dan reageert ze amper op mij. Komt iemand dit bekend voor?
Ik hoop dat ik je gerust kan stellen met het volgende: ik ben tbm en dus continu met mijn meisje, maar met 5 maanden had ik voor zover ik het mij kon herinneren ook nog geen ''wederzijdse'' glimlach etc. ik moest haar dan echt aan het lachen maken met een bepaald hoog geluidje ofzo. Hopelijk troost dit je wat, sinds enkele maanden lacht ze en komt ze wel kruipend naar me toe als ze me ziet, maar dat was dus niet iets van met 5 maanden Knuffel!!
Dat is heel normaal hoor Mijn dochter gaat altijd huilen als ik der ophaal bij mijn moeder of oppas. Op het begin had ik zoiets van; nah leuk zeg, zie je me weer ga je huilen :/ Nu weet ik dat dat der normale reactie is. Anderzijds moet je blij zijn , blijkbaar is ze op der gemak daar
Niet op die leeftijd, maar toen mijn kinderen voor het eerst naar de psz gingen kon ik vanaf het moment dat ze daar binnenliepen tot het moment dat ik ze ging ophalen in de poep vallen wat hen betreft. Totaal geen aandacht meer. Ik was daar op een gegeven moment alleen maar blij mee, dat betekende dat ze het naar hun zin hadden en ik ze met een gerust hart daar kon achterlaten. De knuffelmomentjes en mama-aandacht gebeurden thuis in overvloed dus ik heb toen besloten dat ik het wel best vond. ik zag ook genoeg kindjes die zich echt huilend vasthielden als hun moeder wegging en dat leek me veel moeilijker. Ik denk dat je je niet zo veel zorgen hoeft te maken. (maar ik snap dat het even wennen is. )
Ik ben gastouder.. En zie het regelmatig gebeuren.. Nog een paar maandjes wachten en je word ontvangen met een bigsmile. Ook kan het over een paar maandjes/jaar zijn dat ze gaan huilen als je weg gaat. En daarna komt de vraag "aaaaah nu al" "ik wil nog niet weg" "ik vind het niet leuk dat je er nou al bent"
Mijn kleine mannetje begon altijd te lachen als hij oma en papa zag, maar bij mij geen reactie. Nu is het huilen zodra ik uit zijn zicht ben... Gelukkig weet ik dat dit snel over is als hij af wordt geleid en daarna ook geen probleem meer... Maar dat negeren was niet leuk, hoewel dit ook niet fijn is
Had ik ook bij mijn zoontje. Toen hij rond de 11 maanden was kreeg hij een periode waarin hij heel erg ging huilen als ik hem wegbracht (voor ik de deur uit was , was het al over gelukkig) en nu zwaait die mij uit op de 'zwaai stoel' en wordt ik met een dikke knuffel begroet. Dus komt echt goed hoor
Hier had dochtertje dat in het begin ook. Maar met een maand of 9 begon ze wat eenkenniger worden en dan is het gelijk mama als ik binnenkom! Komt dus vanzelf
Mn zoon gaat naar het KDV en heeftbhet daar vanaf dag 1 ontzettend naar zijn zin. Hij ging ook met 5 mnd en toendertijd lachte hij ook niet als ik hem ophaalde. Hij is nu vanaf een maand of 7 helemaal enthousiast als hij me ziet.
Oh ja. Woensdag gewerkt en dochter was bij oppas. Vriend haar gehaald. Kom ik thuis. Kijkt ze mij aan van wie ben jij? Full ignore modus. Maar na een paar minuutjes kijkt ze mij nog eens aan en ik krijg de grootste glimlach die ze maar kan maken Duurde gewoon even voor ze mij weer herkende.
Hihi.. dochter was ook zo. Ik bracht haar huilend naar de oppas en zorgde dat ik na het werk haar z.s.m. weer ophaalde. Kwam ik binnen ,helemaal blij om haar te zien... keek ze me echt zo aan van 'wat moet jij hier alweer dan?' Voelde me toen ook wel een beetje lullig Nu is ze 3 en is ze al blij om me te zien als ik maar even een uurtje weg geweest ben Maak je dus geen zorgen en wees juist blij dat ze het niet erg vind om bij iemand anders te zijn.