Ik heb over een paar weken de 20-weken echo, waarop de meeste zwangere stellen het geslacht te horen krijgen. Het lijkt mij eigenlijk superspannend om het een geheim te laten, en pas zien of het een jongetje of meisje is als het geboren wordt. Op de een of andere manier vind ik dat iets heel romantisch hebben.. Bij onze eerste wilde mijn vriend heel graag vantevoren het geslacht weten, en heb ik me erbij neergelegd, was ook prima want ik dacht tot 20 weken zeker te weten dat het een jongetje was en dat bleek niet juist Maar bij deze wil ik het nog niet weten en ik zie ook niet waarom het nodig is. Naam is geen probleem, dan bedenken we voor allebei een paar namen... kleertjes ook niet, ik trok mijn dochtertje nooit roze of gehaakte of kanten pakjes aan dus alle kleertjes kunnen gewoon worden hergebruikt en nieuwe kleertjes kunnen we ook weer unisex kopen.. Alleen mijn vriend zegt "het is zo lullig voor D. (dochtertje), want die weet dan de komende 20 weken ook nog niet of ze moet zeggen "broertje" of "zusje" ", maar ik krijg het niet uit zijn hoofd dat dat echt onzin is Het maakt haar ook niet uit, want als ik haar vraag: "Wil je een zusje of een broertje?" zegt ze "ik wil een baby". A-men! Iemand andere redenen waarom het wel handig is om het geslacht vantevoren te weten?
Wat je zelf al zegt: het is handig. Puur praktisch dus... De baby zelf is al een verrassing; karakter, looks (echo zegt ook niet alles), geur en noem het maar op. Als jullie het geslacht weten kan je gerichter op zoek naar een naam, babyspullen, kleertjes, kunnen anderen daar rekening mee houden, je dochter vertellen wat ze krijgt, etc.
Wij hebben ervoor gekozen het niet te willen weten. Bijna uniek tegenwoordig en mensen reageren soms ook verbaasd als ik het zeg. Iemand zei van de week dat ze het echt heel leuk vindt met daarbij de opmerking "het leven heeft tegenwoordig nog maar weinig verrassingen". Zo zien wij het ook. Dit is een verrassing van het leven. Om even een kromme vergelijking te maken. Ook al weet je waar je verjaardagscadeautje ligt, het is toch het leukste om het op de dag zelf open te maken? Daarnaast willen we ook duidelijk in ons geboorteplan opnemen dat we zélf het geslacht willen zien dan. Dus niet dat iemand bijvoorbeeld roept "een meisje, wat leuk!" voordat we zelf hebben kunnen kijken
Ook wij kiezen ervoor het niet te weten. In eerste instantie was het het idee van mijn vriend en ik moet toegeven, ik moest even aan het idee wennen. Maar nu lijkt het me heel leuk! Er zijn idd voldoende leuke neutrale kleertjes en spullen te vinden, het enige waarbij het lastig is dat je 2 namen moet verzinnen... Sarah82x wat een goed idee om dat af te spreken bij de bevalling, daar heb ik nog niet aan gedacht!
Wij wilden het beide keren wel weten. Maar inderdaad om praktische redenen. Ik hou gigantisch veel van shoppen (iets teveel ) en wilde dus graag gericht kunnen shoppen en de babykamer in kunnen richten.
Ik wou het ook graag weten om praktische redenen. Geboortekaartjes, doopsuiker, kleding,.. leek me zo lastig kiezen als je niet wist of het voor een jongen of een meisje zou zijn. En wij waren gewoon allebei veel te nieuwsgierig. Achteraf bekeken had ik het misschien liever niet geweten. Lijkt me zo spannend als je het niet op voorhand weet!
Ik wil het wel weten. Deels uit nieuwsgierigheid, maar meer nog omdat ik voor de geboorte mijn kind al zijn/haar identiteit wil geven. Ik heb dat ooit bij een stel gezien en vond dat heel mooi. Hun kindje had al ver voor de geboorte een naam. Het meisje is geheel onverwacht bij haar geboorte overleden, maar toen had het al wel minimaal 15 weken een naam en identiteit. Ik hoop dit nooit mee te maken. Maar het al geven van een naam en identiteit ben ik heel erg voor. Zelf nu 12+3 en middels de nub weet ik voor 80-90% zeker wat het wordt. Met 15+6 weet ik het definitief. Naam staat nog niet vast, maar zodra beiden duidelijk zijn, is het voor mij niet meer buikbaby onbekend maar mijn kleine jongen/meisje X.
Bij de eerste twee was de reden gewoon om te kunnen shoppen en de kamer al hele boy or girl proof te maken en gewoon fijn met namen verzinnen Bij de derde wouden we het eens NIET weten, tot onze zoon duidelijk liet zien dat er een broertje moest komen en hij een zusje echt niet leuk zou vinden, wij hebben er toen voor gekozen het toch te weten omdat ik het gevoel had dat het een meisje was en als we het zeker wisten konden we het de kinderen ook vertellen waardoor ze zich er op voor konden bereiden zodat ze blijdschap zouden voelen bij de geboorte in plaats van teleurstelling dat het geen broertje is
Ik vond persoonlijk niets romantisch aan de bevalling. Ik heb zelf zoiets van 'waarom niet?'. Ik zou echt niet weten waarom ik nog 20 weken langer in "spanning" moet zitten wat het wordt. Onze dochter wil overigens echt een zusje. Wij hebben de afgelopen weken echt moeten gebruiken om haar er op voor te bereiden dat het toch echt een broertje is.
Gewoonweg omdat de baby zelf al een verrassing is !! En ik 'trakteer' onszelf halverwege de zwangerschap, op een tipje van de sluier (Bovendien kan ik me nieuwsgierigheid nooit bedwingen)
ow en ik ben het wel met je eens dat het een beetje onzin is wat je man zegt want kindjes begrjpen dat toch nog allemaal niet haha....voor hun is het gewoon een baby iid... net als dat een pop ook voor hen (nog) geen jongen of meisje is.. Ben benieuwd wie deze ronde c"wint" .. succes
Wij wilden het graag weten en hadden bij 16 weken een echo geslachtsbepaling laten doen. Ik vond het juist heel leuk om te weten dat er een klein jongetje in mij groeide, het maakte voor mij de zwangerschap ook echter en intenser. En toen hij geboren was was de verrassing zo groot dat het niet weten van het geslacht de verrassinng echt niet groter had gemaakt.
Niet. ..omdat ik t echt totaal oninteressant vind!!! Lekker boeiend of t een jongen of meisje is En praktische redenen tja...een kind krijgen is niet iets praktisch
Hier heb ik altijd geroepen dat ik het wel wilde weten. Helaas ging het niet zo makkelijk en nu vind ik het al zo'n wonder dat ik het niet hoef te weten. Helaas heeft de dame tijdens de 1e 3D echo volgens ons het geslacht per ongeluk wel in beeld gebracht. Nu dus in dubio of we het woensdag zeker willen weten.
Ik wil het heel heel graag weten. Dat zal vooral met mijn eigen karakter te maken hebben. Ik ben gewoon veel te nieuwsgierig Het was al een hele verrassing voor me dat ik zwanger werd, en zoals eerder genoemd in dit topic, de baby zelf zal al een verrassing zijn qua karakter, looks, geur etc. Ik ben ook echt het type dat eerst de laatste bladzijde van een boek leest om te weten hoe het eindigt, voor ik begin met lezen van het boek. Ik word er heel nerveus van als ik het dan niet weet haha. En het zal waarschijnlijk onzin zijn, maar ik heb gewoon het idee dat ik eerder kan beginnen met een band opbouwen met de kleine, wanneer ik weet wat het gaat worden. Dan weet ik of ik tegen mijn zoon of dochter aan het kletsen ben. Het idee van niet weten lijkt me wel heel leuk en spannend en vind ik ook best romantisch, maar ikzelf zou het echt niet vol kunnen houden met niet weten.
Toen ik voor de eerste keer zwanger was, wilde ik het niet weten. Ik had wel een voorgevoel (wat juist bleek te zijn) maar ik wist niets. Het maakte me ook niet uit wat het werd. Eerlijk gezegd, maakt het me nu nog steeds niet uit, jongen of meisje. Wat ik wel merkwaardig vind is dat ik na mijn bevalling tot drie keer toe heb moeten vragen of ik nou eigenijk een jongetje had gebaard of niet. "Wist je dat niet dan?" was de wedervraag. Voor mijn gevoel was die zwangerschap redelijk abstract. We hadden twee jongensnamen en twee meisjesnamen bedacht, en na de geboorte heb ik gekozen welke van de twee jongensnamen het werd. Deze zwangerschap weten we wel wat het wordt. Ik beleef het nu heel anders. De naam staat al vast en uk is echt al een beetje een lid van het huishouden. Soms noemen we hem ook al bij zijn naampje. Ik vind het iets persoonlijker. En ja, ach, de baby zelf is op zich al verrassing genoeg. Voor beide is wat te zeggen. Ik vond het niet weten op zich wel spannend, maar het is deze keer net zo goed spannend alleen op een andere manier.
Wij willen het ook (weer) niet weten. Het maakt ons niks uit of het een jongetje of meisje is. Heb er nooit "last" van gehad met praktische dingen.
Oh ja, en voor onze kinderen is het héél logisch dat we pas weten of het een jongetje of meisje is als de baby geboren is
Voor mij had het wel een verrassing mogen blijven, maar mijn verloofde wilde het perse weten. Voor hem was het heel belangrijk. Maar als het niet te zien zou zijn geweest op reguliere controles hadden we er geen extra echo voor ingepland. Sowieso ook geen vroege geslachtsbepaling o.i.d. gedaan. Het is niet zo dat ik nu alles in een bepaalde kleur gaan kopen. Toevallig krijgen we nu veel kleertjes omdat het een jongetje is (krijgen we van iemand), maar ik ben zelf niet zo van het roze of blauw. Die kleur zal dus ook niet terug komen in de babykamer.
Ik vind het geweldig als je kunt wachten tot de bevalling....maar daar zijn wij beide gewoon veeeel te nieuwsgierig voor Ik ben ook niet zo van de neutrale spulletjes...zitten ook leuke dingen bij hoor, maar het leukst vind ik nog de echte meisjes of echte jongens spulletjes. Maar dat is natuurlijk een kwestie van smaak en dus heel persoonlijk. Overigens zou het ons natuurlijk helemaal niks uitmaken of het een jongen of meisje is