ik heb dit ook niet gedaan. Nu laat ik nikki wel eens even huilen maar niet langer dan 10 min. en dan ligt het er ook nog aan hoe. huilt ze heel hard of overstuur ga ik direct naar haar toe. Nikki huilde in het begin ook best behoorlijk. en als ze dan bij me was was ze ook stil. maar nikki was gewoon een heel aanhankelijk kindje en die wilde zich geborgen voelde. Ik ben blij dat ik dat altijd gedaan heb want als er nu iets is voelt ze zich veilig bij me.
ik vind ook dat als je je kind aandachttrekker noemt na 1week. onze dochter heeft niet veel gehuild, maar ik pakte haar als ze huilde ook op. dan verpest ik haar maar. heb haar in het begin heel veel bij me gehouden, ook omdat ik dat zelf erg leuk vond. je hebt je kind 9maanden in je buik en dan moet het ineens helemaal alleen liggen. nu is ze 9maanden en kan ze af en toe echt huilen omdat ze haar zin niet krijgt, maar dan laat ik haar doen. het verschil in huilen weet je ook al vlug. en waarom zou de baby door blijven huilen als ze opgepakt wordt? dat is wat de baby wil, veiligheid en liefde.
Ik gaf mijn mening, daar hoef je het niet mee eens te zijn. Ik zie in mijn werk genoeg voorbeelden van hoe het enorm mis kan gaan in de hechting. En als dit zo in de eerste week zo is hou ik mijn hart gewoon vast. Ik ga uit van een bepaalde visie en denkwijze, jij van een andere. Iedereen doet wat hij denkt dat goed is voor zijn/haar kindje. Dat is voor iedereen anders. Dat ik mijn kindje niet alleen in slaap laat vallen is mijn keuze. Ik laat haar niet huilen, punt. Die keuze mag ieder voor zich maken. En ze krijgt ruimte genoeg, die neemt ze zelf ook. Alleen vindt ze het gewoon fijn bij papa en mama. Ze zijn maar kort heel klein. En ik geloof zelf echt dat ze zich zal doorontwikkelen. Wanneer zij daaraan toe is.
Dat zou ik dus echt niet kunnen. Begon er pas mee na 5 maanden. Omdat ik toen wist dat hij zich af en toe aanstelde. Omdat hij dan niet alleen in zn bed wou slapen. Maar zo'n jong baby'tje. Die hebben gewoon heel veel liefde en aandacht nodig. Ik had Jayden altijd bij me.
nou, ik kan me haast niet voorstellen dat je je daar als ouders zélf prettig bij voelt, zo'n lief klein hummeltje laten huilen zonder te troosten... zielig! je kunt ze niet verwennen als ze zo klein zijn! wel GEwennen, dus je zou ze wel in hun bedje kunnen laten liggen, maar wel erheen en troosten. laten merken dat je er voor ze bent. lijkt me wel het minste wat je voor ze kunt doen, niet? maar ik krijg een heel naar gevoel hierbij, zéker omdat ze het hebben over 'verpest in het ziekenhuis' en 'aandachtstrekker'. sorry hoor, WILDEN ze dat kind wel?!?
Een baby huilt, zeker de eerste week, altijd met een reden! Zo'n kleintje is 9 maanden bij je geweest, dat laat je dan toch niet zomaar alleen liggen? Zeker niet als het huilt! Ik vind 't niet normaal hoor, en ik zou het zelf ook echt niet kunnen! Alsof je een kind in een week tijd kunt 'verzieken'. Sjongejonge.
gadver, wat klinkt dat akelig.... "een aandachtstrekker die haar zin wil hebben" ik krijg daar echt een naar gevoel van.
pfff hoezo aandachttrekster en nu al verziekt. Arm kleintje.... Deze kleintjes huilen altijd met reden en zeker als ze borst geeft, kan de kleine veel vaker komen dan de klok zegt. Ik gaf mijn kleine de eertse maanden elk anderhalf a 2 uur bv. Mede doordat hij slecht dronk, maar dan nog en huilde hij eerder dan trooste ik hem ook. nu weet ik wat zijn huiltjes kunnen beteken en soms laat ik hem dan wel even jengelen en als ik met mijn andere zoon bezig ben laat ik hem ook wel eens even huilen, maar nooit lang. en zeker in de eerste maanden niet, of ik praatte door de babyfoon heen zodat hij me hoort. Zou toch nog eens proberen te praten met haar.
dit verbaasd mij.. dat 2 kersverse ouders zo kunnen denken.. dat je dat na een aantal weken ga denken oke.. maar een pasgeboren baby.. die een warm geborgen baarmoeder gewend is.. natuurlijk word het kindje stil als je het oppak.. DUH!!! want er is IETS aan de hand en krijgt UITEINDELIJK troost!
@zwaantje: ladyrabbit heeft wel gelijk hoor.studeer zelf kinderpsychologie en in de levensfase van de baby wordt hechting gecreeërd en door het niet knuffelen, troosten, veiligheid en warmte te bieden ontstaat er dus een enorm probleem. dit is ook wetenschappelijk bewezen en ondersteunt. kinderen uit de weeshuizen uit roemenië waren daar het mooiste vb van. zelfs peuters en kleuters die toenertijd opgenomen werden in gezinnen en nu zoveel ouder zijn hebben zeer grote hechtings - vertrouwensproblemen en de grootste boosdoener was gewoon omdat ze als baby gewoon aan hun lot werden overgelaten. dus het is zeker geen gelul en voor je zoiets zegt zou ik me toch verdiepen in het wetenschappelijke ervan
Laat dat stukje maar eens aan die ouders lezen! Pff! Je hart moet ook wel van steen zijn om zo'n kleintje zo te laten huilen hoor
ik zit met verbazing te lezen. hoe kun je nou een baby van 1 week laten huilen. wij hebben fynn de eerste maanden niet laten huilen gelijk bij ons gepakt.ze huilen om iets hoor niet om hun zin door te drijven. je krijg als baby ook wel veel vertrouwen in je ouders als ze er niet voor je zijn!
Uh... er zit een groot verschil tussen je kind laten huilen en kinderen in een weeshuis in Roemenie. Troost je, ik ken de onderzoeken en ik heb ook nergens gezegd dat laten huilen niet schadelijk zou zijn. Maar om dit kindermishandeling te noemen en weet ik veel welke instantie erbij te willen halen, gaat gewoon te ver. Ik vind het principe dus geen 'gelul' maar wel de manier hoe er door 1 betreffende op gereageerd werd. Overbodige toelichting lijkt me als je gelezen hebt Nogmaals.. ik ben het niet eens met hoe de ouders in de TS geschetste situatie het aanpakken maar laten we dingen wel een beetje in verhouding blijven zien. Weet je wat zielig is... dat jongetje van een jaar of 6 wat ik vandaag in Artis zag... 15 (!) kilo te zwaar! En dan een chocomel, een frikadel en friet te eten krijgen... DAT is verwaarlozing, dat is mishandeling! Maar dat zeg je niet op basis van een paar regels op een forum en zeker niet als het stukje ook nog door een derde erop gezet is.
Ik vind het niet normaal om je kindje zo te laten huilen. Helemaal niet als ze ook nog eens zo klein zijn. Eerst heeft ze lekker 9 maanden warm in haar moeders buik gezeten. Dan komt ze op de grote mensen wereld (wat al een hele verandering is) en moet ze het maar uitzoeken verder pffff. Ik snap niet dat mensen dat kunnen. Ik vind het ook raar dat de kraam dat heeft beaamd. Slecht kraam in dat geval.
het kindermishandeling noemen door derde hier op een forum gaat inderdaad wel ver en daar volg ik je wel in zwaantje, maar moet wel gezegd zijn dat als je je baby continu laat huilen en bij manier van spreken alleen oppakt om een fles te geven en een droge pamper dan is het in principe wel kindermishandeling ( geestelijke dan) maar ik spreek me totaal niet uit dat het in dit geval ook zo is
Ik laat Duke werkelijk nooit huilen. Is ook niet nodig, want hij huilt alleen als er ECHT iets aan de hand is... Er zijn in het verleden mensen wel eens mensen geweest die zeiden 'laat maar huilen' maar ik heb die houding nooit begrepen en zal hem ook nooit begrijpen. Ik herken alle type huiltjes van mijn kind, en weet precies wanneer er nood aan de man is en wanneer niet. Zeker die hele jonge babietjes hebben zoveel behoefte aan warmte, liefde en veiligheid... 9 maanden lang veilig bij mama gezeten en ineens moeten ze de wijde wereld in, in een GROOT leeg bed. Je gelooft toch zeker zelf niet dat een baby (van die leeftijd) weet hoe hij/zij zijn ouders moet manipuleren... Ik ben heilig overtuigd dat een baby niet verwend kan worden... Peuters of kleuters is een ander verhaal.
Zo wat een hoop reacties!! Wel fijn om te merken dat ik niet alleen dit gevoel heb. Wil wel zeggen dat ik mishandeling en verwaarlozing nu nog een groot begrip vind, maar in mijn ogen doen ze het nu niet goed. Jammer dat hun wel denken "goed" te doen en nu al met zo'n strakke riem de boel draaiende proberen te krijgen. Mijn kind was een huilbaby en die heeft 9 maanden lang gehuild, nou, ondanks de opmerkingen heb ik hem lekker opgepakt en getroost. Tuurlijk, op een gegeven moment hebben ze het wel door en op een gegeven moment ben ik ook onze grenzen gaan verleggen, maar nog steeds tot op een bepaald punt. Mijn zoon bijvoorbeeld, die kan zichzelf niet in slaap huilen, dus dat doe ik niet, punt. MAar goed, die van mij is bijna een jaar. Het gaat nu over pasgeboren baby's die gewoon niet zonder reden huilen en juist zoveel behoefte hebben aan de warmte en geborgenheid van de ouders. ook ik vind het heel vreemd dat de kraamverzorgster dit kan zeggen, die van ons zei ook, je kan ze de eerste 6 maanden niet verwennen en genoeg liefde geven. Met ze praten word moeilijk, omdat ze mijn mening niet delen en ik denk dat in hun ogen wij het "fout" hebben gedaan met onze baby en dat ze dat niet ook willen (huilbaby) maar goed, dat is ieders recht, we doen het allemaal op onze eigen manier en we vinden allemaal dat we het goed doen, maar toch, dit gaat er bij mij echt niet in. Ik hoor het nu ook krampachtig aan en zeg niet meer dan "oh" en "ja", want wat ik zeg wordt toch niet gewaardeerd. Ik vind het echt heel erg en heel zielig voor het kindje, maar moet wel erbij zeggen, het zijn goede mensen en ik verwacht dat ze goede ouders worden, maar op dit punt, waar toch al zoveel discussie over is, het laten huilen of niet, op dit punt slaan ze volgens mij een belangrijke paal mis.
Wij hebben de kleine in het begin ook niet laten huilen.. Al is het alleen maar omdat je het huiltje niet herkend, en dus moet kijken om te weten wat er aan de hand is. Ik geloof dat we in maand 2/3 wat problemen kregen met het gaan slapen. Dan had hij even 10 minuten huilen nodig (maar niet hard krijzen). En als het dan niet ging. Gewoon weer oppakken en goed troosten. Ik moet zeggen dat slapen hier sindsdien eigenlijk heel goed gaat. Nooit problemen met gaan slapen, buiten wat nare fases om! Pas in de loop van het 2e half jaar was het soms "nodig" om het wat langer te laten huilen. Maar ook dan goed opletten dat het alleen maar "zijn zin doordrijven" was. En geen pijn/honger/dorst etc. Als dit kindje echt veel brult, en dan bedoel ik niet wat jengelen. Dan kan ik me voorstellen dat het zijn ouders niet gaat zien als zijn troosters, zijn veilige haven. Dus inderdaad problemen met de hechting. Maar in welke mate dat een probleem gaat worden? Dat zal de ontwikkeling en opvoeding moeten uitmaken.
Hier snap ik dus helemaal niks van. Mijn mening is dat zulke mensen GEEN kinderen zouden moeten krijgen/hebben. "Verziekt in het ziekenhuis" en "verwend"op de leeftijd van wel....ja, ja 1 hele week oud:x. Hoe halen ze het in hun hoofd. Hoe moet een baby dan duidelijk maken dat er iets is? Het is zijn enige middel om te kunnen overleven, om duidelijk te maken dat ie honger heeft, of pijn, of een vieze luier of gewoon lekker bij mama wil zijn. Hebben die mensen dan helemaal geen greintje liefde in hun lijf voor hun eigen baby? Waarom hebben ze dan een kind genomen/gekregen? Om te laten huilen en af en toe (als het niet teveel werk is en het even uitkomt) eten te geven, een luier verschonen en dan weer wegleggen tot het weer tijd is om te eten? Wilden ze uberhaupt wel een kind? Ik snap hier werkelijk helemaal niks van. En dan een kraamverzorgster die zoiets adviseert...... die zouden ze op staande voet moeten ontslaan. Die zou nooit meer een stap in de buurt van baby's mogen zetten:x. En inderdaad, als ze nog 2 weken zo doorgaan is er geen land meer te bezeilen met de baby, maar dan op latere leeftijd. Hechtingsstoornissen, relatie problemen, opvoedingsproblemen en alles wat je maar kunt bedenken wat iemand kan krijgen door een gebrek aan liefde in de vroege jeugd. Het zou verboden moeten worden. Mijn haren staan hier van overeind....grrrrrr.