We hebben een heerlijke dag gehad samen!!! Kyara heeft enorm genoten van het spelen, eten en slapen bij opa & oma Gisteren was een bijzondere dag, een fijne dag en de afsluiting van een emotionele periode. Hopelijk heel snel weer roze nieuws te melden!!! Hoe is het met jullie dames?
Hier wordt de een na de andere zwangerschap aangekondigd, dus dat is even lastig... Vandaag en morgen op kraamvisite. Leuk, maar ook weer moeilijk om dat babygeluk te zien. Gelukkig hebben mijn man en ik een goed gesprek gehad. Als het deze cyclus niet is gelukt, gaan we weer een afspraak maken bij de huisarts voor een doorverwijzing. We zijn er alleen nog niet uit of we opnieuw naar het ziekenhuis gaan of dat we een afspraak maken bij de Geergen kliniek. Iemand ervaringen mee? Hoe gaat het met de andere dames? Larissa fijn dat jullie de bijzondere dag zo goed hebben kunnen afsluiten! Hopelijk volgt er snel een goede zwangerschap!
Begrijp je verdriet.. Hebben een zoon van 2,5 en al 18 maanden bezig voor 2e kindje met een miskraam tussendoor.. Het verdriet word met de maand erger..
Het is gewoon frustrerend hè! Ik was eerst na 3 maanden zwanger , dat werd helaas een mk met 8 weken.. Daarna na 7 maanden weer zwanger en daar is m'n zoontje uit voortgekomen! In totaal dus een jaar over gedaan! Nu afgelopen januari besloten om voor een tweede kindje te gaan en wat waren wij blij dat het meteen was gelukt! Wie had dat gedacht! Maar helaas.. 3 maanden later op de echo geen hartslag meer te zien met 12 weken.. nu alweer een paar rondes verder.. En vind het echt frustrerend.. Het idee dat ik al bijna zou bevallen.. Mis het gewoon allemaal! En wil zo graag weer terug zwanger zijn! Snap hoe je je voelt soms zo bang dat het niet meer zou lukken en ons zoontje een gelukje is geweest! En we hebben een droom voor een groot gezin! Daarbij werd er ook bij de gyn verteld dat ik een t vormige baarmoeder heb en dat kan De procent kansen per maand verlagen.. Maar hoeft ook niet.. Word je dus ook erg onzeker door.. Iemand aar toevallig meer ervaring mee! ( wij willen zelf nog niet de medische molen in omdat ik al een keer een hele goede zwangerschap heb gehad en toch bewezen is dat het kan! ) Wil iedereen die zich in t zelfde schuitje bevind succes wensen!!
Hele veel sterkte, Mama Larissa en alle andere meiden hier.. Helaas begrijp ik ook hoe jullie je voelen. Voor de dames die al mama zijn en weten dat het kan: geef niet op en hou vol!! Elke cyclus is weer slopend in aanloop naar je NOD.. en bij die negatieve test en menstruatie moet je al je moed maar weer bij elkaar rapen en verder gaan, op naar de volgende ronde, waar we weer van voren af aan beginnen. Pijnlijk ook, de zwangeren in je omgeving.. helemaal als ze dan ook nog eens heel makkelijk zwanger zijn geraakt. Ik gun het anderen ook, maar vind de confrontatie wel erg pijnlijk. Ik hoop dat jullie/onze wensen snel uitkomen!
Ow Misty, moeilijk he Als er weer iemand aankondigt zwanger te zijn, dan voelt dat gewoon als een steek (tenminste, zo voelde ik het). Je gunt het een ander, maar jezelf ook heel erg! Wat fijn dat je een goed gesprek hebt gehad met je man Ik duim heel hard dat het niet nodig zal zijn, maar anders is het in ieder geval 'prettig' om weer verder te kunnen via de gyn. Over het Geertgen hoor ik hier op het forum veel goede dingen, zelf geen ervaring mee.. Jeetje xDanielle, jouw verhaal komt enorm overeen met het mijne! Jij ook al vanaf de 1e verjaardag van je zoontje bezig als ik het goed begrijp? Ik vond het zo moeilijk om dit jaar op Kyara's verjaardag nog niet eens zwanger te zijn, had me dat heel anders voorgesteld toen we voor een 2e gingen.. Ik begrijp zo goed wat je bedoeld!! Het idee dat het misschien wel nooit meer zal lukken gaat elke maand meer aan mij knagen.. Knuffel! Iris, jij hebt het ook niet makkelijk zo te lezen Een afwijkende vorm van je baarmoeder is iets waar ik zelf geen ervaring mee heb, maar weet wel dat het inderdaad een negatieve factor kan zijn in het proces van zwanger worden en zwanger blijven. Gelukkig is het bij je zoontje helemaal goed gegaan en is dat je bewijs dat je lichaam het wel aankan. Heel begrijpelijk, dat gevoel heb ik ook wel eens... Maar ik hoop heel hard voor je, dat je nogmaals een goede zwangerschap mag meemaken! Knuf Brabootje, jij ook alweer in ronde 11 meid.. Pfff, wachten duurt enorm lang he, als je zo graag iets wil! Knuffel! Precies!!! Ik begrijp af en toe ook niet waar ik nog de moed vandaan haal om me weer op te laden en verder te gaan als mijn ongi doorbreekt. En toch.. op het moment dat ik in mijn vruchtbare dagen zit.. dan heb ik het idee dat het best wel eens zou kunnen gaan lukken die ronde.. Echter, al heel snel na ei word mijn gedachte negatiever en zie ik het niet voor me dat ik ooit nog zwanger word.. Wat zou het toch mooi zijn als we allemaal heel erg snel roze nieuws mogen melden hier!
Hallo dames, Het is de eerste keer sinds langs dat ik op een forum reageer. Maar omdat ik er toch nog mee zit en omdat mijn situatie zo gelijkend is ( qua leeftijd van eerste kindje), doe ik het toch. Ik heb al 1 zoontje ( 18 juni 2011, 2de ronde) en sinds januari van dit jaar proberen we voor een tweede. Begin juni bleek ik zwanger te zijn! Op 6 en 8 weken kreeg ik een echo en alles bleek perfect. Volgens de gyne liep het nu nog maar zelden mis. We begonnen al stilaan na te denken over namen en vertelden het op 11 weken aan ons zoontje. Twee dagen voor de 12 weken echo, op vakantie, had ik een druppeltje bloedverlies, een dag erna nog eens. Wij naar spoed en na heel wat gedoe kregen we dan toch een goede echo, eentje die meteen duidelijk was: geen beweging, geen harttoon, een beeld dat ik nooit zal vergeten. Het vruchtje was al gestopt met groeien op 9 weken..ik was nochtans enorm misselijk geweest. Twee dagen later thuis curettage, want de vruchtzak was al 6 cm. Nu is het nog steeds afwachten tot de eerste menstruatie, want er zaten nog wat bloedklonters in. Hopelijk zijn die daarna allemaal weg en kunnen we eindelijk opnieuw begonnen.. Rationeel kan ik het goed relativeren ( veel mensen maken het mee, je hebt al een gezonde zoon, beter nu, je bent nog jong) maar emotioneel snap ik iedereen hier volledig. Het moeilijkste vind ik ook dat mijn zoontje zon goede broer zou zijn. Hij is gek van babietjes en kan er niet over zwijgen. En hoe langer het duurt, hoe meer leeftijdsverschil er ook tussen zit, terwijl ik het gevoel heb dat hij er nu al klaar voor is, voor een broertje of zusje. E ook voor mezelf heb ik het gevoel dat een tweede even hard gewenst is, dat ik nog zoveel liefde over heb, dat het fysiek pijn doet als ik besef dat ik dat nog niet meteen aan een nieuw kindje kan geven.. Sorry voor de lange monoloog, Dankjewel en succes ook allemaal. Hopelijk schrijven we hier binnenkort allemaal betere dingen... Ellen
helaas kan ik hier ook over mee praten... Niet van het feit dat ik miskramen heb gehad maar dat we ook alweer een tijdje bezig zijn voor een 2e. Ik begin echt gefrustreerd te raken en het huilen staat me nader dan het lachen... Elke keer weer word je ermee geconfronteerd dat er al een hoop zijn die alweer mama zijn geworden of zwanger zijn van een tweede of derde. Ik weet ook wel dat ik heel blij moet zijn met mijn zoontje en ik weet ook wel dat er vrouwen zijn die niet zwanger kunnen worden. Maar toch doet het vreselijk pijn! Vroeger dacht ik altijd appeltje eitje, maar daar ben ik toch hard voor op mijn gezicht gevallen, 1 1/2 jaar bezig geweest voor de eerste en nu straks in november alweer een jaar. Helaas is het niet vanzelfsprekend .
Klopt we zijn begonnen toen onze zoon 1 werd. Ik had me voorgesteld een broertje/zusje voor hem te hebben voor zijn 3e verjaardag.. Dit worden nu 2 neefjes/nichtjes.. Wij hebben altijd graag 2 kindjes willen kunnen krijgen maar het lijkt erop dat dat er niet in gaat zitten. Wij worden niet geholpen ivm hoge BMI. Ik hoop voor jullie snel goed nieuws.
Ik had ook altijd al 3 jaar maximum in mijn hoofd, dat wordt ook al niet meer haalbaar... En nu hoop ik gewoon dat we nog een tweede kindje mogen krijgen en dat we niet met ons drietjes blijven. Want ook al mogen we dan blij zijn met onze gezonde zoon, het gezin zou niet compleet zijn..
Wat een verhalen toch.... Ik hoop en leef met jullie mee, dames! Het is jullie zo gegund! Liefs, Brabootje
Och Elkeelke... Wat een verdriet ook bij jou En wat is het nog vers! Een hele dikke knuffel meid, het gemis zal nog wel een tijd pijn blijven doen... Heel erg herkenbaar! Zelf vond ik 2 jaar er tussen ideaal. Nu hoop ik dat Kyara nog net op de valreep voor haar 3e verjaardag een broertje of zusje mag krijgen. Ik moet dan wel deze of volgende ronde zwanger worden, dus ik ben er een beetje bang voor... Het valt me op dat iedereen hier (inclusief ik) zichzelf steeds excuseert voor het feit dat de wens voor een 2e zo enorm groot is, omdat we al een gezond kindje hebben. Eigenlijk is dit toch te gek! Natuurlijk weten we dat we er heel blij mee mogen zijn dat dit geluk ons al 1x gegund is, maar ons verdriet om het gemis van een 2e kindje is niet iets waar we ons voor hoeven te schamen! Het is net zo'n oer gevoel als de eerste keer (tenminste, zo voel ik het). Jeetje wat een geduld moet ook jij opbrengen Chantallie... Het zou zo mooi zijn als je voor het jaar om is, toch een posi test in handen mag houden, daar duim ik voor! Pfff, wat pittig xDanielle, om dan wel 2x tante te worden volgend jaar... Ik begrijp dat de moed je tot onderin je schoenen zakt en dat je er even helemaal klaar mee bent! Lees nu ook je onderschrift, van wie moet je nu 4 maanden stoppen? Knuffel dames! Het lucht op om hier ervaringen en gevoelens te delen en te lezen. Tegelijkertijd realiseer je je nog veel meer wat een wonder het krijgen van een kindje toch is.. Wij hebben morgenmiddag een intake bij de gyn, ben erg benieuwd wat dat ons gaat brengen!
Ik heb geen kindje maar wel meerdere miskramen gehad dus weet wel degelijk hoe dat dat voelt. Loop zelf nu 3, 5 jaar in het ziekenhuis voor ons eerste kindje. Wil je een onwijs dikke knuffel geven en hoop en duim voor je dat jullie goed geholpen kunnen worden.
@mama larissa; hoop dat ze wat voor je kunnen betekenen vandaag! Hier is het vandaag exact 4 weken geleden dat de mk doorzette. Hier nog geen eisprong oid te bekennen. Wordt een lange cyclus....
Mama Larissa veel succes vandaag bij de Gyneacoloog! Alle andere meiden vele sterkte met al het verdriet en hopelijk binnenkort voor ons allemaal positief nieuws! Wat iedereen schrijft de wens voor een tweede kindje is net zo sterk als de wens voor een eerste. Vervelend dat veel mensen dat niet begrijpen en je verdriet niet serieus nemen door te zeggen dat je al een kindje hebt en dat je hier dan maar tevreden mee moet zijn. Blij ben ik ook zeker met onze prachtige dochter. Zij kwam na 2,5 jaar ook echt onverwachts na veel verdriet en ellende en is een echt wondertje. Beetje jammer dat het voor een 2e dan net zo moet gaan had ook gehoopt om als zovele in mijn omgeving na een paar keer gezellig doen met je man zwanger te zijn... Baukje, rot dat je cyclus nu zo lang duurt. Ik heb dit ook gehad na mijn miskraam (zie onderschrift). Hopelijk is het bij jou maar 1 malig!
... Kippenvel... Dat iemand zoals jij (die al ontzettend veel heeft moeten doorstaan en nog steeds met legen handen zit) mij een dikke knuffel komt geven hier... Doet me echt meer dan ik je zeggen kan en ik hoop met heel mijn hart dat jij binnenkort weer zwanger mag zijn en dan 8-9 maanden later een prachtig gezond kindje in je armen mag houden!!! Het is jullie enorm gegund lieve MMMmeisje!!! @ Baukje; moeilijke dag weer meid... Het verdriet slijt nu nog niet en het gemis wordt alleen maar meer Knuffel! @ Misty; als het bij de 1e zo gaat, dan hoop je uiteraard dat het bij een 2e misschien iets makkelijker zal gaan en soms is dit ook zo. Helaas geldt dit niet voor jou en dan krijg je ook nog eens te maken met onbegrip, omdat je al een gezond kindje hebt. Maar je verdriet en verlangen is heel normaal meid, knuf!
Vandaag bij de gyn geweest: Er wordt bloed onderzoek ingezet, zowel naar zwangerschap gerelateerde dingen, als naar oorzaak van de miskramen. Vandaag hebben manlief en ik beide bloed geprikt voor chromosoom onderzoek, uitslag daarvan duurt 9-12 weken. Bij mij is ook vandaag geprikt op verschillende stollingswaarde. Beide dus test vanwege de miskramen. Volgende week woensdag weer een echo van mijn baarmoeder en eierstokken (ondanks dat ik dit al vaker heb gehad, wilde de gyn dit toch herhalen). Op dag 21 laat ik progesteron prikken en op dag 28 nogmaals progesteron (ivm eventueel late ei sprong). Dan op dag 3 van de volgende cyclus (als die toch komt, uiteraard blijven we ondertussen zelf proberen) moet ik prikken om geslachtshormonen, anti stoffen tegen chlamydia (standaard) en schildklier waarde te laten checken. Dan dinsdag 24 september bespreken uitslagen en verder beleid. Ze adviseert om te vrijen vanaf dag 12 om de dag. Buikpijn vond ze niet zorgwekkend, eisprong pijn komt vaker voor, zaad van manlief is goed, uitstrijkje hoefde niet opnieuw, wel kweek gedaan op chlamydia (standaard) en inwendig onderzoek. Dat voelde normaal. Ze gaat informatie opvragen over mijn zwangerschap en bevalling in het ziekenhuis waar ik toen onder controle liep. Mocht ik deze ronde zwanger worden, dan gaat de afspraak met uitslagen doorgeven alsnog door en krijg ik een vroege echo met 6-7 weken en blijf ik eerst bij hun onder controle ivm de miskramen. Als ik niet zwanger ben deze ronde, dan berekenen ze op basis van alle onderzoeken en andere gegevens onze kans op een spontane zwangerschap, tegenover de kans bij een medische behandeling. Als de spontane kans groter is, dan moeten we het nog verder zelf proberen 6 maanden, anders gaan we een behandeling keuze maken. Sowieso moet ik me eerst bij hun melden als ik zwanger ben (wanneer dan ook) ivm mijn verleden. Krijg dan meerdere echo's... Heel verhaal dus
Ik ben ook benieuwd naar de uitslagen en het vervolg Baukje. Wat ontzettend stom dat jouw cyclus nog zo in de war is hopelijk snel weer een eisprong!
Wauw wat een onderzoeken dan ineens mama Larissa. Wel goed dat ze je zo helemaal checken. Hopelijk heb je de volgende afspraak een vroege echo ivm zwangerschap duim voor jullie mee!