Ik vraag mij af wat er precies mis is met het filmen dan? En dat kan, maar kennelijk vond deze moeder het uitzonderlijk genoeg om te filmen. Een stofzuiger is wat dat betreft 'gewoner' en daarmee ook het filmen niet waard toch? Misschien vond dit kind het altijd prachtig als mams zong en begon ze nu ineens vol te schieten. Je weet maar nooit.
En wie weet zingt deze mama meer als dat ze de stofzuiger gebruikt? Is het voor altijd iets dagelijks geweest, iets wat ze herhaaldelijk op een dag even moet herhalen. Dan heb je ook geen keus.
Dat is nooit erg., maar ik vind het gezeur. Misschien ben ik afgestompt door alle andere filmpjes die er rondgaan op Facebook en dat soort dingen? Wie zal het weten. Voorbeeld; Mijn zoontje was gek op een bepaald filmpje (denk dat hij dezelfde leeftijd had als het kindje op het filmpje).Op een bepaald punt vond hij ineens de kraaiende haan aan het begin niet leuk? In ieder geval trok hij het zieligste lipje en begon vervolgens zelf mee te huilen. Nee heb het niet gefilmd. En raar genoeg was het een week later over. Zo ging het ook bij een bepaald geluid wat ik zelf maakte (kan mezelf niet eens meer herinneren wat). Dan trok hij ook een lip. Een te schattig, zielig lipje. Niet altijd, soms bomde het hem niet eens. Dus ik weet niet eens wat het was? maar de ene keer dat hij het wel deed heb ik mooi zijn lipje op de foto gekregen en ik moet nog steeds lachen om het "aaaahw' gehalte van dat plaatje .
Heb het flimje heel snel even voor bij zien komen bij Editie NL. Mijn kinderen konden ook wel eens verdrietig worden van een bepaald liedje of bepaalde toonhoogte ik zing ook vrij vaak in huis. Bewust kind aan het huilen maken nee dat niet. Dan stopte ik en ging over op een vrolijker nummer. Een gevoelig kindje denk ik. Tussen zielig en niet zielig in vind ik het in dit verhaal.
Als je dit heel vaak doet vind ik het zielig, maar zo af en toe is toch niet erg? Het is niet alsof het meisje in huilen uitbarst, ze is gewoon zichtbaar ontroerd. Volwassenen kunnen ook emotioneel worden van iets heel moois en dat ervaren we vaak juist als prettig. Ik luister soms juist met opzet naar muziek waar ik om moet huilen. Sterker nog emoties los willen maken en laten ervaren is een belangrijke reden voor het maken van en consumeren van kunst en waarom zouden kinderen en baby's dit niet (met mate) mogen ervaren. Ik moest zelf als baby en klein kindje trouwens ook vaak huilen om wat ik (toen ) mooie muziek vond en heb dat volgens mij niet als vervelend ervaren. Als ik zelf trouwens een keer zing zegt mijn dochter alleen maar heel boos 'niet doen mama!' of 'niet zingen mama!', terwijl ze wel heel graag een leidster van de opvang hoort zingen. Het zal wel aan mn piepende stem en het niet kunnen aanhouden van noten liggen . Hier geen traantjes van ontroering dus.
Dat meiske is gewoon ontroerd. Dat valt aan alles af te lezen... Als mijn jongste moet eten krijgt hij ook tranen in zijn ogen. Niet omdat hij eten verschrikkelijk vind maar juist omdat hij niet kan wachten om het op te eten... Het zijn tranen maar tussendoor ook lachen. Of; tranen van geluk. Dit soort reacties op muziek zie je genoeg. Alleen is het overgrote deel 16 jaar en fan van one direction.
Ik denk ook een soort ontroering.. Vergelijk het met krijgen an kippenvel ij een bepaalde manier vanzingen... De ene is er evoekger voor as de ander.. Het heeft echt te maken met de toonhoogste en gevoel wat de meder er inlegt.. Omer nu een filmpje van te maken zo denderend vonk het eigenlijk niet ( ik ging huilen van pijn in mijn oren)
Sommige ouders (vooral in Amerika) vinden het leuk om hun baby te laten huilen omdat het er 'ooh zo schattig' uitziet. Door te laten schrikken met harde geluiden of een enge lach of door verdrietig te maken zoals op dit filmpje. Dit meisje is echt niet ontroerd hoor. Ze hoort treurige geluiden en daar wordt ze verdrietig van. Zo huilt mijn dochter ook als ze een andere baby ziet huilen.Ik vind het ook zielig.
Dat kan dat jij het gezeur vind, maar dan hoef je nog niet met termen te gooien van AMK bellen, politie enz. Ik vind dat nu geen termen om me te gaan spotten. Ik vind het filmpje gewoon niet grappig of leuk, ik vind het zielig. Niks meer of minder.
Zelfs mijn dochter van twee begon te janken zodra de moeder begon. Ligt het dan aan het 'talent' van moeders??
Het kindje kreeg al de tranen in de ogen, bij de eerste klank. Dus dan denk ik niet dat het kindje ontroerd is. Kind is gewoon verdrietig door alle toonhoogte wat zijn mama gebruikt. Ik blijf erbij dat het niet schattig is, maar zielig. Mijn hond ging zelfs zitten janken en blaffen toen ik het filmpje afspeelde om aan mijn man te laten zien.
Ik denk dat dat kindje helemaal geen emoties heeft bij het liedje.Het kindje gaat huilen omdat zijn moeder staat te filmen en ze staat luidkeels te zingen.Ik denk dat het kindje hierdoor niet zo goed weet wat die hiermee aan moet en gaat huilen.
Ik vind het reacties nogal overdreven sorry Misschien was het haar opgevallen maar ze schreeuwt niet tegen dat kind of laat geen harde knallen horen. Het kind begint te huilen op een nummer wat emotioneel klinkt voor dat kindje. Ik vind het schattig, en aandoenlijk om te zien dat een kind al zo vroeg emotioneel kan reageren op klanken van muziek. Ik hoop alleen dat ze het niet al te vaak doet want dat vind ik dan weer niet de bedoeling.
Nee sorry bij mij gaat het er niet in dat het huilen van ontroering is.. ten eerste was het zingen nou niet bepaald geweldig mooi ofzo en ten tweede is het kindje nog wel erg jong om al door een liedje zo ontroerd te raken. Aan het zingen te horen zingt de moeder wel vaker.. ik denk dat ze het zelf heel mooi vind.