wij hebben een gezellige zeer energieke dreumes van bijna 17 maanden. hij is vrolijk en ondernemend overdag en slaapt weinig en 's nachts is hij vrij onrustig. mijn man en ik hebben de grootste lol met ons kindje maar het is best lastig omdat we niet veel met z'n tweetjes alleen zijn als 'man en vrouw'. ook is mijn man muzikant en dus vaak 's avonds weg wat de boel niet makkelijker maakt...onze enige manier is om af en toe oma en opa (mijn ouders) in te schakelen bv dat ze hem naar buiten nemen zodat we met z'n tweetjes eventjes alleen zijn...dit doen we niet vaak, heel soms eigenlijk maar we hebben er wel behoefte aan. nu had ik het idee om morgenavond naar een optreden weer eens te gaan (lang geleden!!) van mijn man en mijn ouders te laten oppassen maar ik wil niet dat zij tot heel laat in ons huis op moeten blijven. slapen bij ons is wat lastig (we zijn erg klein behuisd...) dus de kleine zou een nachtje bij hen kunnen slapen. nu ben ik daar weer een beetje lastig in. hij kan het super goed met mijn ouders vinden en daar heb ik alle vertrouwen in maar ik heb gemengde gevoelens...ik voel me schuldig tov mijn zoontje en ben bang dat ik het helemaal niet leuk vind de volgende ochtend wakker worden zonder het zonnetje in huiis! hij wordt dan echt wel in de loop van de ochtend gebracht, daar gaat het niet om maar voel me schuldig en ben ook bang dat hij daarna voelt dat ik (wij) hem in de steek laat...ik weet dat het misschien overdreven is, maar zo voelt dat! hebben jullie daar ervaring mee?voel me echt een beetje een 'tut!!
Heel herkenbaar hoor maar schuldig voelen naar je zoontje is in ieder geval helemaal niet nodig. De meeste kinderen vinden logeren bij hun opa en oma geweldig! En besef je eens wat jij je kind gunt: een geweldige relatie met opa en oma en een super ervaring! Nee, schuldig is echt onzin (klinkt harder dan bedoelt.. maar zo erg is het NIET aan de orde) Ik moest in het begin ook ontzettend wennen aan het lege huis maar zeker bij nummer 2 kan ik er ook echt van genieten.. Even de tijd.. even uitslapen.. ochtendsex (tja...)... dat is dus wennen... maar dat lukt wel hoor. Je kindje heeft ook behoefte aan een papa en een mama die het leuk hebben met elkaar en elkaar voldoende aandacht geven. Investeren in elkaar is investeren in het gezin! En tot slot... wat een kadootje voor opa en oma! Heerlijk toch?
Het is inderdaad een beetje minder leuk wakker worden zonder ons vrolijke ventje in huis, maar hij heeft het bij opa en oma ook echt naar z'n zin! Hij gaat niet vaak uit logeren, hij is nu bijna 13 maanden en is 4x uit logeren geweest. Gaat altijd hartstikke goed, het moeilijkst is het voor jezelf. Ik heb zelf hele goede herinneringen aan het logeren bij mijn opa en oma en dat gun ik mijn zoon ook, dan maar even wennen bij het wakker worden (en bellen naar opa en oma...). Ik geniet toch ook wel weer van een weekendje met mijn vriend alleen; lekker samen uit eten, biosje pakken, uitslapen etc. etc. En heerlijk met zoonlief knuffelen als hij weer thuiskomt.
Probeer het te zien als een win-win-win situatie. Jullie hebben wat tijd voor jullie zelf, wat ook heel belangrijk is. Opa en oma kunnen lekker met hun kleinkind doorbrengen. En jullie zoon kan weer genieten van zijn opa en oma. Toen ik klein was heb ik nooit gelogeerd bij mijn opa en oma en dat vind ik jammer. Daarom vind ik het fijn dat voor mijn zoontje die mogelijkheid er wel is. En dat gun ik hem en de opa's en oma's ook.
je moet er eventjes doorheen ik vond de eerste keren ook heel raar...... het wordt wel makkelijker, zeker nu ze 3 jr is en ze zelf gaat vragen of ze een keertje mag logeren!
Dat schuldig voelen vind ik heel herkenbaar. Ik had (en heb!) dat ook. Maar trust me, het is echt helemaal nergens voor nodig. Je zoontje vindt het vast hartstikke leuk om bij opa & oma te logeren en, misschien niet zo leuk om te horen , hij mist jullie vast niet (te erg). Mijn dochter vindt het iig altijd heel gezellig om te gaan logeren en ik heb echt niet het idee dat ze me mist. Daarvoor is ze veels te druk met zich uitsloven voor opa & oma en grapjes maken, hahaha.
dank voor jullie reacties en ervaringen! ik weet dat schuldig voelen helemaal niet nodig is, maar dat is een hardnekkige 'kwaal' haha! opa en oma (mijn ouders) zijn helemaal prima en hebben een heel goed contact met ons zoontje. hij is dol op hen!!! het zit echt tussen de oren... het zal vooral moeilijk zijn in de ochtend dat we niet wakker worden door ons mannetje. dat is altijd zo gezellig! maar idd hebben we ook wat tijd nodig voor onszelf en een beetje met elkaar doorbrengen haha! we willen eigenlijk ook voor een tweede gaan maar zoals het nu gaat wordt dat moeilijk aangezien meneertje moeilijk slaapt...hihi! we gaan het maar proberen en dan hoop ik dat hij het wel leuk vindt ons weer te zien (heb best een innige band met hem dus vooral voor mij zal het lastig zijn) we hebben ruim 5 jaar gedaan over zwanger raken en eindelijk een kindje, dus dat zal ook wel meespelen!ben zo bang dat hij 'vervreemd' van me raakt terwijl ik gewoon weet dat het nergens op slaat!!!
(nu moet manlief het er nog mee eens zijn want die vindt vaak dat we het allemaal zelf op moeten lossen...maar zodra we even ruimte voor ons hebben vindt ie het wel prettig! hij is volgens mij wat jaloers op de goede band die mijn ouders met ons mannetje hebben...)
Hier een mama die zich erg in jouw verhaal herkent. Onze zoon was tot een maand geleden ook nog niet uit logeren gegaan, we gingen dat ook pas doen als hij er zelf om vroeg. Toen heb ik echter een week in het ZH gelegen en de 2 nachten rond de bevalling is mijn man ook bij mij gebleven en was T. dus 's nachts alleen bij mijn schoonouders. Op zich verliepen de nachten wel oké, toen hij wakker werd hebben mijn schoonouders hem bij hen in bed genomen (wat ik super vind want eigenlijk staan ze hier niet achter). Maar nu sta ik nog sterker achter ons idee om te wachten tot hij het zelf kan vragen, ons mannetje heeft voornamelijk 's nachts veel behoefte aan mamaknuffelen en wij doen hem dus eerder eens een namiddagje naar oma om leuk te spelen en continu aandacht te krijgen maar 's nachts gaat dit echt in tegen zijn behoefte, merken wij. Dus, wat ik wil zeggen, gaat het vooral om jouw gevoel of denk je écht dat jouw kindje verdriet zou hebben als hij 's nachts of 's morgens zonder mama wakker wordt?
hm...dat weet ik niet goed...ons mannetje heeft ook heel veel behoefte aan mama knuffels! maar ik merk dat oma (mijn moeder) ook veel kan betekenen...ik slaap wel eens bij mijn ouders als mijn man er niet is (werk) en dan is hij graag ook in de ochtend bij oma haha! geen probleem!we moeten het maar een keer proberen...
manlief doet 'n beetje moeilijk...hij wil graag dat ik ook eens mee ga met hem maar aan de andere kant, zijn kind achterlaten ...vindt hij dus nog moeilijk!(ookal zijn het mijn ouders die heel goed met ons kindje overweg kunnen en hij kent hen erg goed) maar ik denk dat ik hem kan overtuigen. ik vind het zelf ook moeilijk maar vind dat ik daar doorheen moet!
mijn vriend vindt het ook moeilijk hoor, om hem achter te laten bij mijn ouders. Niet omdat het niet goed zou gaan, maar omdat hij het zo'n gek idee vindt om zonder hem weg te gaan. En om wakker te worden in een 'leeg' huis. Maar je weet pas hoe het gaat als je het probeert!
Ik vind persoonlijk dat je hem de tijd moet gunnen om daaraan te wennen. En als hij zich er nog niet goed bij voelt...
Bij de eerste keer uit logeren naar opa en oma waren we de straat nog niet uit of ik was al aan het huilen . En ik heb geloof ik wel 4 keer op een dag gebeld of alles goed ging. En ook 's avonds nog om te checken of ie wel goed in slaap was gevallen. Uiteindelijk allemaal geen probleem en mijn zoon had het echt reuze naar zijn zin. En de tweede keer logeren ging voor mij wat beter. Geen tranen en iets minder gebeld. En mijn zoon die had het wederom enorm naar zijn zin. En hij sliep daar nog uit ook, mijn schoonmoeder had speciaal de wekker gezet en zat om 07.30 gewassen en aangekleed op de bank. En zoonlief besloot maar om tot 09.30 te blijven liggen
Hier is ze nu 1x deze zomer een nachtje blijven slapen bij mijn ouders. Wij zijn samen een nachtje weggeweest. Dochter heeft het prima gehad bij opa en oma. Ze ging s avonds wat later op bed, ik geloof rond 9 uur/half 10. Rond 12u huilde ze even maar was ook gelijk weer stil. Om 5.15u was ze wakker, heeft mijn zusje haar mee naar beneden genomen, flesje melk opgewarmd, daarna weer in bed gestopt en sliep ze tot 9 uur. Ik zelf was wat minder rustig haha, maar misschien is de 2e keer voor mij makkelijker
ik heb al vaker een hele dag workshops gehad voor mn opleiding en dan kon m'n man niet en is onze kleine ook de hele dag met mijn ouders geweest...maar idd thuiskomen zonder dat vrolijke mannetje in huis, dat lijkt me niet tof. zo leeg...maar ik moet met mijn man overleggen. als hij het niet wil, dan niet nee...maar ik stel dan wel voor van het weekend (vrijdag of zaterdag) een avondje en dan de volgende ochtend weer bij ons thuis. dan is het misschien niet zo erg...