Nu verlang ik er weer naar! Maar met 4 maanden hebben we hem in z'n eigen kamertje gelegd (daarvoor bij ons in de kamer in de kinderwagen). De wagenbak werd te klein voor hem en we werden ook onrustig van elkaars geluiden. Ik sliep meteen veel beter toen hij op z'n eigen kamertje sliep al vond ik t tegelijkertijd ook wel een stap! M'n mannetje sliep ook heerlijk vanaf dag 1
Ik vind het zo bijzonder dat zoveel mensen één van de belangrijkste adviezen om wiegedood te voorkomen niet opvolgen...
Bij de oudste waren we er met 6 maanden echt aantoe, we werden wakker van haar en zij van ons. Ik vond het doodeng, dus kochten we een camera en dat gaf mij veel rust. De jongste is 3 maanden en ligt nu nog bij ons. Ik moet er niet aan denken dat ze al naar haar eigen kamer gaat. Ik slaap echt op haar geluidjes. We zien wel voor hoelang nog!
Je suggereert hier dat mensen die niet met hun kind op een kamer slapen een aanzienlijk risico nemen, wat niet zo is. Van de 170.000 baby's die in 2013 zijn geboren zijn er 10 overleden zonder duidelijke oorzaak (wiegendood). Even ter relativering, de kans op een fataal auto ongeluk is 1 op 6000, bijna drie keer zo groot dus. Neem jij je kind ook niet mee in de auto? Quote van ncj: Aangenomen mag worden dat wiegendood multifactorieel bepaald is, dat wil zeggen zich onder invloed van meer factoren tegelijk voordoet. Aangezien niet te verklaren is waarom de ene baby onder bepaalde omstandigheden overlijdt en vele andere niet, doen ongetwijfeld ook inviduele, inwendige gesteldheden van de baby hun invloed gelden. De oorzaak van overlijden wordt gezocht in eigenschappen van de baby.
Rooming-in verlaagt de kans op wiegendood, en verhoogt de kans op het slagen van borstvoeding, wat op zichzelf ook weer de kans op wiegendood verlaagt, naast alle andere voordelen die dat met zich meebrengt. Kleine baby's horen 's nachts wakker te worden, zodat ze regelmatig gevoed kunnen worden. Maar goed, ik vond het heerlijk om mijn dochter op onze kamer te hebben, mijn vriend mopperde in het begin vaak, maar nu is hij degene die het vaak jammer vindt als ze op haar eigen kamer ligt.
Ik vind het nog wel even wennen, onze zoon heeft tot bijna 3 jaar bij ons geslapen en ligt nu op zijn eigen kamertje ( Nieuw huis, nieuwe kamer! ) we gaan s avonds altijd even bij allebei kijken en kusjes geven en als ze wakker worden mogen ze lekker tussenin. Maar ik vind het heerlijk niet meer standaard voetjes in mn rug te voelen maar mis ook wel zo'n knuffelig kindje in bed.
Haha ja ik heb nog steeds dagelijks twee voeten in m'n gezicht...op dat moment denk ik wel eens @/&;&&/"-"- maar sochtends als ik dat slapende snuitje naast me zie smelt ik weer En vind ik het heerlijk dat ze bij me ligt.
Hmm, heel eerlijk gezegd heb ik het als vreselijk ervaren dat mijn zoon de eerste weken bij ons op de kamer 'sliep'. Maar dit kwam vast ook doordat hij nauwelijks sliep, alleen maar huilde en ik een dikke PND had. Oftewel het moment dat er letterlijk wat ruimte tussen ons kwam en hij op zijn eigen kamer ging slapen, zij het verschrikkelijk moeizaam, was een enorme verademing...
Hier 3 weken en dat was alleen zo lang omdat de verwarming in haar kamer het nog niet deed en het buiten vroor dus dat was veeeel te koud. Nee ik vond de eerste dagen prachtig maar daarna werd ik de hele nacht wakker terwijl zij al vanaf dag 1 rustig door ronkte en precies na 4 uur kwam. Na 3 weken op haar eigen kamer en toen is de nachtvoeding er af gegaan. En na een aantal weken vond ik het ook wel weer eens tijd voor intieme momenten met mijn man
Mijn zoontje van net 3, slaapt ook nog bij ons in bed. We zijn nu aan het oefenen in zijn eigen bedje, maar stiekem hoeft het voor mij nog niet haha. Vind het heerlijk wakker worden elke ochtend, al baal ik idd wel eens van die voetjes in mijn rug of zijn hoofdje dat mijn kussen inpikt.
Hier is de co-sleeper met ruim 5mnd naar mijn zusje gegaan. Zij is hoogzwanger en haar baby gaat ook fijn de eerste maanden in de co-sleeper. Als dat niet nodig was geweest, dan had hij denk ik nog wel wat langer in de co-sleeper naast mij geslapen. Maar het gaat prima nu in zn eigen ledikant. Ik vond de eerste maanden heerlijk, qua veiligheid/nabijheid/borstvoeding. De eerste weken heeft hij overigens vooral op mij/tegen mij aan geslapen. Vond ik ook genieten. En ik ga het bij een (hopelijke) volgende zeker weer zo doen.
wat leuk bij een naamgenoot ook lang samen slapen... Kleine man heeft nu wat nieuws ontdekt, namelijk zn vader. Dus loopt hij 's nachts naar papa zijn kant en kruipt daar in het bed. Slapend kruipt hij dan nog wel tegen mij aan maar ik denk vervolgens "Huh, hoe komt hij hier?"
Middelste heeft 2 jaar naast mij gestaan ivm ruimte gebrek en de jongste is afgelopen week verhuist naar haar eigen kamertje, zij is net 13 maanden nu. Ik vind het erg stil ben een kindje naast me gewend, maar nu kan ik weer meer geluid maken en lezen, en ze wordt niet wakker als haar broertjes smorgens rond 600 bij ons in bed stappen.
Hier ging mijn zoontje na een maand naar zijn eigen kamertje... En we sliepen er beiden beter door! We hebben ook dunne muren dus ik hoor hem altijd gezellig brabbelen en ik vond het vooral heel vervelend dat hij wakker werd wanneer ik naar het toilet ging o.i.d.