Wij gaan de kleine bij ons op de slaapkamer in een wiegje leggen en dat maar voor een aantal weken Denk zo 4 a 6 weken en dan gaat het naar zijn eigen bedje en overdag gewoon ook in zijn eigen bedje of box. Maar ik doe het meer omdat het ons een beetje rust geeft, want ik weet zeker dat ik straks met me slaapzak bij hem op de kamer lig hahaha Dus het is maar voor eventjes dat hij in het wiegje bij ons op de slaapkamer ligt. Gr. Patricia
Heb de kleine ook meteen in z'n eigen kamertje gelegd. Wel de babyfoon op het nachtskastje gezet maar die van ons sliep alleen maar; moest zelfs de wekker zetten op hem op tijd te voeden. Ook ons tweede kindje gaat meteen in zijn/haar eigen kamertje slapen. Wij hebben hier goede ervaringen mee. Silly
wij hebben beide kinderen gelijk in hun eigen bedje op hun eigen kamertje laten slapen. waarom zou je het op je eigen kamer laten slapen?? op het moment dat je het op je eigen kamer zou laten slapen, ga je op elk geluidje letten, en dat komt je eigen nachtrust zeer zeker niet ten goede vooral niet omdat je die juist in het begin na de bevalling zo hard nodig hebt. wij hadden goede babyfoon's geplaats dat je elk kikje van de kleine hoort, en als ik naar de wc ging 's nachts ging ik automatisch ff kijken bij de kleine. mischien ook omdat ik zoveel rampscenario's van dichtbij heb meegemaakt van vrienden en familie die de kleine de eerste paar maanden op de slaapkamer lieten slapen en bij wie het daarna een ramp was om de kleine te laten wennen aan de eigen kamer, er is er zelfs 1 bij die heeft de kleine (ondanks alle goede bedoelingen dit nooit te hebben gewild) tot de 9e op de kamer heeft laten slapen omdat het niet te doen was (volgens hun) de kleine te laten wennen, avond-nacht in en uit janken janken janken. dus nee uit voorzorg en omdat ik zelf ook wel iets nachtrust wil vooral in die belangrijke begintijd dat je er zefl al zo vaak uit moet lekker gelijk op eigen kamertje, ook als het mocht gebeuren straks bij de 3e.... zo leert de kleine ook gelijk waar het aan toe is en wat zijn / haar kamertje is waar ze lekker veilig is en lekker kan slapen.
Je wordt niet voor niets van iedere kik wakker, dat is je moederinstinct. Het wordt aangeraden door verschillende deskundigen om je baby de eerste tijd bij je te houden s'nachts, dit heet rooming in en wordt geadviseerd om wiegedood tegen te gaan, omdat je alles hoort hoor je dus ook als er iets mis dreigt te gaan. En wat betref je kennisen smoekie, sorry dat ik het zeg maar dat heeft voornamelijk met concequent zijn te maken, als ze 6 mnd zijn krijg je echt geen problemen met in slaap vallen. Als je langer wacht en mt 2,5 3 jaar eens gaat proberen ze op hun kamer te laten slapen ja dan heb je een probleem natuurlijk en als je dan steeds toegeeft dan zit je uiteindelijk met een kind van 9 in je bed ja.
iris ligt gewoon in haar eigen kamertje! geen problemen mee gehad... en als er wat is, dan ben je er zo bij!
en met goede babyfoons wordt je ook direct wakker, vooral als jouw kamer grenst aan die van de baby, nee ik blijf bij mijn standpunt dat zoals ik het al 2x gedaan heb, ik er goed aangedaan heb. en wat de deskundigen betreft, er is totaal geen enkel onderzoek gedaan of uitgewezen dat het op de slaapkamer laten slapen van de kleine wiegedood heeft kunnen voorkomen. er is over wiegedood nog steeds te weinig bekent om daar ook maar 1 goede uitspraak over te kunnen doen, elke keer weer lees je verschillende dingen vroeger werd dit gedaan om wiegedood te voorkomen, later werd zus gedaan om wiegedood te voorkomen, nu wordt er weer dat gedaan om wiegedood te voorkomen, (buikligging, zijligging, rugligging inbakenen etc etc.) elke keer weer wat anders maar nog steeds niemand die kan zeggen waar wiegedood nu precies door komt....ook die deskundige niet. knap dat jij kan vertellen dat mijn kennisen - familie niet consequent zijn geweest met het laten slapen op de eigen kamer, maar ik denk dat je over zoiets kunt oordelen wanneer je het zelf bij de hand hebt gehad,tuurlijk zijn er kinderen die je zo na een paar maanden over kunt gooien naar hun eigen kamer, maar er zijn er toch echt bij bij wie dat niet zo makkelijk gaat hoor, en dan is zo'n antwoord natuurlijk wel heel erg makkelijk gezegd. ik denk dat je door een hel gaat als je je kind over wilt laten gaan naar zijn eigen kamertje en het schreeuwt de hele nacht door, kun je zeggen gewoon laten janken, maar doe dat maar een paar nachten kijken of je als je ogen op je enkels liggen nog bij je eigen denkt kom maar op met je gejank, ik denk dat je dan uiteindelijk de kleine beet pakt en het weer in jouw kamer ligt om het later weer te proberen met hetzelfde resultaat. neem maar van mij aan dat ze alles geprobeerd hebben om de kleine op de eigen kamer te laten slapen. en als je dat soort dingen wilt voorkomen (voor diegene die zulke dingen dus wel meegemaakt hebben ) is de keuze gauw gemaakt hoor. en wiegedood voorkom je er niet mee helaas. ook niet als de kleine bij jou op de kamer slaapt, want dat is juist wat wiegedood is het dood aantreffen van je gezonde baby terwijl je niks in de gaten hebt. maar ach dit is typisch iets waar iedereen zijn of haar eigen mening over heeft, en t bijft een gegeven dat je altijd datgene moet doen waar jij je eigen het beste bij voelt, waarvan jij denkt dat je het beste voor je kind doet.
Nou ja ik vind het in ieder geval fijner om ze op mijn kamer te hebben liggen, kan er maar moeilijk afstand van doen zeg maar en je hebt gelijk ik ken die situatie niet maar andere situaties wel, maar goed ze zullen alles hebben gedaan ik neem het meteen van je aan hoor.
Ik denk dat dat het belangrijkste argument van de keuze moet zijn waar je je kind laat slapen. "waar je jezelf het prettigst bij voelt" Als je argumenten wilt hebben om je keuze te bevestigen zijn die echt wel te vinden, voor beide keuzes. De ene deskundige zegt dit, terwijl de andere juist weer het andere pretendeert. En het heeft allebei zo zijn voor- en nadelen. Dus wat mij betreft, ik wil mijn kind meteen in z'n eigen kamertje laten slapen omdat wij dat het prettigst vinden.
jij hebt de kleine liever bij jou op de kamer omdat jij de daar goed bij voelt en dan moet je dat ook gewoon doen, en degene die dit niet willen maar de kleine van begin af aan op de eigen slaapkamer moeten dat ook gewoon doen. zo vindt jij het moeilijk om er afstand van te doen terwijl dit bij andere weer totaal geen rol speelt omdat zij dit zo niet voelen, ik voel het tenminste niet zo alsof ik er dan afstand van doe, maar ja dat komt mischien door het feit dat de kamers aan elkaar grenzen?? ik weet het niet ik vindt het wel goed zoals het gegaan is, net wat ik al zei als ik 'snachts mijn bed uit gin, ging ik automatisch al ff lekker gluren, heerlijk vondt ik dat ook hoor ff spieken, om vervolgens weer naar mijn eigen bedje te gaan.. en idd jij hebt waarschijnlijk andere situatie's meegemaakt waarbij dit totaal geen rol speelde het lijkt mij persoonlijk verschrikkelijk om zoiets mee te moeten maken, ik kijk wel eens naar dat ehbo gebeuren nou daar wordt je ook niet vrolijk van af en toe zeg hahaha dan kun je nog zo consequent zijn maar poe poe je hebt ze er echt wel bij zitten die letterlijk en figuurlijk sch**t aan je hebben..
nou ja dat weet ik nog niet zo zeker hahahaha die van mij hebben er gelukkig geen last van maar nee als ik zie hoe consequent die mensen waren (en nog steeds zijn trouwens) altijd op precies dezelfde tijdstippen eten, niet 5 min eerder of later. altijd om zo en zo laat in bad cq douchen, niet 5 min eerder of later. altijd op precies dezelfde tijdstippen naar bed, niet 5 min eerder of later. altijd om zo en zo laat uit bed, en niet 5 min eerder of later. en ik zie dan wat er gebeurt als ze daar om wat voor reden dan ook maar een keertje van afwijken..poe poe dan ben ik toch echt wel blij dat ik wat makkelijker met mijn kinderen ben. je denkt af en toe dat die kinderen een trauma voor het leven oplopen als het ritme iets in de war wordt gegooid door een of ander iets (feestdag) dus ja consequent zijn heeft natuurlijk ook zijn consequentie's
Ik denk dat Ayla meer bedoelt consequent zijn in je gedrag/regels naar de kinderen toe. Dat hoeft niet te betekenen dat alles op een vaste tijd of manier gebeurt. Als je heel flexibel bent kun je nog wel consequent zijn. Het gaat er dan om dat je de regels en de maatregelen hierop consequent handhaaft. Niet zo van, als ik je nog 1 keer moet waarschuwen dan.... en het dan uiteindelijk niet doen. Of in dit geval het kind voortaan in zijn eigen bedje willen leggen, maar het er toch uit halen als het begint te huilen en dan bij je in bed nemen (zijn maar voorbeelden)
Dat is niet concequent maar stipt! Is iets anders, concequent is gewoon nee=nee, en niet na 5 nee's wordt het een keer een ja.. zo bedoel ik het. en geloof me als je zo bent dan krijgen ze écht geen sch**t aan je
bij mij wil nee echt nog wel eens ja worden, en ik zie bij hun gewoon terug dat nee echt nee is (*behalve toen dan met dat overgaan naar hun eigen kamertje, dat ging gewoon door merg en been) terwijl ik nog wel eens iets zeg tegen ze en daarna denk och bekijk het toch dan toch lekker, af en toe gewoon ff geen zin om het gevecht aan te gaan (eten-uitkleden weet ik veel wat) en toch hebben die kinderen vaak sch**t aan ze. ik ben dan als ik het zo terug zie niet zo heel consequent maar het gaat verder goed genoeg, bij echt belangrijke dingen luisteren ze doorgaans toch echt wel als ik wil dat ze wat moeten doen of iets niet mogen dus wat dat betreft geen klagen waar het dan wel aan ligt dat sommige kinderen echt sch**t aan de ouders hebben ik weet het niet, ik zie ze die echt, zoals hierboven beschreven echt wel consequent zijn, die gooien de kinderen daadwerkelijk naar hun nest als ze hun eten niet op willen eten, terwijl ik vaak denk kom maar, dan eet je maar niet (vroeger niet maar heb al begrepen dat dat eigenlijk gevechten zijn die je niet wint, dat dat later wel weer goed komt, wat ook idd zo is). ik denk dat ik best wel makkelijk ben met de kinderen (mischien soms iets te) maar tot op heden ontwikkelen ze zich als normale gezellige leuke kinderen met hun eigen kinderdingen.
ach consequent stipt, lees berichtje hierboven van me dan snap je wat ik bedoel, maar kan dan toch niet altijd de voordelen snappen van het consequent (stipt) zijn naar je kinderen toe. ik denk dat het dan toch ook wel in de kinderen zelf zit (genen) ofzo zou niet weten hoe je anders kunt verklaren dat sommige kinderen ondanks de consequentheid (stiptheid) van ouders zo'n grote mond kunnen hebben of zo sch**t kunnen hebben aan de ouders...