Goedemorgen dames, De bevalling komt steeds dichterbij en dan ga je over dingen nadenken. Ik vroeg me bijvoorbeeld af of er mensen zijn die hun baby meteen op hun eigen kamer hebben laten slapen en waarom wel/niet? Ik kan me dus heel goed voorstellen dat het juist vervelend is als er een kleintje op onze slaapkamer ligt, ik zou niet meer kunnen slapen omdat ik dan continu wakker zou worden van geluidjes of juist als ik géén geluidjes hoor ('ademt ie nog wel?'). Ook wordt er nog weleens flink gesnurkt waardoor de baby misschien wakker wordt. Mijn vraag eigenlijk: Waarom wel of niet in eigen slaapkamer? Groetjes, Marleen
Hier heeft zoonlief 1 nachtje op onze slaapkamer geslapen (de nacht dat ie geboren was) en daarna direct op zijn eigen kamer. Om de simpele reden dat wij het liefst hebben dat hij gelijk op zn eigen kamer in zn eigen bed leert slapen.
Hier had Yara in het begin geen eigen slaapkamer. We hadden een erg kleine woning. Ze sliep daarnaast ook veel bij ons in bed ivm blauw aanlopen door de reflux. Maar als i het ooit nog eens over doe, al woon in in een villa, de kleine komt eerst bij mij in de kamer/in bed. Zon ukkie heeft 9 maanden in je buik gezeten en ik zou het niet over mn hart kunnen verkrijgen dr daarna helemaal alleen in een kamer te stoppen! Daarnaast is het voor de borstvoeding super makkelijk en je gaat de gluidjes van je kind echt herkennen! Ik denk ook dat ik minder zou slapen als ze niet bij me in de buurt lag (dan ga je toch nadenken of je niet toch wat hoort, of alles wel goed is) dan dat ze lekker bij je ligt! Mijn mening: Een baby heeft de nabij-heid van zn mama hard nodig in het begin! Suc6 met je keuze! Oja ik zal nog even toevoegen: Na de verhuizing was ze 6 maanden en sliep meteen ook prima in haar eigen bed! Nooit strijd gehad ofzo!
Louise heeft de eerste 4 weken in een wiegje naast mijn bed geslapen. Daarna werd ik helemaal gek van haar geluidjes dus is ze in haar eigen kamertje gaan slapen. Tygo heeft het eerste half jaar bij ons geslapen. Ook omdat ik met hem bv gaf en omdat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen hem in een grote kamer helemaal alleen neer te leggen. Ik ben het helemaal eens met Vagans. Een kindje dat zo klein is heeft in het begin heel hard de aanwezigheid van mama nodig!
Wij hadden de kleine eerst 2,5 weken rooming-in in een wiegje naast ons bed. Na 2,5 week was de kleine 's nachts ineens ontroostbaar en hebben we het ledikant in haar eigen kamer geprobeerd. Sindsdien ligt ze lekker in haar eigen bedje.
Onze dochter is nu 12 weken en slaapt sinds haar geboorte bij ons op de kamer in een wiegje.. ze is er bijna uitgegroeid en eigenlijk wil ik haar ledikantje ook op onze kamer zetten maar daar is mijn man tegen IK wilde haar graag dicht bij me houden. De eerste week heeft ze ook op het aankleedkussen tussen ons in geslapen. Het is ook handig... met inslapen moet ik er om de paar minuten uit om het speentje in haar mond te doen. Ik merk ook dat ze graag dicht bij ons is. De box staat vlakbij de bank maar zelfs dat is haar te ver weg. 'savonds ligt ze op het voedingskussen tussen ons in op de bank. Zij blij, ik blij Doe wat je gevoel je ingeeft. Ennuh, dat wakker van elk geluidje hoort helaas bij het moeder worden... het is 1 van de kwaliteiten die je er gratis bij krijgt
Hier heeft onze dochter eerst 6 weken in het ziekenhuis gelegen. Daar waren wij er 's nachts niet natuurlijk. Daarom vonden wij het heel fijn om haar 's nachts bij ons te hebben op de kamer toen ze thuis kwam. Dit hebben we ongeveer 6 weken gedaan. Wel in haar eigen wiegje. Tussen ons in op bed is een keer heel erg mis gegaan. Mijn man wilde de wekker uit doen en rolde terug op het armpje van onze dochter. Er moesten foto's gemaakt worden van haar armpje, (ik kan je vertellen dat dit echt een drama is! wat verschrikkelijk zielig als ze zo aan haar armpje trekken terwijl het haar zo'n pijn doet!) deze was gelukkig niet gebroken, maar wel zwaar gekneust. Dit gebeurde in haar kruipfase. Toen haar armpje gekneust was kon ze niet kruipen, maar ging ze schuivend op dr kont de kamer door, dit is altijd zo gebleven, kruipen heeft ze niet meer gedaan.... Sindsdien dus nooit meer bij ons in bed geslapen!! Nu zwanger van de tweede, en de wieg komt eerst ook op onze kamer te staan, wel zo gezellig!
Dochterlief heeft de eerste nacht bij ons op de kamer geslapen, daarna niet meer. In dr eigen bedje. Voor iedereen lekker. Ik vind het niet zielig voor haar dat ze meteen in dr eigen bedje/kamer ging slapen, zij vond het heerlijk en iedereen was tevreden. Ik hoorde (en nog) elk kuchje dat ze maakt ook door onze dunne muur heen dus daar hoefde ik het niet voor te doen. heb ook 9 mnd borstvoeding gegeven waarvan de eerste 3 mnd nachtvoeding, ik ging eruit, legde haar aan, legde haar terug in bed en iedereen sliep zo weer verder. Ik snap de voordelen van rooming in heel goed maar wij vonden het zo fijner. Dochterlief heeft nabijheid van mama inderdaad hard nodig en ook heel erg gehad (en nog steeds natuurlijk), maar 's nachts slapen we allemaal, in ons eigen bed, in onze eigen kamer. Succes met je keuze.
Beide kinderen hebben zo ongeveer 6 maanden bij ons op de slaapkamer geslapen (wiegje) ivm de borstvoeding, later omdat het gewoon gezellig was.
Helemaal mee eens. Ik vind het heerlijk om mijn kleintje dicht bij me te hebben, het geeft jullie de mogelijkheid elkaar goed te leren kennen en van elkaar te genieten, en met voeden is het erg makkelijk. Hier blijven ze minstens een jaar op onze kamer, en daarna zien we wat de behoefte van ons kind is.
Onze dochter is nu 3 maanden en slaapt nog steeds op onze kamer in een hangwieg. Sinds 3 weken slaapt ze overdag op haar eigen kamer in een ledikant. Ik wil haar zo lang als het kan in de nacht op onze kamer houden, mijn man overigens ook. Het geeft een band, en na 9mnd zwanger te zijn geweest wil je je kindje echt niet alleen laten liggen. Bijkomend is het heel handig met de nachtvoedingen
Onze oudste dochter heeft vanaf de eerste dag dat we uit het ziekenhuis waren op haar eigen kamer geslapen. In het ziekenhuis sliep ze wel bij ons, maar ieder zuchtje hoorde ik. Nu was het sowieso de bedoeling dat ze gewoon meteen naar d'r eigen bedje zou gaan. Babyfoon stond op mijn nachtkastje en naast haar bedje. Ze sliep heerlijk in haar eigen kamertje, nooit spijt van gehad en zo gaan we het nu weer doen!
Hier de oudste 3 maanden bij ons op de kamer. De 2e hopelijk een stuk langer. Schaffen nu een co-sleeper aan. O ja, en om de eerder genoemde redenen en om risico op wiegendood te verkleinen.
Ons zoontje heeft na thuiskomst uit het ziekenhuis (na KS) 10 dagen op onze kamer gelegen. Daarna overdag in zijn eigen bedje en 's nachts nog bij ons. En met 3 weken helemaal naar zijn eigen kamertje. Vooral de eerste nacht dat hij op zijn eigen kamer sliep heb ik geen oog dicht gedaan én hield ik angstvallig de babyfoon in de gaten (geluid uit dus alleen de lampjes, ik zag zelfs lampjes met mijn ogen dicht ) Dus de babyfoon staat nu gewoon beneden, en 's nachts niet meer op de slaapkamer, we horen hem echt wel! Nu moet ik zeggen dat ons manneke echt goed in zijn eigen bedje slaapt, maar wij hebben vanaf het begin ook aangehouden dat hij slaapt in bed, en dus niet in de kinderwagen, maxi cosi of in de box.....(MC wel als we in de auto zitten hoor, maar niet in huis)
Ik geloof dat er hier al veel topics over zijn, maar wij hebben onze dochter ruim 6 maanden op onze kamer gehad. Ik vond haar geluidjes heerlijk geruststellend en heb heerlijk geslapen. Ik moest juist echt wennen toen ze naar haar eigen kamertje ging en heb even minder goed geslapen omdat ik echt ging liggen luisteren.
Ik heb mijn oudste zoon 2 weken op de kamer gehad en mijn jongste 7 weken. Ik geef borstvoeding en had het wiegje naast mijn bedje staan maar op 1 of andere manier bleef hij licht slapen, vaak wakker worden etc. Op een gegeven moment heb ik hem overgelegd naar zijn eigen kamer en sindsdien slaapt hij veel vaster. Hij werd ook heel snel wakker als wij naar bed gingen of in de kamer moesten zijn en op zijn eigen kamertje heeft hij veel minder prikkels en veel meer rust.
Onze dochter heeft niet bij ons op de kamer geslapen. Ze is met 35 weken zwangerschap geboren en heeft 3 weken in het ziekenhuis gelegen. Ze heeft vanaf dat ze thuis kwam in haar eigen kamertje geslapen. Vooral omdat ze van die typische prematurengeluidjes maakte. Mijn vriend slaapt heel licht en kon daar dus niet zo goed tegen. De eerste nacht ben ik nog wel even wezen kijken omdat ik haar niet hoorde maar daarna niet meer.
hier in de wiegtijd bij ons, dat was bijna 6 maand.Natuurlijk hoor je ieder geluidje, ik slaap ook licht, maar dat lijkt me juist de bedoeling! Het is je kind, daar ben je aan verbonden, snap nooit zo goed dat je die weglegt.. Bovendien wen je er aan, ook als lichte slaper. Heb gewoon gehuild toen ze naar haar eigen kamertje moest, ledikantje paste niet bij ons
Hier mijn zoontje vanaf nacht 1 op zn eigen kamertje. Ik geef fv dus hiervoor hoefde we geen rooming inn te doen en meneertje vond het prima. Al moet ik toegeven dat ik nog steeds met de babyfoon naast me slaap (bang dat ik hem niet/te laat hoor . Doe wat jij wilt en waar je je goed bij voelt.