mijn zoontje heeft de eerste 6 maanden bij ons gelegen! toen hij 6 maanden en 2 weken was hebben we hem op zijn kamertje gelegt! had hem graag nog langer bij mij gehouden maar er is een 2de op komst en wou hem al aan zijn kamertje laten wennen. nu is hij 7 maanden en 3 weken en ben ik sinds 2 weken gestopt met de borstvoeding (werd te vermoeiend met de zwangerschap) en over het wennen aan het kamertje,mijn kleine ventje heeft eerst altijd in zijn box in de living geslapen en daarna op onze kamer (dutjes enzo) en het is hier geen probleem geweest om op zijn kamertje te slapen.
Mijn zoontje heeft eigenlijk nooit bij mij geslapen. Ja natuurlijk weleens op vakantie of als ik ergens ga logeren. Maar hij heeft altijd in zijn eigen wiegje (en later ledikantje) op zijn eigen kamertje geslapen. Ik slaap heel vast en het huis kan instorten en dan slaap ik gewoon door, maar ik hoorde echt wel als mijn zoontje honger had. Ook al moest ik een paar meter lopen toch was dat geen probleem en sliep ik zonder problemen weer verder. Ook ik heb het vaak gehad dat ik 's ochtends wakker werd en niet meer wist of mijn zoontje nu gedronken had of niet.
Mijn dochter slaapt al 13 maanden bij ons in de slaapkamer, sterker nog: bij ons in bed. Niks eruit voor nachtvoedingen, gewoon HUP shirt omhoog en drinken maar.
Dit hebben ze bij mijn schoonbroertje ook gedaan, en ze hebben hem pas op zijn 12de uit hun bed gekregen. Volgens mij na zijn eerste 'natte'droom of zo ps: heeft je zoon van 13 maanden nog nachtvoeding?
dat vind ik dan wel weer erg ver gaan! ons meisje heeft tussen ons in geslapen op een aankleedkussen, haar ledikantje paste niet op onze slaapkamer, na 2 weken sliep ze op haar eigen kamer en dat ging gelijk goed, ze sliep toen nog niet door maar we slapen met beide deuren open dus we horen alles.
Hier sliep de kleine man de eerste 5 dagen in het ziekenhuis naast mn bed. Toen we thuis kwamen sliep hij gelijk op zijn kamertje (met de deur open en de onze ook). Ik kon zijn bedje vanuit bed zien staan. Nooit problemen gehad met voedingen. Ik werd van elke lichte beweging van hem wakker, dus het was beter iets meer ruimte te hebben tussen ons. Op zijn kamertje ging prima en ik werd 'automatisch' op tijd wakker, daar ik hem gewoon goed kon horen. We zijn nu verhuisd van appartement naar een rijtjeswoning, dus ik zou baby2 misschien wel even op de kamer houden. Ik kan de kleine hier namelijk niet meer vanuit mn bed in het kamertje zien.
Adi, wat een rare opmerking is dat, zeg, over je zwager.... Ik heb er alle vertrouwen in dat mijn dochters uiteindelijk wel in een eigen kamer slapen, want daar ben ik natuurlijk zelf bij. Wellicht dat de overgang iets moeilijker zal gaan, maar daar komen we ook wel weer overheen. En hier heeft mijn oudste ook erg lang nog een nachtvoeding gehad. Zo raar is dat niet, hoor, als je uit gaat van borstvoeding als norm en niet kunstvoeding.... Borstgevoede kinderen drinken over het algemeen meerdere, kleinere beetjes melk, zo slapen ze hierdoor ook vaak wat lichter, zodat ze makkelijker wakker worden. Borstvoeding kan je op verzoek geven, dus een nachtvoeding is geen probleem, is juist erg natuurlijk!
Kort maar krachtig, ik ben het helemaal met je eens Yake! Mooi verwoord! En die nachtvoedingen, tja ook dat vind ik totaal niet raar hoor. Hier nu met 10 maanden ook nog altijd lekker een voeding snachts !
Ik zeg eerlijk dat ik ook liever een hele nacht doorslaap en dat ik mijn oudste ook liever niet meer voed in de nacht. Dit komt ook nog maar zelden voor, eigenlijk alleen als ze niet lekker is en als ik het dan toch doe dan vind ik dit een zeer natuurlijke manier van troosten en geborgenheid bieden. Mijn moedergevoel zegt dan dat ik het moet doen! Mijn jongste sliep al snel door, maar sinds een paar weken niet echt meer. Ze was namelijk flink verkouden en ze hoestte zich iedere keer wakker. Helaas is het doorslapen nog niet teruggekomen nu ze niet meer hoest. Maar, ok, ik vind dat het bij kinderen hoort, dus klagen zal ik niet snel doen. Tuurlijk zeg ik ook wel eens dat ik een rotnacht heb gehad, maar ik til er niet zo zwaar aan. Ooit zullen ze wel helemaal doorslapen en willen ze niet meer bij ons in bed!
Ok ik ben op pagina 3 gestopt met reacties lezen maar wil toch even mijn mening hierover geven. Onze dochter ligt vanaf het moment van thuiskomen op haar eigen kamertje, ik heb de nacht voordat ze naar huis kwam 1 nacht met haar op een kamer in het ziekenhuis gelegen. Letterlijk gelegen want ik heb geen oog dicht gedaan! Wat maakte zij een herrie zeg! Thuis op haar eigen kamertje met de babyfoon en zodra ze wakker werd van de honger werd ik ook wakker en kreeg ze de fles voordat ze ging huilen, geen probleem dus. En ze sliep na een paar weekjes heerlijk door. Nu zijn we vorige week op wintersport geweest en wat hebben wij (alledrie) beroerd geslapen zeg die week! Van ieder geluidje wakker worden en doordat wij wakker werden van haar en dus weer moesten plassen of zo werd Amy weer wakker, met als gevolg dat het weer even duurde voordat ze weer sliep en wij dus ook bijna niet sliepen.... Vanaf het moment dat we weer thuis waren hebben we weer allemaal heerlijk geslapen en zijn we inmiddels weer bijgekomen van het slaaptekort van de wintersport!
Mn dochtertje is nu bijna een halfjaar maar slaapt nog steeds lekker bij mama op de kamer. (en vaak vanaf een uur of 4/5 ook bij mama in bed) Op dit moment staat haar wiegje nog naast mn bed maar dat begint een beetje aan de krappe kant te worden, dus helemaal blij met de foto die Yake in een ander topic liet zien. Heb het aan mn vriend laten zien en die denkt dat hij ook wel zoiets kan maken. Dus voorlopig blijft ze nog lekker bij mama liggen! Vind het een heel veilig/ fijn idee en als ze om voeding komt of gaat huilen ben ik er gelijk. Ps kan me ook voorstellen dat er mama's zijn die het kindje liever op de eigen kamer laten slapen hoor. Liefs mij
Niet alle reacties gelezen, mijn dochtertje heeft tot 6 maanden op onze kamer gelegen, mijn zoontje tot vijf maanden. Ik ging er 's nachts niet uit om mijn handen te wassen voor een voeding, want ik zit toch niet aan mijn tepel en bovendien was ik altijd mijn handen voor het slapen gaan. Verschonen deed ik 's nachts alleen de eerste tijd. Daarna niet meer en bovendien kun je dat ook prima in bed doen. Verhalen van kinderen die tot St. Juttemis bij hun ouders in bed of op de kamer slapen, gaan mijn ene oor in en mijn andere oor uit. Hier nooit problemen mee gehad, het is denk ik maar net hoe je het aanpakt. Als het voor anderen goed werkt om ze direct op hun eigen kamertje te leggen, prima toch, maar ik vond het gewoon erg fijn om mijn kindje de eerste tijd dicht bij me te hebben.
Staat inderaad een beetje ongelukkig hahaha, bedoelde het niet zoo. Maar het is echt waar. Bij hun sliepen alle kinderen bij ouders in bed totdat de volgende baby kwam. Na de laatste kwam dus geen baby meer, en die is toen 12 jaar blijven liggen. Ze hebben hem wel geprobeerd om ergens anders neer te leggen, ook in een eigen bedje bij hun op kamer, maar het ging gewoon niet. Als hij ergens ging logeren (en toen was ie 7-8 ), moest altijd iemand bij hem in bed liggen, want hij durfde niet alleen in bed te slapen. Bij ons moest mijn man (zijn broer) altijd met hem slapen als ie kwam logeren. Ik wilde het gewoon neerzetten als een geval waar het ook echt verkeerd kan lopen met een kindje in eigen bed. Maar meeste mensen draven het natuurlijk niet zover door. Bij ons slapen kindjes overigens in eigen kamers, behalve als ze ziek of huilerig zijn 's nachts. Dan slaapt degene tussen ons in die nacht. Of als ie koorts heeft in de kinderwagenbak naast mij (ik durf een baby met koorts niet naast me te leggen, ben bang dat ie het dan nog warmer krijgt).
Ik vind het ook belachelijk 12 jaar je kind in bed bij je...!!! Vind het zowiezo onnodig. Mijn zoontje heeft nog nooit bij ons in bed geslapen, alleen wel bij ons op de kamer. Dat kan ook nog wel even duren, aangezien we voorlopig nog geen ander huis hebben. Maar in bed nee dank je....Heb vroeger ook vaak bij mijn ouders in bed gelegen en zelf zou ik dat niet willen dat mijn zoontje dat doet. Overigens vind ik verder dat iedereen dat echt zelf moet weten. Doe lekker waar jij en je kind(eren) je prettig bij voelt!
Hier heeft meisje alleen de eerste 6 weken bij ons op de kamer gelegen... ik sliep rustiger als ik niet steeds haar ademhaling hoorde (en dus ook niet meer hoorde als die dieper en regelmatiger werd... ik geloof dat ik die weken wel 5x per nacht heb gecontroleerd of ze nog ademde) en de kleine werd ook niet meer wakker van ons. Is altijd prima gegaan met de nachtvoedingen... ben pas overgegaan naar de fles toen ze de nachten al doorsliep en word ook door de babyfoon van elk zuchtje wakker... (in tegenstelling tot papa haha) Ik denk dat iedereen sowieso het beste voor heeft met hun kindjes en het dus ook lekker op de manier moet doen die het beste werkt! Het valt me alleen wel op dat de moeders die de kindjes op de eigen kamer leggen en aangeven dat ze soms niet op tijd klaar zijn met de fles zich veeel sterker moeten 'verdedigen'. Zijn mijn voelsprieten te sterk afgesteld of vinden meer mensen dat de ik-laat-mijn-kleintje-op-mijn-kamer-slapen-en-nooit-huilen-mama's (en begrijp me niet verkeerd, daar vind ik NIETS mis mee!!) een stuk feller en vinniger reageren dan de rest???
mijn zoon slaapt bij ons op de kamer zijn bedje staat vlak naast die van mij. en dat blijft voorlopig nog zo. ten eerste heb ik zo altijd overzicht en ten tweede raakt hij niet helemaal overstuur als hij ( wat nogal eens voorkomt) droomt en begint te huilen. ik kan dan direct mijn hand door de spijlen steken en hem even op zijn ruggetje en bol wrijven de deken wat optrekken en zonder dat ik uit bed hoef. zacht een liedje zingen zonder hem uit bed te halen. de kans dat hij niet helemaal overstuur raakt en uit wakker wordt is zo vele malen groter. in de baarmoeder zijn ze ook altijd bij jou geweest en dan zouden ze ineens promt als ze uit de buik zijn moederziel alleen gelegd moeten worden. het eerste jaar gebeurd er zo verschrikkelijk veel in hun hoofdje ze moeten zoveel leren en verwerken.
de eerste weken lag onze kleine in het ziekenhuis, hij kon nog niet eens huilen om voeding, hiervoor was hij te zwak en te klein. Hij is met 29 weken geboren, rond week 34 begon hij rond etenstijd om zich heen te kijken, hij kreeg elke 3 uur via een voedingssonde moedermelk. met 37 weken is hij naar huis gegaan, en moesten we hem elke 3 uren eten geven. Hij kon toen enigzins aangeven dat hij wilde eten. Na 2 nachten op onze slaap- kamer konden we er niet meer tegen, we werden mega-zenuwachtig, bang dat ie onder de dekentjes zou kruipen en hij maakte steeds kreun geluiden (dat is vaak zo bij prematuren dat ze veel kreunen) We sliepen alle 3 niet. Wel jammer, aangezien ik er een heel romantisch beeld van had, heerlijk met je kleine op de kamer, maar nee, bij ons werkte het niet. Na 2 nachten ging hij dus naar zijn eigen kamertje met een Nannymatje (sensormatje dat de ademhaling registreert) we mochten hem toen laten doorslapen van de kraamverzorgster. Van 23.00 tot 6.00 ofzo, en dat deden we. eigenlijk heeft ie altijd doorgeslapen en dat doet ie nu nog. we hebben een hele tijd gevoed op verzoek, en meneer ging meteen huilen, toen al niet meer smakken. dat was iets van toen hij kleiner was. Hij huilt nu elke keer als ie wakker wordt en daar vind ik niets mis mee. het is zijn manier om mij te roepen, hij is altijd heel vrolijk en een makkelijke baby. wel wil ik opmerken dat het gevaarlijk is om je baby bij je in bed te leggen, en dan lees ik hier en daar: ik weet niet eens hoevaak ze is gekomen, maar ze ligt bij me in bed. Je kunt perongeluk in je slaap je deken over je kindje trekken of op je kindje liggen. je zult niet de eerste zijn.
Hier heeft mijn zoontje de eerste 3 maanden bij ons op de kamer gelegen en daarna op zijn eigen kamertje, maar daarna werd hij erg ziek en daar was ik dus best van geschrokken, dus daarna tot 6 maanden en toen durfde ik het wel weer aan om hem in zijn eigen kamer neer te leggen. Mijn dochtertje laat ik ook tot 6 maanden bij ons op de kamer slapen.Haar ledikantje staat vlak naast mijn bed.