Baby overdag aan eigen bedje laten wennen zonder drama?

Je bent echt geen slechte moeder hoor! De zorg voor een baby kan soms gewoon heel zwaar zijn. Soms lijkt het net alsof iedereen hier heilig is, maar als het er op aan komt is iedereen anders en heeft iedereen een andere baby. Je kan bijna niet vergelijken. Je hebt het gewoon te doen met je eigen kindje in leuke en minder leuke tijden. Alles is tijdelijk en verandert ooit weer, dus je weet nooit wat een nieuwe dag brengt.

 

Ik heb ook goede ervaring met Lekker slapen zonder huilen. Geeft inzicht in de slaapcyclus en het is sowieso fijn om te lezen door de herkenbare verhalen. Er staat een hele methode in maar ook los te gebruiken tips, zoals elke dag even met een speeltje in haar bedje laten scharrelen terwijl jij de was vouwt oid, zodat ze leert dat haar bedje een fijne, veilige plek is.
In slaap voeden zou ik proberen te vermijden, dat kon ik mijn eerste dochter pas afleren toen ze stokoud was
Lastig hoor, slechte slapertjes kunnen zó slopend zijn. Heb je al eens geprobeerd om haar in bed te laten leggen door je man? Dat werkte bij mijn jongste goed, nadat die de eerste drie/vier maanden bij mij in de draagdoek had gewoond.

 

En je kindje gewoon ook binnenshuis dragen? Mn dochter sliep snachts meteen goed en pas vanaf 7 maanden in bed. Ze sliep heel veel bij mij in de draagdoek/ergonomische draagzak of op de arm. Ik had heel sterk het gevoel dat ze nog niet toe was aan alleen in bed overdag en dat ze me nodig had dus ik heb daar aan toe gegeven. Was voor iedereen t fijnst.
Toen ze in haar eigen bedje ging heb ik er tijden naast gezeten en dan liedjes zingen en verhaaltjes vertellen en haar handje vast houden en aaien. Dan was ze rustig en viel ze goed in slaap.
Wellicht wat ander advies dan wat je al hebt gekregen, maar probeer je niet blind te staren op slapen in bed, t komt vanzelf goed.

En nee ik heb geen verwend kindje, heel tevreden kindje wat veel gedragen is en nu nog wel gedragen wordt die zich bijzonder goed ontwikkeld en er zeker niks aan over gehouden heeft.
Zijn nu allerlei onderzoeken over de voordelen van dragen en bij je houden tw vinden

 

't Is al meer gezegd, maar ik zeg het ook maar eens: je bent geen slechte moeder!! Je zit er alleen even doorheen en dat hebben we allemaal wel eens.

Hier was het met mijn dochtertje eerst ook drama met slapen. Maar met het toepassen van 2 methodes ging ze een stuk beter slapen:
- zijligging in plaats van op de rug
- ervoor zorgen dat ze haar bedje als een veilige, prettige omgeving ging ervaren. Dat deed ik door haar op mijn arm in slaap te laten vallen en als ze in een diepe slaap was (kon wel 20/25 minuten duren) haar overleggen in haar eigen bed. Zodra ze dan de eerste kik gaf, stond ik weer bij haar. Eerst troosten terwijl ik haar in bed liet liggen, als ze harder ging huilen haalde ik haar eruit, wiegde ik haar in slaap en legde ik haar weer terug. Dat heb ik een paar weken consequent volgehouden en toen werd het een stuk beter. Ze liet zich makkelijk in bed leggen en soms zie ik zelfs een tevreden glimlach op haar gezichtje als ze in bed gelegd wordt. De truc is om je kindje een veilig en tevreden gevoel te geven in het eigen bedje. Ik liet mijn dochter nooit huilen in bed, omdat ik wilde dat ze haar bed niet met een negatief gevoel ging associëren. Dus ik stond er echt met de eerste kik direct naast.
't Was wel ontzettend intensief en ook wel vermoeiend, maar het was de investering waard.

 

Mijn dochtertje is ook een hele moeilijke slaper.
Elke keer als we haar in bed legden was het ook echt krijsen en gillen. Alleen bij ons op de arm was goed maar op een gegeven moment was dat zelfs niet meer goed, moedeloos word je ervan.
We zijn toen begonnen met inbakeren en dat hielp wel een beetje maar veelal niet.
Ik had echt het gevoel dat er wat aan de hand was met mijn kindje... en terecht.
Bij mijn dochtertje is verborgen reflux geconstateerd en hiervoor krijgt ze medicijnen, ze is ook een weekje opgenomen om haar goed te observeren omdat wij er ook helemaal doorheen zaten.
Misschien heel stom hoor, maar heb je misschien al aan reflux gedacht? Dat is namelijk ook heel typisch (bij ons zeker) dat ze niet in bed of plat gelegd willen worden en je zegt dat ze dragen wel fijn vind...
Ik opper maar wat hoor maar kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt... sterkte meid en onthou goed dat er nog meer vrouwen en baby's zijn met hetzelfde probleem.

 

Ik snap dat je dit schrijft. En je moet zeker je eigen keuzes maken. Maar.. voordat je je kindje wilt laten huilen vind ik dat het erg belangrijk is dat je hier meer over leest.
En het is ook fijn om je in te lezen over hoe ver een brein van een 4 maanden oude baby is ontwikkeld. Om beter te begrijpen waartoe ze in staat zijn en om babygedrag wat meer te bekijken vanuit de belevingswereld van de baby zelf (ipv die van ons als volwassenen met levenservaring).

Wij denken dat ze mama en papa manipuleert omdat ze lacht als je binnenkomt. Of.. is het huilen een hele primaire manier om te zorgen dat je ze in een van de allerbelangrijkste behoefte wordt voorzien: nabijheid? En als je dan ein-de-lijk die ene hele belangrijke persoon in je kleine leventje weer ziet.. is het dan gek dat ze lacht?

Nogmaals, ik begrijp dat je zo denkt. Ik heb zelf ook op het punt gestaan om iets te doorbreken door te laten huilen, totdat ik meer heb gelezen over de (negatieve) effecten daarvan. Daardoor begreep ik mijn baby beter en leerde dat baby's niet opnieuw geprogrammeerd moeten worden, maar dat het gedrag soms veel dichter bij de natuur staat dan dat wij denken. Ik vond het heel leerzaam en vind nu dat alle moeders verder moeten kijken voordat ze zulke belangrijke en heftige keuzes maken. Veilige hechting is heel belangrijk en het zou zo jammer zijn dat dat een deuk op loopt. Google er maar eens op.

Niet voor watjes: Baby's, huilen en hechting | Kiind Magazine

En een behoorlijk lang artikel, maar ik hoop dat je de tijd neemt om het toch even te lezen:

De misleiding van het

En nee, ik heb niet alle wijsheid in pacht. Alleen mijn eigen ervaring. En nee, ik vind mezelf ook zeker geen perfecte moeder. Afgelopen week had mijn zoon ook een enorme spooknacht. En het is gek, maar ondanks dat wat ik weet (dat het weer over gaat, dat hij niet eeuwig bij mij in bed blijft slapen, dat hij het niet doet om mij te pesten), sloeg de onzekerheid weer toe. Want ik nam hem bij me in bed, maar hij bleef draaien en onrustig doen. En toen werd ik boos, want van 's nachts wakker gemaakt worden verander ik niet in een prinses. Ik sprak het uit naar mijn zoon. "Mama, ziet dat jij boos bent, maar ik ben ook boos! Ik wil slapen en ik ben het zat! Ik ga nu de deur dicht doen en ik moet even rustig worden." En ik stampte de deur uit en vervolgens was mijn zoon ineens stil. Ik ging naar bed, zag op de camera dat hij rechtop bleef zitten en na 1,5 uur werd ik uit mezelf wakker en zag dat hij nog steeds rechtop zat. Stil. Dat wel. Ik volgde toch mijn gevoel en legde hem bij me. Hij viel direct in slaap met zijn hoofd op mijn kussen.
En wat zag ik een dag later? 2 hoektanden die tegelijk door waren gekomen. Vandaar die 4 poepluiers de dag ervoor, het niet willen tanden poetsen, geen korstjes willen eten en op mijn kussen willen slapen, vanwege de druk in zijn tandvlees.
Zoveel signalen en ik heb ze gemist.

Ik wil hiermee zeggen dat het moederschap niet makkelijk is en dat ook al wil je het allemaal perfect doen en ben je in hart en nieren een goede moeder, een beetje prutsen doet iedereen soms. En dan ineens heb je wel de goede draad te pakken. Echt. Het komt goed.

 

Oh ja, en na het in slaap voeden even wachten totdat je merkt dat ze diep in slaap is wil ook nog wel eens helpen. En dan niet direct op de rug leggen, maar rol je kindje langzaam van de zij op de rug. Zo omzeil je het mororeflex beter. https://nl.wikipedia.org/wiki/Moro-reflex

 

Je hebt zo te lezen een kind met karakter dat de wijde wereld in wil (maar dat nog niet kan natuurlijk), en zulke kinderen gaan niet zonder meer slapen overdag want ze willen niks missen. Het feit dat ze 's nachts ook maar 8 uur slaapt geeft aan dat ze ook nog eens weinig slaap nodig heeft. De droom van elke jonge moeder .
Als je haar op haar buik in bed legt gaat ze tijgeren schrijf je (vlot hoor, met 4 maanden), is ze dan wel tevreden of wordt ze dan weer woest omdat ze niet verder komt?
Krijgt ze genoeg uitdaging overdag, waarmee ik wil zeggen dat ze misschien toe is aan speeltjes/spelletjes voor iets oudere baby's gezien haar karakter en het feit dat ze zoveel wakker is.
(zodra ze kan zitten, neem een babybouncer: topvermaak!)
Maar je hebt al genoeg aan je hoofd en dat lost het slaapprobleem niet op natuurlijk.
Wat al meer gezegd is: kies een methode en ga net zo lang door tot het werkt, in ieder geval minstens een week.
Wat bij mijn dochter het wondermiddel was, was een slaaptentje (deryan): compact, knus en ze kon haar speen er niet uitgooien. Ik liet haar daarin slapen overdag en 's nachts sliep ze zonder problemen in haar eigen bedje, de eerste keer was het 20 minuten huilen want ze was natuurlijk boos, daarna ging het geweldig.
Sterkte en nee, je bent geen slechte moeder!

 

Bij ons heeft dochterlief in het begin ook heel veel in de draagdoek geslapen omdat ze overdag niet in haar eigen bedje wilde slapen. Wat we uiteindelijk hebben geprobeerd is om de reiswieg (kinderwagenbak) in haar bed te zetten. Om haar toch een gevoel van geborgenheid te geven (denk dat het bedje te groot aanvoelde voor haar). En verhip, het werkte! . Zo'n twee weken gedaan en daarna de reiswieg eruit gehaald en dochterlief in haar bedje gelegd en sindsdien doet ze het super.

Maar aangezien je de kinderwagenbak al de deur uit hebt gedaan...

 

Waar je ook voor kiest: als het werkt, werkt het! Ik zou me geen zorgen maken over verwennen, gewoonte en dat je het dan voor altijd zo zou moeten doen.

Hoeveel volwassenen ken je die nog bij hun ouders in bed slapen? Of erger nog: bij hun moeder in de draagzak of aan de borst?

 

Nog niet alles gelezen maar dit stukje valt me op.
tijgeren is wel erg vroeg met 4 maanden he?of vergis ik me?
krijsen overdag in bedje, kinderwagen,... kan ze geen verborgen reflux hebben?
dan slaapt ze snachts goed door van oververmoeidheid omdat ze overdag niet kan slapen wegens teveel last?
is maar een gok.

Ga nu verder lezen

 

Inderdaad, oppakken direct bij huilen, want dat was bij ons echt meteen krijsen, en direct terug als hij stil was. Vooral niet bij je in slaap laten vallen, want dan zou hij daar weer aan wennen. En in het begin was het dan meteen weer krijsen. Dan telde ik in mezelf tot tien en begon ik weer overnieuw. En zoals ik al zei, in het begin sliep hij dan echt niet en was ik er een uur mee bezig en ging dan maar weer over op wakker-tijd. Het was toen ook erg warm, dus dan deed ik hem in bad zodat hij ook echt even wakker en gezellig was, en bij de eerste signalen van moe zijn, weer naar bed. En meestal sliep hij dan wel even, soms ook op ons bed in plaats van zijn wieg. De sleutel is volhouden. Volhouden, volhouden, volhouden. Als je er te snel mee stopt, bereik je niks en blijft het zoals het is. Als je volhoudt, zul je zien dat het op een gegeven moment beter gaat. Ik heb in mijn wanhoop Heel Veel fora afgestruind en las overal hetzelfde. Succes!!

 

Ik ben er natuurlijk niet bij dus kan het niet zien, maar ik weet wel dat ik zelf mijn zoon letterlijk een uur lang alleenmaar aan het oppakken en weer neerleggen was. En als ik dacht dat hij honger had, viel hij ook weleens aan de borst in slaap en weer wakker bij wegleggen. Dan begon het opnieuw. Het lijkt mij dat je echt moet doorzetten, je bent al zover. Wij zijn ook cold turkey met de draagdoek gestopt. Je moet wel doen wat goed voelt overigens, maar ik vind het tot nu toe heel herkenbaar.

 

Als je het zelf moeilijk vind kan je ook voor een tussenoplossing kiezen: eerst in bed troosten, lukt dat niet dan optillen en troosten, lukt dat niet dan in de draagdoek. Zo oefen je wel bij ieder slaapje, maar laat je het geen uren duren.