Onze lieve dreumes van nu 20maanden oud sliep altijd gewoon door, natuurlijk kwam hij afentoe voor zijn speentje oid maar dat vinden we geen probleem. Vorige week werd ons mannetje ziek, hoge koorts, diarree en overgeven. De nachten waren verschrikkelijk (was voor hem zo zielig). Toen heeft hij bij ons in bed gelegen dat vond hij fijn op dat moment. Dit ziek zijn en bij ons slapen heeft 4dagen geduurd. (We legden hem wel gewoon in zijn eigen bed totdat hij snachts echt heel verdrietig werd dan kwam hij bij ons liggen) Maar nu is hij weer helemaal beter we zijn ondertussen een week verder maar nu word hij dus snachts wakker en als we zijn speentje geven dan wijst hij al naar de deur. Hij wil dan weer tussen ons in slapen... We hebben geprobeerd er niet aan toe te geven maar dan blijft hij huilen/jammeren tot onze buren op de muur tikken we hebben dus geen optie om hem te 'laten huilen' (als ik dat al zou kunnen) Wie heeft de gouden tip?
Hallo, Je zou kunnen proberen (als je dat nog niet gedaan hebt tenminste) niet toe te geven maar wel bij hem te blijven tot hij weer in slaap valt. De eerste 2 nachten naast zijn bedje en dan steeds wat verder weg. Je zou kunnen overwegen aan je buren uit te leggen wat er aan de hand is, want hij zou best wel even kunnen huilen die eerste nachten, totdat hij er weer aan gewend is in zijn eigen bedje te slapen. Ik heb zelf met mijn dochter heel lang gerommeld. Niet willen laten huilen, dan maar bij ons. Mama moe en chagrijnig, papa chagerijnig... totdat we de knoop hebben doorgehakt: niet meer toegeven! De eerste nacht heeft ze vrij veel gehuild, ondanks dat ik naast haar zat. De tweede nacht ontdekte ik dat als ik haar slaapliedje ging zingen ze vrij snel in slaap viel. Binnen een week sliep ze door, terwijl ze eerst tot 6x per nacht wakker was! Ik hoop dat jullie ook snel weer lekker kunnen slapen!
ik zou gewoon duidelijk/consequent zijn, want nu 'speelt' ie een beetje met jullie (en krijgt hij toch een beetje gelijk). Dat zal idd even huilen worden, maar hij weet wel waar hij aan toe is. En dan moeten de buren maar een keer op de muur tikken. Ze weten dat er een dreumes naast hen woont, dan kan zoiets een keer gebeuren.
De buren een pakje oordoppen kado doen en volhouden. Als mijn dochter ziek is dan mag ze ook wel even mee naar beneden of ons bed, als ze weer beter is vind ze zelf dat dat nog steeds wel mag. Dan is het even een paar dagen bal en volhouden en dan legt ze zich er weer bij neer dat het niet altijd mag en is het ritme weer normaal
Als je zoontje wakker wordt, lekker bij jullie laten liggen totdat hij weer in slaap valt, dan leg je hem weer terug in zn eigen bed.
Ik denk dat je het het beste even aan de buren uit kunt leggen. En dan hem toch in zijn bedje laten en troosten. Als je nu even volhoud en niet meer zijn kamer uitgaat 's nachts is het vast weer snel over.
Wat de buren betreft zou ik proberen een gesprek aan te gaan en het uit te leggen en als ze niet willen luisteren pech voor hen dit is toch maar tijdelijk en maak duidelijk dat tikken al helemaal niet helpt. Qua inslapen betreft kan je, zoals hierboven al gezegd, proberen of het beter gaat als je erbij blijft zitten en dan steeds ietsjes verder weg tot het niet meer nodig is. Kost wat tijd, maar is hopelijk wel een prettige middenweg voor iedereen.
Buren die op de muur tikken?? Wat idioot zeg. Kinderen hebben even wat tijd nodig om te herstellen en de veiligheid weet te hervinden. Ik zou gewoon meegaan in wat hij nodig heeft, jullie. Per dag bekijken en mijn ervaring is dat kinderen die zich veilig voelen, wel weer in eigen bed slapen. Tot die tijd gewoon bij je nemen. Hoe minder stress en druk, hoe sneller kinderen hun rust weer vinden en in eigen bed gaan. Jouw gemoedstoestand speelt daar ook een rol in. Ik kan me voorstellen dat huilen en tikken van de buren veel stress geven. Vermijd het gewoon en neem hem bij je, misschien lukt het over een paar dagen wel.
Bedankt allemaal! Erbij blijven zitten en steeds iets verder weg heeft de eerste paar dagen wel wat geholpen maar zomaar ineens trapte hij daar niet meer in en doet hij nu alle pogingen om zijn bed uit te klimmen! Wat niet lukt maar waar hij wel steeds gefrustreerder van word en hard huilt en dan ben ik weer zo bang voor de buren... Dus dat word idd een gesprek aangaan want bij ons in bed wil hij ook ineens niet meer. Hij is nu 'gewoon' wakker tussen 2 en 4 snachts
1. Gesprek aangaan met buren over de situatie. Maar echt idioterie alsof je kind een robot is wat aan/uit kan. Probeer dat los te laten hoor, die buurman heeft ook vast genoeg gejankt toen hij klein was!! 2. Consequent zijn (als je m dus niet in je bed wil) en bij hem blijven liggen naast z'n bed en dit langzaam afbouwen. Zo heb ik het aangepakt na 2 weken en een kromme rug, slaapt ze weer heerlijk in dr bed. Ik raakte er niet van in de stress als ze hard huilde s nachts want ik wist dat ze niks mankeerde en de buren hebben t maar te dulden.
Hmm, op deze leeftijd in zo'n situatie zou mijn voorkeur toch uitgaan naar laten huilen, nadat ik het héél duidelijk (en liefdevol) heb uitgelegd en hem heb geknuffeld. Zo deden we dit ook bij mn oudste als ze - precies zoals bij jou- na een korte ziekteperiode weer terug in haar oude "regime" moest. Na één of twee nachten 5 tot 15 minuten jengelen was het probleem altijd compleet verholpen. Ik ben absoluut niet van het laten huilen van baby's en jonge dreumessen, maar met 20 maanden is er al zoveel communicatie mogelijk, dat het wat mij betreft onder sommige omstandigheden gewoon kan. Als laten huilen geen optie zou zijn, zou ik naast hem gaan zitten en zn handje vast houden of mn hand op zn rug houden. Zou hij dan nog huilen dan zou ik hem toch laten huilen, terwijl ik hem minimaal troostte (dus alleen handje vast of rugje aaien). Jammer voor de buren, maar als je dit consequent aanpakt is de kans groot dat het met 1 a 2 nachten over is, terwijl een halfzachte aanpak je zo twee weken kan kosten - en de buren dus ook .
Vervelende buren heb je zeg! Daar zou ik ook de zenuwen van krijgen.. Ik zou je buren mededelen dat het de komende week veel huilen wordt vanwege slaapproblemen, excuses voor het ongemak, en er verder geen woorden aan vuil maken. Jammer dan voor ze. En je zoontje laten huilen maar wel elke 5 à 10 minuten teruggaan, welterusten zeggen en weer vertrekken. Zo weet hij dat je er nog bent (en het is voor jezelf ook beter vol te houden), maar dat je hem niet uit bed gaat halen. En dan volhouden, na een paar dagen zal het beter gaan, echt!