Hey meiden schaam me zooooo, ben voor het eerst kwaad geworden en ik vindt me nu zelf zó'n slechte mamma, lees mijn verhaal: ben ziek geweest, bah woensdag ben ik ziek naar huis gegaan, was hondsberoerd, buikgriep, ben in bed gegaan, mijn moeder was er om op dominique te passen dus paar uurtjes geslapen, de volgende dag stond ik er alleen voor, pffff dat valt even tegen ziek zijn en mamma zijn. Dominique zit in een fase (tenminste dat hoop ik) dat ze constant aan mamma wil hangen, kan geen stap verzetten of ze hangt aan mijn benen, het liefst wil ze de hele dag gedragen worden en ze roept de hele dag mamma! wordt er helemaal gek van! Vrijdag idem dito, werd steeds vermoeider, s'nachts slaapt ze niet optimaal. Vrijdag einde van de dag ging het niet meer ze was in bad geweest en was onhandelbaar op het aankleedkussen, ze wilde niks anders dan tegen me aan staan, kon geen luier of niks aan krijgen, als ik haar neer legde begon ze me toch te krijsen en te huilen, toen stond ze tegen me aan en beet ze me keihard in mijn schouder dus uit reactie zei ik heel boos dat dat niet mocht en kneep haar even in beide armen, ja hoor krijsen en gieren en ik voelde me direct zoooooo schuldig, heb haar aan mijn man gegeven want ik was in tranen Kon het even niet meer aan hoor zat er even door heen. En daardoor voelde ik me weer mega schuldig, wat was ik nou voor een moeder die het vervelend vindt dat haar kindje de hele dag mamma schreeuwt, en de hele dag om haar heen wil zijn! Dus mijn man heeft het super overgenomen, hij blijft rustig en ontspannen, maar ook hij zei zondagavond dat hij me goed begreep dat het erg vermoeiend is om haar de hele dag een beetje bezig te houden, nou gelukkig heeft hij het ook door nu! Het is gewoon een opeenstapeling van al een hele tijd die gebroken nachten en nu deze fase pffff valt niet mee! Vannacht ook nog een veulen geboren, om twee uur dus er weer uit, dominique is gisteren ziek geworden, verkouden snotterig en koorts, dus voor haar er ook elke twee uur uit, dus ging lekker! Heb haar om vier uur vannacht een zetpil gegeven en toen heeft ze geslapen tot zeven uur vanmorgen! Zo zielig als die kleintjes ziek zijn, hoop maar dat ze snel weer beter is! maar goed voel me nu dus erg schuldig normaal werk ik 1 dag en ben ik 1 dag thuis, nu was ik dus twee dagen achter elkaar thuis en het ging dus mis, schaam me zoooooo! henriette
mja je was 2 dagen thuis.. maar wel omdat je zelf ook "zo ziek als een hond" was en dan valt dat aanhankelijke wat normaal superschattig is (en soms ook vast wel op je zenuwen werkt!) ineens niet mee toen ik ziek was laatste keer.. had ik 40 graden koorts (en normaal temp. ijsblokje.. namelijk 36 graden ipv 37,5) dus ik voelde me echt hondsberoerd maar ben uiteindelijk op de bank gaan liggen terwijl anne speelde in de kamer en toen e weer zo hangerig werd.. (want deze mevrouw hangt ook het liefst aan mijn broekspijp 3/4 van de dag) heb ik dr met een puzzel bij me op de bank gezet nou hebben wij nogal een brede hoekbank.. dus dat is bij ons wat makkelijker. maar... ik denk niet dat je meteen een ontaarde moeder bent hoor toen anne 3 maanden lang huilde.. heb ik dr weleens letterlijk met een noodvaart in bed gegooid het is gewoon de combinatie van zelf moe en ziek zijn.. en een kindje dat dat feilloos aanvoelt en dus ook lekker gaat drammen. zat dan daarna wel te janken op de bank... maar of dat nou vermoeidheid, frustratie.. of misschien wel allebei was... daar durf ik nog steeds gee uitspraak over te doen
Je geeft eigenlijk zelf het antwoord al, het is een opeenstapeling van dingen. Ik weet ook niet wat ik zou doen als ik me zo voelde en mijn dochter beet mij in de schouder. Het enige wat je eruit kunt leren is dat je een volgende keer eerder aan de bel moet trekken en hulp moet vragen van je man of iemand anders. Kijk niet naar wat er nu fout ging, maar hoe je dit een volgende keer kunt voorkomen. Vind het heel vervelend voor je en hoop dat de situatie snel veranderd. En nee, je bent geen slechte moeder anders had je je nu niet zo rot gevoelt...
Niks om je voor te schamen . Het gebeurd ons allemaal. Ben op het moment zelf ook snot verkouden en omdat ik weet dat mijn tolerantie grens doen hartstikke laag ligt. En ons mannetje ook een periode heeft van AANDACHT, VEEL EN NU! heb ik net mijn moeder gebeld van kom je oppassen? smile en Help. Dus lieve schat je bent echt geen slechte moeder . Je moet alleen niet vergeten dat je ook een mens bent en dat dat inhoud dat het jou ook wel eens een beetje te veel word. sucses en beterschap, Liefs, Janna
bedankt meiden lief van jullie! hebben jullie deze fase ook gehad met jullie kids? janna, saskia wat doen jullie als jullie kindje steeds aan jullie broek hangt? henriette
hm als ze steeds aan mn broek hangt... tja vaak laat ik dr gewoon staan eigenlijk als ik zelf in een normaal hummetje ben vind ik het niet zo erg.. en als ik klaar ben loop ik gewoon weg ze loopt vanzelf wel mee zegmaar (daar hoef ik dan weer niet bang voor te zijn maar bijvoorbeeld als ik dr naar het kdv breng vind ik het wel vervelend... want tja ik moet dr toch achterlaten vaak zet ik dr dan aan tafel met een puzzel en dan is het snel vergeten.
Lieve Jette, zal ik dan maar bekennen wat ik zo'n twee weken geleden 's nachts over Camila zei toen ze voor de zevende keer huilend wakker werd (en dat dus al 13 maanden lang....). Ik schrijf het maar heel klein, want ik schaam me er nog voor... kutkind. Meid, ik kon niet meer. Het gebeurt ons allemaal wel een keer... Liefs, Jacqueline
Het scheelt dat ons Guppie net geen 10 maanden is. (Maar verschrikkelijk duidelijk kan laten merken dat hij er is. Gut van wie zou ie dat nou hebben? ) Maar ik laat het huishouden maar even voor wat het is. Alleen wat echt moet Iets meer krijg ik op het moment dus echt niet voor elkaar. Ik maak het baby hok klaar en dan gaan we zo naar buiten. Dan kan ik wat beter adem halen en maik kan dan toch lekker spelen. En buiten kan ik ook nog wat dingetjes doen en ondertussen ook wat met maik bezig wezen. (voor het geval je geen baby hok kent. Het is typiesch gronings. Een soort veredeld konijnen hok, maar hier kan je kind lekker in spelen en slapen droog uit de wind. Maar lekker in de buiten lucht)
ja janna ken ik, ik woon ook in groningen, tenminste altijd gewoont, nu wonen we net over de grens tussen ter apel en sellingen, moet jij ook kennen toch? henriette
Volgens mij ben je juist een hele goede moeder! Je hebt je grens aangegeven. Want in je schouder bijten, dat is niet de bedoeling lijkt me. Je moet je niet schuldig voelen. Het is niet dat je haar hebt geslagen ofzo. Er is toch niets mis met even goed laten merken dat je er niet van gediend bent? Of je nou ziek bent of niet.
ik schreeuwde op een gegeven moment: EN NU DRUK IK ER EEN KUSSEN OP! en mn vriend vanuit bed: neeheee niet doen hoor! tuurlijk doe ik dat niet haha maar zo moe was ik... moeders worden overschat, meestal draait de moeder overal voor op, die krijgen zwangerschapsverlof na de bevalling maar de vader moet weer aan het werk... dus de moeder draait overal alleen voor op. al wilde mn partner meewerken, ik zou me schuldig gevoelt hebben, ik ben de hele dag thuis en hij werkt hard en moet dan snachts opstaan ook...? nee dat hoefde niet van mij. maarja ik kon het ook amper aan... had een echte huilbaby. was blij als ze een keer elke 3 uur kwam! Echt hoor, heb zovaak geroepen; EN NU BEN IK HET ZAT! en dan loop ik stampend uit bed, halverwege de gang word ik rustig, loop ik heel rustig haar kamertje in en krijg ik de meest grote lach die er maar is... ja wie kan er dan nog boos zijn...
Helemaal mee eens. Ik had het net zo op willen schrijven. Kinderen hebben grenzen nodig, ik zeg altijd maar hoe raar zou je juf kijken als ze straks 4 is en ze bijt haar in haar schouder omdat het nooit af geleerd is. Ik ging op die leeftijd elke dag even naar buiten, voor een boodschapje of wat anders. Knapte we samen van op, maar ja als je ziek ben dan gaat dat niet. Geloof me het gaat vanzelf weer over, heb hier ook oudere kindjes.
hey vrouwpoohbeer ik herken dat wel, als ik haar normaal dan in haar bedje zie zitten en ze begint te lachen ben ik al weer vergeten dat het zes uur s'morgens is , ik was er nu gewoon even klaar mee, dat gehang aan me, dat al gejengel en zoals gezegd ik ken dat helemaal niet, ze was nooit zo, ik voel me nu wel een beetje als in het boek, oei ik groei, moeder wordt moedeloos, in het boek staat dat het dan tegen het einde van de fase loopt, nou dat hoop ik dan maar! Ach en aan de andere kant als ik lekker met haar aan het spelen ben op het kleed en ze lacht en kletst me de oren van mijn kop is het ook echt een schatje hoor, maar ik ben mijn slaap nodig en dat lukt momenteel dus al een tijdje niet. Dan slaapt ze 1x per week bij mijn ouders, en denk je dat ik dan in slaap val, nee hoor, ben een uur bezig om in slaap te vallen! Ik ben heel eerlijk ik vindt dit de moeilijkste periode tot nu toe! Gemeente Coevorden ook een mooi gebied! Dan zitten we helemaal niet zo ver bij elkaar vandaan! groetjes henriette
Wat een fijne herkenbare verhalen dit! Vorige week had ik een ontsteking aan mijn kies/kaak en ik had zo'n pijn. Vergelijkbaar met mijn bevalling en ik kan je verzekeren: die was ERG! Maargoed, ik moest natuurlijk wel gewoon voor de meiden zorgen (bijna drie en nul). De oudste was de hele dag al verschrikkelijk vervelend en ik had me echt verheugd op een half uurtje slapen 's middags. Ik had het zo uitgevogeld dat mijn jongste dochter ook dan zou kunnen slapen. Ik was echt ziek van de ontsteking en doodmoe omdat ik 's nachts maar twee uur had geslapen. En dan zo'n monstertje de hele dag om je heen. Uiteindelijk had ik haar na veel geklooi in bed, jongste ook en op het moment dat mijn hoofd het kussen raakte: "mamaaaaaaaa, mamaaaaaaa ik ben wakkeeeeeeer!..." Zucht. Ik erheen. Weer ingestopt, muziekschaap aan "ga maar slapen schat". Ik ga weer liggen. "mamaaaaaaaa...ik ben wakkeeeeeer" Nog maar een keer erheen, nu al niet meer zo aardig. " Ik wil dat je gaat slapen, mama en Linde gaan ook slapen." Ik ga weer liggen. En ja hoor.. "Mamaaaaaa!" Nu stamp ik haar kamer in en gil:"als je nu niet gaat slapen DOE ik je wat! Op het moment dat ik het riep voelde ik me al verschrikkelijk schuldig en schaamde me, en toen ik haar verschrikte gezicht zag en haar schoudertjes al schokten om te gaan huilen voelde ik me helemaal de moeder van ciske de rat. Ik heb het later wel goedgemaakt met haar hoor. Ook pak ik haar weleens net iets te hard bij haar arm als ze echt heel erg vervelend is, maar daar blijft het ook wel bij gelukkig. Die dag was ik gewoon zo moe en zo ziek en ik wilde zo verschrikkelijk graag even mijn ogen dicht doen dat ik er wanhopig van werd. En dan zeg je dingen die je niet meent. Wat ik hiermee wil zeggen is dat ik denk dat we allemaal wel van die dagen hebben en dat we dingen doen/zeggen die we liever niet hadden gedaan. Maar zolang dat uitzonderingen zijn en je het weer goedmaakt met je kind denk ik dat het wel goedkomt met ons!
Ik denk dat het ook wel goed komt hoor vlinderbloem, ik zie het momteneel gewoon een beetje zwart in, s'nachts veel wakker overdag zo aan mij hangen............. tja wie heeft gezegd dat het makkelijk zou worden he, ben gewoon verwend! ! hoe is het nu met je kies? henriette
Och, dat is menselijk hoor, voel je niet schuldig. Ik was een maand of twee geleden zo ziek, griep en hield geen slok water binnen. Ik kon gewoon niet meer. Helaas was mijn dochtertje ook wat ziekjes die week en die kon alleen maar huilen. Op een gegeven moment heb ik haar in bed gedaan, deur dicht, ik in mijn bed, ook de deur dicht, oordoppen in en een kussen over mijn hoofd, zodat ik haar niet hoorde huilen. Maar ik was gewoon te belabberd om nog 1 minuut langer wakker te zijn en ja, dan ben je toch alleen thuis. Als ze me bijt of slaat, pak ik haar stevig bij haar arm en zet haar dan boos op de grond en zeg daarbij ook kwaad 'nee, dat mag niet'. Jammer dan, ze mag weten dat mama ook gevoel heeft.
Pfff heb het ook 1x gehad, mijn zoon is vanaf het begin een slechte drinker. Met kerst had hij een paar dagen dat hij niks wou drinken, had al droge (nacht)luiers en alles... en ja dan schiet ik in de stress en mijn moeder was er ook even toen. En meneer wou weer niet drinken en mijn moeder zag aan mij dat ik begon te koken van kwaadheid (ook bezorgdheid) ze zei "je wil hem nu het liefste een mep geven of niet?" en idd mijn handen jeukten op dat moment en ik stond bijna te janken... maar ik kon me beheersen gelukkig, slaan is echt niet mijn ding nl. Achteraf bleek dat Gjalt een keelontsteking had, nou wat heb ik me schuldig gevoeld toen... Maar soms dan wordt het je teveel, kan me erg goed voorstellen dat je jezelf even niet kon beheersen, maar een slecht moeder ben je absoluut niet! hebben we allemaal wel eens denk ik
Meiden...we zijn mensen en moeders.. met alle positieve en negatieve gevoelens die daarbij horen... geen heiligen!
pfff ik voel me ook zo belabberd, ze viel in slaap in de auto dus ik haar net verschoond, drinken gegeven, boertje en toen wilde ze niet gaan slapen (ze is een slechte slaper overdag) ben ik ook ff boos geworden en heb tegen d'r geschreeuwd en ze lachte gewoon terug naar me, toen moest ik huilen. Echt, ik kan nooit lang boos blijven op d'r maar het is zo moeilijk terwijl je eigen gewoon wilt dat het goed met je kindje gaat.