Ik kan heel goed wat tips gebruiken Over een maand of vijf mag ik weer en ik kan me er nu al zenuwachtig over maken. Mijn vorige kraamtijd was in mijn beleving een chaos. Ik had een baby die door de kraamhulp net na de bevalling zonder pardon in zijn eigen bed gedeponeerd werd (ze bedoelde het goed, ze wilde ons nog even laten slapen maar deze keer hebben we een wiegje voor op onze slaapkamer), de borstvoeding liep voor geen meter en dat is helaas ook niet meer goed gekomen. Wist ik veel wat een lactatiekundige was. Daarnaast was het elke avond druk met visite en die visite keek mijn baby uit mijn handen maar er is echt niemand geweest die mij gevraagd heeft naar mijn bevalling en hoe ik me voelde. Ook was ik totaal nog niet gewend aan het in gezelschap voeden en wilde ik ook niet steeds boven gaan zitten dus zat ik daar weer om te stressen. Gevolg van dat alles is dat ik wekenlang met mijn baby in mijn armen geklemd in een soort van shocktoestand op de bank gezeten heb. Haha, dat is misschien ietswat overdreven maar ik was wel echt de kluts kwijt, ik wist het allemaal echt even niet meer. Terwijl ik normaal gesproken niet op mijn mondje gevallen ben. Mijn tweede kraamtijd wil ik mezelf meer focussen op de borstvoeding. Ik wil gewoon heel graag dat het deze keer wél goed gaat zodat ik daar de komende maanden/jaren plezier van heb. Ik wil niet meer maanden aan een stuk moeten kolven en domperidon moeten slikken en mezelf druk maken of ik wel genoeg heb. Ik wil gewoon mijn baby aanleggen als hij of zij honger heeft en er verder niet bij nadenken. Lijkt me heerlijk. Als dat niet lukt dan wil ik er tenminste alles aan gedaan hebben. En ik wil liever geen mensen aan mijn bed die niet geïnteresseerd zijn in mij. Dat wil zeggen dat ik mijn zus en zwager dus niet de eerste week uit zal nodigen en ik weet nu al dat ze daar razend over zal zijn. En ik wil mijn eigen opa en oma's ook pas na de eerste week uitnodigen. Eigenlijk alleen de opa's en oma's van de kleine eventjes en daarna tenminste een week rust. Ik wil eigenlijk dus mijn kraamtijd gebruiken waar hij voor is; om uit te rusten en te wennen aan ons nieuwe gezinslid!
Ik heb mijn eerste kraamtijd ook niet kunnen genieten. Eerst 6 dagen ziekenhuis, daarna naar huis. Ik met ontstoken hechtingen en fulltime aan het kolven. En een jochie dat prikkelbaar was door de vacuümpomp. Zelf zonder bezoek (directe familie wel, maar rest na zo'n 6-8 weken door de toestand) voelde ik me erg geleefd. Nu de tweede keer gehad. Bezoek hetzelfde gedaan. Maar ik voel me zoveel beter. Een betere bevalling, borstvoeding ging goed, al was er een paar dagen bijvoeding nodig. Ik kon gewoon veel beter nee zeggen tegen dingen. En mijn eigen plan trekken met de kleine. Ipv de onzekerheid van een eerste kindje. Dat stukje zelfvertrouwen maakt dat ik nu een geweldige kraamtijd heb gehad. En nu echt geniet van alles. Het ook echt bewust meemaak. Bezoek komt dus wel aan, en vragen vooral maar de kleine. Maar dat maakt me niet uit, ik zou mijn trots wel
hier was mijn kraamtijd heerlijk, (Behalve dan dat de teonmalige baas van mij nman moeilijk deed) Verder zijn alleen opa en oma de eerste dagen geweest. alleen in het ziekenhuis zijn oom en tante ook geweest. Daarna in de week ik denk misschien 2 mensen naast de opa en oma.. Meer niet daarna vond ik ht prima als ze kwamen.
De eerste keer lag ik mijn kraamweek in het ziekenhuis. Toen ons mannetje na 13 dagen na huis mocht hebben wij een mail rond gedaan dat wij de eerste week geen bezoek wilden. Alleen naaste fam. mocht komen dus onze zussen en ouders. Nu gaan we voor een kraamfeest een week of 3 na de bevalling of evt thuiskomst baby. Iedere avond bezoek willen we niet meer. We doen 2x een feest. Een keer voor fam en een keer voor vrienden
Bij mijn eerste was de kraamtijd geweldig. Ik had ongelofelijk veel energie en vond het heerlijk met mijn kleine mannetje en met mijn gezin. Hooguit dat ik iets meer rust had kunnen nemen maar dat lag echt aan mezelf. De kraamhulp was lief en kwam 4 uur per dag (zomerbevalling maar was echt zat). Na de kraamweek kreeg ik wat gedoe met de borstvoeding maar ook dat is weer goed gekomen. Bij mijn tweede waren de eerste 4 dagen helemaal fijn (de kraamhulp was aardig en deed de juiste dingen). We kregen gedoseerd bezoek en hadden het heerlijk met z'n vieren.. tot de 5e dag.. toen werd de kleine dame heel ziek en moesten we stel op sprong naar het ziekenhuis. Daarna 10 dagen in het ziekenhuis gebleven.. de eerste 2-3 dagen daar waren doodeng. Ik heb een rustige kraamtijd toen wel gemist
Hier bij de 2e een hele heftige kraamtijd gehad. Mijn man had op het einde van mijn zwangerschap een TIA gehad en had daar in de kraamweek nog 2 onderzoeken voor, verzetten was ook geen optie want dan kun je weer weken wachten en dat wil je in zo'n situatie niet. Gelukkig hadden we wel een super kraamhulp die daar heel goed mee om kon gaan. Want naast blijdschap was er ook veel spanning door die onderzoeken. En op het einde van de kraamtijd, 5 weken na mijn bevalling kwam mijn man met zijn knie thuis te zitten waardoor hij de eerste 2 a 3 weken niets tot nauwelijks iets kon door de pijn. Dus naast de zorg van 2 kinderen waarbij de jongste een huilbaby was door hele erge krampjes, waar van alles aan gedaan was en niets echt hielp, had ik ook nog de zorgen voor mijn man. De bevalling was ook nog eens heftig met een totaalruptuur voor mij en een slechte start van onze dochter waar ik ook een tijdje erg moeite mee heb gehad. Dus een niet al te leuke kraamtijd door verschillende omstandigheden waar gewoon niets aan te doen was.
Hier zelf kraamverzorgende dus ik had wel een beetje in mn hoofd hoe ik het wilde en kon mn collega uitkiezen Helaas heb je niet overal wat over te zeggen zoals een kindje wat niet aan de borst wilde of een ontstoken knip wat voor erg veel pijn zorgde. Daardoor heb ik veel tijd in bed doorgebracht maar dat gaf natuurlijk ook juist rust. D. lag hier lekker naast mij dus die kon drinken wanneer ze wilde (gelukkig op dag 3 aan de borst gekregen mbv tepelhoedje). Visite hadden we aardig gedoseerd. Een paar ochtenden is er iemand geweest en een paar avonden maar niet de hele week vol. Na de kraamweek kreeg ik een borstontsteking, ik had in totaal 10 wk last van mn knip en we kregen een erg onrustig kindje door allergieen dus ik hoop dat dat nu anders gaat.
Mijn kraamweek was veel en veel te druk. Veel visitie en de meeste mensen bleven veel te lang hangen. hier uiteindelijk een postnataledepressie aan overgehouden. Nu hebben we tegen iedereen gezegd dat we de eerste week geen bezoek willen, alleen opa's en oma's. Mochten we toch behoefte hebben aan bezoek dan kunnen we zelf mensen bellen en ook zelf bepalen wie we bellen. Daarbij moet ik ivm mn bekken de eerste vier dagen op een verdieping blijven, dat wordt dus boven en ik heb geen zin om mensen aan mn bed te hebben waar ik normaal ook niet zo close mee ben.
Kraamtijd???? Wat is dat? Bij de eerste moest ik een begrafenis regelen en liep ik nog in het zh met jeuk. De tweede heeft bijna 2 weken onder de lamp gelegen, dus lagen wij in het zh. Alleen mijn ouders en 1 vriendin is een keer geweest. Mijn zussen waren (alledrie) op vakantie! En mijn vrienden heb ik al helemaal niet gezien. Gelukkig waren er van mijn man wel een paar vrienden. Maar wat werd onze wereld klein zeg. Na het ziekenhuis had ik nog kraamzorg, maar die kwam meer voor de leuke dingen want verder hoefde ze niets te doen. Hopelijk word het bij een volgende anders.....
De kraamtijd hier was heel goed verlopen. Precies zoals ik wilde. Maar we hadden op het kaartje ook aangegeven dat mensen moesten bellen voor ze kwamen. Zo kon ik bepalen wanneer er visite kwam, en wanneer niet. Zo kon ik ook voor de visite kwam de kleine nog even aanleggen, zodat tijdens de visite de kans kleiner was dat hij honger zou hebben. En heel belangrijk is dat je gelijk de eerste dag dat de kraamzorg er is aangeeft wat JIJ wil. Het is jouw kraamweek, en jij moet je er goed bij voelen.
Hier kwamen ze gewoon aan mn bed en ik vond dat niet vervelend ofzo. Zo bleven ze ook niet te lang hangen en ik kon makkelijk voeden zonder dat iedereen er bovenop zat. Overigens kwam hier de naaste familie, directe buren waar we veel contact mee hadden en verder een paar mensen die we uitgenodigd hadden. Ik vond het zelf wel fijn als er elke dag iemand kwam, ik was apetrots op mn kind en wilde haar graag laten zien
Wat zijn er veel mensen met complicaties zeg. Dat lijkt me vreselijk. Ik vond het na een vrijwel vlekkeloze bevalling al een enorme impact hebben. Ik was ook apetrots op mijn jongen hoor en wilde hem ook graag showen maar na een uurtje was het meestal wel op. En dan waren de meesten nog lang niet weg! We gaan deze keer een eindtijd afspreken, dus wanneer we een afspraak maken vragen we niet of het om twee uur uitkomt maar zeggen we dat het van twee tot drie kan, en of dat dan uitkomt. We bieden ook maar één drankje aan en zetten geen bakken chips en dergelijke meer op tafel. Dan is het hopelijk duidelijk dat we (ik, mijn man had er geen problemen mee maar voor hem was er eigenlijk weinig veranderd) geen lange bezoekjes aankunnen.
Ik had een zeer makkelijke bevalling en ik had geen hersteltijd nodig (lichamelijk had ik niks) Ik wou na de geboorte de eerste paar uur met z`n 3tjes genieten maar: Eerste avond gelijk visite, iedereen wou hem vathouden. Daarna elke dag meerdere malen visite. De kraamtijd totaal niet kunnen rusten. Terwijl wij hadden aangegeven dat mensen van te voren even moesten bellen.Mensen nodigde zichzelf gewoon uit. Me vriend heeft 2weken vrij genomen en die heeft op een gegeven moment Nee gezecht tegen de visite. Mocht ik ooit weer zwanger raken dan gaat de kraamtijd heel anders.Dan gaan we eerst samen geniten voor de visite mag komen. Denk aan jezelf, en doe het zoals jij het wilt.
We hadden deze keer 1 dag met dubbel bezoek. En familie van verder, dus die bleven wat langer. Gaf niks. Maar na een uur heb ik gezegd dat ik even naar boven ging. Ben uiteindelijk in slaap gesukkeld. Man heeft heerlijk bij gepraat over iets anders dan alleen baby's. En ik heb heerlijk bijgeslapen..
Ik verbaas me er altijd over dat dit op zoveel kaartjes staat. Ik zou het persoonlijk niet in mijn hoofd halen om zomaar zelf een keer langs te gaan! (maar dat doe ik normaal gesproken, door het jaar heen, ook nooit.) Vorige keer hadden wij niks hierover op het kaartje gezet, en iedereen heeft netjes een afspraak gemaakt. Mijn kraamweek was volgens mij wel aardig rustig. Toen ik na een aantal dagen weer een beetje op de been was, heb ik nog wat minder-naaste-familie in de woonkamer ontvangen. Wat ik wel vervelend vond, was dat het kraambezoek doorliep tot een week of 11 na de bevalling, en dat er toen alleen nog maar mensen kwamen waarbij ik me echt ongemakkelijk voelde (als in: ooms en tantes waar je niets mee hebt, en die normaal gesproken ook nooit langsgekomen zouden zijn)
Beide keren lekker de kraamtijd in het ziekenhuis/kraamhotel, dus bezoek alleen op de bezoekuren. En de kaartjes pas na 3 weken verstuurd. Gaf ons de broodnodige rust.
Dat hadden wij ook! Deze keer versturen we beduidend minder kaartjes rond. Alleen naar mensen die we wel echt graag zien.
Hier boden we na koffie/thee gewoon niks meer aan Echt geen lekkers op tafel ofzo. En s avonds om 9 uur/half 10 zei mn man gerust dat ze wel mochten blijven zitten, maar wij gingen slapen. Waren ze zo maar weg
Zelfs ondanks dat het op het kaartje stond, zijn er een aantal zonder te bellen gekomen hoor. Maar de meeste hebben netjes gebeld. De kraamhulp wist dat ze moesten bellen, en als ze dan ongebeld aan de deur stonden, vroeg de kraamhulp eerst aan mij of ik het goed vond, anders zou ze ze weg sturen. ( nou vond ik die paar mensen geen probleem)
Mijn kraamtijd was heerlijk. Een kraamverzorgster die lief en kundig was, en lekker veel huishoudelijke klusjes verzette, waardoor wij tijd voor de kleine en elkaar hadden. We hebben de kaarten pas na 5 dagen verzonden, zodat we nog wat rust hadden. De 1e week alleen bezoek gehad van onze ouders en mijn zussen met hun gezin. En dat was voldoende, ik had echt helemaal geen zin in de buitenwereld verder, ik wilde alleen maar lekker met man en kind in een coconnetje leven