Hallo Dames, Even een vraagje.. Als mijn zoontje boos, gefrustreerd of machteloos is bonkt hij heel hard met zijn hoofd op de vloer en meubels (ook op plavuizen) Ik vind dit best moeilijk, hoe ga ik hier het beste mee om? Als ik hem op pak en troost beloon ik hem toch juist? Als ik geen aandacht er aan schenk zit die onder de bulten en blauwe plekken. Als ik er een kussen onder leg gaat hij er naast verder. Hij heeft het ook gehad toen hij een paar maanden was toen was het eenfase volgens het cb. Daarna was het af en toe aanwezig en nu komt het in alle hevigheid terug! Herkenbaar? Alvast bedankt!
herkenbaar. Ook het terugkomen.. Soort laatste poging, of het echt niet werkt.. Ik bleef bij mijn aanpak: compleet negeren. Als je hem positief/negatieve aandacht geeft, heeft het kopstoten nut, dat is niet de bedoeling.. Eigenlijk moet je net zo hard negeren, als hij zijn kop stoot. Valt niet mee, maar als je eenmaal toegeeft heeft hij je te pakken..
Mijn zoontje doet het ook. En als het niet hard genoeg ging de eerste keer doet hij het gerust nog een paar keer Hij doet het vooral als hij iets doet wat niet mag en ik hem dat zeg. Hoe moeilijk ook, ik probeer het te negeren.
Mijn zoontje deed dit ook, we hebben het genegeerd. heeft wel een tijdje geduurd maar daarna stopte hij er gelukkig weer mee
oie geen ervaring mee maar heb vaker gelezen dat dit "normaal" gedrag is bij kinderen. ik zou me er ook geen raad mee weten eerlijk gezegd. erg moeilijk
ten tijde van negeren inderdaad, wat wij doen is zelf als een beetje boos zijn, beetje stampvoeten zodat ze dat zien en als we zien dat hij boos is (shannon leert het nu ook ) zeg ik ga maar heel hard spingen.. das beter als hoofd bonken.
tja hier ook herkenbaar maar mijn zoontje heeft klassiek autisme. En daar schijnt het vaker bij voor te komen. Heeft ie nog andere dingen waar je je zorgen om maakt? Owen die hoofdbonkt ook uit boosheid of frustratie. Hij communiceert totaal niet en wil ook niet getroost worden. Alles wat we zeggen snapt ie niet. Dus het hoofdbonken negeren of hem juist oppakken werkt geen van allen bij hem. Enige wat wij doen is hem vasthouden en zorgen dat ie niet meer bonkt. Want hij gaat door tot blauwe plekken en alles. Zelfs op de randen van de tafels bonkt ie.
Bedankt voor alle reacties, fijn dat het herkenbaar is! Kwam, in onze omgeving niet voor! Mamzie, bedankt voor je reactie! Ik was eerst ook een beetje bang voor autisme.. We krijgen vaak wel contact maar hij kan heel moeilijk omgaan met omschakelingen van werkende papa en mama. Maar zie nu geen reden voor een autisme verwante stoornis. Wel erg bedankt voor het delen!
Is inderdaad 'normaal' mijn dochter probeerde steeds haar tanden uit haar mond te trekken en toen ik dat aangaf op het cb zeiden ze dat dat haar uiting is als ze boos is en als voorbeeld gaf ze dat andere kindjes bijv. met hun hoofd gaan bonken.. Hier negeer ik het en nu doet ze het niet meer (even afkloppen)
Het is voor mij heel herkenbaar. Onze zoon deed het ook, het is nu alweer een tijdje een stuk minder. Hij bonkt nu wel geregeld met zijn hoofd op de bank, maar dat is meer uit enthousiasme. Als hij uit boosheid bonkte, zorgde ik wel dat ik bij hem in de buurt bleef zitten. Hij was dan echt heel erg driftig en ik heb het idee dat hij zich ook geen raad wist met die boosheid. Zoveel emotie in zo'n klein lijfje! Hij wilde dan niet getroost worden, maar als ik het echt negeerde of wegliep wegliep werd het alleen maar erger, dan raakte hij nog meer overstuur. Meestal ging ik dus bij hem in de buurt op de grond zitten. Een beetje van hem afgewend, dus half negeren zeg maar. Maar hij kon dan wel heel makkelijk naar mij toe komen als hij eraan toe was om getroost te worden. Het lijkt me voor een klein kindje dat zo overstuur is sowieso fijn als mama in de buurt is. Het is inmiddels wel een stuk minder. Tijdens het 'hoogtepunt' hebben we wel echt afgezien. 's Nachts slecht slapen en urenlang krijsen, wat we ook deden. Overdag vreselijke driftbuien (wederom met keihard geschreeuw) Precies die spullen proberen te pakken waarvan hij weet dat het niet mag en dan boos worden als we er wat van zeiden. Hoofdbonken, niet getroost willen worden, proberen van schoot te klauteren en vervolgens beledigd zijn als hij op de grond stond. Dan probeerde hij weer terug op schoot te klimmen, maar als hij eenmaal zat was het weer niet goed. Pfff... Uit pure wanhoop ging ik dan vaak maar bij iemand op de koffie, want bij een ander was hij meestal wel gezellig. Ik heb toch wel geregeld aan mezelf getwijfeld op die momenten hoor! Maar ik moet erbij zeggen; het viel samen met diverse tandjes die doorkwamen, paar keer verhoging en koorts gehad dus waarschijnlijk ook wel een virus. Hou vol; de rust komt wel weer terug. En op deze leeftijd hoef je echt nog niet te denken aan autisme en dergelijke. Ze kunnen sowieso nog niet echt overweg met (sterke) emoties. Dat heeft niks met een ontwikkelingsstoornis te maken. Sterker nog: het is juist onderdeel van een gewone ontwikkeling. Niet ieder kind heeft er evenveel last van of maakt er een drama van met driftbuien en hoofdbonken. Maar voor de kinderen die het wel doen is het in de regel inderdaad gewoon een fase die bij de leeftijd hoort. Als je kind dit soort gedrag blijft tonen als het niet meer bij de leeftijd 'past', is het vroeg genoeg om te gaan kijken of er meer opvallende dingen zijn.