Al maanden slaap mevrouw 's avonds en 's nachts slecht. Ze valt wel gewoon prima in slaap (soms even huilen) maar wordt na een poosje krijsend wakker we gaan dan even bij haar kijken of ze niet gepoept heeft o.i.d. en vaak nemen we haar even mee naar beneden omdat ze anders echt niet rustig wordt. Na 15 min beneden te zijn geweest gaat ze weer lekker slapen om vervolgens 's nachts weer krijsend wakker te worden. Laten huilen doen we niet want ze schreeuwt echt heel hard. Vannacht geprobeerd om op haar kamer te troosten maar hier werd ze niet rustig van, dus maar weer tussen ons in. Als ze goed slaapt leg ik haar terug in haar eigen bed om vervolgens na een uur/2 uur o.i.d. weer van voren af aan te beginnen... Het lijkt me zooo fijn om gewoon haar op bed te leggen 's avonds en dat ze 's morgens in dr eigen bedje weer wakker word! Wie herkent dit..en wie heeft de gouden tip?
We hebben er hier ook last van, sinds een paar weken wordt dochter ineens midden in de nacht wakker en wil ze de fles, terwijl ze vanaf vijf weken doorsliep.. Begrijp er niks van. Nou is mijn dochter iets ouder, nl 19 maanden maar lees even mee..
Heb je wel een nachtlampje? Anders lamp op de gang eens aan laten. En ik zou haar niet slapend op haar eigen bed leggen, ze schrikt dan natuurlijk heel erg als ze wakker wordt. Als ik het zo lees dan lijkt het wel opheftige verlatingsangst. Sterkte!
Geen lampje..nooit gehad ook, maar valt te proberen. Het is al 4 maanden zo. En wakker in dr bed leggen dan blijft ze zo een uur huilen als we haar dr gang laten gaan. Overdag slaapt ze trouwens he goed.
Overdag is haar slaapkamer niet zo donker als in de nacht, denk dat het met een nachtlampje echt beter gaat. Heb ook eens met mijn dochter gehad dat ik haar slapend op haar bed legde, toen ze midden in de nacht wakker werd was ze helemaal in paniek. Ze ging alleen weer slapen met het ganglicht aan. Is ze niet paniekerig als je snachts bij haar komt?
Soms wel een beetje.. vannacht het licht op de gang maar eens aan laten..hopelijk is dat de oplossing! zou wel heerlijk zijn. Ze wordt vaak wakker, huilt en gaat dan meteen staan om nog harder te gaan huilen Miss ook combinatie met dromen? ?
Hier hetzelfde verhaal met ons zoontje, al komt het echt in fase's. Weken heeft hij slecht geslapen en zaten we of beneden of lag hij tussen ons in te slapen.....en nu ineens dat hij loopt gaat het weer beter, ook de verlatingsangst lijkt beter te gaan....laten huilen in bed had gewoon geen zin. Denk dat het een vervelende fase is waar je jammer genoeg doorheen moet, succes
Onze derde heeft dik 2 jaar gespookt in de nacht. 4-6 keer per nacht wakker. Sinds 2 weken heeft hij een groot bed bij zijn broer op de kamer en slaapt hij alle nachten door.
Ik vrees dat je het er zelf niet beter op maakt door haar mee naar beneden te nemen als ze wakker wordt. Beneden is het gezellig, licht, geluid, speelgoed... Hier is bedtijd bedtijd en dan kom je (uitzonderingen als ziekte daargelaten natuurlijk) niet meer uit je bed of in ieder geval niet meer uit je kamer. Dus als je meisje wakker wordt, of het nou avond of nacht is: voor haar is het slaaptijd, dus fluister, geen licht, geen gezelligheid. Vertel dat het bedtijd is, zing haar slaapliedje en leg haar weer in bed als ze gekalmeerd is. De eerste dagen zal ze natuurlijk heel boos worden, maar blijf elke paar minuten teruggaan, met zo weinig mogelijk prikkels even troosten en weer weg. Zodra ze doorheeft dat ze niet gezellig mee naar beneden mag wordt gaan huilen als ze wakker is een stuk minder aantrekkelijk en zul je zien dat ze veel beter gaat slapen.
Als dat alles zou werken namen we haar niet mee naar beneden. Ze blijft boven huilen, hoelang en wat we ook doen. Na even beneden op schoot te hebben gezeten zonder tv, speelgoed, o.i.d. gaat ze prima weer slapen dus denk niet dat daar het probleem ligt. toen we haar nog niet mee naar beneden namen hadden we al hetzelfde probleem
Ik denk dat het probleem daar wel ligt. (mee naar beneden nemen, bij jezelf in bed leggen) Hier wordt de kleine ook wel eens wakker 's nachts maar we gaan nooit van de verdieping af. Hij wordt even gedragen, evt een heel klein flesje en dan weer in het bedje. Het enige wat ik wel eens doe is er even naast gaan liggen op de grond. Dan slaapt ie zo weer door. Ik denk echt dat je een "fout" maakt door haar naar beneden te halen of in je eigen bed te leggen. Hier daar echt nooit aan begonnen..
Doorzetten is vaak de sleutel. Ze heeft snel genoeg door dat als ze maar lang genoeg een keel opzet, dat ze naar beneden mag. Als duurt het een hele nacht.... ik zou echt een paar nachten doorzetten, hooguit even naast haar gaan liggen, en haar laten.
Uren of nachten laten huilen vind ik geen optie..helemaal niet omdat het niet gewoon huilen is maar het krijsen en nee niet van boosheid maar echt verdrietig. We zijn ook echt wel eens een poos boven gebleven maar ze wordt gewoon niet stil! Maar goed..vanavond lampje aan laten en misschien toch weer een poosje langer laten huilen.
Ik herken het precies en ben erg geholpen met de informatie uit het boek 'Dreumes in dromenland' van Stephanie Lampe.. Elk kind is anders en heeft een andere aanpak nodig. Ik kon met die info over de leeftijd en slaapgedrag een eigen manier toepassen die nu werkt bij mijn dochter. Mijn dochter heeft elke nacht doorgeslapen van kleins af aan. Rond de 13 maanden stopte dat plots en vertoonde ze precies hetzelfde gedrag als jouw dochter. We probeerden van alles maar het werkte vaak averechts. Ze moest echt leren om op ons te vertrouwen en zeker ook op zichzelf. Huilen was geen optie, ze kan dat namelijk uren volhouden en ik vind dat je zo'n jong kind dat zich duidelijk onveilig voelt, niet laat stikken. Momenteel blijft een van ons op een stoel in de kamer zitten. We hebben een heel duidelijk en strikt bedritueel en daar wijk ik niet van af. Die voorspelbaarheid doet haar erg goed. We zingen en praten nog even als ze in bed ligt en dan vertel ik dat we gaan slapen. Ik ga dan zitten met mijn ogen dicht en doe niks meer. Wanneer ze 's nachts wakker wordt, krijg ik haar met geen mogelijkheid terug in bed. Ik heb het 3 maanden geprobeerd maar ze is dan bang en te wakker om meteen weer zelfstandig in slaap te vallen. Ze weet nu dat wij er altijd zijn en valt eindelijk weer meteen in slaap naast haar vader. Geen gedoe meer. Wanneer deze fase over is, gaan we geleidelijk aan weer aanleren om zelf door te slapen maar ze heeft nu gewoon verlatingsangst. Ik accepteer dat en zoek de beste oplossing voor beide partijen. Lees het boek eens, zal wel aansluiten bij jouw manier van denken..
Dankje! Ik denk wel dat wij op 1 lijn zitten. Ik vind het ook echt geen optie om een meisje dat duidelijk bang is en verdriet heeft dat zelf op te laten lossen. Ik hoop natuurlijk dat het licht op de gang zal werken.. en ik wil wel proberen om haar op dr kamer te laten. Ze heeft in totaal maar 4 weken echt doorgeslapen dus ben er wel een beetje klaar mee..accepteren heb ik heel lang gedaan hoor..maar merk dat ik echt moe begin te worden. Anders toch het boek aanschaffen
Ik laat mijn kind het niet "zelf oplossen" en ben niet van het "alleen laten huilen". Zodra hij huilt gaat direct 1 van ons naar hem toe en pakt hem op. Meestal is dat al voldoende. Zo niet gaan we even naast hem liggen tot hij rustiger wordt. Duurt dat lang dan wisselen manlief en ik elkaar af. Lijkt me niet dat je dat "zelf oplossen" kunt noemen. Maargoed, gelukkig hier een tevreden kindje wat meestal hele nachten doorslaapt en altijd met even op de arm/even naast hem liggen of een klein flesje binnen 10 minuten weer als een roosje ligt te slapen.
Je hebt mij niet horen zeggen dat jou kindje het alleen op moet lossen. Zoals ik al eerder zei..jou manier hebben we hier geprobeerd maar werkt gewoon niet, dat wil niet zeggen dat jij het verkeerd doet! Blijkbaar denken weer hier gewoon anders over en dat is prima, ik geef bijvoorbeeld 's nachts geen fles meer, alleen water. Je laatste zin vind ik een beetje raar over komen, alsof je wilt zeggen dat mijn meisje niet tevreden is en ik het maar verkeerd doe. (natuurlijk komt een getypt bericht altijd ander over als het bedoeld is,dus sorry als ik het verkeerd opvat) Verder is Liva een heerlijk kind dat prima zelf kan spelen en lekker in dr vel zit ..alleen die nachten...* zucht
Hier ook al 15 mnd gebroken nachten. Ze sliep tot vorige week bij ons in de kamer. Ze heeft nu een peuterbed in haar eigen kamer. Op het inslapen na sliep ze de eerste nachten behoorlijk goed ! 3x in een korte tijd wakker en verder slapen. Maar nu steeds meer drama. Ik heb dochterlief gelukkig nooit mee de woonkamer hoeven te nemen enn vaak was een speentje en aai goed genoeg(maarja als dat 10x is en ondanks ze naast je ligt in haar bed toch vermoeiend!). Maar wat is het zwaar zeg. Nu in haar peuterbedje hanteer ik de regel na 3x huilen binnen een uur is in haar ledikantje bij ons op de kamer. En de laatste dagen slaapt ze weer naast ons in bed. Ze zit in de nacht duidelijk niet lekker in haar vel nu. Want ze woelt nog meer dan anders huilt nog vaker in de nacht pfff. Geen oplossing dus wel herkenning. En laten huilen doe ik ook niet aan.
Ik heb hier een tijdje geleden een zelfde soort topic geopend en kreeg toen ook de tip dreumes in dromenland te lezen. Echt een aanrader! Heel praktisch boek, waar je snel resultaat mee hebt. Wij zijn nu ook heel strak. Bedtijdritueel is altijd hetzelfde. Als ze 's nachts huilt gaan we (ik) er naar toe. Is ze gelijk stil of lacht ze als ze me ziet dan geef een aai over de bol en loop weer weg. Ze gaat dan weer slapen. Ik haal haar alleen uit bed als ze blijft huilen ook als ze me ziet. Dan is weet ik genoeg en is ze echt overstuur. Ik ga dan met haar in de schommelstoel zitten, op haar kamer tot ze weer rustig is en (heel belangrijk) ik leg haar in bed voordat ze slaapt. Dan ga ik weg. Ze huilt dan soms nog even maar dat is niet langer dan 3 minuten. We hebben nachten gehad dat ik dit echt 6 keer heb moeten doen maar op een gegeven moment werd het minder en nu is het helemaal over. Pfieuw!