Wat kun je toch trots zijn op je kindje, vaak ook om hele kleine dingetjes. Het gaat nu zo snel en hij leert zoveel, dat ik er af en toe versteld van sta. Zo kan Jesse sinds maandag uit een open beker drinken (hele beker leeg zonder knoeien) met een beetje hulp (wij moeten de beker wel vasthouden, anders is hij in een keer leeg, en Jesse nat), doet hij vanaf vandaag alle bewegingen mee van het liedje klap eens in de handjes (incl. het in de handen klappen, wat hij tot nu toe steevast weigerde), weet hij bij heel veel dingen precies wat je bedoeld, als ik vraag of hij drinken wil dan zegt hij ja en loopt hij naar de keuken en wijst daar naar de la met glazen en bekers, naar de koelkast en loopt hij daarna richting de kraan. Hij zelf de duplo blokjes van elkaar af kan halen en op elkaar kan drukken en de torens steeds hoger worden. Oh, en niet te vergeten hij vanochtend helemaal zelf met zijn vorkje zijn boterham heeft opgegeten (had hem in stukjes gesneden). En als ik hem vraag of hij gaat slapen dan loopt hij zelf naar de deur, wacht tot ik hem open maak, loopt naar de trap, klimt zelf naar boven, loopt naar zijn kamertje en wacht tot ik achter hem aankom. Als ik hem dan zijn broekje en sokken uittrek en slaapzak aan, dan drukt hij zich tegen me aan en wil hij even knuffelen. Nou, zelfs de ergste rotdag wordt op dat moment helemaal goedgemaakt.