Ik ben het daar niet helemaal mee eens. Ik zie inbakeren een als een manier om de overgang van de kleine, vertrouwde geborgen baarmoeder naar de grote boze wereld iets geleidelijker te laten verlopen. Baby's vinden het fijn om ingepakt te worden en stevig onder de dekentjes gestopt te worden. Ook helpt het om duidelijkheid aan je baby te geven. Als ze ingepakt worden, gaan ze slapen. Die duidelijkheid helpt ze om zich makkelijker aan de slaap over te geven. Ik zeg niet dat de ts-er in haar geval moet inbakeren, maar ik zie het zeker niet als laatste redmiddel. Ik denk dat je dan namelijk al te ver bent gegaan.
Hier bij beide kinderen de eerste maanden gewoon getroost en in slaap gewiegd. Mn dochter kon het na 7 mnd zelf, mn zoon na 5 maand... ging heel geleidelijk en heel natuurlijk. Niet te bang zijn dat je ze verwend want echt met 3 mnd zijn ze nog zo klein. Is heel normaal dat kleine kinderen zo aan hun mama hangen en ze het liefst 24u per dag bij zich hebben en heel langzaam zal die behoefte steeds minder worden... ga mee in de behoeftes van je kind zou ik zeggen.
Dicht bij mama zijn, en de beschermende beperking van mama's armen zijn een veel betere manier om een kindje te helpen de overstap van buik naar wereld te maken. En dat is ook veel duidelijker voor de baby: mama is er voor mij. Inbakeren is een afstand-scheppende noodgreep. Daar moet je niet zo maar aan beginnen.
Mirre vindt het ook het fijnst om tegen mij aan, aan de borst, wiegend (en ook bij papa, oma, etc) in slaap te vallen ... Ik leg haar dan in haar bedje in de lichte slaap en vaak wordt ze wakker ... maar als ik haar dan lekker instop valt ze weer in slaap (vaak met hulp van speen). Dit is overdag (van 6 t/m18u). Bij haar late avondvoeding en snachts valt ze zelf in slaap (tenzij ze aan de borst in slaap valt ... ik ga haar natuurlijk niet wakker maken). Als ik haar overdag wakker in bed leg dan is het drama. En dat vind ik nergens voor nodig. Inbakeren ook niet (daar went je kindje dan toch net zo goed aan ... moet je ook weer afbouwen etc) ... En dikke kans dat je kindje op een gegeven moment leert om vanzelf in slaap te vallen ...
Waar haal jij deze informatie vandaan als ik vragen mag? Dit is namelijk gewoon niet waar. Baby's slapen 16 tot 20 uur per dag. Je bent vast met me eens dat je als moeder niet 16 uur per dag met je kind in je armen kan lopen. Ik ben met je eens dat de veiligheid en geborgenheid van moeders armen het allerbelangrijkst zijn, maar wat is er mis mee om in bed ook een veilig en geborgen plekje te maken?
Je hoeft helemaal niet met je kind in de armen te lopen. Je kunt je kind ook gewoon in je armen in slaap laten vallen en dat wachten tot je kind in de diepe slaapfase belandt is. Als je kindje lekker in slaap weggelegd wordt en mama is altijd binnen gehoorsafstand om te reageren op signalen, dan is een bed of box of speelkleed om op te slapen even goed een veilig en geborgen slaapplek. Daar zijn bakerdoeken helemaal niet voor nodig. (Zie voor een uitgebreide beschrijving het citaat van Dr. William Sears dat ik eerder in dit topic heb geplaatst). En er zijn ook zat mensen die hun kindje WEL een groot deel van die tijd bij zich houden, gewoon in een draagdoek, bij mensen die attachment parenting toepassen is dat eerder regel dan uitzondering. En het is toch ook gewoon heel logisch dat je met die doeken een afstand schept? Je kind zit 24/24 9 maanden lang in je buik, is gewend aan jouw geluiden en geuren. Na de geboorte wil je kind even goed 24/24 bij je zijn, maar omdat het nu op de wereld is is er de mogelijkheid om af en toe ook wat verder van mama te zijn. Maar dat bouw je langzaam op. Je gaat een kind dat gewend is aan 24-uur contact met mama toch niet opeens 16-20 uur apart leggen? Als je dat doet dan creëer je toch een enorme afstand?
Voor je begint met inbakeren en allerlei andere truukjes! Laat hem gewoon eens even huilen! Onze kleine had dit probleem ook, en we vonden het zielig om het te laten huilen. Als hij met matras vóelde huilde hij al. Na advies van ons CB hebben we heb toch een keer 15-20 minuten laten huilen. Nou hij heeft het hele huis bij elkaar gekrijst Wij op de bank (al nagelbijtend) en ineens.... stil. De volgende dag weer erg gehuild. en de dagen erna sliep hij binnen 3 minuten! in zijn eigen bedje! Hij is er ook véél vrolijker van geworden. Dus inbakeren is niet altijd nodig! Overigens slaapt hij s óchtends het laatste uurtje bij ons in bed. Dus liefde en aandacht krijgt hij genoeg. En hetb allerbelangrijkste is, je gevoel volgen...
Sommige kinderen hebben het nodig om geluid te maken voor ze gaan slapen. Maar een kind echt laten huilen en dan ook nog een kwartier of langer? Nee, dat zou ik nooit doen.
Gelukkig ben ik het hier dan toch een keer met je eens. Wat betreft het inbakeren: ik heb net een oud topic gelezen over inbakeren waarin men met jou een discussie aanging. Gelukkig weet je totaal niet waar je het over hebt als het over inbakeren gaat. Ik zou namelijk bijna een rotgevoel over houden aan jou reacties. Net alsof mensen die inbakeren hun kinderen geen geborgenheid en veiligheid geven, ze nooit troosten en vasthouden en ze alleen maar uren huilend in bed laten. Gelukkig weet ik beter. Nova is pas blij en gezellig geworden nadat we begonnen zijn met inbakeren (en na de Losec) Ze heeft uren bij een van ons liggen slapen en huilen. Nu kan ze eindelijk zelf slapen en als ze huilt zijn wij direct bij haar om haar te troosten.
Dan verschillen we duidelijk van mening over inbakeren. En ik weet echt wel waar ik het over heb. Op grond daarvan zie ik het als een noodinterventie. Ik ben het dan ook helemaal niet eens met het preventieve inbakeren dat Ria Blom tegenwoordig aan zorgverleners onderwijst. Lichamelijk contact, en veel daarvan is gewoon heel belangrijk voor babies. Met inbakeren doorkruis je dat. Volgend stuk kun je lezen op de site van de verloskundigen in Nederland: Huidcontact is voor baby van levensbelang 06-08-2007 Lichaamscontact is voor baby's niet zomaar een leuk extraatje, maar van vitaal belang. Huid-op-huidcontact vermindert stress, waardoor de hersenontwikkeling optimaal kan verlopen en het kind ook op latere leeftijd minder gevoelig is voor stress en ziekten. Sociale wetenschappers Rachel Verweij en Hedwig van Bakel schrijven in het tijdschrift Medisch Contact dat de hoeveelheid lichaamscontact die Nederlanders gewoon vinden, te weinig is. Uit Europees onderzoek blijkt dat meer huidcontact leidt tot minder huilen. Baby's die gemiddeld tien uur lichaamscontact per dag kregen, huilden 50% minder dan baby's die gemiddeld 8,5 uur per dag werden aangeraakt. Baby's zijn toegerust met overlevingsmechanismen die erop zijn gericht bescherming door de ouders op te wekken, aldus Verweij en Van Bakel. Als ouder hun kinderen langdurig alleen laten of laten huilen of een -op die leeftijd zeker niet pedagogische- tik uitdelen, wordt het stressysteem zodanig geactiveerd, dat het schade kan opleveren. Een overactief stressyssteem is het gevolg. Het heeft negatieve effecten op het immuunsysteem, gezondheid en cognitief functioneren bij kinderen. Een hyperactief stresssysteem werkt door tot in de volwassenheid. Volwassenen kunnen meer last hebben van angststoornissen, depressie, stressgerelateerde ziekten, slaapstoornissen, onderdrukking van het immuunsysteem en hoge bloeddruk. Lichaamscontact en Kangaroo Care blijken stress bij baby's aanzienlijk te verminderen. De Wereld Gezondheidsorganisatie (WHO) adviseert daarom huid-op-huidcontact waar mogelijk. Verweij en Van Bakel suggereren dat kinderartsen en andere zorgverleners zouden kunnen wijzen op het belang van lichaamscontact en troost bij stress in het eerste en tweede levensjaar. Huid-op-huidcontact zou een standaard maatregel moeten zijn vlak na de geboorte. Hulpverleners zouden ouders kunnen helpen oplossingen te zoeken voor het geven van meer lichaamscontact, zoals babymassage of het toepassen van draagdoeken of draagzakken. Bron: Medisch Contact
Inbakeren staat niet gelijk aan Ria Blom. Ria heeft een boek geschreven over regelmaat en inbakeren ja, maar dat betekent niet dat iedereen die inbakert het volgens haar methode doet. Er zijn ongetwijfeld nog veel meer mensen die hier boeken over geschreven hebben en die zullen ook vast allemaal van mening verschillen. Ik heb Ria haar boek nooit gelezen en wat ik ervan heb gehoord zou dat ook niet mijn manier zijn. Ik zie inbakeren puur als een geborgen plekje in bed geven en een hulpmiddel bij bedrituelen. Duidelijkheid voor je ukkie. Als ze mij nodig heeft ben ik er voor haar en zal ik haar altijd troosten.
Om me maar even te bemoeien met de discussie ... Dirksmama heeft het over inbakeren in het algemeen en zegt dat je beter eerst kunt proberen met een draagdoek oid aan de gang te gaan. Ik zou me niet persoonlijk aangevallen voelen door haar (toch best goed beargumenteerde ) mening. Mijn schoonzusje heeft haar zoontje ook ingebakerd (was een druk spook in bed, sloeg zichzelf wakker etc) ... maar die liep de overige tijd met hem in een draagdoek rond. En die liet hem al helemaaaaaal niet huilen (nog steeds niet trouwens). Maar dat is niet wat gepropageerd wordt door de inbakermaffia (whahaha ... hopelijk wordt dit niet te serieus genomen ) onder leiding van mevr. Blom (laten huilen, krijsen etc en als je dat niet doet, ben je een slechte mama *zucht*). ONTOPIC ... ik heb de eerste 6 weken onafgebroken met Mirre rondgelopen (de eerste weken durfde ik haar niet eens alleen te laten) ... heerlijk vond ik dat. Na 6 weken wilde ik ook wel eens achter de computer zitten, krantje/boek lezen, etc. Dus via een kort uitstapje naar Mevr. Blom (Mirre huilt zichzelf niet in slaap, of wel ... maar ze blijft huilen en daar kan ik niet tegen) ... leggen we haar (half)slapend op bed. Overdag betekent dat (veel) hazenslaapjes. Snachts slaapjes van 3-4 uur (en kunnen we haar wel wakker in bedje leggen). Ik zou een methode kiezen die het beste bij jou past. Laat je niet te veel bang maken door verhalen over het 'verwennen' van je kindje. Ik denk dat je zelf het beste kunt aanvoelen wat er met je kindje aan de hand is. En of het onnodig huilen is, of een beetje mekkermopperen ... etc. Veel sterkte!
Er zijn inderdaad meerdere manieren van inbakeren. En er is ook een groot verschil tussen een kindje van een paar weken begrenzing bieden als het die nodig heeft 9dan ga je als ouder duidelijk in op de behoefte van je kind) of een kindje van nog geen 3 weken dat nog helemaal hulpeloos op de wereld is al in te bakeren. Overigens schrijft juist Ria in haar boek dat inbakeren de laatste stap is. Eerst moet een kind regelmaat en prikkelreductie krijgen en pas als dat geen effect heeft inbakeren. Helaas is de praktijk dat zijzelf nu kraamverzorgsters leert hoe je preventief inbakert. Iets dat helemaal niet in de kraamweek thuishoort.
sven wordt hier ook nog slapend weg gelegd. laten huilen ben ik geen voorstander van. hij huilt eigenlijk nooit, behalve als hij zich niet prettig voelt. als je hem dan laat liggen gaat het huilen over in paniek en hysterie. dat heeft hij niet verdient vind ik/vinden wij. met sommige dingen loopt hij ontzettend voor en andere dingen gaan in zíjn tempo. ook dit dus. hij wilde eerst neit in z'n wieg slapen, alleen op mijn buik, wild etoen na 4 uur 's nachts niet terug in zijn wieg, wilde daarna alleen slapen als hij in slaap gewiegd werd en dat heeft hij ook allemaal in zijn eigen tempo geleerd. ook dit doen we dus niet overhaast. hij is nog maar 4 maanden, er zit nog een heel stuk tussen 4 maanden en 18 jaar
Ria Blom adviseert in de praktijk juist om niet in te bakeren! Eerst regelmaat proberen en als laatste redmiddel pas inbakeren. (je moet dit nl ook weer afbouwen)
Interessant topic, ik worstel hier ook erg mee eigenlijk! Mijn kindje van zes weken hebben we de eerste weken bijna alleen maar vastgehouden en bij ons laten slapen. Wij merkten echter dat hij daardoor haast niet meer sliep, nog maar hoogstens twee uur per dag. Hij raakte steeds meer overgeprikkeld. Wij zijn nu sinds een week toch begonnen met wegleggen in bed terwijl hij nog wakker is. In het begin heeft ie inderdaad een tijd gehuild, de 1e keer 20 minuten,wij zaten beneden mee te huilen op de bank. Nu gaat dat toch al een stuk beter: hij is nu al een aantal keren zonder 1 kreetje in slaap gevallen en andere keren huilt ie een paar minuutjes. Ik volg wel de methode van Ria Blom, maar daar lijkt mij ook niet veel op tegen. De basis van rust en regelmaat lijkt mij toch heel fijn voor een kindje? Ondanks dat zij aanraadt om eerst rust en regelmaat te doen, ben ik ook begonnen met inbakeren omdat hij vreselijk met zijn armen zwaaide en zichzelf krabte net voordat hij wegzakte. Daardoor schrok hij elke keer weer wakker. Het enige probleem dat we nu nog hebben is dat ie nog niet lekker doorslaapt maar na een cyclus van 50 minuten weer wakker is. Wij hopen dat dat vanzelf beter wordt en dat ie heeeerlijk lang kan gaan slapen. Het laten huilen heeft bij ons dus echt gewerkt, hoewel ik er echt mijn twijfels bij had!
Als dat voor jou werkt dan moet je dat lekker doen hoor en maakt het niet uit wat een ander daarvan vind. Wij hebben het ook zo gedaan en ik ben ook van mening dat het niet erg is om een kindje even te laten huilen. Als ik luc wakker in bed leg gaat hij soms ook wel eens huilen. Hij huilt dan 10 minuten een kwartier en valt dan alsnog gewoon in slaap. Soms huilt hij ook niet en dan is het ook goed. De kern van het hele rust en regelmaat vind ik ook erg prettig en werkt voor ons heel erg goed. Wil niet zeggen dat ik opsta en naar bed ga met Ria maar ik vind er zeker een kern van waarheid inzitten.
De slaapcyclus van een jonge baby is maar ongeveer 45 minuten, dus wat je kindje doet is heel normaal. Sears legt uit hoe je een kind dan bij het ontwaken eventueel weer in slaap krijgt. Vaak helpt even aanleggen en/of even vasthouden heel goed.