Tja wat vind iemand ernstig met een handicap Ik werk zelf met gehandicapten en met verschillende niveau's gewerkt Moet toch wel zeggen de mensen die het niveau van 0 tot 2 jaar de meeste indruk op me hebben gemaakt hoe die genieten. Ook al kunnen ze niks, moeten ze bij alles geholpen worden en zitten ze in een rolstoel met veel aanpassingen. Van deze mensen kunnen een hoop mensen nog van leren. Maar snap jou punt ook wel hoor. Maar kan er neit zo goed tegen dat mensen zeggen van, ja maar met een handicap overleven.
Ik denk als iemand met een handicap ouder is, en in de buitenwereld terechtkomt, hij of zij echt wel merkt dat hij of zij anders is, meer beperkingen heeft, en dat er anders gereageerd word op hem/haar. Als ze zo klein zijn weten ze nog niet beter. Tuurlijk zie ik vaak gelukkige mensen met een handicap, maar zijn die ook gelukkig als ze weer eens voor de zoveelste keer op de OK liggen, of opgenomen worden, van top tot teen onderzocht worden, overal pijn hebben,en niemand kan er iets aan doen? Ze zijn gelukkig omdat mensen hen het leven zo makkelijk mogelijk maken, en leuke dingen met ze doen, hen respecteerd,en vooral omdat ze veel liefde geven.
Mooi die verhalen man! Geeft inderdaad hoop aan moeders van premature kinderen. Het is mijn grote angst om te vroeg te bevallen Maar ja, we gaan er maar gewoon vanuit dat alles goed gaat he! En ik heb toevallig een neefje die met 25 weken en 6 dagen geboren is, en nu een kerngezond kind is...
Ik heb hier altijd wat moeite mee. met de manier van bericht geving dan. Het wordt een beetje als 'gloria' gebracht, maar ik maak me ernstig zorgen om zo'n kindje. Het kindje zal hoogstwaarschijnlijk geen normale ontwikkeling doormaken. Dus hoe blij ik ook ben dat dit kindje er nog mag zijn, hoe verdrietig ik het ook weer vind.
in amerika tellen ze anders, namelijk pas vanaf de bevruchting ipv de eerste dag van de laatste menstruatie. wij zouden dit een kindje van 24 weken noemen. (ook nog onwijs vroeg)
Ik vraag me ook wel eens af gaan we niet te ver in de medische wetenschap? Het is ook voor zo`n ziekenhuis een goede PR. Je bent niet voor niks 9 maanden zwnager. Wij hebben zelfeen kindje gehad die te vroeg was geboren en helaas heeft hij het niet gehaald. Ik heb mijn verdriet er van af en denk nog steeds veel aan hem maar een volwaardig leven had hij niet gehad. er is hem heel veel pijn bespaard gebeleven en is vredig ingeslapen. Verder vind ik het ieder zijn eigen keus maar laat zo`n klein hummeltje wel in zijn waarden
Deze is een beetje kort door de bocht genomen! BEn zelf mama van een prematuur en dysmatuur kindje. Wat gelukkig heel gezond is. En in de ruim 18 maanden die ze nu is nu pas voor de 2 de keer verkouden is. Kindjes die een groeiontwikkeling hebben in de baarmoeder kunnen echt zo klein geboren worden. Ik heb ook kleintjes van net 400 gram gezien. Ook deze kindjes zijn allen gezond! Het blijft altijd een wonder hoe zo een kindje hier uit gaat komen. Hersenbloedinkjes en dat soort dingetjes komen helaas maar al te veel voor bij prematuurtjes. Ik dank god echt op mijn blote knieen dat mijn meisje dit allemaal bespaard is gebleven! En dat ze ondanks haar dysmaturieteit en prematurieteit nog ver voor de uitgerekende datum thuis is gekomen! (danischa woog slechts 1 kilo bij 30 weken en dat woog ze al rond de 28 weken zwangerschap gemeten door echo's) Danischa is in die twee weken gewoon niets gegroeit... zelfs niet toen k volledige bedrust had..... Maar dat haalt ze nu onwijs in
dat zeggen ze nu maar het kindje is nog erg jong ! sommige ontwikkelingsachterstanden kom je pas veel later achter. adhd, dyslexie, autisme, verstandelijke beperkingen etc
Wow super dat het kindje nog leeft. Jammer genoeg overlijden nog teveel kindjes in deze stadium als ze te vroeg worden geboren. Wat zullen die ouders trots zijn zeg.
Ik werk zelf op een afdeling waar deze kinderen terecht komen (neonatologie IC). Terecht merkte iemand anders al op dat de Amerikaanse telling wb zwangerschapsduur anders is. Ik zie verschillende situaties op mijn werk....hele kleintjes die toch het nodige meemaken en toch nog goed eruit komen. Sommige aspecten zijn pas op latere leeftijd te beoordelen (wij horen regelmatig wat terug van ouders....sommige komen zelfs elk jaar nog even terug). Artsen (neonatologen) zullen regelmatig met ouders praten....en kwaliteit van leven (ja, ik weet het...klinkt vaag) staat voorop. Soms is verdere behandeling echt niet zinvol, maar zie ook regelmatig échte wondertjes voorbij komen op mijn werk hoor! Eva.
Lijkt me heel moeilijk om op zo'n afdeling te werken als je zelf zwanger bent, sorry voor de afdwaling van het topic, maar is dat emotioneel niet ontzetteedn zwaar?
Ging eigenlijk wel goed hoor.....soms wel raar idee als kindje met dezelfde termijn als jouw kindje opgenomen is. Ik had er wel veel moeite mee dat een collega haar kindje (zij was 5 weken verder dan ik) bij ons lag opgenomen. Ook toen er momenten waren dat het niet zo goed met haar ging. Had daar veel meer moeite mee...kwam me veel dichterbij en was ik ook wel meer mee bezig. Maar nu verlof en voldoende afstand van mijn werk! Eva.