daar ben ik ook wel benieuwd naar eigenlijk. want als hij met je moeder gesproken heeft en je moeder begint dan over een kans geven aan hem....wil hij nog wel bij je blijven? zo ja, ik denk dat hij het echt wel erg benauwd heeft, hoor. misschien dat je hem heel duidelijk kunt zeggen wat je nu echt verwacht van hem en dat het anders klaar is. is maar een idee. is hij op dat luie gedrag na (en dat ie geen partner en vader is; niet genoeg) helemaal niet meer wat je wil, of zou hij als hij dat bij zou stellen wel een "goede" man voorje zijn??
Het was mijn moeder die erover begon. En daar kwam uit dat hij niet weg wilt. Maarja, vind ik wel logisch. Thuis heb ik altijd alles voor hem gedaan en hij heeft nu een dak boven zijn hoofd. Want ik geloof niet dat hij heel gelukkig was in de relatie. Komt ook omdat ik niet meer zo was als vroeger, maar dat komt ervan als je gevoel voor iemand opraakt.......... Tijdens mijn zwangerschap van mijn meisje (ik was toen ongeveer 20 weken zwanger) heb ik de relatie ook bijna beeindigd. Puur om dezelfde redenen. Heb toen gezegd: 'Nog één keer en het is eind verhaal...' Maar elke keer is het weer raak, die passiviteit... niet normaal! En geen rekening houden met mijn gevoelens. Er valt niet veel meer te redden. Mijn gevoelens voor hem zijn door zijn gedrag te veel veranderd.
Wat de zwangerschap betreft... Morgen dus de huisarts. Als ik daar niet veel wijzer van wordt, bel ik het FIOM. Hmm, zullen het de hormonen zijn waardoor ik steeds van gedachten wissel...? Het ene moment het gevoel dat ik alles aankan en het andere moment me enorm angstig voel..? Op dit moment voel ik me weer sterker dan vanmiddag (toen had ik een halve paniekaanval bij de gedachte aan nog een baby).
Als ik al je berichten lees vanaf het begin, dan weet ik zeker dat je het aan kunt. Er zijn allerlei instanties die je kunnen en willen helpen. Je weet wat ze zeggen wanneer het om autorijden gaat: bij twijfel niet inhalen...dit geldt voor jou ook: bij twijfel géén overtijdbehandeling! Je kan de gevolgen niet overzien! Je bent veel bezig met wat jij wil, hoe je broertje er over denkt of je moeder.. maar wat als jouw dochter vraagt of ze nog eens een broertje of zusje krijgt?? En wat als je haar moet vertellen dat je ervoor hebt gekozen om dat broertje of zusje weg te laten halen? Als ik jouw berichten lees dan zie ik een sterke vrouw die zo goed over dingen nadenkt en twijfelt dat ze die sterke kant soms niet meer ziet!!! Heb vertrouwen in jezelf!
Ik heb over een half uur het gesprek bij de huisarts. Kijk er echt naar uit...om even met iemand te praten! Want sinds mijn eerste gesprek met haar (2 april) is er toch veel veranderd... mijn relatie is bijv. over gegaan in die tussentijd en dat weet zij nog niet. Even kijken wat ze nu dus gaat adviseren?! Vandaag ga ik thuiswerken.. mijn hoofd staat er niet naar om naar kantoor te gaan. En gelukkig heb ik geen afspraken. Thuis kan ik ook op mij gemak het Fiom bellen.
ben benieuwd wat de huisarts zegt.... en het feit dat je je het ene moment heel sterk voelt en het andere moment juist helemaal niet....dat is menselijk. Het is ook heel wat en het is logisch dat je ook bang bent dat je het misschien niet aan kunt. maar zoals ik in andere berichten ook al zei: die gevoelens hebben vrouwen ook als ze zwanger zijn en met man zijn. ik weet dat van mezelf...superbewust gekozen maar toch momenten dat je denkt: zal dit wel goed gaan....kan ik dat wel eigenlijk. maar het komt uiteindelijk allemaal goed. dus dat jij dat hebt en deze situatie is ook helemaal niet vreemd.
Ik ben terug en eigenlijk is er niet veel uitgekomen. De huisarts had geen expliciete mening, maar toen ik aangaf datmijn relatie over is zag ik toch lichtjes dat ze zoiets had van: je gaat het dan wel heel moeilijk krijgen in je eentje.. Ik gaf aan dat dit mijn laatste kans is op een echt broertje of zusje voor mijn meisje. Ze was echt positief verbaasd over die opmerking. Ze zeioohh ja, daar had ik niet bij stilgestaan. Al met al weet ik het nog steeds niet goed. De huisarts vond dat ik wel goed nadenk over de voor en tegens, ze vond dat opmerkelijk anders dan vorige week want toen was ik meer tegen de zwangerschap. zelf zie ik dat niet zo helder dus ik ga ervanuit dat zij dat objectiever kan beoordelen. Ik heb een folder van Fiom meegekregen. Die kunnen mij beter adviseren en ook mijn vragen beantwoorden en dingen op een rij zetten omtrent toeslagen, geld, werk, etc. Mocht ik besluiten het kindje te houden dan zal de huisarts erboven op zitten, zegt ze. Vanwege mijn kraamdepressie bij mijn meisje. Mocht ik toch de zwangerschap willen afbreken d.m.v. een abortuspil dan mag ik zelf bellen naar de desbetreffende kliniek zonder bedenktijd. Ik wil dus z.s.m. (uiterlijk volgende week) mijn besluit nemen.. Want ik heb tot volgende week nog recht op de abortuspil.
Sorry, maar hier moet ik even op reageren want ik vind dit echt een nare manier om iemand een schuldgevoel aan te praten over een ontzettend moeilijke keuze die ze moet maken. Ze kan überhaupt de gevolgen niet overzien, of ze het kindje nu houdt of niet, en dat is juist wat zo vreselijk lastig is aan deze situatie. Natúúrlijk is ze bezig met wat zij wil, het is namelijk haar leven. Dat is niet egoïstisch, dat is de keiharde realiteit. En dat hoeven wij niet moeilijker te gaan maken door een schuldgevoel aan te praten. Maar goed, als ik Assi zo lees, laat ze zich niet gek maken door onze opmerkingen en heeft ze het moeilijk zat in haar eigen hoofd en hart. Ik hoop dat de FIOM wat voor je kan betekenen meid!
ik vindt ook dat je er wel heel goed over nadenkt en niet vlug vlug een beslissing neemt. dat is heel goed. ga inderdaad maar eens informeren bij het FIOM. dan krijg je het misschien ook meer op een rijtje over je financiele situatie. en dan kun je wel inschatten of je dat met 2 kindjes gaat redden. ze zeggen: je leeft naar wat je hebt, maar je moet ook wel gelukkig zijn. je zit in een lastig pakket, maar ga eerst maar informeren voordat je weer verder gaat. want nu maak je je misschien druk om dingen waarvan je eigenlijk niet weet hoe het gaat lopen. misschien krijg je wel "goed nieuws" van het FIOM en valt het allemaal wel mee. dat kan ook al een last zijn die van je schouders valt. succes.
Meid, goed dat je er nog steeds zo over nadenkt en met het FIOM gaat praten, wellicht kunnen zij het een en ander wat meer helder voor je krijgen, waardoor je keuze makkelijker wordt. Sterkte!
hey assi, ik weet een klein beetje waar je doorheengaat nu , je wilt het kindje zo graag als alles perfect zou zijn, maar het is zo lastig! ik vind echt heel knap dat je er zo goed over na denkt, heb je geen goede vriendin oid waarmee je echt kan praten en alles kan evalueren? iemand van buiten af die je toch begrijpt.. ik ben ook naar het FIOM geweest in alkmaar en hoe dan ook zou ik daar een afspraak maken. ik had echt een hele lieve hulpverleenster.. ze is zelfs op kraambezoek geweest. en ze kijken zowel naar het praktische als naar het emotionele.. ze kunnen ook een plan met je maken.. of je nou gaat voor het kindje of niet. bij beiden kunnen ze je ondersteunen. ze helpen ook in keuze bemiddeling dus dat lijkt me wel heel handig voor jou. ik zou echt een afspraak maken.. ik wil je veel sterkte wensen en er is geen juiste keuzen, wat je ook kiest het word allebij zwaar. en je zult ook moeilijke tijden gaan kennen,.. hoe dan ook... ga daar iniedergeval vanuit dan komt het niet onverwachts. ik wil je heel veel sterkte toe sturen. en je bent een sterke vrouw!
Jeetje..... voel me nu ff raar, hoor. Stond net op het balkon met mijn buurvrouw te praten en ik vertelde haar over mijn situatie en ze is jaren terug ook alleen alleenstaande moeder geworden van 2 kids. En ze zei meteen: Meid, meteen laten weghalen!!!! Ze zei: "Je gaat het jezelf HEEEEEL moeilijk maken en je gaat zeer ongelukkig worden als je het kindje niet laat weghalen! Liever 1 kindje opvoeden in rust en met alle liefde, dan 2 kids en zelf overspannen en ongelukkig raken..Je hebt als je het kindje houdt geen leven meer voor jezelf..en hoe wil je dat doen met werken..?? En van de sociale dienst word je ook niet vrolijker van." Ze heeft wel 10x gezegd: WEGHALEN, het is nu toch nog niks...en wat als je straks een leuke kerel ontmoet..daar sta je dan met 2 kids.. (maargoed ik vind een kerel helemaal niet belangrijk in vergelijking met mijn kindjes uiteraard) Poeh....ze heeft me wel FLINK te pakken, hoor!!! Juist die dingen waar ik zo bang voor was heeft zij me nu allemaal op het hart gedrukt dat dit geheid gaat gebeuren. En ja..zij kan het weten als alleenstaande mama van 2?!
Ja maar Assi, dat zij iets als zwaar ervaart hoeft toch niet te betekenen dat jij dat ook zo zal ervaren? Misschien heeft zij wel krengen van kinderen, of misschien staat zij wel veel minder stevig in haar schoenen, of misschien probeerde ze je wel gewoon een rotgevoel te geven. Ik moet zeggen dat ik het ronduit onbeschoft vindt hoe jouw buurvrouw deed. Ik hoop dat je je door deze vrouw niet gaat laten wankelen meid, daar ben je veel te sterk voor.
Assi, iedere situatie is anders, vind de reactie van je buurvrouw ook een beetje raar.. Dan zouden alle alleenstaande moeders met 2 kids ongelukkig zijn?? Daar klopt echt geen snars van hoor, praat nou maar met t fiom, die kunnen je denk ik beter vertellen hoe en wat.. En de opmerking t is nu toch nog niks.. wtf, je wilt niet weten hoeveel verdriet ik heb gehad van mn vroege miskraam!ondertussen klopt er bij je kleine frum al een hartje hoor, ik weet niet!
wel herkenbaar, toen ik zwanger was vertelde ik het aan een kennis.. een jonge vader.. en hij zij ook.. het klinkt misschien raar maar als ik eerlijk ben.. dan kan je het het beste weg laten halen. ik schrok daar zo erg van..hoe kan iemand dat zeggen? heeft ie spijt van zijn kindje ofzo?? maar nu een jaar later begrijp ik wel iets beter wat hij bedoeld.. het is ook zwaar en je oude leventje is niet meer. maargoed ik ben gelukkig met mn keuze, maar het ligt heel erg aan de persoon, het ligt eraan hoe sterk je in je schoenen staat en of je jezelf totaal kan weg cijveren.. kan je dat niet dan word het moeilijk want je moet zelf niet ongelukkig worden als alleen staande moeder. misschien is het anders met 2 kindjes.. dat weet ik niet. maar nu met 1 kindje sta ikzelf al onderaan het lijstje.. en daar moet je wel tegenkunnen..laat staan met 2. ik vind het heel lastig voor je, het ligt er ook aan aan wie je het vraagd.. tuurlijk als je het hier op zp vraagt dan neigt het heel erg naar 1 kant. als je het aan je buurvrouw vraagt dan is het weer de andere kant. maar je moet er niet te veel waarde aan hechten want degene die het uiteindelijke moet doen ben jij. jij bent degene die straks financieel voor 2 kids moet zorgen. maar overal is een weg, en het is niet altijd de makkelijkste maar als je genoeg steun krijgt dan kan het goed uitpakken. veel sterkte met je beslissing het lijkt me bijna onmogelijk maar je moet alles goed afwegen! sorry voor eventuele spelfouten
ik vindt het ook wel een beetje grof zoals je buurvrouw het gebracht heeft. dat zij het zo ervaren heeft, oke, maar dat zegt nog niet dat het bij elke vrouw in een soortgelijke situatie zo tegenvalt. wat als jij nou veel ongeukkiger wordt van het weghalen van je kindje dan het te houden....dan heeft zij je juist die extra zet gegeven met 10x in 1 gesprek roepen dat je het weg moet halen. dus zij heeft spijt van haar 2e kind??? snap niet hoe een moeder dat zo kan zeggen. ze zal geen spijt van het kind hebben, maar zo komt het over.
jeetje, wat hard dat je buurvrouw dat zo zegt. weet niet goed hoe ik zou reageren..ik zit gewoon in dezelfde situatie als jij en ik heb wel de keus gemaakt om het kindje te houden. Maar hoe langer ik hier mee zit te lezen, hoe verdrietiger ik word. Ik vind wel dat ik een goede keus gemaakt heb en ik weet dat ik het kan, maar zelfs ik word bang van alle dingen die hier gezegd worden.. dat het heel zwaar en moeilijk wordt, t lijkt bijna alsof t niet mogelijk is, alsof je jezelf kapot maakt door het kindje te houden, ( jezelf totaal wegcijferen). Ik ben het daar zo niet mee eens! Er zijn voldoende opvang mogelijkheden, jij hebt net als ik familie en vrienden om je heen, ook zij kunnen oppassen, je vriend zegt er te willen zijn voor jullie meisje, misschien ook voor jullie eventuele tweede kindje, dat kan hij nu nog niet inzien/beslissen. Maar ik vind dat t nu op een manier gebracht wordt dat wanneer je ervoor gaat om alleenstaande mama van 2 kinderen te worden, dat je je eigen graf graaft. Slaat nergens op. Niet bang worden voor de toekomst, nadenken ja, maar negatief invullen nee. we leven in nederland, overal zijn potjes en subsidies voor en je eigen leven? Je kunt heus nog wel leuke dingen doen af en toe.. t zou van de zotte zijn als dat ineens niet meer kan als je alleenstaand bent. pfff
Assi: succes met deze moeilijke keuze meid! Je meisje is net zo oud als mijn kereltje en eerlijk gezegd wil ik nu echt nog geen 2e! Maar abortus is weer meteen zo definitief he? En wat je buurvrouwtje zegt: daar moet je je niet teveel van aantrekken hoor. Zelf kun je ook wel bedenken dat het niet altijd makkelijk zal zijn. Maar als je abortus pleegt en je staat er niet volledig achter, dan kun je daar nog veel ongelukkiger van worden. Je moet zélf beslissen en laat horrorverhalen je niet bang maken. *knuffel*