Deze beslissing is misschien wel moeilijker dan een kind laten komen, omdat je zelf ingrijpt, in plaat van het laat gebeuren, ik wens je heel erg veel succes. En ik denk ook dat als je daar bent, je zelf voelt/weet dit wil ik wel, dit wil ik niet, en als je het wel wilt heb je het gedaan omdat het je het beste leek, dus je hoeft je nooit schuldig of rot te voelen. Schrijf anders nu de redenen op waarom je deze beslissing neemt, als je dan toch nog achteraf een schuldgevoel krijgt kan je hierop teruglezen waarom je het deed en tegen jezelf zeggen ik deed het met de beste bedoelingen.
Ik heb steeds meegelezen en eigenlijk had ik niet verwacht dat je toch voor een abortus zou kiezen. Hoe dan ook, het is jouw beslissing en je moet niet denken dat mensen je zwak vinden. Je hebt er goed over na gedacht, de tijd gegeven, alle voors en tegens afgewogen en ook nog eens een punt achter je relatie gezet en niet voor de makkelijkste weg hebt gekozen.. Hoe komt je er bij dat dat als zwak kan worden gezien!! Sterkte!
Dank je wel.. Eerlijk gezegd ben ik zelfs verbaasd met mijn beslissing deze zwangerschap niet uit te dragen. Juist omdat ik zó bezig was om een uitweg/oplossing te bedenken om het wel mogelijk te maken. De andere meiden vinden een abortus géén makkelijke keuze. Wellicht moeilijker dan voor het kindje gaan.. Maar dat vind ik niet....de verantwoordelijkheid nemen voor het kindje is in mijn ogen veeeeel moeilijker want er komt zoveel onzekerheid op je af. Alleen heb ik mij goed afgevraagd wat de meerwaarde zal zijn als ik wel voor deze zwangerschap ga. Behalve dat ik mij niet schuldig zou hoeven voelen over een abortus zal ik mijzelf en mijn twee kindjes misschien wel tekort doen... Geld en werk blijft voor mij DE reden om deze zwangerschap te beeindigen. Ik ben hooggeschoold, maar wat moet ik als ik straks geen werk kan vinden???? Daar sta je dan! En als ik wél werk vind, wil ik dan mijn kleintjes héle dagen bij het KDV onderbrengen? En ikzelf die werkt én ook de volledige zorg van 2 piepkleine kinderen voor haar rekening heeft. Ik heb altijd gezegd dat ik met 2 kinderen echt niet meer zoveel zou willen werken want met 1 kindje vind ik het soms al pittig. Maar als alleenstaande moeder moet je wel.. Mijn kinderen hebben niks aan een overspannen en geprikkelde mama. Dan ben ik liever een leuke vrolijke moeder met 1 kindje. Dan een ongelukkige sombere vrouw met 2 kinderen (die daar ook niks aan hebben..) liefs, Assi
het is toch heel moeilijk allemaal. je kunt je van alles inbeelden en allerlei scenario's bedenken van hoe het allemaal kan gaan in je leven, maar het kan zo anders lopen..... het is gewoon heel zwart-wit gezegd: -. ja ik ga ervoor en ik sla me er doorheen, hoe moeilijk het ook zal worden. of -. nee ik kies ervoor te kijken hoe het gaat als ik alleen met mijn dochtertje ben. er is in deze sitatie gewoon geen middenweg. das erg lastig, maar zoals ik al zei: of je gaat ervoor en je zit wel of je ondergaat die behandeling. je weet pas wat de toekomst je gaat brengen (en je kind(jes)) als het zover is. netjes van je ha dat ze je zo blijft volgen. dat vindt ik echt super.
ik ga ff niet meer reageren.. wou namelijk dat ik ook een keuze had.. vandaag te horen gekregen dat t niet goed is met ons kindje en ik ons kindje ga verliezen.. wel heel veel sterkte, ik hoop dat je begrijpt dat dit topic nu ff te moeilijk is voor me.
@assi, ik ben blij dat je er goed over nagedacht hebt. ik hoop dat je achter je keuze blijft staan. ik wil je veel succes en sterkte wensen. @trishka, wat vreselijk
oh wat erg!!! nee dan snap ik echt dat het te moeilijk is om hier verder te lezen terwijl de keuze voor jou helaas gemaakt is..... heel veel sterkte!!!!
Meid, wat verschrikkelijk! Dit is echt vreselijk nieuws... Bij mijn dochtertje heb ik een zwangerschap gehad waar ik 200% voor ging en ik moet er toen niet aan gedacht hebben zoiets te horen.. Ik wens je echt héél veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.. Ik begrijp het uiteraard maar al te goed als je hier niet meer leest en reageert!!! Veel liefs Assi
Assi als een abortus voor jou de enige keus is dan moet je dat zeker doen,een gesprek met je huisarts maandag kan natuurlijk geen kwaad. Trishka wat vreselijk voor jou zeg,ik weet wat voor moeilijke tijd je door gaat maken.Ik ben 7 november 2008,met 22 weken zwangerschap,bevallen van een zoontje en helaas was hij nog niet levensvatbaar en is 61 minuten later gestorven. Ik heb af en toe moeite met het lezen van verhalen als deze van Assi,bij ons wil het krijgen van een gezond kindje tot nu toe niet,maar ik vind ook dat ieder zijn eigen keus moet maken want een kind verdiend een moeder die 100% voor hem/haar kan gaan.Assi ik wil hiermee zeggen laat je niet beïnvloeden door een ander.Trishka een dikke knuffel voor jou en heel veel sterkte de komende tijd en maak veel foto's van je kleintje daar heb je later heel veel aan.
Vlindermoeder en Trishka, vreselijk dat jullie dit door moeten maken.. er zijn geen woorden voor. Ik wilde dat het wat eerlijker verdeeld was.... Misschien klinkt het krom omdat ik kies voor een abortus, maar inderdaad...mensen en situaties verschillen. En ooohhh kon ik maar zonder bijkomende stress en alle zorgen voor dit kindje in mijn buik gaan... Wetende dat ik straks mijn kindjes alles kan geven wat een mama hoort te geven. Maar dan kan ik helaas niet garanderen en daar is een kind straks dan de dupe van.... van een mama die het misschien niet aankan. En sta ik 100% achter de abortus? NEE! Absoluut niet. Ik vind het nog steeds vreselijk........ik heb het er heel moeilijk mee.
Beste Assi, Ik lees al een tijdje je topic mee maar niet gereageerd. Nu wil ik toch even reageren. Zolang jij niet achter je abortus staat, moet je het niet doen. Hier krijg je echt spijt van. Ik snap dat het eng is in je eentje voor 2 kleintjes te komen staan. Begrijp me goed, zou niet in jouw schoenen willen staan. Maar je krijgt echt spijt als je nu abortus gaat ondergaan terwijl je er niet volledig achter staat. Ik heb dat helaas in mijn omgeving al een paar keer gezien. Je weet ook nog niet zolang dat je zwanger bent, dus waarom deze haast? Je kan toch niet in een week a anderhalve week over een leven beslissen? Als je alsnog besluit om ervoor te gaan, je redt het echt wel wel, je bent sterker dan jezelf denkt. Met of zonder partner! Welke keus je ook maakt, ik wens je heel veel sterkte met het maken van de juiste keuze voor jou en je kleine. Liefs Wendy
Wat een moeilijke situatie. En wat een beslissing. Wat je ook beslist ik heb respect voor je. Toch wil ik wat tegen je zeggen. Een abortus kun je niet omdraaien. Elke week, maand, jaar zul je denken wat als......stel je leert een nieuwe man kennen en die wil met jou nog een kindje, dan zul je je schuldig voelen. Wanneer jij besluit de zwangerschap af te breken zul je een grote rugzak met je mee dragen. Kun je dat aan?? Voor de rest van je leven??? Natuurlijk zijn 2 kindjes zo kort op elkaar zwaar, zeker in de eerst tijd, je moet je ritme opnieuw vinden.Misschien kun je hulp van je omgeving krijgen.Toch denk ik dat na een poosje dat de kleine gewoon mee gaat in je ritme. Je zult er handigheid mee krijgen. Vergeet niet dat een 2 kindje alleen maar nadelen heeft. Ook dit kindje zal heel veel liefde geven en mooie dingen met zich mee brengen. Uit bovenstaande verhaal zul je waarschijnlijk denken dat ik je een kant op wil duwen. Dat is absoluut niet waar, maar ik lees zoveel negatieve dingen over een 2e kindje dat ik je ook iets positiefs mee wil geven. Bedenk wel dat tegen de tijd dat jij zou moeten bevallen de zaken er heel anders bij kunnen liggen. De scherpe kanten zijn er dan iig vanaf. Meis denk er heel goed over na en beslis pas als jij er helemaal geen twijfels meer over hebt. En wat dat dan ook mag zijn, ik denk dat iedereen je daarin kan steunen.
Ik vind een abortus al een heel moeilijke keuze... het kindje groeit elke dag een beetje meer..daarom heb ik zo snel gekozen voor een overtijdbehandeling. A.s. dinsdag is de laatste dag dat ik nog kans maak op een abortuspil, daarna wordt het een curretage en daar krijg ik de kriebels van.. Niet dat zo een pil lekker is........maar het geeft me een ''rustiger'' gevoel van binnen. Ik weet even niet hoe ik het moet verwoorden. Ik wil mezelf dus niet nog weken de tijd geven en dan straks alsnog besluiten om het kindje met 10 weken (ik zeg maar wat) weg te halen! Ik ben niet eens bang dat ik het niet aankan met 2 kleine kinderen. Het gaat mij puur om: wat als ik na mijn bevalling geen nieuw werk kan vinden?!? Ik ben begin december uitgerekend. Eind december loopt mijn contract ten einde. Dus ik krijg dan (globaal gezien) van december t/m februari een WAZO...en daarna heb ik van maart t/m mei recht op een WW. En wat als ik dan geen nieuw werk kan vinden?? Als alleenstaande mama met 2 héle kleine kinderen (1,5 en 0 jaar) is het ook niet mogelijk om elke baan te accepteren. De werktijden moeten geschikt zijn, het aantal uren ook... en laat ik nou net werken in een sector waar je 9 van de 10 flexibel moet kunnen zijn, dat heb ik in mijn huidige beroep dus ook! En dat zou ik niet willen met 2 piepjonge kinderen. Dat vooruitzicht maakt me zo bang en onzeker dat ik hierdoor toch de afspraak bij de kliniek heb gemaakt.
ik wil je niet afvallen of afkraken en ik noem je ook echt zeker niet zwak, maar de reden die jij geeft zou voor mij juist het laatste zijn waar ik me zo druk om zou maken en voor de behandeling zou gaan. nu is het een rottijd met het vinden van werk, maar wie weet wat het volgens jaar is.....je bent als het dadelijk allemaal anders loopt je kindje kwijt maar hebt dan toch een andere baan. en je staat er niet 100% achter......heel eerlijk gezegd zou ik het een betere reden vinden als je 2 kindjes niet aan zou kunnen, maar je zegt dat dat het probleem niet is. maar dat is mijn mening, jij staat voor de beslissing, maar ik denk dat je erge spijt gaat krijgen. een vriendin van mij heeft een tweeling gekregen en ze kreeg ook te horen dat ze na haar verlof niet terug hoefde te komen. ze had het al vroeg op het werk verteld (ze had al een kindje verloren) en wist dus ook bijna meteen dat ze zonder werk kwam. maar ze zegt ook: je moet het doen met wat je hebt en dan kom je er ook wel, je weet dat als je weer werk hebt het weer beter wordt. maar nogmaals, ieder zijn keus, maar ik ben bang dat je de verkeerde reden hebt om voor de behandeling te gaan.
assi ik ben het volledig met mijn bovenganger eens.. geen werk krijgen of vinden is niet de beste reden voor de abortus pil meiss.. werk is niet je leven!!! je leven is wat jij nu meemaakt,,het 2de kindje wat in je buik zit en je eerste kindje daar moet jij voor gaan leven... ik hoop echt dat je deze stap niet doorzet!! want ik denk dat je erna heel erg spijt van gaat krijgen,,je bent er niet eens zeker van.. dan ga je dat toch niet doen meiss
Meiden waarom proberen jullie Assi zo in een richting te drukken??? Zij bepaald zelf of ze de zwangerschap doorzet of niet en om wat voor redenen dat dan ook zal zijn! Meid volg alsjeblieft gewoon je hart en niet wat de meiden je hier proberen op te dringen. Het is jou leven en jou keuze! Succes.
Ik heb het gevoel verschillende richtingen in geduwd te worden... Hier adviseert het grootste deel indirect om niet door te gaan met de behandeling.. En net word ik door mijn moeder gebeld die weer komt uithoren waarom ik gister niet mee was naar een bruiloft en dat ik moet oppassen voor een depressie want ik sluit mezelf op in huis, zegt ze... Ja mag ik? Heb niet veel zin in gezelligheid nu, he!!! Verdomme zeg, dat mensen dat niet respecteren!!! Was echt laaiend aan de telefoon.... Ze probeert me elke keer weer over te halen om het goed te maken met mijn ex. Dus ik voer keer op keer dezelfde discussie met haar, pfffff! En toen vroeg ze hoe het inmiddels zat met mijn zwangerschap. Ik vertelde dat ik dinsdag een afspraak had staan in de kliniek, maar dat ik het moeilijk vond... Ze zei: 'Waarom maak je het jezelf zo moeilijk? In je eentje 2 kleine kinderen, je staat er dan helemaal alleen voor! Hoe ga je dat doen?! Je bent nog jong en je hebt je leven voor je...richt je nu op jezelf en je meisje die je hard nodig heeft..Richt je op haar. Een tweede in jouw situatie is niet slim..' Tuurlijk doet het best pijn om dat te horen, maar anderzijds snap ik het heel goed dat ze zo denkt. Ik kan het niemand verbieden om zo te denken als ik het zelf ook denk... K*tsituatie!!! En die rot ex van me die vandaag of morgen natuurlijk doodleuk binnen komt lopen na een heel weekend doorfeesten... Leuke vader, een heel weekend niet omkijken of vragen naar zijn dochtertje...een beetje lopen stappen alsof hij 18 is terwijl hij 29 is. En ook nog eens net doen of hij niks te maken heeft met deze zwangerschap. Hopelijk rot hij snel op uit mijn huis...anders zorg ik daar zelf wel voor. Sorry, hoor. Zit er ff helemaal doorheen!!!!
Dit is nou eenmaal een zwangerschapsforum, en geen abortusforum. De meeste meiden zitten hier omdat ze zwanger willen worden, zwanger zijn of al kindjes hebben. Het lijkt me dus logisch dat iedereen haar deze keuze op probeert te leggen (en de manier waarop vind ik dan nog vreselijk subtiel vergeleken bij wat ik allemaal denk ). @Assi; Eerst was ik niet van plan om te reageren, ik ben niet echt geweldig in het omgaan met 'dit soort' topics, maar uit je vorige berichtje maak ik een beetje op dat de grootste reden waarom je voor een abortus zou kiezen is, omdat je bang bent dat je geen werk meer kunt vinden.. Meisje, dat is toch geen reden om deze keuze te maken? Als jij straks geen werk kunt vinden zijn er allerlei instanties die je kunnen helpen! Natuurlijk, het zal allemaal niet makkelijk zijn, en op sommige momenten zul je er helemaal doorheen zitten, jezelf afvragen waar je in godsnaam aan begonnen bent, maar als je dan alleen maar kijkt naar die 2 kleintjes die je dan hebt, dan weet je toch waarvoor je het allemaal doet? Heb je dat niet nu ook met je dochtertje? Ik ben heel erg tegen abortus, vind het echt iets afgrijselijks, en mijn mening is daardoor misschien niet heel erg objectief, maar ik hoop dat je er toch iets van aan kunt nemen..
Shadixxxx, ik respecteer je mening en ik begrijp dat je mijn keuze verschrikkelijk vindt omdat je zelf tegen abortus bent. Maar ik moet mezelf nu toch even gaan beschermen tegen alle meningen die anti-abortus of juist vóór abortus zijn... Ik kan al deze mensen niet tevreden stellen door wel of juist niet een abortus te ondergaan. Zou ook erg raar zijn want het is mijn leven... Ik vind abortus ook afgrijselijk. In mijn geval een abortuspil, maar dat maakt het voor mij zeker niet minder erg!! Anders had ik het namelijk vorige week al gedaan, toen had ik ook een afspraak staan. Het is tijd om puur naar mezelf te gaan luisteren. Er word aan alle kanten aan me getrokken en ik raak hiervan nog méér verward. En ik voel me zelf steeds neerslachtiger worden.. Ik weet dat er verschillende instanties zijn... Maar zoals ik al steeds eerder aangaf ben ik gevoelig voor neerslachtigheid, wat zih kan uiten in depressieve gevoelens. Ik WEET dat ik deze gevoelens straks sterk zal hebben als ik er alleen voor sta met 2 kleintjes en me ook nog druk moet maken om geld en in de weer moet zijn met allerlei instanties. Ik heb het namelijk bij mijn meisje ook gehad... Toen waren mijn ex en ik nog samen en had ik het geluk dat hij de rekeningen kon betalen want anders.......... Ik heb toen echt NIET kunnen genieten van mijn kraamtijd en die maanden daarna. Ik heb toen tegen mezelf gezegd: dit nooit meer!!! In dit geval denkt men nu aan het ongeboren kindje.. maar we moeten ook aan STRAKS denken; als het kindje er is en misschien wel een labiele mama heeft die hem/haar tekort doet...
Lieve Assie.. Ben er even niet geweest..(privetoestanden)...maar wordt zoals je snapt verdrietig van wat ik lees... Vraag me af waar je kracht is gebleven die ik zo las de afgelopen week.. Natuurlijk "duwt" men je hier indirect of direct in de richting van GEEN abortus..tis idd een zw.schaps forum dus dat lijkt me logisch, maar buiten dat.. heel zwart wit.. Het is je kindje.. basta.. t leeft, tis van jou, theeft jouw bloed, geen keuze, maar is nu al afhankelijk van jou... zijn of haar mama.. kun jij werkelijk leven in de wetenschap dat jij een keuze hebt gemaakt voor GEEN leven van jouw kindje?? het broertje/zusje van je kleine meid.. het is geen hoopje cellen meer , tis een levend kindje met een waarschijnlijk inmiddels kloppend hartje dat groeit.. En ja..het klinkt hard, maar ik zet dit er bewust neer omdat ik weet dat jij geen abortus wilt.. in je hart wil je dit kindje graag houden..dat heb je zelf al gezegd.. Dat je in een moeilijke situatie zit begrijp ik echt, maar eerlijk..is dat een abortus waard?? ik zou heel graag mijn ongecensureerde mening hier neerzetten, maar dat doe ik bewust niet, omdat ik weet dat jij het hier ook heel moeilijk mee hebt, dat je worsteld met angst, onzekerheid en het verlies van controle... toch hoop ik je je hart laat spreken.. Liefs mij..