Ik kreeg kippenvel over het stukje waarin je je praat over een volbloed broertje/zusje voor je dochtertje... Van het begin af aan heb ik je topic gelezen en ik moet zeggen: je bekijkt de 'zaak' van alle kanten en denkt er veel en goed over na. Wat je beslissing ook zal zijn - heel veel sterkte ermee. Zoals ik je nu zie ben je al een sterkte, weldoordachte vrouw. Iemand met kracht in zich...kracht om, welke situatie dan ook, te doorstaan en er sterker uit te komen.
ik blijf erbij, je gaat t wel redden. Ik zit ook in de welzijnssector en ik hoop straks ook een baan van 28 tot 32 uur te vinden, idd en dat zullen onregelmatige tijden zijn, maar ook daarmee kun je flexibel zijn. Je kijkt nu, net als wat ik deed, te ver vooruit. Je zit te denken over wat als dit, wat als dat, ja dat kun je nu niet weten, dat moet je ervaren. Ik vind het teken ook erg duidelijk, je wilt je kindje beschermen, dus probeer positief te denken. Je hebt lieve familie om je heen, zij zullen je steunen. Wat betreft het emotionele stuk van de zwangerschap, schopjes, bewegingen, bevalling, je kunt het! Ik heb mijn moeder en mijn tante gevraagd erbij te zijn, zij geven mij een goed gevoel en houden van mij. Dat heb ik nodig naast mijn bed. Ik ben nu ruim 15 wk en heb er zoveel vrede mee dat ik de juiste keuze gemaakt heb, het voelt alsof ik de hele wereld aankan, vooral als ik de kleine plopjes in mijn buik voel, prachtig! dat is mijn kindje, die vertelt dat ie blij is dat hij/zij nog leeft, dat zijn/haar mama de juiste keuze heeft gemaakt. Wat zal ik een speciale band hebben met dit kleintje, kijk er zo naar uit. Laat je niet beinvloeden door andere mensen, zij weten niet hoe het is en hoe het voelt om jou te zijn. Denk voor jezelf. Als je met mij wilt pb'en mag dat ook altijd, ik wil je er wel doorheen slepen als dat voor jou goed is. Ik kan t ook, dus kop op.
Jeetje wat een verhaal, als ik jou verhalen lees zou ik het houden aangezien je nogal twijfelt. Voor alles is een oplossing en het zal niet altijd even makkelijk zijn maar je komt er wel! Sterkte..
hoi assi heb net je verhaal gelezen en wat zit je in een nare situatie, ik denk dat welke keus jij ook gaat maken er een tijd komt dat je je gaat afvragen ,wat als ik dat toch maar had gedaan............ maar ik denk dat als je voor de keus abortus gaat en je later toch spijt gaat krijgen je daar veel moeilijker mee zou kunnen leven dan als je besluit om je baby te houden. maar je moet doen wat je hart je ingeeft ookal sta je nu in een tweestrijd , ik denk dat niemand je de twijfel over wat je moet doen kan weghalen omdat beide keuses gewoon super moeilijk zijn! en als je ook maar een beetje twijfelt over die abortus dan kan je het denk ik beter niet doen ,want als je het er nu al moeilijk mee hebt wie weet wat het dan met je doet als je het toch gat doen dan. maar goed ik probeer je niet op te dringen hoor om geen abortus te doen want ik snap ook best goed dat deze situatie waar je in zit verre van ideaal is om nog een kindje te mogen krijgen,dus ik wens je heel veel sterkte met het maken van het juiste besluit! overgens weet je wel dat je via de belastingdienst als alleenstaande ouder best veel geld maandelijk kan krijgen dat zijn de alleenstaande ouderkortingen en nog iets ik weet dat het wel ruim 300 euro per maand kan zijn! dus als ik jou was zou ik daar ook maar even achter heen gaan als je alles weer even op en rijtje hebt sterkte met je besluit groetjes sapje
oja en ik zou maar niet teveel naar je vriendin luisteren die meerdere abortussen heeft gedaan want als je zoiets meerdere malen kan doen zonder dat je dat dwars zit dan lijktme dat er iets niet helemaal klopt , bedoel het niet super negatief hoor maar ik denk dat zei niet de aangwezen persoon is om jou een mening te geven
sooo wat wordt jij aangevallen zeg!!! meid trek je niets aan van deze moraalridders je moet doen wat jij denkt dat het beste voor jou en je dochter is!! Tenslotte ik snap niet waarom jij je excuses aan moet bieden omdat jij deze keuze maakt aan het nodclubje????? dat hun moeite hebben met kinderen krijgen betekent niet dat jij je schuldig hoeft te voelen over het feit dat je misschien dit kindje (eitje nog) weg laat halen omdat het voor jou waarschijnlijk niet haalbaar is!! en daarbij begrijp ik als alleenstaande moeder jou keuze ontzettend goed heel eerlijk mocht ik nu nog n keer zwanger worden hield ik het ook niet!
even off topic sapje heb jij een halfbloedje??? mooi mooi mooi ik krijg dat dus ook he als ik een kindje mag krijgen hihihihi
OMdat ze eerst alleen had geschreven over te laat zijn en dat ze waarschijnlijk zwanger kon zijn.. voor abortus verhalen is namelijk een ander topic, juist om berichten over abortussen op nod forums te voorkomen... sommige zijn al jaren bezig en in de mmm en iemand komt dan heel luchtig over abortus praten. Het was toen nog niet duidelijk dat ze er helemaal niet zo licht over dacht en de hele situatie was ook niet bekend... Een heleboel meiden schrokken van t bericht, maar ts heeft ook gelijk dat er andersom ook excusses gemaakt moesten worden en volgens mij is dat ook gedaan, want ts heeft t absoluut niet makkelijk nu.. Ook was de zaak allang afgedaan hoor, van beide kanten volgens mij... dus weet niet precies waarom je daarover nog eens begint? Ff weer ontopic, meid hoop dat je morgen er nog ff met je moeder en broer enzo over kan hebben.. en je kan altijd de afspraak nog verzetten als je nog niet zeker bent. Als je wel zeker bent, ontzettend veel sterkte toegewenst.. welke beslissing t ook wordt, de aankomende tijd gaat moeilijk zijn voor je.. dikke knuf!
ik begin daar nog eens over omdat ik het nu pas lees en alleen de berichten hier lees en niet bij nod en ja ik vind nog steeds dat ze zich niet dubbel lullig hoeft te voelen tegenover de mensen die moeite hebben met kinderen krijgen vind het heel spijtig voor die mensen maar daar kan ts niets aan doen natuurlijk... en ja je hebt gelijk dat het noiet heel slim is het daar neer te zetten maar het is ook niet nodig haar nog schuldiger te laten voelen dan ze al doet of dat nou luchtig neerezet wordt of niet je kan via een bericht niet in iemands hoofd kijken! ik doe ook altijd luchtig over alles maar ondertussen zit ik er dan ontzettend mee!
Meiske, ik vraag ook wel eens om een teken, krijg die ook altijd in de vorm van dromen.... Maar wat vind je zelf van dit teken? Ik vind het overduidelijk.... Sterkte
nogmaals er is allang geen probleem meer.. dat is wederzijds opgelost.. geen nut meer om t daarover nog te gaan hebben toch? was verder tussen t nod topic en ts en ik denk dat we t van beide kanten met respect en waardering hebben afgehandelt.. Een helebole van t nod hebben ook excuses hier aangeboden dus beide kanten op is er niets meer aan de hand.. verder laten rusten dus? Ts heeft wel ff andere dingen aan dr hoofd nu volgens mij.
ff aanvulling, dat t zo in eerste instantie overkwam is niet geheel ts dr schuld, er is ook niet verder gevraagd en nu is ondertussen allang duidelijk dat t heel anders ligt dan de eerste indruk wekte.. Daarom ook vanuit t nod topic excuses, want deze meid heeft t al moeilijk genoeg nu! Neem aan dat dit nu verder klaar is? want hier is dit topic niet voor vind ik eerlijk gezegd...
niets aan de hand hoor vond het alleen erug lllig voor haar en wou haar een hart onder de riem steken was ook niet bedoel jullie te beledigen... weet alleen hoe moeilijk het is als alleenstaande moeder en dan ook nog een tweede te verwachten dat is onderhand niet te doen dus ik kan haar keuze(mocht dat een abortus zijn) heel erg goed begrijpen....
ik ga niet reageren op incognito haar verhaal en al helemaal niet als ik zo aangesproken wordt voor mij is het klaar
Lieve Assi.... Ik denk dat je de keuze in je hart al gemaakt hebt. En het belangrijkste advies: volg je hart!!! Geen enkele moeder heeft spijt van haar kind, maar veel moeders hebben spijt dat ze hun kindje niet hebben gehouden. Niet bang zijn dat je depressief wordt van de drukte en het geregel...de kans dat je depressief wordt van het feit dat je rationeel (en dus niet met je hart) voor een abortus hebt gekozen is vele malen groter.....
Jeetje , fatsoen is ook niet jou sterkste kant of wel iemand aanspreken met mens en dan ook nog beslissen of iets klaar is terwijl je helemaal niets te maken hebt met hun discussie On-topic , meis luister naar je hart en je verstand en maak dan een keuze , deze zal heel moeilijk zijn en wat je ook beslist zorg dat je er voor de volle 100 procent achter staat .. ik als alleenstaande moeder begrijp de beide kanten van het verhaal dus wat je ook beslist het is jou lijf en jou leven en jij bent de enige die weet of je dit aan kan of niet ....
@Assi Ergens schrijf je dat je het moeilijk vindt dat je je afspraak dinsdag hebt terwijl je maandag niet met iemand kan praten. Ik heb geen mening wat het beste is (volgens mij is het kiezen tussen twee moeilijke beslissingen) maar wil je wel meegeven dat je zo'n belangrijke beslissing niet moet laten afhangen van of je wel of geen hulp kan krijgen omdat het toevallig Pasen is. Als jij behoefte hebt aan een onpartijdig klankbord, dan moet je dat gewoon eerst doen. Laat je niet opjagen door het feit dat je al een afspraak gemaakt hebt, die is best te verzetten. Je hebt nog weken de tijd om je beslissing te nemen, hoewel die niet makkelijker zal worden. En als je nu zeker zou weten dat die beslissing over een week anders zou zijn, is het misschien niet de juiste beslissing... Denk ook even na of je op dit moment wel in staat bent om een beslissing te nemen. Je hebt het net uitgemaakt met je vriend. Misschien is het een idee om een paar dagen extra bedenktijd te nemen en het met een professional (psycholoog, huisarts) te bespreken? Laat je niet opjagen! Verder nog een trucje wat mij nog wel eens helpt bij het nemen van moeilijke beslissingen. Stel je eens voor dat je de beslissing genomen hebt en kijk dan wat voor gevoel overheerst. Bijv. je 'besluit' om je kindje te houden. Wat overheerst dan: paniek of opluchting? En wat als je 'besluit' om je kindje weg te halen?
Lieve meiden, bedankt dat jullie zo met mij meedenken. Verder heb ik eigenlijk niemand met wie ik het kan delen.... of ik doe mensen er pijn mee of ze zijn heel makkelijk in hun oordeel. Met mijn beste vriendin kan ik niks bespreken omdat zij zo tegen abortus is. Ze probeert al jaren zwanger te worden en ondergaat nu IVF. Dus ik kan het niet over mijn lippen verkrijgen, alhoewel ze echt wel met me mee zal leven en mijn situatie nu niet ideaal is. Ik werd vanochtend wakker en het allereerste wat weer door mijn hoofd ging was dat kleintje in mijn buik. Hoe klein het nu ook mag wezen....het is en blijft mijn kind. Mijn dochtertje was immers ook ooit zo een speldenknopje. Toch voelt deze zwangerschap anders aan....ik kan me er niet emotioneel aan binden en ik kan zelfs niet mijn handen op mijn buik leggen... Echt, ik voel me slecht erover. Wat kan dit kindje er nu aan doen? Van je mama moet je het maar hebben...dat gaat er door me heen en dan voel ik me schuldig. Bij mijn meisje was het zóó anders...daar ging ik meteen voor!!!!!!!! Mijn zus stuurde me gister een sms: 'Hoe wil je in je eentje gaan zorgen voor 2 kinderen?' Mijn moeder is onpartijdig..ze is zo lief. Ze belde me gister 2x op om te vragen hoe het gaat... En dat ik gewoon goed moet nadenken over de hele kwestie. En dat ze het zo erg vindt hoe het is gelopen met mijn relatie, anders was de keus veel makkelijker geweest. Ik ga vandaag bij mijn moeder op visite.. mijn broertje haalt ons vanmiddag op (die is er trouwens FEL op tegen dat ik dit kindje hou...) Maar het voelt goed dat ik er even tussen uit ben straks. Ik weet dat ik de afspraak morgen kan verzetten. De Huisarts had me tot morgen gegeven omdat ze nog wat aarzeling zag tijdens ons gesprek afgelopen vrijdag... Ze had me bijna al voor die vrijdag ingepland..ik was de gene die zei: dat vind ik wel erg snel, dan kan ik er niet eens over nadenken!!! Gelukkig vond ze dat een goed besluit! ik moet haar dus morgen voor 09.00 uur bellen om te zeggen wat ik nou voel en wil... en dan kan zij eventueel voor morgen een afspraak maken voor die overtijdbehandeling. Ik vind het zo eng om het uit te stellen. Het wordt echt niet makkelijker!!!! Ik heb er altijd moeite mee als het uitgesteld wordt, het kindje groeit immers wel verder... Verdomme, ik zit zó vast he!!!!!!!!!! Hoe lang kunnen 2 kinderen op 1 kamer? Ik kan echt niet op korte termijn weer gaan verhuizen! Ik woon hier pas 3 maanden. En ik woon hier erg fijn. Qua locatie wel ideaal voor een alleenstaande mama. Supermarkt, drogist, KDV, VK, huisarts, tandarts, activiteitencentrum, fysio...alles zit hier naast mijn huis. Ik heb hier tevens 3 buslijnen.. Wat als het een jongen is?!?! Kan hij dan wel samen op 1 kamer met mijn dochtertje de komende jaartjes??? Ja sorry, ik moet nu echt even superpraktisch nadenken....alles tegen mekaar afwegen! liefs