De laatste tijd heeft mijn meisje zoiets raars... Ze praat als Dr. Oetker (als lullen pudding was, was zij Dr. Oetker). Sinds een week of twee gaat ze klanken omdraaien bij enkele woordjes. Opa en oma zijn Apo en Amo geworden... Hoe vaak ik dat ook corrigeer, ze blijft het zeggen. Dus ik (en de rest van de family) blijf telkens volhouden "Nee, Oma en Opa !". Maar de volgende keer zegt ze gewoon weer Amo en Apo... Ze hoort goed, want andere woordjes zegt ze heel duidelijk en correct... Kan me niet voorstellen dat ze het expres doet namelijk, maar vind het wel vreemd...
Dus ze heeft het daarvoor wel goed gezegd? Hier is het zo dat hij bepaalde dingen verkeerd zegt/zei, gewoon omdat hij ze nog niet juist kan/kon zeggen. Bv zegt hij pepel tegen een lepel. Maar als je dan zegt dat een lepel een pepel is (volg je nog?) dan zegt hij nee. Hij weet dus hoe het klinkt, maar kan het zelf nog niet zo zeggen. Hij heeft ook heel lang bopa gezegd tegen opa en paap tegen aap... Komt vanzelf wel goed denk ik. In ieder geval zou ik niet gaan corrigeren, want dan durft ze misschien niks meer zeggen. Wel kun bevestigend antwoorden met juiste woorden te gebruiken.
Ja, ze heeft het daarvoor wel goed gezegd. Daarom snap ik het ook echt niet. Bij andere woordjes gaat het namelijk wel goed... Oh, dat ze niets meer durft te zeggen, ben ik niet zo bang voor Heb een lijstje bijgehouden en ze heeft een woordenschat van inmiddels zo'n 90 - 100 woordjes. Telken als ik haar corrigeer, kijkt ze me aan met zo'n donkere frons... alsof ze wil zeggen: "Daar ben ik het niet mee eens"... en dan zegt ze resoluut: "Apo !"... Vreemd...
Mijn dochter zegt woorden soms ook weleens heel erg raar maar heb het idee dat het in haar hoofdje dan wel ´als juist´ klinkt ofzo. Zeg soms een woord en ze zegt me dan na en het lijkt dan ook net alsof ze het woord door elkaar geklutst heeft maar zelf is ze dan helemaal happy
Ik heb net even op babysite gespiekt. Ze zegt wel al veel woordjes hoor! Senne is nu 13 maanden en zegt papa en mama, af en toe boepa (= opa) en mma (=oma). Boetie +max, de hond en poetje is poesje (kat). Sinds gisteren komen er wel weer andere klanken uit, dus ze is wel bezig, maar verder nog geen duidelijke woordjes haha. Mara ik zou me er niet al te druk om maken hoor. Als ze al zo veel zegt, lijkt ze me misschien best wijs genoeg om in de gaten te hebben dat julie haar corrigeren en het daarom lekker gewoon zo blijft doen, lekker op zijn meisjes hahaha, dus lekker eigenwijs.
Oh, ik maak me niet druk hoor, vond het alleen vreemd. Dacht dat ze misschien in de war aan het raken was ofzo, omdat ze alles zo snel nazegt... Misschien gaat ze dan dingen door elkaar halen of zoiets. Vroeg me af of andere moeders dit misschien herkennen. Poetje ! Dat klinkt zoooo lief ! Je zou bijna je kat poetje gaan noemen
Mijn neefje had dat ook bij bepaalde woorden. Het woord "maken" werd bij hem "kampen" Dus dan zei je...."nee het is ma-ken en dan praatte hij je gewoon langzaam na "ma-ken". En dan zei je goed zo...."maken" en dan zei hij weer "kampen". Dus als je het in lettergrepen zei, dan zei hij het goed, maar zodra je het snel zei, dan draaide hij het om. Is goed gekomen hoor!!!
Mijn moeder vertelde dat ik al kleintje ook veel woorden om draaide! En dat ging dan om 'tuigvlieg'(vliegtuig) 'handjewas' ( washandje) 'slijperpunter ( punteslijper). En het is toch goedgekomen. Misschien als je kindje de worden omdraaid geen aandacht aangeven ( als je weet dat ze het wel kan) misschien is het dan zo over?