Hier heeft ml zoonlief per ongeluk van de commode laten vallen.... Was wel erg boos op hem want hij was gewoon naar een andere kamer lopen in luiers te pakken! .... Naïef als ml was die blijft wel liggen. Huilen huilen huilen en niet meer willen stoppen, spoedeisende post gebeld, ambulance, nacht ziekenhuis met elke 1.5 controle maar de was gelukkig niks
hier nog geen traphekje gehad en de deur niet helemaal dichtgetrokken... draai me om om ff wat te pakken, dacht dat de deur dicht is en hoor/zie onze kleine van de trap kukelen.... bahbahbah wat was dat vreselijk. liep ze na even te huilen heel slap met haar armpje. naar de HA geweest en gelukkig is alles goed gekomen en was er niets.
Pfff wat ontzettend vervelend! Maar inderdaad lieve reacties.. Gelukkig want dat is hier op het forum soms ver te zoeken! Dochterlief is nooit van de commode gekukeld maar ik was laatst met het eten bezig.. Althans had een ovenschotel gemaakt terwijl dochterlief sliep (want koken met een kleintje is niet handig) dus die hoefde enkel nog de oven in.. Dochterlief was heerlijk aan het spelen in de woonkamer dus ik wilde de schotel de oven in schuiven.. Oven open, bezig met de schotel erin schuiven, dochterlief komt de hoek om lopen en legt in een fractie van een seconde haar handje op de ovendeur! Ohhh gelukkig net mijn cursus kinder EHBO afgerond dus direct 10 minuten gekoeld.. Op ieder vingertopje een blaartje.. En dus ook even naar de huisartsenpost.. Hand ingepakt met brandzalf.. Na een flinke huilbui en verdwenen eetlust ging dochterlief heel lief slapen met hand in het verband.. Na 2 dagen waren de blaartjes weg en dochterlief heeft er ook geen last meer van gehad.. Mama heeft nog dagen het beeld van het handje op de ovendeur voorbij zien flitsen.. Afschuwelijk! Voelde me dan ook super schuldig.. Enige voordeel: beiden een harde les geleerd.. Mij gebeurt dit nooit meer en dochterlief ook niet want die roept heel hard AU als ze naar de oven wijst... Kortom en zoals je ziet, iedere moeder maakt wel eens wat mee, en we voelen ons allemaal superschuldig.. Maar een seconde is kort en je blijft nou eenmaal een mens.. Dus je hebt super goed gehandeld en je kindje is gelukkig weer gewoon vrolijk!
Och man, die 1e keer dat ze vallen, je bent soms meer van slag dan het kind zelf Weet niet meer hoeveel maanden ze precies was, maar afgelopen voorjaar(dochter is nu bijna 14 maand), is ze van ons bed afgedonderd. We hebben een boxspring, dus nog best hoog ook. Ik was met de was bezig, kijk 1 sec. niet, BAM! gelukkig heeft ze er niets aan overgehouden. Poos geleden is ze ook weer van bed gevallen, manlief lette even niet op, ze was aan het rauzen. Manlief was zich aan het omkleden omdat we weg moesten, bij mij mag ze nooit meer alleen op bed spelen vanwege het gevaar, maar manlief ziet dat niet blijkbaar. Ik was al beneden, hoorde een bonk en daarna gekrijs....ik was des duivels!:x Maar paar weken later lette ik niet op; dondert ze vd bank...Stonden man en ik weer kiet Gelukkig is ze niet zo'n enorme stuntpiloot, maar ja, opgroeiende kinderen krijgen altijd wel een keer te maken met een knal of val.
Ja, ze zijn echt snel! Zelfs als ze nog niet kunnen lopen....Hier nog geen brandblaren ofzo meegemaakt, maar ze heeft wel en keer het wc-blokje in de pot gegooid en ze was ook al bezig om 'm dr uit te hengelen, Blehhhh
Pfoe, je zal wel geschrokken zijn! Maar je zal heus niet alleen zijn, iedereen zal het jammer genoeg wel eens ervaren. Hier is dl toen ze 8 maanden oud was van de zetel gevallen. Ook 1 seconde niet opgelet en knots op de grond. Dan staat inderdaad je wereld even stil! Gelukkig is er in de meeste gevallen niets aan de hand . En als ze eenmaal lopen, zal het heus niet de laatste keer zijn dat ze eens vallen. Ons hart zal allemaal nog wel een aantal keren stilstaan .