Op stap met baby

Ja, het is zeker even wennen. En natuurlijk een grotere onderneming dan alleen weg gaan.
Maar ik zou het gewoon eens proberen. Desnoods met je partner eerst een keertje. En dan ga je daarna eens met je vriendin. Spreek je met haar af dat als het niet gaat met de kleine dat je weer weg gaat. En je kunt natuurlijk ook altijd de kleine uit de wagen halen en bij je houden.

En heb je al eens gedacht over een draagzak/doek? Misschien wat makkelijker..?

 

Heel erg herkenbaar, ik wandel wel eens een ommetje maar als ik stilsta met de wagen wordt hij meestal wakker en gaat hij een beetje huilen. Als ik dan in een winkel ben of ergens vind ik dat niet zo prettig. Heb idd ook dat anderen daar makkelijker mee om lijken te gaan. Ik ga wel eens een winkel in met de wagen maar ga nog niet in een restaurant ofzo zitten met de baby.

 

Ik heb dat ook heel erg! En dan vooral omdat hij echt een keer dramatisch heeft gehuild in de hema terwijl ik in de rij stond en bijna aan de beurt was. Ik schaamde me echt dood en werd daar zo nerveus van, vreselijk.

MAAR! Ik ben ook al twee keer in cafeetjes geweest met 'm, en heb hem zelfs flesje gegeven!
Gewoon opbouwen, het is echt heel eng en spannend dus doe het rustig aan. één halte met de tram, twee haltes etc.

 

Ik begrijp dat het eng is maar wel doen hoor! Anders heb je straks geen sociaal leven meer! En het is ZO gezellig metje kindje op stap

 

De eerste keer was eng maar eigenlijk hebben we er nooit problemen mee gehad... Ik ga vanaf dat ze heel klein is, regelmatig lopend naar het centrum en dan dus ook winkels in en maar één keer met een huilend kind door de supermarkt gelopen, tja vervelend maarja het was even niet anders.. In een restaurant hebben we één keer gehad dat ze wat huilerig was maar de wagen op en neer schommelen hielp al..

 

het is voor het eerst ook heel eng
je denk ook van heb ik eten genoeg bij zal hij wel gaan slapen
zal hij dit zal hij dat
maar als je eemaal eens probeert zal je zien het toch best mee valt
natuurlijk is het even eng maar als je niks meer doet en nooit weg gaat zal je sociaal leven dadelijk ook op een laag pitje komen te staan
ik heb er nu 3 en doe nog steeds alles met ze
soms best veel moeite en soms ook echt veel werk maar ik ga wel weg
succes meid

 

Meis gewoon doen. Ik heb al die dingen ook niet gedaan en heb nu nog steeds ( mijn zoontje is 2) vaak dingen waarvan ik angst/paniek krijg als ik er aan denk. Zoals bijv de tram ingaan. Dat is niet gezond hoor. Dus zet je over je angst heen en doe het gewoon dan zal je zien dat het allemaal wel mee valt. Daar ben ik dus sinds een poosje mee bezig. Gewoon dingen doen.
Bijv: even een paar shirtjes kopen voor mijn kleine man terwijl hij erbij is.
Mijn grootste angst was, wedden dat hij de boel bij elkaar gaat krijsen.
En ja hoor dat deed hij, gewoon lekker schijt aan hebben. Lekker tegen je kleine blijven praten ook al krijst hij/zij zo hard en verder gaan met je ding.
Toen ik de winkel uitliep voelde ik me echt goed. Ik dacht. zooo dat heb ik toch weer effe geflikt. En nu gaan dingen en zo veel makkelijker als voorheen.

Ik moet wel zeggen dat ik na mijn bevallen een ppd heb gehad.

 

ik neem de kleine gewoon mee, laatst stond ik in de rij en ze begon te huilen, de mensen keken me aan alsof ze nog nooit een baby hadden horen huilen:S en ik kreeg een rode kop. dom toch?!
huilen hoort er nou eenmaal bij! jammer dan als ze ff huilt

 

Ik ben vanaf het begin af aan overal met em heen gegaan,moet wel zeggen dat ik een kindje heb wat makkelijk overal slaapt.Maar ook wel eens meegemaakt dat ie ging huilen/gillen hoor.Keer toen die maand of 3 was besloot meneer te gaan huilen en gillen terwijl ik bij de action was,hij had net flesje gehad en een schone luier dus dat was het niet,heb gewoon mijn boodschappen gedaan.kreeg veel opmerkingen pffffff.Maar denk op zo'n moment bekijk het maar ik ga nu niet vlug weg,we zijn allemaal baby geweest!! Hangt ook wel van mijn eigen bui/stemming af hoor hoe ik me dan voel en ook waar ik ben.Als ik in een eetcafe zit en hij zou zo doen zou ik niet heel lang blijven zitten voor de rest niet echt prettig en zelf voel ik me dan ook niet op me gemak.

 

Hier bij de Etos herkennen ze m'n ventje al Op de 1 of andere manier begint hij daar altijd te krijssen

1x was het zo erg dat hij een knuffeltje kreeg omdat ze het zo zielig vonden....ze hadden beter mij wat leuks kunnen geven, want voor mama is het ook niet leuk

Ik vond het eerst ook eng hoor, maar heb er ny schijt aan en ga lekker tegen m lopen lullen.

Aanstaande zaterdag ga ik met een paar meiden naar Den Bosch en dát vind ik dus wel spannend. Ver weg (woon zelf in Zuid-Holland) én flesjes maken en geven én luiers verschonen én hopen dat hij rustig blijft als we gaan lunchen én ... ach. het zal vast goedkomen (hoop ik ) en anders mag 1 van die andere meiden hem even 'lenen'.

 

Ik ga regelmatig met ons mannetje op stap. Meestal loop/rijd ik vlak na de fles aan dan is hij voorlopig zoet. Maar soms ontkom ik niet aan een ander tijdstip en dan neem ik een fles e.d. mee.

Gisteren van de Blokker snel naar de Hema want honger is hier alla-minute HONGER! Haha! Het was toen wel eerst de fles en daarna pas verschonen. Ik heb nog geen vervelende reacties gehad. De mensen zeggen allemaal oeh en ahh als ik hem uit de wandelwagen haal.

Mocht er iemand chagarijnig kijken of doen omdat onze uk huilt dan heb ik me voorgenomen om te zeggen dat ik nog wel 5 minuten wil wachten met de fles Gewoon om te stangen. (doe ik niet natuurlijk)

Ik vind het reuze gezellig om met ons mannetje op stap te zijn!

Gewoon lekker doen!

 

Ik had het bij mijn zoontje in het begin ook, maar je groeit er overheen . Ja, een baby huilt weleens, maar op een gegeven moment interesseert je dat echt niet meer. Ik heb trouwens ook nog nooit een vervelende reactie gehad. NU gaan we met onze dochter erbij ook gewoon op stap, we zijn zaterdag nog uitgebreid met zijn vieren wezen lunchen. Vigo vindt het fantastisch, die kreeg lekker wentelteefjes en gaat daarna het hele café inspecteren. En Nena hebben we daar gewoon een flesje gegeven, ze heeft toen nog even tevreden om zich heen zitten koekeloeren, en is toen weer de wagen ingegaan en na enig protest viel ze wel in slaap.

Vroeger dacht ik zelf als een baby huilde "jeetje wat krijst dat kind". Nu denk ik "ach, hij/zij heeft vast honger of is moe, en wat vervelend voor die ouder" .

 

Tsja, ik zeg ook gewoon doen! Huilt je kind en is hij echt niet te troosten, dan ga je weer naar huis? Ik ga meestal wel vlak na drinktijd weg, dan heb je dat vast gehad maar draai me hand er niet meer voor om om baby flesjes te geven in de auto ( stilstaand! Dan drinkt ze ook gewoon koude melk trouwens! ) op het vliegveld, in het vliegtuig, in winkels/restaurants.... Luiers verschonen dan na de fles of als het kan eventjes wachten tot je een makkelijkere plek hebt. Als ik bv mn dochter flesje geef in de auto omdat we bij de doe het zelf zaak zijn geweest en manlief is 200 kilo zand en beton aan het in- en uitladen, en dl heeft dorst, dan krijgt ze de fles maar kan verschonen even wachten tot thuis.

DL gaat ook gewoon mee naar cafe'tjes, restaurantjes etc. Dit gaat eigenlijk altijd goed, alleen 1x zijn we weggegaan omdat ze krampjes had en niet te troosten was. Toen hebben we om de beurt gegeten en de andere liep met ze rond. Toen ik nog geen kinderen had dacht ik ook, als ik een baby hoorde huilen "Wat vervelend, troost dat kind nou gewoon!" maar nu weet je dat dat niet zo makkelijk is. Mocht je commentaar krijgen, zeg dan gewoon "Denk je dat ik het leuk vind dat mn kind zo van streek is?"

Als ik trouwens bezoek heb of ik ben bij iemand en mn kindje huilt heel erg dan ga ik 't liefste even naar boven, de rust opzoeken. Bij anderen vraag ik dan ook gewoon of ik even naar een slaapkamer mag om te proberen haar rustig te krijgen. Dan heb je even de tijd voor je kindje zonder dat mensen op je handen kijken.

 

Ik ben vanmorgen weer eventjes op pad geweest met ons ventje om de babydoos te halen.
Maar we begonnen met een bak thee en de fles in een gezellig koffietentje. Heerlijk en ik kan daar écht van genieten! Maar hij was dan ook wel super lief!

 

Ik zou het gewoon proberen en tegen je vriendin zeggen dat je het een beetje eng vind. Het is toch niet voor niks een vriendin, ze zal het echt wel begrijpen.
Wij gingen al vrij snel lekker naar lunchen en overal naar toe. Ik was blij dat ik weer naar buiten kon omdat ik tijdens mijn zwangerschap héél slecht te been was (lees alleen in een rolstoel weg kon de laatste maanden). Miss is het dan wel anders als bij jou nu. Maar probeer te genieten en baby's huilen nou eenmaal, dat weet iedereen en je zal er echt niet op aangekeken worden als het gebeurt hoor.

Veel plezier!

 

Gewoon doen, steeds een beetje verder. En als de baby haalt gewoon uit de wagen halen en lekker spelen / voeden / tutten / speentje.. valt meestal allemaal wel mee

 

Het is ook best spannend in het begin, om met zo'n ukkie alleen op stap te gaan. Toch is dat de enige manier om een beetje een "portable"baby te kweken. Ik heb ons dochtertje ook vanaf het begin overal mee naartoe gesjouwd en dat maakt haar best gemakkelijk mee te nemen nu. Ergens een drankje doen of zelfs een hapje gaat best goed (okee...beginnende peuterpuberbuien uitgezonderd, maar dat zal me er niet van weerhouden ze mee te nemen).

Komt goed. Begin met iets kleins, zoals ergens alleen een bakkie doen ofzo

 

Helemaal mee eens! Ben vanaf het begin af aan met zoontje op stap gegaan. Moest wel, anders kwam ik nergens meer, aangezien ik redelijk veel alleen ben met hem. En je zal zien, het gaat steeds makkelijker. Als het echt niet gaat, dan ga je toch gewoon weer naar huis? Dat heb ik ook wel gedaan toen hij een keertje de hele boel bij elkaar krijste. Overigens schaam ik me daar dan niet voor, je kan er weinig aan doen bij zo'n ukkie.
Anders spreek je een keer af met een vriendin bij de V&D, bij La Place hebben ze standaard een magnetron staan die je kan gebruiken voor het opwarmen van flesjes (als je die geeft). Je zal zien, het lukt best!! Succes