Mijn vriend wil graag ooit gaan trouwen. Voor mij hoeft het niet. Ik heb er gewoon niet zo veel mee. Ik bedoel, als ik nou met hem trouw is er toch niks 'extras'? Of zie ik dit verkeerd?
Dacht ik ook altijd. Maar mijn vriend zat ineens op zn knieen en is inmiddels mijn man. Ik vind t nu wel echt bijzonder om hem mijn MAN te kunnen noemen, waarom weet ik niet...... T is in de toekomst toch makkelijker met de kindjes, en met alle officieele papieren. Je kan t toch nog zo goed regelen,maar ook met officiele dingen kan t soms bij instanties behoorlijk mis gaan.
ik dacht en denk er nog zo over (zie onderschrift) maar ik weet dat ik hem er een ontzettend plezier mee doe en erg is het natuurlijk niet. Ik heb wel meteen duidelijk gemaakt dat ik het klein wil houden.
hier ook zo (manlief ging op de knieen en ik ben overstag gegaan). Alhoewel toen puntje bij paaltje kwam, we toch nog een feest hebben gegeven en we 5000,-- lichter waren.. Vind het nog steeds jammer van het geld en vond de dag zelf het achteraf niet waard. Maar het is wel bijzonder om hem mijn man te noemen en straks hebben we allemaal dezelfde achternaam.
ik vind het zelf ook erg bijzonder. je laat aan de buiten wereld zien dat je echt bij elkaar hoort! en als ons meisje er straks is hebben we allemaal dezelfde achternaam vind ik ook heel prettig we horen als gezin echt bij elkaar. vind het gewoon een heel fijn gevoel
Ik vind het ook erg bijzonder. Ik vind ons huwelijk de basis van ons gezin. Het feit dat wij ons aan elkaar verbonden hebben door het afleggen van de geloftes en het dragen van de ringen, heeft voor mij veel waarde. Ik baal er ook van dat ik mijn ring nu niet kan dragen (zie banner ). Daarnaast vond/vind ik het heel belangrijk om als gezin dezelfde achternaam te dragen. Maar goed... ik heb ook altijd al getrouwd willen zijn, dus dan is je referentiekader ook anders! Waarschijnlijk kun je dat gevoel van verbondenheid ook prima hebben zonder huwelijksakte hoor!
Voor ons was het ook het extra dat onze relatie heeft gebracht. We hebben beide hiervoor een relatie gehad, maar trouwen doen we alleen met elkaar! Haha Vind het ook heel fijn dat we nu allemaal dezelfde achternaam hebben. De dag zelf was echt geweldig en blijft voor altijd een leuke herinnering. Daarom zou ik, als je gaat trouwen, goed nadenken wat je wil. Klein houden is natuurlijk helemaal prima en doet niks af aan hoe mooi de dag wordt. Maar volg gewoon je gevoel, zodat je later niet denkt: had ik maar.... dat zou zonde zijn van de dag!
Hier ook. Trouwen maakt de relatie af. Okay als je het verkeerd leest staat het er een beetje raar, maar jullie begrijpen wat ik bedoel haha.
Wij zijn getrouwd om alles goed te regelen en het feestje om het zo maar te zeggen. Meneer wilde wel dat ik zijn achternaam ging dragen. Maar ik moet eerlijk zeggen, van mij hoefde het niet. Ik vind het geen toegevoegde waarde hebben. Ik vind het ook niet speciaal dat ik zijn vrouw ben en hij mijn man is. Er is voor mijn gevoel niets veranderd.
Trouwen heeft voor zowel mij als mjn vriend niets extra's. Een ring red breekt niets en dat papier? het geeft geen extra vreugde in onze ogen, enkel extra problemen en gezeu als het toch niet goed gaat. Voor ons beide geld; geen kippenring...
Ik vind het heerlijk om getrouwd te zijn! Je bent (zelfs voor de wet) verbonden aan elkaar. Voor mij gevoel gaat het verder dan 'alleen maar' samenwonen. Je bent verplicht van elkaar te houden en voor elkaar te zorgen. En idd. Iedereen dezelfde achternaam geeft mij toch meer het gevoel een gezin te zijn.
hier hetzelfde, zijn al getrouwd maar voor mijn man hoefde het allemaal niet, hij heeft het dus puur gedaan om mij een plezier te doen en omdat ie van me houd natuurlijk, maar ook wij hebben het klein gehouden..
Als trouwen voor jou niets extra's heeft, dan heeft het niets extra's. Het heeft, boven zoiets praktisch als een geregistreerd partnerschap, vooral een symbolische waarde - en die waarde heeft het alleen omdat je dat er zelf aan toekent. Dus nee, dat zie je niet verkeerd. Overigens; bij ons is het andersom. Ik zou eigenlijk graag willen trouwen, maar voor mijn vriend heeft het geen betekenis. Het zit er dus niet in, dat het nog gaat gebeuren hier. Dat de trouwers hier zeggen: 'trouwen maakt je relatie af' maakt het voor mij grappig genoeg makkelijker om te accepteren dat ik niet zal trouwen - mijn relatie vind ik onaf namelijk veel leuker; het is en blijft een levend iets, wat per definitie nooit af is. Zo is het ongetwijfeld niet bedoeld, maar het helpt mij wel om er dan maar zo over te denken. En áls ik zou trouwen, zou ik mijn eigen achternaam houden. Die heb ik nu al 39 jaar, ik heb 'm van mijn vader gekregen, die ruil ik dus niet in.
tja bij ons is het ook omgekeerd, van mijn vriend hoeft het eigenlijk niet, ik wil het wel dolgraag en dan ook groots... met alles er op en eraan, maarja dat kost een aardige duit... hij zal het ook doen omdat ik het graag wil, maar zal nooit op zijn knieen gaan, het zal eerder een mededeling zijn van mijn kant.. die datum moet je vrij houden hoor... maar zo ver is het nog niet, eerst een sparen hihi.
Hier precies zo! Bovendien ga je bij het trouwen een verbond met elkaar aan, met de belofte dat je altijd bij elkaar zal blijven, zal vechten voor je relatie. En dat heeft voor mij wel degelijk meerwaarde! Heel jammer alleen dat deze belofte tegenwoordig zo makkelijk verbroken wordt. Als je niet van het woord van de ander op aan kan, heeft het huwelijk inderdaad geen meerwaarde!
Voor mij (ons) voegt het wel degelijk iets toe aan de relatie. Het is voor ons de bevestiging van onze relatie, dat we bewust voor elkaar hebben gekozen, en dat hebben bezegeld met een huwelijk. Klinkt misschien heel blabla en zweefzweef, maar zo voelt het wel voor ons. Dit klinkt misschien voor veel mensen vreem in de oren, maar de "vrijblijvendheid" is er vanaf. Dat je niet gelijk aan je stutten moet trekken als de relatie ff tegenzit. Ik weet dat ik het nu heel raar omschrijf, maar bij gebrek aan beter ... excuses Je kiest voor elkaar in voor en tegenspoed, beloofd voor elkaar te zorgen etc. etc. Nu weet ik dat het woorden zijn wellicht voor veel mensen, maar ik zie het huwelijk als meer dan woorden en een feestje dat en dat neem ik in ieder geval zeer serieus.
Eens! En wat Bri ook zegt: het huwelijk heeft alleen díe meerwaarde die je er zelf aan verbindt, dus tja... doe vooral wat jij (en je vriend) willen! Wil je het klein houden, hou je het klein, desnoods met z'n tweeën naar het stadhuis en daarmee basta En wil je het niet, dan doe je het niet!
Trouwen is voor mij eeuwig trouw beloven en daar geloof ik niet in. Ik geloof in trouw zolang het goed gaat. Bovendien vind ik het zonde van het geld. En idd het voegt weinig toe voor mij. Om toch zaken goed geregeld te hebben zijn wij geregistreerd partners en is hij dus ook mijn man. Ik draag zijn naam maar heb er wel voor gekozen on min eigen naam als eerste te houden