Hoi, Ik sta enorm achter de opvatting dat je baby's niet kunt verwennen en dat huilen bij hen een teken is dat er iets loos is (honger, bang, moe... Etc). Bij onze eerste dochter reageerden we dus ook altijd direct op haar gehuil. Relaxten voor haar, maar ook voor ons. Het is ons altijd goed bevallen en het is er geen minder heerlijk kind door geworden, vinden wij. Probleem is dat we inmiddels een tweede dochter hebben van een week of zes oud. Onze oudste is pas 1,5 jaar. We merken dat we het nu erg lastig vinden om ons "niet laten huilen" beleid in de praktijk te brengen, omdat de oudste ook gewoon nog veel aandacht nodig heeft en vraagt. Concreet voorbeeld: jongste dochter heeft moeite met alleen in slaap vallen. Loop je met haar rond of ga je rustig met haar zitten, dan komt ze snel tot rust, maar onze oudste dochter wordt dan erg jaloers en geeft me die tijd niet. Resultaat: twee krijsende kinderen in plaats van 1... Nu is onze gezinssituatie echt niet uitzonderlijk, dus ik ben benieuwd hoe andere ouders dit oplossen. Wandelen en draagdoek pas ik best wel eens toe, maar ik beschik graag over wat meer opties. Dus wie kan me helpen? Hoe zorg ik dat het voor beide kinderen (en mezelf) zo aangenaam mogelijk is? Want hoewel mijn oudste dochter best mag leren dat ze soms geduld moet hebben, vind ik dat ik ook niet volledig voorbij mag gaan aan haar jaloerse gevoelens.
Ik ben zelf tot de conclusie gekomen dat het soms onvermijdelijk is dat er 1 kind wel eens even moet wachten en dat daarbij hoort dat het kan gaan huilen. Mijn kinderen schelen maar 14 maanden en het is gewoon onmogelijk om er nooit 1 te laten huilen. Als ik bijv. met mijn oudste bezig was om de luier te verschonen en de jongste ging huilen, dan had hij (de jongste) toch echt even pech, want ik ben nou eenmaal even bezig. Hetzelfde gold voor de oudste, was ik met de jongste bezig en zij (de oudste) ging huilen, dan was het ook jammer de bammer. Het is m.i. een mooi streven om je kinderen nooit te laten huilen, maar zeker met 2 kleintjes is het niet realistisch.
Hier ook minder dan anderhalf jaar er tussen (en nu de derde op komst), en de eerste hadden we ook het niet laten huilen, maar met 2 kleintjes ontkom je er gewoon niet aan, en ja soms huilen ze tegelijk dan is het afhankelijk van de reden wie als eerste de aandacht krijgt.
dat gaat gewoonweg niet. met 2 of meer kleine kinderen zal er ook al zou je 6 handen hebben er altijd wel af en toe 1 huilen. leg je daarbij neer hoe lastig soms het ook is.
Wij hebben de oudste ook niet laten huilen.....helaas is dat bij de jongste wel eens gebeurd. Ik betrok de oudste overal bij, maar soms kan het niet anders. Ik denk dat je zelf een weg daarin moet vinden. Ik merk wel dat het nu "beter" gaat nu Jasmijn ouder is.
Tja k moest vanmiddag ook een poepluiers verschonen van de oudste (20mnd) en jongste (2wkn) huilde ook op dat moment en dat gong helaas binnen 30 sec op hysterisch krijsen Maarja k wil geen luieriitslag bij d oudste en sowieso kan k t niet sneller dan ik al doe. Enige wat k probeer te sturen is met bedtijd dat de jongste bijv al slaapt .. Ik probeer wat te sturen met voedingen... Tja ik bn 4 avonden alleen thuis per week dus bedtijd zal er idd altijd een moment kunnen zijn dat er 1 huilt. Toevallig was m'n oudste van d week wat overstuur door tanden pijn en baby krampjes.. Bn toen de baby in oudste z'n kamer staan wiegen terwijl oudste rustig in bed ging liggen en blij was dat ik uberhaupt bij hem bleef.. Dat was wel even een oplossing toen
Het doet me goed te lezen dat het niet aan mijn invulling van het moederschap ligt dat hier in huis nu heel wat vaker gehuild wordt dan we graag zouden zien. Waar ik hoe dan ook benieuwd naar ben, zijn de trucjes die jullie inzetten (of ingezet hebben) om het voor iedereen zo aangenaam mogelijk te maken.
Ten eerste: de feit dat je baby even moet wachten op aandacht is iets heel anders dan laten huilen. Laten huilen is een methode waarbij de ouder dit bewust doet om baby te trainen (om bijv door te slapen). Hier een drieling, en wij hebben altijd alles aan gedaan om huilen zoveel mogelijk te vermijden of op te lossen. Dat betekent niet dat er nooit iemand moest huilen of even moest wachten. Je kunt niet meer dan je best doen. Mijn tips: - als je bezig bent met de baby, contact houden met de oudste/blijven praten/blijven uitleggen; - ik verschoon de kinderen altijd op de bank. Zo kan een ander kind gewoon bij me zitten, knuffelen, op 1 knie zitten terwijl ik bezig ben met de ander; - als je merkt dat ze je beide nodig hebben: laat even alles liggen, ga even op de bank zitten met beide kids op schoot; - als ze beide tegelijk wakker worden: pak eerst de baby en loop dan naar de oudste. Dan kun je tegen haar praten en ook haar uit bed helpen; - besteed veel aandacht aan de oudste als de baby slaapt. Als baby wakker is moet ze leren om aandacht te delen. Krijsen om aandacht bij een dreumes is iets anders dan huil van een baby. Dan komt opvoeden om de hoek kijken - schakel papa zoveel mogelijk in en deel de zorgtaken. Je groeit er vanzelf in hoor. En je kinderen leren om te wachten (en dat vergeten ze als ze 2,5 worden )
Ja, ik verschoon ook op de bank idd. En wat ik ook doe is als mijn dochter na haar middagslaap wakker wordt en mijn zoontje is al wakker, dan neem ik hem mee naar boven, leg hem op haar kamer en haal dan haar uit bed om haar weer aan te kleden enzo. Dan zet ik mijn dochter even in bed en breng eerst mijn zoontje naar beneden. Dan ga ik mijn dochter ophalen. Ook 's morgens was ik ze en kleed ik ze allebei aan op mijn dochters kamer, dan eerst mijn zoontje naar beneden en dan mijn dochter. Wel een beetje omslachtig, want ik moet 2x zo vaak de trap op en af, maar zo vinden ze het allebei prima en anders is het altijd huilen door degene die alleen beneden moet wachten.