Ojee..wat een verhalen..alles komt weer boven van hoe het met mij ging..ik maakte me van tevoren ook zo druk, dus nee meis het is niet gek, doe wat JIJ wilt, het is JULLIE kindje en je hebt maar 1 kraamtijd!! Ons eerste kindje was veel te vroeg, waardoor er heel voorzichtig mee moest worden omgegaan, denk aan handen wassen en desinfecteren, niet laten houden. Mijn schoonouders zijn trots, begrijpelijk, maar daardoor ook erg opdringerig en ik heb me hier DOOD aan ge-ergerd!! Tijdens mn tweede zwangerschap maakte ik me dan ook ontzettend druk over mn kraamtijd. Maar het is goedgekomen. Mijn man had er alle begrip voor en liet weten naar mijn wensen te luisteren. De eerste dag moesten we nog in het zh blijven, en kon ik heerlijk bijkomen. Ik had met mezelf afgesproken dat ik ons hummeltje niet uit handen wilde geven de eerste dagen. Maarja..we waren nog niet koud thuis en lag in bed heerlijk bij te komen en mn schoonouders wilden hem vasthouden, dus mn man vroeg; "één fotomomentje"?? Arm kind werd in zn gezichtje geflitst van alle kanten en ik kon wel janken!!! Vreselijk..zo chaotisch. Ik vind het nog naar. Al die hormonen spelen ook mee natuurlijk. Ik begrijp dat ze trots zijn, maar kan dat niet een paar dagen wachten? Nee, als er nog ooit een derde mocht komen dan is het jammer, maar ons kind geef ik echt niet zo snel uit handen. Jammer dan. Ik begrijp je gevoel supergoed! Sterkte!
mamvannienke wat vreselijk moet dat geweest zijn zeker omdat je er gewoon nog niet aan toe bent om je kindje even aan iemand anders te geven. Ik ben er veel te makkelijk in geweest bij onze zoon, dus verwachtten ze dat nu waarschijnlijk ook. Mijn man heeft hier gelukkig ook begrip voor en heeft echt beloofd dat hij zegt als de baby geboren is dat we rust willen en dat ze even mogen komen kijken, en de kleine niet meteen vast krijgen. Zal mijn schoonvader wel zwaar beledigend vinden, omdat hij zo van baby's houdt, maar hij moet maar ff wachten vind ik. Eerst is het onze tijd. Daarna mag de rest de babyeven vast houden. En idd ook echt niet van hand tot hand. Dat hebben we wel geleerd bij onze zoon. Ik kan natuurlijk niet zeggen dat hij de baby nooit vast krijgt, al zou ik dat soms wel willen,ik vind het zo erg dat ik zo denk over mijn schoonvader, Ik behandel iedereen altijd met respect, maar als een ander persoon je gewoon niet ligt, ga je die meestal uit de weg, maar dat kan ook niet. Ik wil mijn man er ook niet te veel mee belasten, hij vind het ook naar wat zijn vader doet en heeft gedaan bij onze oudste. Hij wil net zo goed dat het gewoon gaat zoals wij willen, en dat gebeurd alleen met duidelijk zijn. Moet vertrouwen hebben dat het goed komt, maar ik ben gewoon bang dat als het zover is dat ze toch op hun manier weer hun zin krijgen. Toevallig moeten we er perse heen vanavond omdat schoonpa onze zoon al een tijdje niet heeft gezien.Ze vinden het iedere keer heel erg jammer dat onze zoon om 19.00 naar bed gaat, want ze hebben hem maar zo kort gezien! Ik heb al een paar keer gezegd dat ze dat gewoon eens in het weekend op een ochtend of middag moeten komen, maar nee dan zijn ze iedere keer weer weg. Tja kindjes van nog geen 1 en ouder hebben hun slaap nou eenmaal nodig toch? HEt is vooral mijn schoonvader waar ik me echt kapot aan erger, schoonmoeder kan ik heel soms nog wel eens mee mee komen. Ach we moeten maar gewoon afwachten hoe het gaat, we weten nu allebei iig wat we wel en niet willen. We gaan iig wel een kraamborrel houden voor al het andere bezoek. Gewoon bij ons thuis 1 datum voor alle vrienden en 1 datum voor alle familie, heb je het meteen gehad. Schoonmoeder zei al dat iedereen toch van te voren zou komen uit nieuwschierigheid, Nou nee dus alleen opa's oma's broers zussen en over groot ouders. Als bepaalde mensen niet kunnen komen op de kraamborrel, maken we een afspraak na de kraamborrel, wil echt de eerste weken rust hebben en wennen aan mijn gezin en hopen dat de borstvoeding zonder problemen verloopt.
Ik herken mijn situartie zo in jouw verhaal!! Ik heb ook zo'n schoonvader. Verder een hele lieve man, maar hij is zo gek op onze zoon, op het opdringerige af. Ik heb van de week 's nachts zelfs een nachtmerrie gehad over mijn aankomende kraamtijd! Ja, ik ben 9wk zwanger en maak me daar nu al druk om. Ik heb mijn man wakkergeschreeuwd met de woorden, ik geef je aan bij de politie hahaha Dat schreeuwde ik in mijn dromen tegen mijn schoonvader omdat hij maar langs bleef komen en zelfs binnenkwam met zijn eigen sleutel whaahh horror Die tip van die draagzak vond ik een hele goede, alleen moet je dan wel al uit bed zijn, dus voor de eerste dagen in bed zoek ik nog een goede tip. Ik neem namelijk veel bedrust ivm bekkenklachten.
Ik snap ook niet echt dat mensen zich zo opdringen! Een draagzak is een goeie tip, maar zeg ook gewoon dat je in je kraamtijd rust wilt en genieten van je gezin... Wij gingen altijd ff met de kleine naar beneden, iedereen gezien hup naar boven! (stiekem vond ik het wel fijn als ik het niet zulke leuke mensen vond dat ik zelf ook kon zeggen dat ik ging rusten).. Maar laat jou kraamtijd niet vergallen door je schoonouders!
Wat een horrorverhalen! Hier willen we ook een rustige kraamweek. De eerste week alleen bezoek van (schoon) ouders en daarna pas de rest. Ben benieuwd hoe hierop gereageerd word. Ik denk dat met name mijn familie ( zusje vooral) het niet leuk vindt maar dat is dan even niet anders. Bij onze oudste hadden we het huis soms helemaal vol zitten en mensen bleven soms veeeel te lang plakken, dat gaat nu écht niet meer gebeuren. Misschien heel vervelend voor al die mensen die graag willen komen maar jammer dan..
Ik was hier ook heel erg bang voor toen ik zwanger was hoor... Het leek mij ook helemaal niks dat iemand anders hem vast zou houden, of flesje zou geven. Nu had ik een hele zware bevalling en ons mannetje is met vacuumpomp gehaald. Dus hij had 48 uur bed rust. Dus alleen bij 1 van ons drinken/kroelen of bij kraamzorg en dan weer terug zn bedje in! Nou ik heb van die 48 uur, een week gemaakt! haha mooi excuus! En daarna was ik gewoon zo eerlijk om te zeggen dat ik het liever niet wilde.... niemand heeft moeilijk gedaan. De meesten hebben er niet eens om gevraagd hoor, maar gaf ik het zelf gewoon aan. Mijn ouders hebben hem ook pas na een paar dagen vastgehouden. Erg he! Nu denk ik echt, waarom?? Maar had er een heel goed gevoel bij, en nu nog steeds absoluut geen spijt!! Nu ben ik niet zo moeilijk meer. Maar vind het toch nog het fijnst om hem zelf op schoot te hebben en te voeden enzo
duidelijk zijn! vooral heel duidelijk zijn, dat mag JULLIE zijn de ouders vergeet dat niet! Ik zag er ook tegenop, vooral s-familie (is toch neit eigen) en nu nog hoor! iedere keer weer, uitijnderlijk valt het dan weer reuze mee en als ik het genieg vind dan zeg ik dat en dan eis ik gewoon mama knuffel tijd!
Zooo herkenbaar! Ik zit me ook al helemaal druk te maken om de kraamtijd die gaat komen. Ik heb al niet zo'n hele goede band met mijn schoonouders. Als ik zie hoe overdreven enthousiast ze al doen tegen onze hond.. Dat belooft wat. Ik hoop zo dat ze niet opdringerig gaan doen en niet meteen voor de deur staan om naar de kleine te komen kijken. Net zoals dat ik niet wil dat er iemand anders (buiten mijn vriend en ik) een flesje geeft aan de kleine. Ik ga sowieso borstvoeding proberen, dus gelukkig (als de borstvoeding lukt) hoeven er ook geen flesjes gegeven te worden want mijn schoonmoeder zou dat alleen maar leuk vinden.
Onze kleine man heeft een paar dagen op de wiegenafdeling gelegen, aan de monitor (ze dachten aan een infectie, was gelukkig niet zo!). Daar heb alleen óf ik, of de verpleegster, óf papa de kleine vastgehouden. De borstvoeding lukte niet, maar ik ben iedere voeding blijven proberen. Toen hij bij mij op de kamer mocht in het ziekenhuis (ivm keizersnede) vond ik het nog steeds zo sneu voor het mannetje, dat daar nog steeds niemand anders hem vastgehouden heeft. M'n smoeder vond dat heel erg, heeft daar zelfs om gehuild, want zo kon ze toch geen band opbouwen met de kleine?! Pff, daar heb ik dus echt geen boodschap aan! Flesje hebben anderen dan papa of ik hem nog nooit gegeven, de eerste maanden niet omdat ik nog probeerde live te voeden en het dan heel verwarrend is als je telkens bij iemand anders melk krijgt die wel van mama is. Toen het kolven niet meer ging door nieuwe zwangerschap, was het zo normaal dat we zelf de fles geven, dat het niet eens in me opkomt om het door iemand anders te laten doen. Smoeder heeft trouwens nog wel een paar keer moeten huilen dat ze geen band op kon bouwen, we hebben heel vaak uitgelegd dat G. een heel moeilijke start heeft gehad, dat ie bij de osteopaat behandeld werd, dat hij niet van hand tot hand ging, maar telkens bij 1 iemand... pff, wat heb ik met haar afgezien. (vooral ook omdat het bij m'n szus er heel anders aan toeging). Maar ok, nu zijn ze eraan gewend, hij mag nu echt wel lekker op schoot, maar vind het nog leuker als hij lekker op de grond ligt te spelen en opa en oma er zo bij komen. Zie weer op tegen de volgende kraamtijd, maar haha, nu zijn ze eraan gewend hoe beschermend ik ben!!!! Succes dus, geef duidelijk aan wat je wil, en waarom dat is (desnoods verzin je een goede reden )
De eerste was 3 weken te vroeg en mocht van de ka niet van hand tot hand gaan. Daar was hij duidelijk in. Ook bv geven, alleen op de slaapkamer, zodat de kleine rustig kon drinken. De kv adviseerde ook om de eerste dagen het kraambezoek boven op de slaapkamer te houden, zodat ze kunnen zien, dat je ook echt kraamvrouw bent en dat je nog niks mag. De kleine werd naast mij gelegd op het aankleedkussen en een dekentje erover, zodat er wel naar gekeken kan worden, maar niet vasthouden. Is voor die kleintjes veel te prikkelig. Geluid kunnen ze wel tegen, maar aanraken minder. De 2de was 6 weken te vroeg en die mocht niemand de eerste tijd vasthouden. Werd me neit altijd in dank afgenomen, maar ik zat anders met een overstuur kind of nog erger een ziek kind. Daar had ik geen zin in.
hier wilden wij ook niet dat iedereen haar gelijk vast hield, zeker omdat ze een hersenschudding had van de vacuumpomp. het ergste vond ik dat mijn ouders en schoonouders er allebei geen begrip voor hadden, mijn moeder was woest en is gelijk weer naar huis gereden en mijn schoonmoeder heeft 3 dagen rond ons huis lopen schuimen tot mijn man zei "for crying out loud mam, hou haar dan maar even vast". toen was het goed.................zucht, ik had ineens een heleboel kinderen in de kraamtijd zoals je kunt lezen. het is emotioneel voor iedereen maar er wordt jammer genoeg vaak niet gedacht aan de ouders, alleen aan eigen gevoelens.
Wat een herkenbare situatie Ik heb me tijdens mijn zwangerschap echt compleet dood geërgerd aan mijn smoeder, kon echt niets hebben... Lag grotendeels aan mijn hormonen, maar maakte me dus ook giga druk over mijn kraamweek... Heb echt weken voor de bevalling lopen roepen dat we eerst thuis wilden komen met zijn drieën, de hond laten wennen en dat ze later op de dag welkom waren. Zag het echt voor me dat iedereen al als ontvangstcomité bij ons thuis zou zitten... Gelukkig is het niet zo gelopen, ik ben thuis bevallen en we waren dus al direct met zijn drieën. Mijn ouders hebben we om 5 uur 's nachts gebeld en die waren rond de middag bij ons. Mijn schoonouders hebben de champagne open getrokken en waren er eind ochtend. Mijn gewaarschuw vooraf zorgde ervoor dat ze echt niet eerder durfden komen. Mijn kraamverzorgster zorgde ervoor dat mensen niet lang konden blijven, die stuurde de mensen gewoon weg. De kraamvrouw heeft NU rust nodig en de baby moet naar bed. Daar was echt niets tegenin te brengen De rest van de vrienden hebben we pas na 4 dagen een geboortekaartje gestuurd waardoor ik een heerlijk rustige kraamweek heb gehad. En een baby van hand tot hand laten gaan is echt verschrikkelijk vervelend voor zo'n kleintje, die wordt daar onrustig van, waardoor hij/zij na het bezoek overprikkeld is en veel moet huilen. En jij dus ook Lekker bij je houden of in bed!
Als je borstvoeding geeft is het ook heerlijk om er samen even tussen uit te piepen...! Lekker samen naar de slaapkamer, de borst geven en even een zijn met je kleine hummeltje. (zonder visite ) Ik mis dat soms nog ,dat heerlijke alleen wij op de wereld gevoel...
De eerste 24 uur heeft niemand Nina vastgehouden (alleen mijn man en ik) vanwege de vacuum pomp. En iedereen snapte dat gewoon geen probleem.
Onze eerste is de eerste dag door de opa's en oma's vastgehouden, en later tijdens mijn controles in de babykamer ook nog door mijn zus en ik weet niet door wie nog meer. Dat laatste ga ik aangeven bij de kraamzorg, dat ik dat absoluut niet meer wil. Géén mensen behalve wij op de babykamer. Later is de kleine nog een keer rondgegaan bij mijn oudooms en -tantes, dat vond ik vreselijk. Ook is het een paar keer gebeurd dat de kleine bij mijn ouders zat en flink aan het brullen was, ik moest dan echt flink gaan schuiven of zelfs zeggen dat ik hem terug wilde. En dan nog kreeg ik een opmerking van "nou je wilt hem zeker AL terug hè", of "ze wil hem weer hoor". Respectloos vind ik dat en dat gebeurt dus niet meer.
Echt naar, hoe respectloos mensen kunnen zijn richting kraamvrouw en het kindje zeg.. Ik snap het echt niet.. Tuurlijk wil je graag zo'n kleintje vasthouden. Maar dat kan een weekje (of 2) later ook nog wel. Dan zijn ze ook nog mini..
Toen een vriendin van me was bevallen en wij op bezoek kwamen, stuurde de kraamhulp ons weg bij de deur omdat mijn vriendin niet goed was geworden. Prima natuurlijk, we zijn gegaan en hebben een nieuwe afspraak gemaakt. Haar sm presteerde het om die middag onaangekondigd met haar andere kleindochter van 8 te komen en ze wilden per se de baby in bad doen! Dat had mijn vriendin niet eens zelf kunnen doen! Gelukkig was de kraamhulp nu ook heel assertief en heeft ze hen eruit gezet Vond het echt een ongelooflijk verhaal! Een andere vriendin heeft meegemaakt dat ze uit de narcose van haar ks kwam, en dat ze haar sm aantrof met haar kind op de arm. Ze had haar zelf nog niets eens vastgehad. Schandalig!!! Ik word er helemaal boos om als ik eraan denk. Ik zou de este dag je kraamhulp inlichten over hoe jij het wilt, zij zal je wel helpen.
Zoiets gebeurd alleen in je ergste nachtmerrie Ik zou woedend zijn!!! Die kwamen er voorlopig niet meer in, en degene die haar de baby had gegeven zou ik ook een hartig woordje mee spreken. Mijn man zou zoiets trouwens goed kunnen doen als ik hem niet heeeel goed waarschuw vantevoren, dus goede tip!
Holy crap! Van te voren dacht ik er heel makkelijk over, en zei steeds: zolang m'n dochter er vrolijk bij blijft, mag het. Maar ik kreeg er dus wel steeds meer moeite mee naarmate ze wat ouder werd. Schoonvader liet haar de tweede avond bijna vallen dus dat vertrouwen moest weer groeien en iedereen deed zo ongelukkig met haar. Ze huilde niet, maar als ik haar zo zag liggen dan dacht ik alleen maar: geef terug! Ik ben er best een tijdje heel extreem in geweest qua gedachten, vooral naar m'n schoonouders toe. Op een gegeven moment heb ik haar gewoon niet meer 'afgegeven'. Ik haalde haar dan op als ze de fles mocht en de visite mocht kijken bij mij, maar niet vasthouden. Overigens gold dat niet voor iedereen hoor, echt naasten mochten wel... eventjes Dat gewoon niet afgeven en het er niet over hebben werkte hier heel goed. Ik heb van volwassenen niet één keer de vraag gehad of ze haar mochten vasthouden. Mijn nichtje van 11 wilde het wel heel graag en vroeg het zo lief dat ik niet kon weigeren. Van arm tot arm... we hebben het één keer gedaan en dochter heeft de hele avond gehuild. Ze had 'alleen maar' bij de opa's en oma's gezeten maar was echt veel te veel. Dit hebben we gewoon uitgelegd en afgesproken dat ze bij één of twee mensen mocht zitten en daarna gewoon rust voor haar. Ik kreeg niet alle begrip (ze moest er maar aan wennen *nou weet je wat, steek dat maar daar waar de zon niet schijnt trut*) maar ze slikten het wel, niet dat ze een andere optie hadden, maar goed.. Dat extreme is er af gegaan, maar toch heb ik het liefste dat ze bij mij of papa zit. Het scheelt wel dat ze het leuk vindt om bij anderen te zitten en als ze het niet meer leuk vindt dan laat ze dat ook duidelijk merken, dan weet ik ook niet hoe snel ik er bij moet zijn
Ik was heel extreem en gaf onze zoon aan niemand af, alleen mijn man natuurlijk. Dit heeft een week geduurd en toen mocht de familie hem vasthouden. Ik was er niet aan toe om onze zoon af te geven en ben blij dat ik het zo gedaan heb. Ik zou het zo weer doen.