baby vasthouden

Hoi ik snap het..ik zelf zou hier zeker niet van gediend zijn en zou er goed over praten over hoe en wat!het is jullie kindje en je maakt zelf uit hoe het helemaal verloopt!en als je schoonmoeder het daar niet mee eens is is dan jammer!je kan ook een kraamfeest geven dat is meestal een paar weekjes nadat ze geboren zijn....dan kan je iedereen in een keer laten komen en ben je daarna er vanaf!ik zeg al er gebeurd niets wat jij niet wil!het is jou kind

 

wat een lastige en vooral vervelende situatie zeg. Maar wat zegt je vriend er dan van als je verteld wat je angsten zijn ? en je nachtmerries want die bewijzen wel hoe erg je ermee zit.
Het belangrijkste lijkt me wel dat je moet doen waar jij je goed bij voelt en hoe moeilijk ook is daar duidelijk in zijn naar de schoon familie toe.
Dit geeft je natuurlijk ook stress die je helemaal niet kan gebruiken.
Ik las eerder op het forum over een geboorte plan. Misschien een idee om die te schrijven met hoe jij en je vriend het graag willen en ook met het vasthouden van de baby na de geboorte en hoe je dat voor je ziet en een kopie aan je familie geven.

 

Jij bepaald wie je kind vasthoud, niet je sm. Als jij het niet wilt gebeurd het niet! Heel simpel.
Ik ben ook kieskeurig wie straks de baby mag vasthouden. Sterker nog, ben nu nog kieskeurig wie ik in de buurt van mijn zoontje wil hebben en die is twee jaar.

 

Een baby is geen pop en voor een baby is een bevalling echt een hele zware taak!! De baby kan zelf niet z'n grens aangeven, dus dat moeten zijn ouders voor hem doen!
Hier mogen alleen de oma's en opa de baby vast houden de eerste tijd!
Deel je zorg na je bevalling meteen met de kraamhulp (of als je in het ziekenhuis bent/verblijft met de verpleegkundige en geef dan ook aan dat jij moeite hebt met je grenzen aan geven, dan gaan hun je daarbij helpen!!

Bij mijn eerste was ik beneden met de baby toen de familie kwam en ging de baby idd van hand tot hand en durfte ik niets te zeggen.
Bij de tweede ben ik lekker boven gaan liggen en kwamen er om de beurt 2 mensen boven om even te kijken, te kletsen en vervolgens weer naar beneden te gaan! Wat een opluchting was dat voor mij!! Niemand heeft de baby vast gehouden op mijn moeder en vader na!

Dus tip, verblijf met baby in je slaapkamer, geef je angsten aan en het belangrijkste praat nu met je man over de zwaarte van een bevalling voor een baby en hoe rust belangrijk is de eerste dagen!

 

Hoi ik herken je gevoel!
Ik heb nu niet zo een schoonouders die niks helpen ofzo, maar wel dat ze een beetje hebberig zijn.
Mijn schoonmoeder zou het liefst van al bij de bevalling zijn en haar kleinkind meteen vasthouden. Maar dat gaat al zeker niet gebeuren!
Ik weet zeker dat vanaf ze weet dat ze er is ze binnen tien minuten aan de kamer staat, ook dat gaat NIET gebeuren!
Mijn vriend en ik hebben afgesproken dat we bellen als alle gedoe achter de rug is, en zeggen vanaf dat uur mag je komen. Niet eerder.
We willen de eertse momenten met zn drie delen en niet meteen ons kind moeten afgeven zoals jij zegt. Ouders laten we gewoon allemaal op hetzelfde moment komen, en er is niemand die haar als eerste mag vasthouden, gaat gewoon zoals het gaat.
En natuurlijk heb je voorkeur voor je eigen moeder, dat is heel normaal dat heb ik ook hoor.

Je moet gewoon heel duidelijk zijn. Jij zegt wanneer mensen komen en wanneer mensen je kindje mogen vasthouden. Niemand anders heeft recht daarover te beslissen behalve jij en je vriend! Duidelijke grens in trekken!
Ik zou ook niet een hele kamer vol laten zitten, gewoon wat verdelen over de weken! Moeten ze maar even geduld hebben, is jullie kind!
Ouders laat ik zowizo eerste dag meteen komen, en mijn beste vriendinnen maar de rest moet maar even een belletje doen en afspraak maken!

Wat ook niet slecht is: als je bevalling begonnen is, aan niemand laten weten! Gewoon iets tussen jou en je vriend laten, ipv dat je weet dat iedereen zit te stressen of weet ik wat. Gewoon alleen jij en je vriend weten het, zo gaan wij het doen.
Ik had er ook stress over en droomde er ook over. Dat mijn SM na de bevalling plots aan de deur stond of tijdens de bevalling naar het zh kwam ofzo.... Ik werd er gek van dus hebben we het zo besloten, niemand mag het weten. Gewoon lekker rustig met zn twee

Dat van de babykamer is trouwens echt asociaal en jij bent niet egoistisch, maar je kan ook niet verwachten dat je schoonfamilie een week wacht om je kindje vast te houden laat ze gewoon even vast gehouden worden en neem je kindje dan terug. Nogmaals JULLIE beslissen over JULLIE kindje,

Sorry voor de tekst maar ik kon mezelf er gewoon echt in vinden

 

ik snap je wel...ik heb ook alleen maar negatieve of totaal geen reacties gehad van schoonfamilie op de 2e zwangerschap...geen belletje niks...ja een felicitatie via facebook omdat ze natuurlijk niet kunnen achterblijven naast de andere 60 felicitaties van minder belangrijke mensen.. maar ik vind dat familie waar je vaak mee te maken hebt ook gewoon even kunnen bellen al is het niet voor mij maar voor mijn man! En als ik ze tegen kom wordt er verder ook niets gevraagd..niet hoe het gaat ofzo.. geen hulp of interesse met het kamertje of wat dan ook...eigenlijk helemaal geen interesse... wel van mijn eigen ouders trouwens..dus ik heb ook echt bijna de neiging om niemand een geboorte kaartje te sturen...want ze zijn toch niet geïnteresseerd! maar ik doe het wel want ik laat me niet kennen...maar ik pak het heeeel anders aan dan bij de eerst...toen was ik nog geen 10 minuten bevallen de emmers met bebloede doekjes stonden nog onder bed bij wijze van spreken en de hele schoonfamilie stonden er al...ik was ziek ik voelde me totaal niet lekker en ze stonden al meteen fotos te maken van mijn dochter die net 10 minuten de buitenwereld ontdekte...en nog geen halfuur later stonden er al fotos op facebook! echt niet dat dat weer op deze manier gaat gebeuren! deze keer laat ik het niemand weten (behalve mijn ouders) wanneer ik ga bevallen..en mogen ze ergens in de kraamweek een keer langskomen (wanneer het MIJ uitkomt)...ik hoef zelfs geen cadeautjes niks...ze mogen komen kijken en als ik op dat moment niet wil dat ze mijn baby vasthouden dan zeg ik dat ook gewoon.

 

Ik heb er nooit problemen mee gehad eigenlijk, zowiezo heb ik de eerste dagen amper visite gekregen.
Je kraamhulp is hierin echt je beste hulp, zorg dat zij heel duidelijk aangeeft wat je wel en niet wil en dan kan zij je begeleiden.
Ik had wel veel problemen met mensen die zomaar mijn slaapkamer binnen kwamen denderen. De verloskundigen en de huisarts stonden zonder aankondiging plots aan mijn bed. In het ziekenhuis vond ik dat anders maar in mijn eigen huis kon ik dat echt niet hebben.

 

Normaal gesproken mag van mij iedereen de baby wel vasthouden, met een beperkt aantal per dag. Maar ik wil ook niet meer dan 2 a 3 personen tegelijk aan mijn bed.

Maar als ik negatieve reactie zou hebben gekregen, dan zou ik ook zoiets hebben van 'je bekijkt het maar, je krijgt de kleine niet vast'. En ik vind het al helemaal raar dat je schoonmoeder per se als eerste de kleine vast wil houden.

Ik vind het dus niet egoïstisch van je.

 

Oh ik snap je helemaal.
Ik zou sowieso het er even over hebben mijn VL. Wij hebben bv al besloten dat als de baby er wel al is maar ik moet bv nog naar de OK, mocht er dan iemand al zijn, bv moeders ofzo, dat er dan niemand bij de baby komt voor ik terug ben en zelf eerst mijn eigen kind heb vast gehouden. Ongeacht wie het is! En dat heeft niks met mijn moeder ofzo te maken, want das een schat, maar dat wil ik gewoon. En verder gaan we gewoon niet heel veel mensen het al laten weten. Wie niet weet, die niet komt

En wat betreft visite...als je slim bent, wacht je gewoon sowieso even met de geboortekaartjes versturen. Vaak als mensen die krijgen gaan ze ook niet meteen bellen, zo creëer je alvast wat ruimte voor jezelf

Zijn ook maar tips die wij hebben gekregen op de cursus hoor. Maar heb ze goed onthouden En een baby moet veel slapen he...dus ben je visite zat, dan moet kindlief gewoon nodig weer naar bed En voeden is soms ook fijn in alle rust...boven..waar géén visite is

 

Ik snap je helemaal!
Deze angsten had ik ook bij mijn zoontje...
Ik heb het goed met manlief besproken en had veel meer rust...
Ik wou echt niet dat iemand hem vast hield!
Opa's en oma's hebben hem na 1 week allemaal 1 keer vastgehouden...
Daarna ongeveer 4-6 weken alleen ik of mijn man....
Ik wilde het echt NIET hebben!
Moet wel zeggen dat ons zoontje erg prikkelbaar was en is....

Dus kom voor jezelf op!
Ook bij ons aankomende mannetje wil ik dezelfde regels...
Hij hoeft niet van hot naar het gezeuld te worden....je mag komen kijken, aanraken maar vasthouden doe ik

 

Mn schoonzusje was de eerste die zoonlief even vasthield.
Een dag na de bevalling. Ze kwam op bezoek in t ziekenhuis en vond ons niet op de kraamafdeling, maar op de kinderafdeling,zoon aan t infuus. Het was heel kalm op de kamer enmtoen heeftmze hem even vastgehouden.
Daarna, pas na tien dagen (echt waar!!) Hebben mijn ouders onze zoon vastgehouden....inmiddels thuis.
De ander keren dat zoonlief werd vastgehouden,was door mij of mn man... lag veel bij ons en anders in zn wieg.
En dat is door niemand raar gevonden of ons kwalijk genomen!

Het is jullie kind! Jullie bepalen wat er mee gebeurt. Ik vind t zelf geen speelgoed wat je zomaar aan iedereen doorgeeft. Als ik ergens op kraamvisite kom, hoef ik de kleine niet vast te houden. K vind t leuk, alleen als de mama t vraagt...

 

Lijkt me wel fijn om hier goed met je man over te praten, dat hij je straks ook kan steunen hierin, want als hij het heel anders voor zich ziet of wil, wordt het wel lastig lijkt mij.

 

Dat is iets waar ik ook bang voor ben, dus ik begrijp je!

Ik denk ook dat mijn schoonmoeder erg hebberig gaat zijn en gelijk de baby gaat willen vasthouden van zodra ze de kamer binnenkomt. Bij mijn eigen moeder zou ik dat nog niet zo erg vinden, maar bij mijn schoonmoeder wel.

Maar langs de andere kant, je kind is een bloedverwant van je schoonouders, dus zij hebben even veel recht om hem/haar vast te houden als je eigen ouders. Dat is iets waar je aan moet blijven denken, hoe moeilijk het ook is. Gelukkig heb ik nog een 5-tal maanden om dat tegen mezelf te blijven zeggen

Je kunt natuurlijk ook wel zeggen dat je niet wil dat iemand hem/haar vasthoudt, maar dan ook je eigen moeder niet.

Ik ga wel op voorhand met mijn vriend afspreken dat iedereen de baby wel even mag vasthouden, maar ik wil dan wel dat mijn vriend de baby weer overneemt als ik vind dat het genoeg geweest is. (hij kent me goed genoeg om dat aan mij te zien) Het is niet de bedoeling dat mijn sm de baby een uur lang vast heeft. Zij mogen eventjes, de baby mag even de ronde doen, en dan weer bij mij of mijn vriend.

Ik ga er ook nog héél veel aan moeten wennen, maar ik neem mezelf voor om te blijven zeggen dat mijn schoonouders even veel rechten hebben als mijn ouders, het is ook de baby van hun eigen zoon...

Ik ben blij dat ik niet de enige ben die zich zo egoïstisch voelt, ik zou mijn baby ook liefst enkel aan mijn eigen ouders en mijn vriendinnen geven, maar helaas werkt het zo niet.

Je zei dat je bang bent dat de vrienden van je vriend de baby laten vallen. Ten eerste denk ik niet dat ze de baby laten vallen... Ze kunnen hem/haar ten hoogte verkeerd vasthouden, maar daarvoor zijn jij en je vriend er om te begeleiden en het hoofdje te ondersteunen. Trouwens, die 'stoere' kerels zijn meestal nog maar hééél klein als ze zo een breekbaar klein wezentje vast hebben hoor. Misschien durven ze de baby zelfs niet vasthouden...

Ik raad je aan om erover te praten met je vriend, zeg dat je bang bent dat er iets met de baby gebeurt terwijl iemand anders hem/haar vasthoudt (hoofdje niet ondersteunen e.d.). Het is ook de baby van je vriend, dus als hij beseft hoe belangrijk het is om het hoofdje te ondersteunen, zal hij er ook wel op letten als iemand anders jullie baby vasthoudt.
Jullie moeten samen overleggen of jullie de baby gaan doorgeven aan vrienden, of enkel de ouders, of niemand. Maar je mag niet zeggen "mijn ouders wel, jouw ouders niet", dat is niet eerlijk.
Blijf vooral praten met je vriend en bekijk je angst niet enkel langs jouw kant. Ik vind het HEERLIJK om pasgeboren baby's vast te houden (ik hoop dus ook altijd dat de moeder het voorstelt, want zelf vraag ik het niet), dus ik wil anderen ook dat pleziertje gunnen met mijn baby... Ookal zal het moeilijk zijn om hem/haar af te geven, ik zal er toch aan moeten wennen! Je doet er anderen ontzettend veel plezier mee.

Maar dat is je eigen keuze, het belangrijkste is dat je die beslissing samen met je vriend neemt.

 

Ik zou echt niet weten waarom niet. Niemand heeft het 'recht' op een kind vasthouden.

Daarnaast zie ik ook niet in waarom mijn lieve, zorgzame en meelevende moeder onze baby niet vast zou mogen houden, alleen maar omdat m'n schoonmoeder, a.k.a. Cruella De Vil, dat ook niet mag van mij.

Ik vind juist dat je nóóit moet toegeven aan iets, ook al zegt je gevoel dat je dat níét moet doen, omdat anderen vinden 'dat dat zo hoort'. Als het niet goed voelt, dan niet. Stoot je anderen daarmee voor het hoofd en kunnen ze het niet begrijpen of accepteren? Hartstikke jammer, maar zo zij het.

 

Heel begrijpelijk dat iedereen een klein baby'tje even vast wil houden en knuffelen, maar is ze helemaal gek om zo haar wil op te leggen?!? Jouw kind, jouw beslissing of je iemand anders er aan wil laten komen met zijn schone (want: eerst handen wassen!) tengels. Wil je geen rel gaan schoppen, dan heb je excuses te over: baby mag niet te veel prikkels, moet echt even in het bedje, moet drinken, ligt net zo lekker bij mij/papa. Schakel ook de kraamhulp in. Als een professional zegt dat het beter is dat baby bij jou ligt, kan ze wel gaan zitten mokken, maar slikt ze het waarschijnlijk beter
Laatste advies: doe wat voor jou/jullie goed voelt.

 

Lastige situatie maar ik begrijp het heel goed.
Ik heb er nu al moeite mee dat ik na de bevalling m'n kind moet afstaan aan mn man. Het gevoel dat IK ons kindje 9 maanden gedragen heb en daar nu afstand van moet doen vind ik zo beangstigend. Als ik dat al bij mijn eigen man, de vader van m'n kind heb, hoe zou dat dan zijn bij familie die op bezoek komen. Vrienden van ons kregen een kindje en de vader wilde de kleine ook niet afstaan, was heel beschermend en we mochten eigenlijk niet in de buurt komen. Is denk ik een instinct en als de familie een beetje begrip heeft dan respecteren ze jullie keus daarin.
Wat betreft die vrienden. Als ze perse de kleine willen vasthouden dan moeten ze minimaal op de bank zitten en ga er eventueel naast zitten zodat je kan ingrijpen als het niet goed gaat.

 

Ohhh, wat herkenbaar! Ik was bang dat ik de enige was die ineens een soort van territorium aan het afbakenen was, baby-wise.

Ik heb het er nog niet met mijn vriend over gehad, maar dat vind ik wel een goed idee. Het is in mijn schoonfamilie heel gebruikelijk dat schoonouders/schoonzussen/zwagers direct gebeld worden. Bij ieder kindje dat nu in mijn schoonfamilie is geboren, is steeds gezegd dat men vanaf een bepaalde tijd langs mag komen om eventjes te kijken. Eén van mijn schoonzusjes waarschuwde me al dat ik dat tijdstip een half uurtje later moet zetten dan ik eigenlijk in mijn hoofd zou hebben, omdat mijn schoonouders (haar ouders dus) de neiging hebben toch een kwartiertje voor de afgesproken tijd aan te komen, haha!

En dan het vasthouden... Daar zie ook erg tegenop. Ik had zelf al bedacht dat ik het sowieso van het verloop van de bevalling wil laten afhangen. Als het een zware bevalling wordt (vacuumpomp of ks ofzo), dan gaat echt niemand onze uk vasthouden, behalve mijn vriend en ik. Als het 'okee' gaat tijdens de bevalling, dan laat ik het van het moment afhangen. Denk dat ik ons kleintje sowieso zelf bij me houd op het moment dat de visite binnenkomt. Ze pakken hem/haar toch niet zo makkelijk uit je handen, lijkt me.

Maar wat ik zei: ga het er iig met mijn vriend over hebben. Ik ga hem vragen alert te zijn op mijn emoties, aangezien ik niet zo van-me-af-bijterig ben, en mensen daardoor makkelijk over mijn grens heen gaan. Mijn vriend kent me goed genoeg om aan me te zien wanneer het me te ver gaat, en dan kan hij ingrijpen

 

Toen ik bevallen was hebben wij 3 uur gewacht met bellen enz omdat we eerst lekker met ze 3e wilde zijn had totaal geen zin in een ziekenhuis kamer vol familie en vrienden.
Ik zou zeker met je vriend erover praten hoe jij je voelt en hoe jij erover denkt.
Onze zoon wordt door weinig mensen vastgehouden rede is dat hij begint te huilen al vanaf dat hij geboren is.
Sommige baby's vinden het geen probleem en sommige zijn erg gevoelig en dan gaat de visite weg en JIJ/JULLIE zitten met een ontroostbaar kind.
Dat je moeder de baby wel mag vast houden en je schoonmoeder liever niet snap ik zeker. Tuurlijk zal het voor je vriend niet fijn zijn maar leg het hem uit.
Volg gewoon je gevoel en het is jullie kind dus jullie bepalen alles.

 

Het is eerder ook al gezegd. De kraamverzorgster kan je hier echt bij helpen. Als je haar zegt dat je het liever niet wil dan zorgt zij daarvoor.
Ze is er niet alleen voor je baby'tje, vooral ook voor jou!
Misschien kun je tijdens de intake al aangeven dat je graag iemand wil die op dat gebied zeker niet over zich heen laat lopen. Dat je dan al wat geruststelling vindt?