Hoi meiden, Zijn hier moeders van 'grotere' gezinnen met bv 3 of 4 kindjes? Kun je er nog echt voor al die kindjes zijn of gaan de jongsten alleen maar mee in de mallemolen van naar en van school gaan met de oudsten? Hoe zorg je er dan toch voor dat ook de kleintjes rust en regelmaat krijgen? Wij voelen erg veel voor de gezelligheid van meerdere kindjes (3 of wellicht 4), maar willen wel zeker weten dat we daar uiteindelijk niemand 'tekort' mee gaan doen...
mijn schoonouders hebben 4 kinderen me schoonmoeder bleef thuis voor de kids en het is haar hardstikke goed vergaan en het is altijd gezellig we gaan volgende week met z'n alle op vakantie
Ik heb een broer en een (tweeling) zus. Ben nooit te kort gekomen Zou zelf ook graag 3 of 4 kinderen willen, als het ons gegund is...
Hmm wij hebben drie kinderen, maar eigenlijk vind ik dat niet eens zo een groot gezin, haha. Ik zie gezinnen met 5 of 6 kinderen dan weer wel als een groot gezin , maar dat zal dus voor iedereen verschillend zijn. Hier doen we niet aan rust en regelmaat, maar we volgen de kindjes in hun ritme en doen de dingen op hun vraag. Wel hebben we een beetje redelijk vaste tijden om te eten, maar ook dat wil vaak gewoon 1 of 2 uur verschuiven. De oudste twee hier hebben vrijwel hetzelfde ritme, maar dat ligt denk ik gewoon aan de leeftijd, de meeste kindjes hebben zo rond dezelfde leeftijd een beetje hetzelfde ritme met bijv, opstaan, ontbijt, fruit, middag eten, slaapje, evt tussendoortje, avond eten, badje, naar bed ! Dat hebben wij ook, alleen zitten er dus geen vaste tijden aan. Jongste hier krijgt haar voedingen aan de borst wel op redelijk vaste tijden, maar fruit, groenten, brood dat verschilt steeds weer en soms slaan we het een keer over. Ik heb niet het gevoel dat we een/twee van de kinderen achterstellen op de andere. Iedereen komt wel aan zijn/haar prive tijd met papa/mama. Oke, de jongste heeft iets meer mama tijd gezien ze borstvoeding krijgt en vaak bij mij in bed ligt in de middag. Maar ik probeer dat dus te compenseren door in de ochtend wat meer met de oudste bezig te zijn dan de jongste, en bij het avond eten probeer ik meer bezig te zijn met de oudste twee. Daarbij moet ik zeggen dat papa hier veel thuis is, dus dat scheelt ook met het geven van de aandacht aan iedereen. Schooltijden hebben wij gelukkig nog geen last van ! Op woensdag gaan de oudste twee wel altijd een dagje naar het kdv, maar dat zijn geen vaste tijden, we brengen ze wanneer ons ochtendritueel afgelopen is ! Soms gaat de jongste dan mee om ze te brengen, maar vaak blijft ze thuis, zodat ze rustig aan de borst kan terwijl papa de andere twee weg brengt. Volgens mij komt hier dus geen van de drie kindjes iets te kort kwa aandacht of dat ik het gevoel heb dat ze er maar een beetje bijhangen. Zeker omdat we hier de 'luxe' hebben dat we veel met zn tweeen zijn op het moment maakt dat makkelijker voor mij. Hoop dat het zo een beetje duidelijk is over hoe ik het zie en hoe het voor ons werkt en voelt ! Liefs, Hanneke!
Zelf hebben we er drie, maar de leeftijden lopen zover uiteen dat je niet meer van aandacht verdelen kunt spreken. Maar onze buurvrouw kreeg in december haar vijfde kindje, en de oudste wordt volgende maand pas zeven jaar. Dat is echt niet leuk meer. Het arme mens rent en vliegt de hele dag van kind naar kind. Ze heeft er twee naar school en de andere drie nog thuis. Ik zou het zelf niet zo willen, omdat ze helemaal haar eigen leven kwijt is. Vroeger was het natuurlijk bijna overal zo, je kreeg kinderen, en daar kon je weinig aan doen. Vrouwen werkten trouwens ook niet buitenshuis, hadden geen hobby's. Hun huiswerk plus kinderen waren hun leven. Tegenwoordig willen de meeste vrouwen wel wat meer met hun leven doen. En dan is het mooi als je kunt kiezen. De één houdt van veel kinderen, de ander houdt het maar liever bij één. Fijn dat we tegenwoordig kunnen kiezen.
Wat grappig dat je dat zo schrijft, doet me denken aan iets wat ik laatst van iemand hier in het dorp hoorde. Ze zei, vroeger kregen we gewoon een kind (is mama van 7 kindjes). Tegenwoordig zijn ze zwanger ! Vond hem wel grappig, en jouw zinnetje doet me daar dus weer aan denken !