Getwijfeld of ik dit bij peuter-kleuter of hier neer zou zetten, maar toch maar hier omdat het probleem toch vooral bij mijn dreumesje ligt De oudste kan redelijk impulsief en ongeremd zijn, maar momenteel is het toch echt de jongste die zich gedraagt als een kamikase piloot en de stoeipartijtjes uitlokt. Als hij alleen is kan hij zo leuk spelen met zijn boerderijdieren of de duplo. Maar als zijn zus in de buurt is MOET hij gewoon doen wat zij doet en zijn waar zij is. Duplo bouwsels worden hardhandig vernietigd, kleien kan niet meer en als ze op de grond ligt of zit dan stort hij zich er vol bovenop om er vervolgens met een koprol weer af te rollen... en een lol..... Totdat ik hem weghaal, dan is het brullen... Meestal roep ik tegen de oudste (heel fout weet ik ) voorzichtig, pas op, kijk uit, maar het is echt de jongste die het doet Wie heeft tips om deze lastige fase een beetje in goede banen te leiden? De jongste kan wel af en toe in de box, maar niet de hele tijd. Steeds wegzetten vindt hij dus echt niet leuk maar de oudste wil ook wel rustig spelen...
Hij zit er sochtends al een tijd als ik me moet aankleden en spullen klaarmaken voor ik/ we weggaan. En tijdens het eten koken. Voor de rest vind ik eigenlijk dat hij de gelegenheid moet hebben lekker te bewegen en te spelen. Hij slaapt ook nog twee keer per dag dus dan is het ook 'rustig'.
Herkenbaar. Hier is de oudste van 6 altijd het slachtoffer van zijn broertje. Tot vervelends toe. Zodra de oudste lekker op de grond ligt tv te kijken of een boek leest op de bank, dan spurt de jongste zich erheen en gaat over hem heen klimmen, aan zijn haren trekken, of bij de bank staan en zijn boek afpakken. Gelukkig is de oudste de goedheid zelve en laat hij het vaak toe, maar soms wordt het hem te gortig en dan word ik erbij gehaald Soms zet ik de jongste even in de box, maar meestal probeer ik de oudste een ander plekje te geven. Dan mag hij bijvoorbeeld even computeren in de keuken, of op ons bed zijn boek lezen. Want de jongste snapt er nog geen bal van dat het niet leuk is wat hij doet, die brult van het lachen. (en ik stiekem ook, het is ook zo'n schattig gezicht, zo gek als de jongste op zijn broer is Maar misschien moet de oudste wat meer van zich afbijten, want dochter van 4 gaat al schreeuwen als haar broertje de in de buurt komt, dus daar komt hij niet zo snel meer dichtbij )
Dit. Als de oudste wil kleien, iets moois wil tekenen/schilderen of iets van duplo wil maken dat heel moet blijven dan weet ze dat ze aan de "grote mensen tafel" gaan zitten. Maakt het haar niet uit als haar zusje haar stiften en potloden afpakt, op het papier krast of haar bouwwerken sneller afbreekt dat zij ze kan bouwen, dan kan ze aan de kindertafel gaan zitten, waar haar kleine zus bij kan gaan zitten. Werkt hier als een tierelier. Vaak vindt ze het wel gezellig als haar zusje erbij komt en meekliert, maar soms heeft ze er even geen zin in en kan ze op deze manier goed "ontsnappen".
Aan de grote tafel doe ik inderdaad ook vaak. Kleien en kleuren sowieso als de jongste er bij is. Maar dat stoeien! Hij doet het ook bij ons hoor, als ik op de grond ga liggen duikt hij ook boven op mij en maar 'knuffelen' op zijn manier.. Maar goed ik kan hem nog opvangen en af en toe zorgen dat hij nog redelijk terecht komt, maar dat doet mijn dochter natuurlijk niet, die gaat net zo hard (ook in haar onschuld hoor.) ook boven op hem liggen... Misschien moet ik het wat meer loslaten, ze kunnen ook wel wat hebben...toch?
Ja, dat gestoei daar ben ik ook niet altijd even blij mee. Het komt gelukkig niet zo heel veel voor, maar als het gebeurt en ik ben er niet op tijd bij dan eindigt het regelmatig in tranen. Het is op deze leeftijd gewoon lastig om de oudste te leren om echt zachtjes te zijn. Ze probeert het meestal wel, maar wordt dan toch vaak net iets te enthousiast. De jongste stort zich er ook vol overgave in, wat het voor de oudste best moeilijk maakt om er niet in mee te gaan. Het schort op deze leeftijd toch nog behoorlijk aan zelf regulerend vermogen . Als ik op tijd merk dat de jongste de oudste uit aan het dagen is, probeer ik haar af te leiden. Soms lukt het ook wel om de oudste af te leiden en bij gebrek aan reactie druipt de jongste dan meestal wel af (of probeert het bij de kat ).
De groten kregen hier ook altijd de boodschap dat als ze ongestoord wilden spelen, dat aan de grote tafel kon, of op hun eigen kamer.
Hier ging de oudste af en toe in de box om rustig te kunnen spelen. En stoeien...ach zolang ze niet huilen zal het wel goed gaan