Mijn dochtertje van 8.5 maand wordt nu ook vaak huilend wakker en wat bij haar helpt is oppakken even in haar kamertje op een stoeltje dicht tegen me aan houden. Ze wordt dan rustig en slaapt vaak binnen 10 minuutjes weer verder. Dan kan ik haar terug leggen in haar bedje en is er niks meer aan de hand. Dit gebeurt nu ongeveer 3 a 4 keer op een avond/nacht. Laten huilen werkt bij haar niet en zelf slaap je ook niet als je baby huilt. Nu ben ik ongeveer 15 minuten uit bed en slapen we beide weer rustig verder.
Tja, sommige mama's vinden het fijner om hun kindje lekker te kriebelen en knuffelen voor hij gaat slapen en dan een gezellige avond te hebben... En sommige mama's laten hun kind enkele dagen gedurende enkele uren huilen/jammeren/jengelen/... en zeggen dan dat hij het deed om 'zijn goesting' te krijgen. Want ja...stel je voor dat je kindje gaat huilen zodat mama zou komen! Omdat hij even geknuffeld wil worden of lekker tegen mama's warme lijf in slaap vallen. Dat is toch écht niet de bedoeling?!
Weet je, ik zeg het wel vaker. De kerk staat in het midden. Je moet doen wat bij je past. Als het niet bij je past om naast het bedje te gaan zitten kroelen en kriebelen (ieder kind zal anders reageren en het ene is met 10 min blij, de mijne zou er gewoon niet eens blij van worden, ik ken haar inmiddels) dan werkt het sowieso niet.
Maar daar gaat het niet om, het gaat mij vooral om het beeld dat sommige moeders van hun kind hebben...
Het beeld?!? Ik neem aan dat elke ouder ontzettend veel van zijn/haar kindje houdt. En ik ben het helemaal met Kwekijzer eens. Je moet doen wat bij je past. Elke ouder doet wat hem/haar goed lijkt. Elk kind is immers ook anders en de een vindt het fijn om al kriebelend en knuffelend in slaap te vallen, maar er zijn ook kindjes die daar juist actiever en wakkerder van worden.
Met de verlatingsangstfase van ons zoontje ben ik zo omgegaan: - Hem niet uit bed nemen (hier werd hij alleen maar meer wakker van en wilde dan ook absoluut niet terug in bed) - Geen licht maken, hier was het altijd pikdonker (het was ook beter voor m'n zoontje dat hij me niet zag) - Wel duidelijk laten blijken dat je er bent voor hem: Ik bleef gewoon in het deurgat staan en fluisterde lieve woordjes als hij zeurde, of zong een liedje. Het feit dat hij me niet zag maar wel hoorde, had een goed effect. Zo wist hij dat ik er wel was en dat hij gewoon weer rustig in slaap kon vallen. Het heeft een dag of 4 geduurd, maar hij is die fase heel goed doorgekomen en slaapt echt van 20u tot 9u. ALS hij nog eens wakker wordt in de nacht doe ik gewoon weer hetzelfde, meestal moet ik maar 5minuutjes aan z'n deur staan. (en daarna ninja-gewijs wegsluipen en weer in bed! )
Ons zoontje heeft vanaf een maand of 7,5 tot hij 9,5 maand oud was bijna nachtelijks in ons bed geslapen, meestal vanaf een uur of 4/5. Hij werd wakker en ging niet meer slapen na een voeding en bleef maar brullen. Als ik hem in bed nam dan was het over en sliepen we heerlijk door tot een uur of 8. Soms lag hij al die tijd aan een stuk door aan de borst, voor mij een teken dat hij écht heel erg zijn mama nodig had. Op een keer werd hij steeds vroeger wakker. We konden hem toen troosten (even uit bed nemen of naast zijn bedje gaan zitten) en dan sliep hij zelf weer verder. Inmiddels slaap hij van 19.30 uur tot ongeveer 7.00 uur in zijn eigen bedje. Soms mis ik het wel, zo'n klein mannetje tegen jouw lijf aangevouwen, strelend handje, tevreden gemurmel, neusje tussen je borsten.. Maar goed, ik slaap nu wel beter dus dat is ook wat waar
Dat is hier wel zo in ieder geval, ze legt zich dan echt niet. Maar ik ben ook niet voor het 'laat maar huilen daar krijgen ze sterke longen van' hoor. Daar geloof ik net zo min in.
Ja, het beeld! Dat kinderen (van amper 9 maanden oud dan nog) met voorbedachte rade gaan huilen om hun zin te krijgen. En daar moet vooral niet aan toegegeven worden! Stel je voor dat ze eraan gaan wennen om 's nachts een knuffel of kus te krijgen of nét iets teveel aandacht...
NIks aan toe te voegen. Het gaat inderdaad vaak om de zinnen 'hij doet het bewust om aandacht te krijgen'. Ja natuurlijk! Denk ik dan, maar is dat erg?
Maar dat is dan niet 'om zijn zin te krijgen'. Dat is vanuit een primaire behoefte die élk kind heeft en die minstens even belangrijk is als voeding krijgen... Maar 's nachts mogen kinderen blijkbaar maar één behoefte hebben en dat is slaap...
Daar word ik ook akelig van. In principe gaan wij wel kijken als er gehuild wordt, niet als hij zeurt want dan maken we hem alleen maar wakker. Maar als hij doorhuilt (na zoveel maanden ken je je kleine wel) dan is het vaak even een knuffel, even kroelen, kusje en weer slapen. Dat vind ik dan toch fijner dan de gedachten van bijvoorbeeld mijn familie: Ik haalde mijn drie weken oude baby uit bed want hij wilde niet slapen en mijn opa bastte "Zo, die heeft zijn zin!" Kon mijn eigen opa wel slaan. (niet gedaan natuurlijk, haha!)
grrr *de leeuwin in mij wordt weer wakker* heel herkenbaar! Dat hoor ik ze hier dus ook al maanden roepen. Vreselijk, zo klein ze was al en later rond een maand of 5 hadden we haar een keer mee naar familie. Toen probeerde ik haar daar te laten slapen, maar dat lukte niet, ze was helemaal uit haar ding. Thuis slaapt ze áltijd als ze naar bed gaat. Dus ik vond het niet erg en kon ook accepteren dat die situatie dat niet toe liet. Maar dan die kortzichtige reacties van de omgeving. Ik merk ook dat ik er daardoor weg blijf, ze zoeken het maar uit. Beetje offtopic...moest er gelijk aan denken
Oh hier ook! Ik heb er zelfs ruzie om met mijn zus. Wij mogen haar niet volgens haar want de kleine mag/wil daar niet slapen. Nou vraag ik je..
Zoals ik al eens eerder schreef had onze dochter een periode dat ze 's nachts een aantal keer (soms wel 6x) wakker werd toen ze 37 weken oud was. Ik gokte dat het een combinatie was van doorkomende tandjes, dromen en verlatingsangst. Ik ging dan naar haar toe en troostte haar en gaf weer de speen en stil was ze. Deze periode heeft een week of 2 geduurd. Toen onze dochter een maand of 14 was zaten we weer in een periode dat ze 's nachts wakker werd, maar toen maar 1 a 2x per nacht. Weliswaar totaal overstuur... Weer moet je als ouder zijnde zoeken wat de reden zou kunnen zijn; Vieze luier, doorkomende tandjes, speen kwijt, dromen, verlatingsangst, honger... Ik ben in die periode de fles gaan geven, want daarna kon ik haar wel weer makkelijker in bedje krijgen. Dit keer duurde het een aantal weken!! Maar nu slaapt ons meisje sinds een week of 2 weer als 'vanouds'! Ach, ik denk altijd maar zo: het is vast een fase. Komen we heus wel doorheen Ik zal niet zeggen dat ik met 'plezier' 's nachts een aantal keer mijn bedje uit ging ('s nachts slaap ik toch liever) maar ik deed het met liefde!!! Voor m`n meisje doe ik alles!!! Nu (onze dochter is bijna 17 maanden) ren ik er niet meteen op af als ze huilt, hetzij overdag, hetzij 's nachts. Als ouder zijnde herken je heus wel het huiltje van je kind en hoor je of er echt iets is. Natuurlijk heeft onze dochter (ze zal heus niet de enige zijn) wel eens dat ze huilt in bedje, omdat ze geen zin heeft om te slapen. Tja en dan reageer ik niet direct, want nu heeft ze een leeftijd dat ze ongelooflijk veel begrijpt en ze wel kan uitproberen dat als ze huilt dat mama komt!
Wij zijn hier ook al maanden bezig met huilen snachts... Meestal na een aai over het bolletje, speentje en opnieuw toedekken was het weer goed. Maar dat 5-10 keer per nacht breekt je wel op! Bij ons was het ook wel elke keer iets.. Oorontsteking (en keelontsteking), toen kreeg hij buisjes. Toen kreeg hij 6 tanden en kiezen tegelijk door en nu is het net een zeehond want hij hoest de longen uit zijn lijf... Afgelopen nacht heeft hij voor het eerst sinds tijden weer doorgeslapen. Ik hoop dat er nu weer een tijd van doorslapen aanbreekt Die kleintjes krijgen ook vaak alles tegelijk te verwerken, zo zielig! Ik ben een absolute tegenstander van laten huilen dus dat gaat hier ook niet werken (sowieso bellen de buren het amk denk ik als Tygo begint te krijsen want hij gaat dan echt compleet over de rooie).
Hier idd precies hetzelfde.. Eerst 5 oorontstekingen, toen buisjes, nu 4 kiezen en stront verkouden. Nu alweer ruim een week dat hij elke keer 's nachts overstuur wakker wordt. Het heeft totaal geen zin om hem weer neer te leggen en weg te gaan want hij huilt zich helemaal overstuur. Ik weet niet wat de buren ervan denken als die het horen Superzielig!! Als ik hem dan bij ons leg, is hij ook nog even onrustig, maar gaat dan wel weer slapen. Wat heeft het voor zin om je kind te laten huilen? Is toch superzielig!! Al helemaal als je weet dat het ergens door komt. Zolang ons kleine manneke iedere keer zo wakker wordt, slaapt hij lekker bij ons.. Als al dit gedoe weer over is kan hij weer lekker naar zijn eigen bedje... Weet zeker dat hij dat wel wil, want bij die oorontstekingen was dat ook iedere keer zo... Kan hem echt niet laten huilen
Misschien nog even aan toevoegen... Hij slaapt wel in zijn eigen bed, maar op het moment dat hij zo wakker wordt komt hij naar ons...