Heb x gehad toen was ze 4w oud was iemand der verookte vinger in de mond van mijn huilende baby stak en daarbij zei 'ze heeft geen honger hoor gewoon zuigbehoefte' Pardon?????? Dus over wangetje vind ik niet zo schrikbarend haha Vond wel heel irri als mensen dat deden als ik der éindelijk in slaap had grr
Eens! Tjongejonge, mensen bedoelen het positief, vinden je kindje lief. Wees daar trots op juist! Ik vind het juist leuk als mensen mijn babyzoontje willen aaien en hem lief toespreken. Kijk, echt vieze mensen, oke, maar voor de meesten geldt dat niet. En je kind zal op het kinderdagverblijf als ook gewoon thuis nog meer dan genoeg bacterieen in zijn mondje krijgen. Krijgt ie weerstand van.
Nu vind ik het niet meer erg. In het begin bij de oudste wel. Die zat in de hechtingsperiode en niemand mocht hem aanraken dan wij. (adoptie). Maar hoeveel mensen wel neit aan hem zaten, belachelijk gewoon. Na die hechtingsperiode laat ik het gaan, maar mag hij zelf aangeven of hij het wel of niet fijn vindt. Bij de jongste ben ik wat makkelijk. Maar die zit nu in de wandelwageninzet en de kap komt nogal ver naar voren, je moet diep buigen om bij m te komen...hihi..die zit vrij veilig
*wha, sorry moest hier echt even om lachen... Jakkes!!* Maare hier vind ik het niet erg dat mensen naar ons/ m'n zoontje toekomen. Maar bij aanrakingen krijg ik het altijd wat benauwd Zou het zelf namelijk ook niet doen.
Meisje zit hier bijna altijd in de draagdoek of zak, dus om haar aan te raken moet je eerst mijn personal space in. Dochter is een enorme flirt, en ik raak dus regelmatig aan de praat, en dan vind ik een aai over de wang niet zo erg. Vingers in de mond zou ik ook absoluut niet kunnen waarderen.
Ik vind dat ook niks hoor..mensen die aan mn kind zitten... Mijn dochter zegt gewoon: doe maar niet! Je hebt je handen niet gewassen Whahahahaha
Bij de oudste had ik er ook wel eens last van, bij de jongste niet: die liet zelf wel merken dat ze er niet van gediend was. Die begon al hard te huilen zodra iemand naar haar mening te lang naar haar keek of tegen haar praatte. Inmiddels vindt ze het minder erg, maar nu is ze al weer op de leeftijd dat mensen minder snel aan haar zitten ed.
Daar kan ik ook niet tegen. Ik snap wat je bedoelt met vieze mensen. Je zou het liefst de sterilon pakken hahahaha. Waarom laten mensen je baby niet met rust. Ik stond pas geleden af te rekenen in een winkel toen de kleine begon te huilen. De vrouw achter me begon opeens met de kinderwagen te wiebelen zodat ze stil werd en zei lachend: ik ben het nog niet verleerd. Ze bedoelde er geen kwaad mee, maar ik snap niet waarom mensen dat doen.
Nou en bedankt, ik ben een vies mens wat heb best vaak een koortslip.... Maar goed wordt ook nooit zo blij als mensen aan de kids zitten, nu ligt het er ook wel aan een aai over de bol kn ik mee leven maar laatst wilde een man zijn vinger in de mond bij mijn zoontje steken om te sabbelen....toen werd t me toch slecht!!!
dat vind ik ook echt te ver gaan hoor, als anderen een vinger in het mondje stoppen... dat doe je toch ook niet bij een volwassen persoon?? Ik maak het gelukkig niet mee hier dat mensen aan mn kind zitten, misschien komt dat nog als ze te groot is voor de wandelwagenbak en dus in het zit gedeelte gaat...
Mijn dochter wordt ook heel veel aangeraakt. Vanaf dat ze geboren is tot nu. Ze maakt zelf veel contact met mensen dus ik denk dat dat ook meespeelt. Ik vindt het zelf niet zo'n probleem, maar er zit wel een grens aan. Aai over de bol/ wang, handje vind ik niet zo'n probleem maar voor de rest zeg ik er altijd wat van. Ik heb eens gehad dat een vreemde haar wilde optillen uit de wagen. Toen heb ik er ook wel even wat van gezegd. Nu kan ik haar er niet altijd voor behoeden. Als we boodschappen doen trekt ze mensen aan de jas, loopt constant te zwaaien, wijzen met haar vinger, en te roepen naar mensen.. Maar er is dus wel een grens.
Wat erg... Dit zijn nou precies de mensen die mijn zus (19) "vies" vinden. Ze heeft psoriasis en ook plekken en schilfertjes. Niets besmettelijks en vooral heel vervelend voor de persoon zelf. Ze heeft vooral last van de mensen die haar naroepen dat ze vies is of met de vraag of ze schurft heeft. En dan hebben we het over volwassen mensen..
Dit dus, zolang ze geen vingers in mondjes steken zou ik me er niet zo druk om maken. Ik was ( en ben ) altijd gevleid dat ze mijn kinderen aandacht geven. De mensen bedoelen het goed en er is er nog nooit 1 te ver gegaan. Eergisteren nog met de jongste in het bejaardenhuis geweest, wat fantastisch om al die mensen op te zien leven. Praatje maken met de kleine, gek doen, snoepje geven. Leuk toch? En daar zullen vast 'vieze' mensen tussen zitten, maar dat zie ik niet. De kleine vindt het fantastisch , en ik ook
Kijk zo'n vinger in de mond vind ik persoonlijk te ver gaan dat hoort niet doet een volwassen toch ook niet bij haar maar een aai en gesprekje vind ik niet erg ben niet zo snel vies van mensen en waardeer de vriendelijkheid ervan wel overigens niet zo heel vaak meegemaakt wel kijken maar aanraken niet
Het zal wel komen door de manier hoe ik oog (mensen zien me vaak voor een arrogante b*tch aan) en mn vriend is gekleurd... Maar zomaar aanraken is ons nog niet gebeurt.... Aan de kinderwagen vasthouden in de bus al wel een paar keer en ook daar ben ik niet van gediend. Gewoon iets van zeggen, bij voorbaat al, dat deed ik wel: Niet met je handen aan baby komen als ik je niet ken En anders eerst handen wassen.
Iemand met een koortslip bij mijn baby zou ik wel erg boos om worden...niet omdat het 'vies' is, wel omdat het bij een baby jonger dan drie/zes maanden gewoon hartstikke gevaarlijk is...
Met een koortslip ben je (normaal gesproken) heus geen vies mens. Maar voor een baby ben je op dat moment wel een 'gevaarlijk' mens. Het herpes virus is namelijk voor baby's erg gevaarlijk. En aangezien ik niet weet wanneer een willekeurige voorbijganger z'n handen heeft gewassen, zou je van mij echt een veeg uit de pan krijgen als je het waagt om met je herpes-handen aan mijn kindje te zitten! Wat betft andere reacties over vriendelijkheid: Ik snap niet waarom mensen onder het mom van 'vriendelijkheid' vinden allerlei rechten te hebben. Als je echt vriendelijk bent, dan vraag je het gewoon even! Als je ongevraagd aan (onbekende) baby zit, heeft dat in mijn ogen niks met vriendelijkheid te maken. Dan ben je gewoon bezig je eigen behoeftes te bevredigen, zonder dat je rekening houdt met de gevoelens van een ander. Die zogenaamde vriendelijkheid is echt alleen maar een smoesje om je eigen gedrag goed te praten. Zoveel moeite is het niet om het eerst te vragen, dus de enige reden om die beleefdheid weg te laten is omdat je weet dat het antwoord wel eens nee zou kunnen zijn.
Hier wil iedereen aan G zijn gezichtje zitten maar als mijn kindje ergens niet tegen kan is het als er aan zijn gezicht word gezeten... door mama of papa en opa en oma vind hij best maar van andere moet hij het gewoon niet hebben en dat zeg ik dan ook altijd "dat ze best aan zijn handje mogen zitten maar dat G het niet prettig vind als zijn gezicht word aangeraakt" Ook was er 1 die even met een sigaret in de kinderwagen zat te kijken, gast inhaleerde ook nog even flink aan die sigaret... Mijn moeder was op dat moment met G aan het wandelen en het eerste wat ze zei was "doe je dit thuis ook bij je eigen kinderen?? wegwezen met die sigaret!" Ik rook zelf ook weer na de geboorte van G maar geen haar op mijn hoofd die binnen gaat roken of in de buurt van G.
Ik snap je helemaal hoor helemaal het herpesverhaal! Ook ben ik het met je eens dat mensen het eerst vriendelijk moeten vragen. Ik kom het enkel zo weinig tegen. Bij mij vragen mensen 9 van de 10 keer, mag ik haar even vastpakken of zelfs: mag ik even in de kinderwagen kijken. Misschien verkeer ik in andere kringen, ik weet het niet. Misschien is het ook anders als ze nog niet in een buggy/wandelwagen zitten want nu kunnen mensen er slecht bij. Wel snap ik dat baby's aantrekkingskracht hebben en je ze vast wilt houden. Daar betrap ik mezelf ook op. Ik heb 1 keer een ander (al wat ouder kindje) aangeraakt waarvan de moeder opeens heel vlug riep 'pas op hij heeft krentebaard'. Ik liep toen met mijn dochtertje. Ik ben toen erg geschrokken. Sindsdien raak ik ook geen andere kindjes meer aan.