Onze (inmiddels) dreumes van net 1 jaar is altijd prima naar bed gegaan. Rond 19.15 uur legden we hem erin en hij greep zijn knuffeltje en we woorden niets meer. Nu ineens sinds een week is het echt een drama! Als ik hem nog niet eens heb neergelegd negint hij te huilen. Zodra ik hem neerleg staat hij gelijk op en begint te krijsen. De eerste paar keren hebben we hem even gelaten maar hij bleef bezig. Naar hem toe gegaan en uit bed gepakt. Tegen mij aangehouden en met hem in de schommelsteol gaan zitten. Hij is dan gelijk stil en valt bij mij (of mijn man) in slaap. Zodra ik hem terugleg begint het weer opnieuw. Zo gaat het nu iedere avond en uiteindelijk valt hij wel in slaap maar wordt even later weer huilend wakker. Ik heb echt geen idee wat dit kan zijn....... komt dit bij anderen misschien bekend voor? Ik ben zo onzeker en bang dat ik hem tekort doe maar ergens heb ik ook het gevoel dat het aandacht is..... Graag jullie ervaringen en/of advies!
Klinkt echt als een sprongetje, zoon lief doet dit ook altijd als hij ineen sprong zit. Is dan even een aantal dagen zoals jij het beschrijft en daarna is het weer over. Leg me er bij neer dat hij een bepaalde periode mij nodig heeft om zich veilig te voelen als hij gaat slapen daarna gaat hij in eens weer zelf slapen. Sterkte
Ja hier! Sinds 3,5 maanden hebben wij een bed-breng-drama. Papa mag het al niet meer doen van haar, ik moet altijd mee. Terwijl het echt het dochter-papa-momentje was en hij altijd zorgde dat hij voor haar bedtijd thuis was om laatste fles en het bedbrengen te doen. Ze krijst de hele boel bij elkaar en dat is pas over als ik dat doe. Wij hebben ook alles geprobeerd en zelfs cb en huisarts betrokken omdat het echt te gek werd. Ik vind het helemaal niet erg om er 1 (of 2) keer uit te gaan voor haar, maar het was hier dus steeds van uur of 12 tot 5 uur krijsen als ze dus wakker word in de nacht. Het bedbrengen kost meestal een uur, dit gaat nu gelukkig veel beter dan eerst (maar kost nog steeds tijd, maar gaat in rust). Het was hier een combi van aandacht vragen, verlatingsangst en nachtmerries. Wij laten haar nooit in armen in slaap vallen, omdat ik het idee had dat het drama bij wakker worden dan nog erger was. Ze moet echt zien waar ze is op het moment dat ze naar bed gebracht word. Ik ben op zoek gegaan naar een nieuw bedritueel (hier al haar knuffels gedag en kus geven, dan boekje lezen en blijf dan bij haar tot ze zelf gaat liggen). Van het cb heb ik 3 methodes meegekregen om te proberen. ivm verlatingsangst moest ik eerst bij haar blijven tot ze sliep door te doen of ik ook ging slapen (op matras ernaast) en daar de basis houden. Hier werkt dat niet, want ze vindt dat veels te gezellig (gaat staan, lachen en zwaaien). Ik blijf na het ritueel 15 minuten bij haar zitten (soort van wekkermethode), ik zet om de 5 minuten een lamp uit (2 lampen op 5 en 10 min), bij 15 minuten zeg ik haar 'welterusten, slaap lekker' en loop meteen weg zonder deur te sluiten. In het begin was het dan hard huilen en dat laat ik dan even. Na 5 minuten kom ik terug en leg haar terug op haar rug (ze staat altijd) en zeg 'jij gaat slapen, welterusten' en weer meteen weg en sluit de deur. Daarna ga ik om de 5 minuten kijken en bij leg haar terug zonder iets te zeggen (geen aandacht voor niks). De eerste dagen moest ik haar 20 keer terugleggen. Nu huilt ze niet meer na de 2e ronde en hoef ik haar in totaal hoogstens 5 keer terug te leggen voordat ze echt in slaap valt. Ze haalt de rust uit het feit dat ze weet dat ik om de 5 minuten blijf terugkomen. je kunt het uitbreiden naar meer minuten, maar dat is hier niet meer nodig. Ze slaapt nu in zonder problemen. Ze word wel vaak midden in de nacht wakker in paniek, daar werken we nog aan. Meestal is kort troosten en wat te drinken al genoeg om dan weer te gaan slapen. Wij dachten ook aan een sprongetje, maar ze kwam er niet meer zelf uit. Misschien ingeslopen slechte gewoontes ofzo, dus even resetten was wel even nodig
Ook hier herkenning en ik denk echt: sprongetje...Rond 1 jaar zit een vervelende. Deze heeft bij elkaar denk ik wel een week of 7 geduurd, ik werd er gek van! We hebben wat weekjes rust gehad en nu merk ik alweer dat de 15 maanden sprong zijn intrede heeft gedaan, zucht Wij hebben niets veranderd aan het bed-ritueel. Gewoon gedaan wat we altijd deden en als er gehuild werd, na een paar minuutjes even terug, troosten in het bedje en dan weer weg. Dat kon weleens een paar keer zo doorgaan maar uiteindelijk sliep ze. Als je nu weer dingen gaat veranderen, is het denk ik verwarrender en vervelender voor je kindje. Succes!