Dames, Nu mijn zoontje wat groter wordt (8 maanden) is hij veel actiever geworden. Logisch ook, want hij wil nu zelf alles gaan ontdekken en hij tijgert/kruipt. Toch merk ik dat ik me af en toe schuldig voel, omdat de knuffelmomentjes die we eerst hadden veel minder worden. Knuffelen wil hij alleen nog als hij moe of niet lekker is en overdag wil hij het liefst zo snel mogelijk van mijn schoot af. Maar ja, wat dan? Vaak leg ik hem op de grond op het speelkleed, maar daar is hij zo vanaf en als ik bezig ben met het huishouden wil ik hem niet zonder toezicht achterlaten. Hij zit dus ook regelmatig in de box waar hij zich wel een tijdje kan vermaken, maar dat vind ik ook zielig. De enige momentjes die we echt samen hebben zijn de voedingmomenten en het samen spelen op het kleed. Hoe doen jullie dit?
Mijn zoontje vermaakt zich gewoon zelf. Af en toe ga ik op de grond liggen en met hem spelen. Maar hij vermaakt zich het meest met achter zijn loopvrachtwagen aan te lopen. Hij wil ook z.s.m. weer van schoot af als hij zijn fles leeg heeft. Nu zit hij in een sprongetje en komt hij wel vaker knuffelen. Maar dat zal waarschijnlijk van korte duur zijn (helaas).
Mijn dochter vermaakt zich ook goed alleen. Sinds kort stapt ze met steun en gaat ze zo, langs de muren, het hele appartement rond Ik zette haar toen ze kleiner was alleen niet in de box maar bij me in de wipper of in de kinderstoel als ik met iets bezig was waar ze niet over de grond mocht (koken of vaatwasser uitruimen of iets dergelijks). Bij kleding opvouwen liet ik haar altijd bij me in de slaapkamer op het grote bed spelen. Dat schuldgevoel herken ik heeel erg goed en hier hielp het toch wel door haar ook te betrekken bij de andere activiteiten die ik deed.
Ik herken het gevoel wel... alleen mijn mannetje kan nog niet kruipen dus voor mijn gevoel helemaal geen kant op eigenlijk.. alleen waar ik hem neerleg. Ik hou veel rekening met hem maar soms moeten er ook dingen gebeuren. Ik probeer als hij slaapt de dingen te doen waar hij echt niet bij kan zijn en de dingen waar ik hem wel mee kan nemen (was opvouwen doe ik dan bijv, in onze slaapkamer waar hij lekker op de grond kan liggen of op t grote bed) doe ik dan buiten zijn slaapjes. Verder speelt hij veel op het speelkleed en een enkele keer in de box omdat daar zijn mobile hangt en als deze aanstaat is hij meestal wel weer even zoet Hij heeft dagen dat hij zich wel een half uur/45 min kan vermaken maar dan voel ik mij schuldig als ik geen aandacht geef.. dus ik probeer zeker wel elke 20 min. even weer met hem te spelen. Klein boekje lezen, liedjes zingen of spelen op het speelkleed.. en dat hij daarna weer lekker zelf kan spelen.
Nescio, Leuk dat ze nu stapt zeg! Dat moet geweldig zijn. Maar als je nou bijvoorbeeld boven gaat schoonmaken, waar laat je haar dan? Met was vouwen legde ik Lucas eerst ook altijd op het grote bed, maar meneer is er laatst bijna vanaf gekukeld, dus ik durf dat niet meer zo goed. Als ik sta te koken zet ik hem ook in de kinderstoel en zet ik muziek aan. Dan ga ik voor hem zingen en zit hij lekker mee te kijken. Fijn dat jullie kinderen zich goed kunnen vermaken. Lucas kan dat redelijk, maar ik voel me dan schuldig omdat ik bang ben dat ik hem dan niet genoeg aandacht geef of zo..
Ik denk dat je je daar niet druk over hoeft te maken Sharon. Ze moeten toch leren om zichzelf te vermaken. Als ze groter zijn dan zullen er ook niet altijd vriendjes zijn om mee te spelen. En ik denk dat het huis en zijn speelgoed een grote ontdekkingsreis zijn, daar vermaken ze zich over het algemeen prima mee.
Je moet je niet schuldig voelen. Je kleintje ervaart dat vast niet zo. Je geeft zelf ook al aanndat je kleine zelf al minder behoefte heeft aan knuffelen en dat is hier (helaas) ook zo. Ze gaan nu ontdekken dus spelen veel liever. In geval van mijn kleine dan. Maar om op je vraag terug te komen, het dagritme: Opstaan, aankleden, ontbijten. De kleine gaat dan in de box zodat ik me bovennkan aankleden etc ennsoms de was doen. Hij vermaakt zich meestal prima (uitzonderingen daar gelaten) maar het duurt ook geen uren. Als ikdan weer beneden kom zet ik hem in de kinderstoel met een speeltje en doe gel in zn haar. Hij kan dan even spelen en zn gel kan hard worden intussen eet ik zelf wat en daarna gaan we vaak wandelen naar t dorp om boodschappen te doen enzo. Dan ban ik vaak dik een uur weg en hij vind het heerlijk om rond te kijken. Dan de fruithap en slapen (hij slaapt niet lang, meestal maar een half uurtje) hij speelt daarna t liefst ophet kleed op de grond. Hij tijgert al flink maar echt weg van zn speeltjes ennachter mij aan de keuken in heeft hij nog niet door, dus dat probleem heb ik nog niet. Tusendoor neem ik hem wel bij me ook en probeer veel te knuffelen maar soms duwt hij me gewoonnweg en tijgert hij zo langs me naar zn speelgoed, haha. Voor je het weet is het dan alweer boterham tijd, dannnog even spelem (ook zelf) en dan weer slapen. Erna weer even spelen en een tussendoortje en weer spelen en het avond eten. Savonds als hij joe wordt vraagt hij wat meer aandacht en dan ben ik intensiever met hem bezig. Ik vind het heerlijk om komt een muisje aangelopen te doen want dan ligt hij in een scheur. En hem kietelen dat vind hij ook leuk. Ondertussen ka ik stiekem knuffelen met hem. En dan gat hij rond half 7 naar bed. Overdag als hij zelf aan het spelen is ga ik ook refelmatig ff naar hem toe hoor... En sochtends als t wat vroeger is bijv. Dan wil ik ook weleens eerst zn flesje geven op bed en dan nog ff lekker knufele samen. Als hij nog wat dufjes is wil hij wel knuffelen nog. Maar waarom voel je je schuldig dan? Je speelt toch ook regelmatig met de kleine? En neem aan dat je met eten geven enz. Ook wel ff bezig bent? Ik zing bijv ook veel liedjes, dat vind hij erg leuk. Ik heb eigelijk het idee dat de dag zo om is. Ik heb ook een hele blije baby over t algemeen dus dat geeft me ook wel t idee dat ik het goed doe. Vraag me zo af waarom jij je schuldig voelt?
Wat ik beneden kan doen, neem ik mee naar beneden. Was opvouwen bijvoorbeeld. Wat boven moet, dat doe ik dan boven en dan neem ik 'r gewoon mee, eventueel met wat speeltjes. Dan kan ze in de ruimte waar ik bezig ben gewoon op de grond lekker spelen. Zolang ze zich zelf goed vermaakt, heeft ze mij niet nodig en voel ik me ook niet schuldig als ik dan iets anders doe
Maar een kind hoeft geen 24/7 de volle aandacht te hebben! En ook niet 12/7, alle tijd dat ze wakker zijn... Daar krijg je hele vervelende kinderen van, als ze continu je aandacht krijgen. Dan ga ik dus wel even uit van een gezonde en blije baby die zichzelf kan vermaken: op die tijden hebben ze jou niet voortdurend nodig. Kinderen die voortdurend aandacht van je krijgen, leren zich niet zelf te vermaken en/of worden verstikt in jouw aandacht en dan beknot je ze dus ook gewoon. Als ze net geboren zijn hebben ze de tijd dat ze wakker zijn jouw voortdurende aandacht vaak en dat neemt gewoon langzaam maar zeker af. Dat hoort zo, is natuurlijk en een gezond kind WIL ook dingen op zichzelf doen. Daar hoef je je dus niet schuldig over te voelen