Misschien beetje rare titel, ik hoop dat ik het uit kan leggen Onze dochter is bijna 2,5. Ze zit al een tijdje in de welbekende peuterpuberteit. Maar de laatste dagen gaat haar ontwikkeling opeens zó ontzettend snel!! Ik schrik er gewoon van! Praten gaat als een tierelier, en mevrouw weet ook heel goed wat ze wil(en niet ). We waren al, spelenderwijs, bezig met zindelijk worden. Sporadisch deed ze al een plas op de pot, maar nu begint ze het echt aan te geven en heeft daardoor ook al een paar keer op de pot gepoept. Gisteren paste mijn moeder een middag op en toen wou ze opeens op de "grote c" = wc) plassen. Dat heeft ze 2x gedaan! Wij helemaal trots natuurlijk. savonds heeft ze zelfs op de wc gepoept! Wij meteen zo'n brilverkleiner besteld, want die hadden we niet. Zindelijk worden gaat dus de goeie kant op. Maar nu heeft ze ook opeens een hele rijke fantasie, ze heeft zelfs een fantasie-vriendje; een monster. Hij helpt haar met duplo, hij ligt onder haar bed, hij moet water drinken, hij moet onder de douche, enz. Alles wat zij in haar dagelijks leven doet in huis, dat doet het monster ook. ze is onze 1e, dus alles is nieuw voor mij. Ik ben thuisblijfmama, dus ik zie haar ontwikkeling elke dag vorderen. Maar nu gaat het wel heel erg snel, wat ik helemaal niet erg vind, maar ik moet er wel ff aan wennen hoor! Vooral dat ze nu opeens zo'n fantasie-vriendje heeft, echt heel apart om haar daar over te horen praten. Nog even, dan mag ze naar de PSZ, ze is er echt aan toe, en ik ook, even een paar uurtjes in de week stilte in huis , ze is namelijk vanaf haar geboorte erg aanwezig, ben de hele dag met haar in touw. Maar nu begin ik 'm toch ook wel te knijpen hoor, dat ik haar straks naar de PSZ moet brengen. Ik begrijp nu waar die andere moeders het over hebben, over die mijlpaal, over het beginnen met loslaten, al is ze nog maar 2,5. Wie herkend dit? zijn er nog meer peuters die zich echt van de ene op de dag zo snel ontwikkelen?? en hoe ga jij daar mee om? Gisteravond werd ik zelfs even een beetje emo, van, zat mevrouwtje daar heel trots op de "grote c", ik dacht; "jeetje, 2,5 jaar geleden kreeg ik je in mijn armen, zo hulpeloos, waar blijft de tijd?!"
Ja hoor, is heel herkenbaar! We kijken elkaar soms echt zo aan van 'WTF!!!' 😎😎😎 Het gaat echt ongelovelijk snel allemaal, die ontwikkeling, ik zou niet eens meer weten hoe ze 3 maanden geleden was, bij wijze van...
Mijn dochter van 2,5 jaar gaat al sinds jong naar het kinderdagverblijf. Maar ook ik had begin deze maand wel even een momentje van 'oei, wat wordt ze groot!'. Ik had haar voor het eerst zonder luier bij het kinderdagverblijf gebracht (dat was de 4e dag zonder luier en nog een boel ongelukjes dus ik twijfelde of dat goed zou gaan). Toen ik wegreed in de auto had ik ook wel even een zwijmelmomentje van man wat wordt ze toch groot, à la het 'dochters' van Borsato Mijn dochter heeft trouwens geen fantasievriendje, maar ze heeft zichzelf een andere naam gegeven Alleen op het KDV weigeren ze haar met haar zelfverzonnen naam aan te spreken. Dan blijft ze herhalen 'Ik ben BIBI hoor!'