hoi Hoi! Fijn dat jullie even mee willen lezen! Onze jongste zoontje is nu bijna 8 maanden oud. In de eerste maanden huilden hij erg veel, en bleek last te hebben van hoge spierspanningwn in zijn lichaampje. Dit is verholpen door 6behandelingen bij een chiropractor. Tegenwoordig slaapt hij snachts best wel goed. En eet en drinkt ook goed . (Drinken zou misschien nog iets beter kunnen) Hij heeft echt wel momenten dat hij een lekker vrolijk manneke is... Maar ik blijf elke x maar het gevoel hebben dat ik iets over het hoofd Zie ofzo! Hij kan zoooo huilen en krijsen! Soms begint hij al te mopperen als ik m overdags uit zijn bedje haal, of als ik hem in stoeltje zet om wat te eten, of hem even wil knuffelen , hem op de grond wil zetten etc . Herkent misschien iemand dit? Ik vind het helemaal niet erg als hij huilt... maar zou wel heeeel graag willen weten of ik wel of niet iets over t hoofd kan zien... Alvast bedankt! Liefs
Heel herkenbaar, onze zoon was de eerste 4 maanden een huilbaby. Hij had ook teveel spierspanning en het KISS-syndroom. De therapeut vertelde dat na de laatste behandeling het nog 8 weken kan duren voordat het huilen echt stopt. En dat was ook bij ons zo. Denk je dat hij pijn heeft als je hem wilt optillen? Let je op de bewegingen die hij maakt, hoe hij ligt? Onze zoon lag namelijk voordat hij geholpen werd in een halve maan. Hij lag echt heel raar. Daardoor wist ik dat er iets moest zijn en dat hij pijn had. Natuurlijk overstekte hij zich ook constant. Probeer je ook een beetje aan jezelf te denken? Ik weet hoe zwaar het kan zijn als je kind constant huilt.
Hier gilde ze t uit omdat ze niet goed tegen hogere hoeveelheden lactose kon. Gaf dr yoghurtdrink ging t prima, kwam met een beker melk aanzetten (net zo veel ml) en t was foute boel. Enorme ladingen gas in die buik, krampaanvallen etc. Wij kwamen er bij toeval achter toen ze 6 weken was en uit wanhoop en tip van onze ouders naar een andere voeding overstapten. Anders hadden we t vermoedelijk nooit of heel laat pas geweten en had ze gewoon een stempel "huilbaby zonder reden" gehad want voor koemelkallergie viel ze ook niet in de signaleringen. Wat belangrijk om voor jezelf na te gaan is, merk je ergens een patroon in de onvrede ten opzichte van dagritme, voeding, omstandigheden (wel of niet naar buiten, boodschappen gedaan, op visite). Wat hier heel erg hielp toen wij met onze handen in haar zaten was om t in kaart te brengen. Ik hield haar eten drinken, activiteiten en gehuil in een schema bij voor een week en ging kijken of ik ergens ook maar een patroon kon vinden. Nou was dat met een kleine baby wel makkelijk want eten en drinken was melk dus andere dingen kon t niet wezen.