Babyboom hier in dorp..

Ik denk dat je beter kan vragen wat je gedaan zou hebben als je na de eerste niet meer zwanger zou worden? Zou je dan ook gestopt zijn en je er bij neer hebben gelegd? Persoonlijk denk ik dat veel meiden (behalve de mama's die bewust kiezen voor 1 kind natuurlijk) bij 2 kinderen al wat meer een "compleet" gevoel hebben of het gevoel van een echt gezinnetje. Ik wil heel graag 3 kinderen maar heb mijn wens al bijgesteld naar 2 omdat ik weet dat de kans bij ons op een spontane zwangerschap klein is.

Nu zeg ik dit misschien ook heel makkelijk omdat ik toen we voor de eerste gingen ook dacht als je al een kind hebt mag je blij zijn. En nogmaals dat ben ik ook maar ik denk dat de wens voor een eerste net zo sterk kan zijn als voor de tweede of derde etc.

Maar even simpel zeggen wees blij dat je er al een hebt maak je niet druk je bent al zwanger geweest het komt vast goed, gaat niet bij iedereen op

 

Yo gou, Snoopy . Helemaal mee eens!

Wij wachten nu al zo'n 16 maanden op een tweede wondertje en ik krijg het er steeds moeilijker mee . Op de eerste hebben wij ook 26 maanden moeten wachten dus ik weet wat het is maar toch valt het me opnieuw erg zwaar.
Ik denk, maar dat is mijn persoonlijke ervaring, dat het verdriet om een 2e kindje net zo erg kan zijn maar dat het wel anders is. Anders maar net zo pijnlijk... Wat is er dan anders voor mij?

- Ik voel verdriet als ik naar m'n dochter kijk. Ik zou haar zo graag een lief broertje en zusje gunnen!
- Als ik mijn bevallingsfoto's terugkijk en foto's toen m'n dochter nog zo'n ukkie was dan verlang ik er zo naar om dat opnieuw te mogen beleven. Juist omdat je weet wat het is, weet je ook zo goed waar je naar verlangt!

Daarnaast ben ik iedere dag zo vreselijk dankbaar om het wondertje wat in ons leven mag zijn maar die dankbaarbaarheid kan de wens en verdriet om een tweede wondertje niet wegnemen...

Jusi, Snoopy e.a., ik hoop en wens dat we echt snel zwanger mogen zijn!