Sinds een maand of 2 heeft onze dochter een groot bed (peuterformaat). Ze gaf steeds vaker aan dat ze graag een dekbed wilde en een kussentje. Daarbij kwam het steeds vaker voor dat ze wakker werd en bij ons in bed onder de dekens wilde kruipen. Dus we dachten: groot bed en het probleem van de gebroken nachten is voorbij. Nu is het zo dat op een week ze zeker 4 nachten midden in de nacht wakker wordt, om mij roept en dan zegt: mag ik bij jullie in bed slapen? Ik neem haar dan mee en we slapen allemaal verder. Op zich geen probleem maar ik vind toch: ze hoort in haar eigen bed te liggen. Het kwam tot nu toe niet zo vaak voor dat ze bij ons sliep: als ze ziek is doen we er bijv. niet moeilijk over. Maar ik vind dat het nu standaard wordt ipv uitzondering en dat vind ik toch niet zo prettig. Aan de andere kant is dit wel de manier waarop iedereen meteen verder slaapt. Het inslapen gaat prima, nooit een probleem geweest. Ze heeft een nachtlampje, knuffeltjes, een doekje dat naar mij ruikt Er zitten dus ook nachten tussen dat ze wel de hele nacht in haar eigen bed slaapt. Iemand ervaringen, tips?
Hier hetzelfde hoor. Het gebeurt wel eens dat ze een hele nacht in haar eigen bed slaapt maar vaak komt ze er gewoon snachts uit komten bij mij liggen. Ik merk het eigenlijk nooit pas als ik wakker wordt sochtends. Ik laat het maar... Gaat vanzelf over denk ik dan maar.
Ik denk dat je maar twee opties hebt: - Aanvaarden, en samen slapen - Er tegenin gaan, en dus een paar nachten veel wakker zijn met haar in haar eigen bed houden en/of terugleggen. Voor mij zou het het tweede zijn, maar goed, dan wordt het weer zo'n discussie over samen slapen of niet...
Mijn zoon is altijd een slechte slaper geweest. Hij werd ook vaak wakker en kwam dan bij ons liggen. Op een gegeven moment heb ik hem uitgelegd dat hij bij ons mocht komen, maar dat ik hem weer terug in zn eigen bed leg als hij in slaap gevallen is. De nachten daarop kwam hij bij ons liggen en als ik niet in slaap viel, dan legde ik hem terug in zn eigen bed. Als ik daarvoor al in slaap viel, tja, dan bleef hij liggen natuurlijk. Maar zo werd hij wel vaker 's morgens wakker in zn eigen bedje. Daarna legde ik hem ook regelmatig terug als hij bijna in slaap was gevallen. En op een gegeven moment riep hij vanuit zn bed. Dan ging ik even naar hem toe voor een kus en een knuffel en toen sliep hij weer verder, gewoon in zn eigen bed. Geen idee of het kwam door het terug leggen of misschien dat hij er nu minder behoefte aan heft. Maar hij slaapt nu bijna alle nachten in zn eigen bed.
Ik heb het idee dat je het vooral vervelend vindt omdat ze in haar eigen bedje zou moeten slapen, vooral omdat anderen dat zo vinden en 'het zo hoort'. Ik lees eigenlijk dat jij het zelf niet zo'n probleem vindt eigenlijk. Dus zou het zo laten
Sinds dat zoon zijn bed uit kan, met 1,5 een peuterbed. Omdat hij uit zijn ledikant begon te klimmen. Komt hij regelmatig/ elke nacht/ af en toe een nacht niet naar ons bed. Ik merk het niet eens. Pas als ik wakker word denk ik he hij sliep vannacht in zijn eigen bed! Tja ik maak me er niet druk om zolang iedereen maar slaapt 's nachts en 's morgens weer uitgerust opstaat. En als hij straks 16 is en zijn vriendinnetje blijft logeren dan komt hij vast niet samen met haar naar ons bed midden in de nacht 😝
Mijn zoontje komt ook bijna elke nacht bij ons liggen. Soms merk ik het als hij bij ons kruipt en soms zie ik het in de morgen pas. We hebben ook een vrij groot bed dus plek zat. Ik heb daar zelf geen problemen mee. Als hij het nu prettig vind om bij ons te slapen vind ik het goed. Ik zou het veel erger vinden als hij in de nacht bang in zijn bedje ligt. Er komt echt wel een tijd dat hij niet meer bij ons in bed wil. Trouwens, in 3/4 van de wereld is het doodnormaal om met het hele gezin in 1 bed te slapen. Dus ik vind het altijd een beetje vreemd dat we daar in het westen zo panisch over doen.
Wij hebben niet zo'n groot bed. En toen de oudste een tijd steeds bij ons in bed kroop sliepen wij allebei slecht Dus toen steeds terug gestuurd naar bed Bij onweer , ziekte en zo kruipt een van ons maar ik haar bed.
Hier ook een van 2.5 die bijna elke nacht tussen ons in komt liggen, de jongste in de co sleeper aan de andere kant. Zit je dan in je huis met 4 slaapkamers terwijl we allemaal in hetzelfde bed slapen . Maar wij vinden het geen probleem. Slaap er niet minder om dus zo is iedereen blij. En ja wat andere vinden mogen ze houden.... daar slaap ik ook nietminder om .
Precies dit, ik heb er geen last van loop s'nachts naar de kinderkamer als hij roept leg hem bij mij en hij slaapt verder en ik dus ook . Gaat vanzelf over ...
Hier vinden we t ook geen probleem. Sterker nog, de oudste slaapt momenteel op een matras naast ons bed en de jongste van bijna 4 past nog net in de cosleeper Maar met straks nog 2 baby's erbij gaan we wel weer hun eigen kamer stimuleren en jongste kruipt zonodig dan maar aan papa's kant. Tweeling gaat dan samen in de cosleeper.
Hier hetzelfde. Ze word in september 3. De ene nacht slaapt ze goed en de hele nacht. Maar veel nachten word ze wakker en gaat eigenlijk altijd zelf naar ons toe en bij ons liggen om verder te slapen. Denk dat het vanzelf wel weer over gaat.
Je kan er de strijd aangaan als je het echt niet fijn vind maar als je het niet zo een probleem vind zou ik haar lekker laten. Mijn dochter is 5.5 en sluipt soms ook nog bij mij in bed. En niet veel later kwam zoon er nog eens bij. ik vind het echt niet erg maar nu met zo een dikke buik lig ik echt niet meer lekker en moeten ze wel in hun eigen bed slapen. Dat gaat ook hartstikke goed hoor maar bij mama vinden ze lekkerder. Ik geniet er nog maar van want nog even en ze willen dat niet meer.