Zijn dit voorweeen?

Ik ben nu 33+4 weken zwanger van de eerste. Sinds 05.00u vanochtend heb ik elke 8-10 minuten menstruatie-achtige krampen onderin mijn buik. De krampen zelf hebben een duidelijke piek na zo'n 30 seconden en zijn in totaal ongeveer 1 minuut lang, voordat ze weer helemaal verdwijnen, om vervolgens weer zo'n 8-10min later terug te komen. De pijn is prima te doen overigens, heb er niet zo heel erg veel last van. Ook blijft de pijn bij elke kramp hetzelfde, het wordt niet elke keer erger ofzo.

Een paar dagen geleden is het gerommel overigens al begonnen: met 33+0 had ik overdag al wat flinke steken onderin, met 33+1 had ik 's ochtends ook al wat regelmatige krampen zoals nu en dan de rest van de dag weer wat flinke steken. Met 33+2 was het overdag vrij rustig, maar verloor ik 's avonds een stukje slijmprop. Gister (33+3) ook weer last van flinke steken, vooral 's avonds. En nu dus (33+4) vanochtend dit.

Ik twijfel heel erg wat ik hiervan nou moet denken. Zijn dit voorweeen? Of indalingsweeen? Iets anders? Moet ik mij zorgen maken, aangezien ik pas 33+4 weken zwanger ben? Moet ik straks de verloskundige even bellen voor de zekerheid? En zal ik dat dan zo snel mogelijk doen, of kan ik nog even wachten totdat de werkdag is begonnen?

P.s. Weet trouwens niet zeker of dit topic in Zwangerschap of Bevalling thuis hoort, maar aangezien op dit moment hier nu de meeste lezers zitten, dacht ik hem maar even hier te plaatsen.

 

Heb toch net inderdaad even de VK gebeld. Net ook behoorlijk wat waterige afscheiding verloren (was echt afscheiding, geen vruchtwater volgens de VK, omdat het niet langs mijn benen stroomde en het zurig rook) en kleine stukjes van de slijmprop (eergister was ik al een stuk verloren). Zij raadde aan om even te douchen, om te kijken wat er dan zou gebeuren. Zwakt het af, dan is het allemaal waarschijnlijk prima. Zo niet, of wordt het sterker, dan zou volgens haar de bevalling wel eens onderweg kunnen zijn. Even douchen (zeg 30min ofzo) en dan weer terug bellen en overleggen hoe het dan gaat. Ben benieuwd!

 

Tijdens het douchen gingen de krampen wel weg, maar werden vervangen door veel harde buiken. Na een half uurtje douchen ben ik op de bank gaan liggen en wat tv gekeken en proberen te ontspannen. Maar de krampen kwamen al snel weer terug en kwamen weer om de 10min, dit keer zelfs iets heviger dan vóór het douchen, omdat mijn bovenbuik nu ook ging meekrampen.

VK gebeld en zij is langs gekomen om te "kijken" naar de krampen. Eigenlijk letterlijk kijken, want ze ging naast me zitten en ging wachten totdat er weer een kramp kwam en zou dan aan mijn buik voelen. Ik voelde me behoorlijk bekeken zo, haha, met 3 paar ogen op mijn buik gericht (stagaire was ook mee). Dit werkte behoorlijk weeenremmend, want de krampen kwamen niet echt meer om de 10min en waren flink afgezwakt. De VK heeft nog het hartje geluisterd en het kindje gevoeld, alles was prima.

Het werd dus een twijfelgeval. Want dat de krampen heviger werden na het douchen wijst op een mogelijk naderende bevalling. Maar afzwakkende krampen wanneer ogen op je gericht staan wijst weer op onschuldige voorweeen of iets dergelijks.

Eind van de ochtend besloten we dus om nog even af te wachten. Ik zou wat urine inleveren bij de huisarts om blaasontsteking uit te sluiten en eind van de middag weer de VK bellen om verslag te doen over de afgelopen paar uur.

Natuurlijk begonnen de krampen weer op te spelen zodra de VK en stagaire de deur uit waren vanochtend. De afgelopen paar uur heb ik nog steeds elke 10min krampen gehad (soms zelfs om de 5min) en ik vind ze toch iets heviger dan vanochtend. Ik moet ze nu bijna allemaal toch een beetje wegpuffen. Niet heel erg puf puf puf, maar wel dat je even moet stoppen waar je mee bezig bent en je even moet concentreren op je ademhaling. Toch heb ik niet het idee dat de bevalling al nadert. Ik weet niet goed waarom, het is gewoon een gevoel. Die vertelt me dat alles binnenkort weer rustig zal worden en dat de baby nog wel even blijft zitten.

Ik ga weer de VK bellen, ben benieuwd wat zij gaat zeggen. Ze heeft al aangegeven dat, mocht de bevalling toch beginnen, het ziekenhuis deze met dit termijn niet meer tegen zal houden. Ideaal is natuurlijk als de baby nog even blijft zitten. Maar gelukkig zou het geen ramp zijn als ze toch besluit nu te komen. Ze zal waarschijnlijk dan wat moeite hebben met eten, maar verder zou alles hoogst waarschijnlijk helemaal goed komen. Dat stelt me wel gerust en daardoor kan ik me nu ook wel goed ontspannen. We wachten het gewoon rustig af en zien wel wat er gaat gebeuren

 

Haha, nou Ytest zat er niet ver vanaf

Eindelijk tijd om een update te geven. En bedankt meiden, voor al jullie antwoorden, advies en medeleven! Doet me erg goed

Gister middag belde ik de VK om verslag te doen van hoe het die middag was gegaan. Die middag waren de krampen dus iets heviger en frequenter geworden, maar een half uurtje voordat ik de VK belde ging het opeens weer wat beter. De krampen waren minder hevig aan het worden en kwamen nu ook onregelmatig. Goed teken leek me dat, en de VK was het daarmee eens We zouden dus even afwachten hoe de avond en nacht zouden gaan. Mochten de krampen toch weer erger worden, dan moest ik meteen weer bellen natuurlijk. Maar als alles rustig(er) werd en bleef zou ik de volgende ochtend (vanochtend) bellen om verslag te doen van de nacht.

Echter, een paar uur later werden de krampen toch weer heviger. Nu deden ze echt pijn en kwamen om de 5min, een minuut lang steeds met een duidelijke aanloop, piek en afloop. Dit waren geen krampen meer te noemen, dit waren echt weeën, en ik moest ze nu ook echt wegpuffen. Na 45min weeën toch maar de VK weer gebeld, die ons naar het ziekenhuis stuurde.

Eenmaal daar werd ik aangesloten aan het CTG: duidelijk weeën activiteit te zien. Nog een keer in een potje geplast om te checken voor blaasontsteking. Een half uurtje later een echo om te kijken naar het kindje: die lag heerlijk in stuit (de dwarsligger, haha) en lekker weggestopt. Daardoor waren de groeimetingen lastig te doen, maar uiteindelijk lukte het "goed genoeg" om te zien dat onze meid mooi op schema lag. Wel was er (net als 2 weken geleden, toen ik ineens minder leven voelde en ook naar het ziekenhuis ging) niet veel vruchtwater te zien. Maar het was niet té weinig, dus voor nu geen probleem.

Daarna werd er ook een inwendige echo gemaakt, om te zien of de weeën effect hadden op mijn baarmoederhals. Helaas helaas... die hadden zeker effect Met dit termijn moet de baarmoederhals minstens 35mm zijn, maar die van mij was nog maar 14mm. En dat terwijl die met 21 weken nog een mooie 45mm was. Ook bleek ik al een vingertopje ontsluiting te hebben (toucheren).

Inmiddels al na middernacht en het resultaat: minimaal 3 dagen opname in het ziekenhuis met longrijping, weeënremmers en volledige bedrust. Ik kreeg meteen de eerste longrijping toegediend en een aantal weeënremmers. Weer aan de CTG, elke 15min bloeddruk meten, temperatuur meten en een infuus met zoutoplossing zodat mijn bloeddruk niet te ver zou dalen door de medicatie. Zo heb ik twee uur daar gelegen, totdat alle medicatie binnen was en verwerkt door mijn lichaam.

Rond 03.00u mocht ik eindelijk naar mijn eigen kamer om lekker te gaan slapen. Mijn man en ik hadden hier totaal niet op gerekend, dus ik had ook niks bij me. Maar dat maakte me niks uit, ik was helemaal kapot en ontzettend duf van de weeënremmers. Ik ben gewoon op bed gaan liggen en heb zo proberen te slapen. Dat bleek nog best lastig, want de weeën waren er nog steeds. Uiteindelijk heb ik een uurtje of twee kunnen slapen. Wel leuk: in de verte hoorde ik de één na de andere baby geboren worden, met dat typische eerste huiltje Aaaaaaaah

Vanochtend kreeg ik weer een CTG, weeënremmers en bloeddruk- en temperatuurmeting. Nog steeds weeën, maar ze leken wel in intensiteit af te nemen. Na de lunch had ik zelfs even een tijdje nauwelijks weeën, heerlijk was dat Even bijkomen dus. Na een tijdje begonnen ze weer te komen, maar inmiddels was het weer tijd voor de volgende weeënremmer en die begon na een tijdje zijn werk te doen. Ook kreeg ik weer een echo, om de groeimeting te herhalen. Dit was belangrijk, omdat de baby in stuit ligt. Ze wilde dus zeker zijn van alle afmetingen, zodat er een plan gemaakt kon worden voor een eventuele stuitbevalling. Die kan namelijk niet plaatsvinden als het hoofdje flink voorloopt (dan blijft ze steken). Maar onze meid loopt prima op schema met alles, haar buikje ietsjes voor. Aangezien haar hoofd dus niet super groot is, zou een stuitbevalling een optie zijn. De arts wilde net met ons samen onze opties gaan bespreken en helpen afwegen, maar toen werd ze weggeroepen. Helaas hebben we haar de rest van de dag niet meer gezien, dus nu moeten we tot morgen of maandag wachten om alles te bespreken.

Voorlopig lijkt het er dus op dat de weeënremmers hun werk doen. Morgen avond krijg ik mijn laatste, en dan word er de volgende dag (maandag) gekeken of de weeën ook echt weg blijven. Zo ja, dan mag ik naar huis. Zo nee, dan moet ik waarschijnlijk in het ziekenhuis blijven. Dan zal zeer waarschijnlijk de bevalling toch doorzetten en moeten we ons dus gaan voorbereiden op een stuitbevalling of een keizersnede.

Poeh poeh, het is me wat zeg... Ben echt helemaal kapot nu. Ik probeer rustig te blijven en het maar allemaal op me af te laten komen. Maar da's natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Ben gewoon heel erg benieuwd hoe de komende week eruit zal gaan zien: lekker thuis met een bolle buik, in het ziekenhuis met weeën, of zelfs op en neer lopend naar de couveuse afdeling...

 

Wat zijn jullie toch allemaal lieverds zeg

Vannacht heb ik heerlijk kunnen slapen, wat was dat ontzettend fijn. Gisteravond en vannacht niet/nauwelijks last gehad van weeën. Ik werd dan ook vrolijk en optimistisch wakker. Maar helaas kwamen de weeën in de loop van de ochtend toch weer terug, toevallig net tijdens het CTG. Ook was onze meid toch wel erg stil tijdens het CTG: een wat lagere hartslag dan we van haar gewend zijn en ze bewoog verder niet. Ik at mijn ontbijt tijdens het CTG en vertelde de verpleegkundige al dat dat haar meestal wel wakker krijgt (ze wordt erg hyper van eten). En inderdaad, een half uurtje na het ontbijt begon ze flink te bewegen en haar hartslag was weer mooi hoog en variabel zoals het hoort. Jammer dus alleen dat er weer weeënactiviteit was, zo gemiddeld om de 10min eentje.

De weeën zijn vandaag ook niet meer weggegaan. Begin van de middag leken ze even wat heviger te worden en ook wat frequenter. Maar na een uurtje was het alweer wat rustiger en kwamen ze ook weer wat onregelmatiger. De laatste uren beginnen ze weer iets meer pijn te doen en komen op het moment zo om de 15min. De één is wat pijnlijker dan de ander, maar tot nu toe hoef ik er nog geen één echt weg te ademen/zuchten. Dat zie ik dan maar als een goed teken

Ook hebben we vandaag het consult met de gynaecoloog verder gehad. We hebben gepraat over de bevalling, mocht die de komende dagen toch doorzetten, en hoe dat dan zal verlopen met de stuitligging. Een draaipoging zullen ze nu sowieso niet gaan proberen, aangezien ze de weeënactiviteit niet erger willen maken. Mocht mijn buik de komende twee weken rustig blijven, dan zou een draaipoging een optie kunnen zijn rond 36 weken. Maar dat is pas iets om over twee weken over na te denken. Voor nu concentreren we ons even op het scenario dat ze wellicht de komende dagen geboren gaat worden. Dan hebben we de keuze tussen een keizersnede of een natuurlijke stuitbevalling. Beide hebben hun voor- en nadelen natuurlijk. Het grootste nadelen van een keizersnede is een langer en zwaarder herstel voor moeder, mogelijke complicaties bij een volgende zwangerschap/bevalling en de baby heeft vaak een wat moeilijkere start met ademhalen. Het grootste nadeel van een stuitbevalling is dat mogelijk het hoofdje blijft hangen, aangezien die het grootst is en als laatste eruit zal komen. Het is echt een lastige keuze, maar de artsen hebben er alle vertrouwen in dat een stuitbevalling goed mogelijk is. Ze hebben veel goede ervaringen hiermee namelijk. En zeker aangezien onze meid nog klein is (34 weken), zal dit als een voordeel werken. Bovendien is haar hoofd mooi op schema en zeker niet groot in verhouding tot de rest van haar lichaam. Allemaal factoren die dus een stuitbevalling heel goed mogelijk maken. Ik moet zeggen, het vertrouwen dat de artsen hebben in een stuitbevalling, het feit dat ik en de baby continu heel goed in de gaten zullen worden gehouden tijdens de bevalling, en dat ik ten alle tijde tijdens de bevalling de optie heb om toch voor een keizersnede te kiezen (als ik het bijvoorbeeld niet meer zie zitten), geeft ons veel vertrouwen in zo'n stuitbevalling. Ik heb dus besloten om, mocht de bevalling straks toch doorzetten, een natuurlijk stuitbevalling te proberen.

Verder is er vanochtend ook een varentest gedaan, om te kijken of ik toch vruchtwater verlies. Vannacht had ik namelijk wat meer vochtverlies dan ik gewend ben, dus moest ik wat vocht opvangen, zodat ze deze konden testen. De test bleek negatief gelukkig. Maar vanmiddag gaf de gynaecoloog wel aan dat het misschien toch wel mogelijk was dat ik stiekem toch wat verlies. Het zou namelijk het weinige vruchtwater verklaren, en ook de weeën. Daarom zal er straks, of anders morgen, even naar binnen gekeken worden om te zien of er toevallig vocht uit mijn baarmoedermond komt wanneer ik wat pers.

Vandaag zat ik er ook echt even doorheen, meiden. Toen vanmiddag de weeën weer wat sterker werden kwam toch wel de klap. Ik heb me rustig proberen te houden tot nu toe, maar vanmiddag lukte dat dus even niet meer. Alle emoties van de laatste twee dagen moesten er even uit. Waarschijnlijk maar goed ook, beter dan alles opkroppen Ik begin nu ook best zenuwachtig te worden voor morgen, aangezien de weeënremmers vanavond worden gestopt. Het feit dat er vandaag weer weeën waren, dwars door die weeënremmers heen, geeft mij niet veel vertrouwen dat mijn lichaam morgen rustig blijft. Het kan natuurlijk nog gewoon alle kanten op, dat weet ik wel. Maar ik zou er gewoon veel meer vertrouwen in hebben als mijn buik vandaag rustig was gebleven. Het is en blijft natuurlijk afwachten, en ik ga heel hard mijn best doen om zo relaxed mogelijk te blijven om zo de weeën zo weinig mogelijk kans te geven. En tja, als onze meid er echt uit wilt, dan is dat maar zo natuurlijk. Ze heeft nu hele goede kansen, nudat de longrijping zijn werk heeft kunnen doen. Dus het komt vast helemaal goed.